Dahil hindi, umiling si Arianne. "Hindi, hindi ko siya nakikita kahit saan. Dapat magpakita siya bago magsimula ang kasal, di ba? Ang parehong mga pamilya ay kailangang magpakita sa oras na iyon, hindi ba?"Sabi ni Robin, napatigil, "I... don't think she's coming."Nagulat si Arianne. “Bakit ganun?”Mahigpit na isinara ni Robin ang tela ng kanyang damit. “Because she’s made it blatant and clear na hindi niya ako gusto—no, she hates me. When Syl told her about our wedding, she said, ‘Y’all already registered yourselves as married anyway; what’s the big fat point?’ She thinks our wedding is unnecessary. She thinks my family pressured Sylvain to planning one, because we somehow want stupid material things like a house or a car or whatever fancy-schmancy things only she can cook up,” she fumed. “Sinabi niya kay Syl ang lahat ng ito sa telepono. Akala niya tulog na ako, pero narinig ko lahat. Ang kasal ay palaging ideya ni Syl-hindi ng aking pamilya.“To be frank, Arianne, I hate his mo
Si Mrs. Cox ang unang naka-recover mula sa masamang pagkabigla. Gamit ang nakapraktis na ngiti, nilapitan niya si Ursula at nag-anyaya, “Ah, nanay ni Sylvain! Kakasimula pa lang ng kasal—impeccable ang timing mo. Sabay tayong maupo."Bago pa mahawakan ng kamay ni Mrs. Cox si Ursula, hinampas ito ng huli. Sa hangin ng kataasan na ipinatawag niya, ipinahayag ni Ursula, “Huwag mo akong hawakan! Masyado akong ‘inferior’ sa iginagalang mong pamilya, innit? Kung talagang nagsinungaling kayo tungkol sa in-law mo, hindi mo pa sisimulan ang kasal bago ako nandito, hindi ba? Miss me with that disgusting, fake-a** nicey-nice act, if you be sooooo kind!”Si Ursula ay malakas at matinis. Halos lahat ay narinig siya, at ang unang batch ng susurrus ay sumali sa silid.Si Mrs Cox, sa kanyang kaibuturan, ay isang babaeng manipis ang balat na pinahahalagahan ang kanyang mukha; ito ang pinakamalaking impetus sa likod ng kanyang maalab na antagonismo laban sa relasyon nina Sylvain at Robin, pagkatapos
Paano makakabangon ang sinuman sa kanila mula sa imbroglio na ito?Mayroon bang anumang paraan upang ayusin ang nasira?Paano niya magagawang makalimutan ng kanyang mga magulang ang napakaraming obloquy na sumisira sa kanilang imahe ngayon? Ang kanyang ina, lalo na—ang kanyang ina na payat ang balat, na nagmamalasakit sa kanyang mukha nang higit sa lahat, na pagkatapos ay dumanas ng matinding kahihiyan sa mismong araw ng kasal ng kanyang anak na babae.Ang liwanag sa dulo ng lagusan—ang liwanag na inaasam-asam niya—ay muli nang masakit na hindi niya maabot ng alam ng Diyos kung gaano katagal.Pipilitin siya ng mga magulang niya. Pipilitin nila siyang makipaghiwalay sa kanya, upang hindi na muling pumasok sa sambahayan ng Trudeau.Ang kanyang ulo ay hindi titigil sa pag-imagine nito—isang milyong paraan upang mapilitan at pilitin at hilingin ng kanyang mga magulang na iwan niya si Sylvain. Pagkatapos, sa malayong bahagi ng mga naghihirap na pag-iisip na ito, ay si Ursula Siebeech-J
Biglang naalerto si Arianne. "Ano ang plano mong gawin? Ngayong natapon na ang gatas, dapat muna nating linisin ang gulo. Umalis na si Robin—pinaplano mo bang tingnan niya ang kalagayan mo ngayon? Naiintindihan ko kung ano ang iyong pinagdadaanan; Ako rin ay lubos na naguguluhan sa sandaling ito. Iyon ang dahilan kung bakit dapat kang bumalik sa bahay, alalahanin ang iyong mga naiisip, at tulungan si Robin na gumawa ng magandang trabaho para sa libing ng kanyang ama. Ikaw ang manugang ng Coxs at ang tanging lalaki sa pamilya ngayon, kaya kailangan mong gawin ang lahat ng ito sa iyong sarili; ang kanilang mga kamag-anak ay makikita lamang at hindi gaanong pakinabang. Tungkol naman sa isyu sa pagitan mo at ng iyong ina... Pag-usapan natin iyan pagkatapos nito. Dapat kang tumuon sa pagmamaneho nang ligtas, habang ako ay pumupunta sa iyong bahay upang tingnan kung mayroong anumang foul play na kasangkot. I’m positive na kung ito lang ang meron, hindi sana namatay si Robin.”Bagama't balak
