Nang sabihin sa kanila ng doktor ang totoo tungkol sa mga tabletas, parehong nagulat sina Arianne at Sylvain. ‘Yung mga antidepressant talaga?! Si Robin ay lumalaban sa depresyon, ngunit walang nakakaalam tungkol dito habang tahimik siyang umiinom ng kanyang mga gamot!’Nanginginig ang kamay ni Sylvain habang hawak ang bote. "I'm such an idiot... Bakit hindi ko alam na may sakit siya...?"'Napakahirap ba ng aming relasyon sa kanya na siya ay dumaranas ng depresyon? Kung hindi ako nagpumilit na makasama siya, nagpumilit na tumanggap ng mga pagpapala para sa isang kasal na hindi magtatapos nang maayos, at sa halip ay sumuko ng marami, mas maaga, iba ba ang mga bagay? Lahat ng ito ay dahil sa akin! Patuloy ko siyang hinahabol at ngayon ako ang naging dahilan ng kanyang pagkamatay!'Pagkalabas ng ospital, walang ideya si Arianne kung ano ang dapat niyang sabihin sa puntong iyon. ‘Yung lahat ay may katuturan ngayon. Tumalon si Robin sa tore dahil na-depress siya.’Nanatiling tahimik si
"Tulog, Tulog, Tutok." Tumakbo si Smore at tumayo sa harap ni Arianne. “Mommy, sabi ni Lola pwede na akong pumasok sa school. Totoo ba yan? ito ba?”Itinaas ni Arianne ang kanyang kamay at tinapik ang ulo ng batang lalaki. "Oo, papasok ka na sa paaralan mula sa susunod na buwan. Tatlong taong gulang ka na sa isang kisap-mata, bakit parang tumatanda na ako bigla...?"Pinandilatan siya ni Mark ng mata bago umakyat sa taas. “Bilisan mo at maligo ka. Direkta kang nahiga sa sopa nang umuwi ka."Kaswal na dinampot ni Arianne ang isang unan at ibinato kay Mark. “Ano ‘yung biglaang pagmumukha ng disgust? Nasira na ba ang relasyon natin? Ano ang nangyari sa oras na niyakap mo ako at tinawag akong "baby"? Lahat ba ng lalaki ay nagbabago ng kanilang pagkatao kasabay ng pagtanggal nila ng kanilang mga damit?!”Ang mabilis na reflexes ni Mark ay nakatulong sa kanya na mahuli ang paparating na unan. Napatingin siya kay Arianne na may pagtataka. “Kailan pa kita niyakap... At tinawag kang “baby”?
Nang makita siya ni Ursula, saglit na nagulantang ang kanyang mga mata nang matuwid siya sa pagkakaupo dahil sa konsensya. “Ikaw… Paano ka nakapasok dito? Tapos ka na ba sa lahat? Sigurado akong maraming bagay na dapat hawakan sa Coxs."Hindi naman galit na galit si Sylvain dahil nailabas na niya ang lahat ng kawalan at galit sa pamamagitan ng pagsigaw ng mag-isa noong nakaraang gabi. Sa halip, naglakad siya patungo kay Ursula at inihagis sa kanyang harapan ang isang debit card. “Ito lang ang pera na nasa akin na maaari kong itabi—kunin mo. Mula ngayon, hindi na tayo magkamag-anak, kaya huwag na huwag mong banggitin na anak mo ako sa kahit na sino. Wala akong nanay na katulad mo."Sinulyapan ni Ursula ang debit card sa coffee table at ngumisi. “Si Robin ang nagdesisyong mamatay, ano ang kinalaman nito sa akin? Isa pa, ang tatay niya ang inatake sa puso at namatay dahil palagi siyang may sakit, pero ipinipilit mo rin iyon sa akin? Kung ganoon ang kaso, talagang mahina ang pamilyang iy
Bago umalis si Sylvain, inilipat niya ang sole proprietor sa kanyang villa kay Mrs. Cox para makatulong siya sa pagbebenta nito at itago ang pera para sa kanyang sarili. Sa ganoong paraan, kahit na wala si Sylvain sa bansa, hindi siya magkakaroon ng anumang problema sa pag-survive kung sakaling mapunta siya sa anumang problema.Hindi alam kung saan nakuha ni Ursula ang impormasyong iyon, ngunit pilit niyang pinigilan si Sylvain habang papunta ito sa airport sa pamamagitan ng pagpapahinto ng sasakyan sa tabing kalsada.Gayunpaman, sa halip na bumaba ng kotse, ni-lock ni Sylvain ang pinto ng kotse at binuksan ng kaunti ang kanyang bintana.Pagkababa ni Ursula sa sarili niyang sasakyan, sumugod si Ursula patungo sa kotse ni Sylvain at sinubukang buksan ang pinto ng kotse nito. Gayunpaman, nang mapagtanto niyang hindi niya kaya, hinampas niya ang kotse. "Buksan mo itong pinto at lumabas ka na!"Tiningnan siya ni Sylvain ng walang ekspresyon. "Huwag mo akong palampasin sa flight ko. May
Hindi lang tumabi si Ursula, ngunit talagang humakbang pa siya ng ilang hakbang pasulong. “May karapatan akong malaman kung nasaan ang anak ko, di ba? Ginagawa ko ito dahil sa pag-aalala sa kanya. May problema ba yan? Kahit na may pagkiling ka sa akin, hindi mo ako maaalis sa aking mga karapatan. Ang kailangan mo lang gawin ay sabihin sa akin at aalis ako sa iyong paraan. Kung hindi, pasensya na, ngunit walang aalis dito ngayon!"Nang maalala ni Arianne ang eksena ng pagkamatay ni Robin, labis siyang nagalit. "Paano ka naiiba sa isang karaniwang hamak? Sinusubukan mo bang alamin kung saan patungo si Sylvain para ipagpatuloy ang pagpapahirap sa kanya? Pinahirapan mo na siya hanggang sa yugtong ito, kaya ano pa ang gusto mong gawin sa kanya? Hindi mo ba malinaw na alam kung bakit ka niya iniwan? Hindi ba ginagawa niya ito para iwasan ka? Hindi mo ba siya kayang iwan?!"Tapos, hinawakan ni Mark si Arianne. "Ano ang silbi ng pakikipag-usap sa isang tulad niya? Tatawagin ko ang security,
Matapos tapusin ang mga prosesong kinakailangan sa ospital, hindi na napigilan ni Tiffany habang tuwang-tuwa siyang naglalakad.Sa paghahambing, si Jackson ay sobrang kalmado habang siya ay nakaupo sa bench sa tabi ng koridor, ganap na tahimik.Nang mapansin iyon ni Tiffany, malungkot niyang sinabi, “Paanong hindi ka man lang excited? Hindi ba siya ang iyong anak? My goodness, ako lang ba ang nasasabik dito?"Si Jackson ay nagkaroon ng isa pang pag-atake sa kanyang sobrang prangka na karakter sa kritikal na sandali na iyon. “Sino ba nagsabing ikaw lang ang excited? Hindi rin ba excited ang nanay ko? Gusto niyang sumama, pero pinilit mo siyang huwag pumunta para alagaan si Plato sa bahay…”Galit na galit si Tiffany kaya nilibot niya ang mga mata sa kanya. “Anak mo siya, hindi ng nanay mo, kaya walang silbi kung may nami-miss sa kanya kapag wala ang sarili niyang tatay! Subukan mong huwag siyang tawaging tatay kung kaya mo!"Si Jackson ay hindi makapagsalita nang maayos sa kanyang p
Huminga ng malalim si Summer at tinulak si Jackson. "Lumabas ka muna habang pinagtitimpla ko sila ng maiinom."Saktong paglingon ni Jackson para buksan ang pinto ng kusina, nakita niya si Tiffany na nakatayo sa tabi nito. Pulang-pula ang mga mata niya at medyo nanginginig.Nagulat si Jackson saglit. Inabot niya ang kamay niya para yakapin siya. “Tiffany…”Saglit na nagulat si Summer. “Tiffany? Ikaw… Narinig mo ba ang lahat?”Nagtago si Tiffany sa yakap ni Jackson at pinunasan ang kanyang mga luha. “Actually, hindi mo kailangang itago sa akin ang katotohanan ng ganyan... Kaya ko naman. Paano kung hindi siya magiging matalino? I'll take care of her forever, it's no big deal. Pero... Hindi na tayo magiging in-laws ni Ari."Hindi alam ni Jackson kung ano ang sasabihin, kaya't naaaliw lamang siya sa pamamagitan ng marahang tapik sa likod nito.Pumunta si Tiffany sa kusina na may balak na gumawa ng gatas; ang kanyang sanggol ay wala sa kanyang tabi nang napakatagal na wala siyang anuma
Napatingin si Tiffany kay Arianne at nakaramdam ng inis. “Kung walang problema ang anak ko, ibinigay ko na lang talaga siya sa iyo. Gayunpaman, nakakalungkot... na ang mga bagay ay hindi naging tulad ng inaasahan. Ako na mismo ang mag-aalaga sa kanya."Nang makita niya ang namumulang mga mata ni Tiffany, sumulyap si Arianne kay Jackson at alam niya sa kanyang puso na alam ni Tiffany ang lahat. “Tiffany, wag kang magsalita ng ganyan. If they're fated to be together, I don't have any complaints, so why don't we see how the kids develop? Gusto pa rin namin ni Mark na magkaroon ng anak na babae, pero sayang naman at hindi namin magagawa sa buhay na ito."Bahagyang nadismaya si Smore. "Bakit? Bakit hindi kayang manganak ni Mommy ng kapatid para sa akin?"Walang ideya si Arianne kung paano niya ito ipapaliwanag sa kanya. "Sumama ka at makipaglaro kay Plato at itigil ang pagtatanong ng napakaraming tanong. Ang maliliit na bata ay hindi dapat makialam sa mga bagay na may sapat na gulang."