Nang sabihin sa kanila ng doktor ang totoo tungkol sa mga tabletas, parehong nagulat sina Arianne at Sylvain. ‘Yung mga antidepressant talaga?! Si Robin ay lumalaban sa depresyon, ngunit walang nakakaalam tungkol dito habang tahimik siyang umiinom ng kanyang mga gamot!’Nanginginig ang kamay ni Sylvain habang hawak ang bote. "I'm such an idiot... Bakit hindi ko alam na may sakit siya...?"'Napakahirap ba ng aming relasyon sa kanya na siya ay dumaranas ng depresyon? Kung hindi ako nagpumilit na makasama siya, nagpumilit na tumanggap ng mga pagpapala para sa isang kasal na hindi magtatapos nang maayos, at sa halip ay sumuko ng marami, mas maaga, iba ba ang mga bagay? Lahat ng ito ay dahil sa akin! Patuloy ko siyang hinahabol at ngayon ako ang naging dahilan ng kanyang pagkamatay!'Pagkalabas ng ospital, walang ideya si Arianne kung ano ang dapat niyang sabihin sa puntong iyon. ‘Yung lahat ay may katuturan ngayon. Tumalon si Robin sa tore dahil na-depress siya.’Nanatiling tahimik si
"Tulog, Tulog, Tutok." Tumakbo si Smore at tumayo sa harap ni Arianne. “Mommy, sabi ni Lola pwede na akong pumasok sa school. Totoo ba yan? ito ba?”Itinaas ni Arianne ang kanyang kamay at tinapik ang ulo ng batang lalaki. "Oo, papasok ka na sa paaralan mula sa susunod na buwan. Tatlong taong gulang ka na sa isang kisap-mata, bakit parang tumatanda na ako bigla...?"Pinandilatan siya ni Mark ng mata bago umakyat sa taas. “Bilisan mo at maligo ka. Direkta kang nahiga sa sopa nang umuwi ka."Kaswal na dinampot ni Arianne ang isang unan at ibinato kay Mark. “Ano ‘yung biglaang pagmumukha ng disgust? Nasira na ba ang relasyon natin? Ano ang nangyari sa oras na niyakap mo ako at tinawag akong "baby"? Lahat ba ng lalaki ay nagbabago ng kanilang pagkatao kasabay ng pagtanggal nila ng kanilang mga damit?!”Ang mabilis na reflexes ni Mark ay nakatulong sa kanya na mahuli ang paparating na unan. Napatingin siya kay Arianne na may pagtataka. “Kailan pa kita niyakap... At tinawag kang “baby”?
Nang makita siya ni Ursula, saglit na nagulantang ang kanyang mga mata nang matuwid siya sa pagkakaupo dahil sa konsensya. “Ikaw… Paano ka nakapasok dito? Tapos ka na ba sa lahat? Sigurado akong maraming bagay na dapat hawakan sa Coxs."Hindi naman galit na galit si Sylvain dahil nailabas na niya ang lahat ng kawalan at galit sa pamamagitan ng pagsigaw ng mag-isa noong nakaraang gabi. Sa halip, naglakad siya patungo kay Ursula at inihagis sa kanyang harapan ang isang debit card. “Ito lang ang pera na nasa akin na maaari kong itabi—kunin mo. Mula ngayon, hindi na tayo magkamag-anak, kaya huwag na huwag mong banggitin na anak mo ako sa kahit na sino. Wala akong nanay na katulad mo."Sinulyapan ni Ursula ang debit card sa coffee table at ngumisi. “Si Robin ang nagdesisyong mamatay, ano ang kinalaman nito sa akin? Isa pa, ang tatay niya ang inatake sa puso at namatay dahil palagi siyang may sakit, pero ipinipilit mo rin iyon sa akin? Kung ganoon ang kaso, talagang mahina ang pamilyang iy
Bago umalis si Sylvain, inilipat niya ang sole proprietor sa kanyang villa kay Mrs. Cox para makatulong siya sa pagbebenta nito at itago ang pera para sa kanyang sarili. Sa ganoong paraan, kahit na wala si Sylvain sa bansa, hindi siya magkakaroon ng anumang problema sa pag-survive kung sakaling mapunta siya sa anumang problema.Hindi alam kung saan nakuha ni Ursula ang impormasyong iyon, ngunit pilit niyang pinigilan si Sylvain habang papunta ito sa airport sa pamamagitan ng pagpapahinto ng sasakyan sa tabing kalsada.Gayunpaman, sa halip na bumaba ng kotse, ni-lock ni Sylvain ang pinto ng kotse at binuksan ng kaunti ang kanyang bintana.Pagkababa ni Ursula sa sarili niyang sasakyan, sumugod si Ursula patungo sa kotse ni Sylvain at sinubukang buksan ang pinto ng kotse nito. Gayunpaman, nang mapagtanto niyang hindi niya kaya, hinampas niya ang kotse. "Buksan mo itong pinto at lumabas ka na!"Tiningnan siya ni Sylvain ng walang ekspresyon. "Huwag mo akong palampasin sa flight ko. May
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy