Sumingit si Nikolai bago natapos ni Melanie ang kanyang sinasabi, “Oh yeah? May dapat ba akong katakutan? Ano, ibig mong sabihin Alejandro Smith? Ako, isang malaking kapatid, ay narito upang makita ang aking kapatid na babae. Anong masama dun, hmm? Besides... Pinanood ko siyang umalis gamit ang sarili kong mga mata. Dito, kunin ang iyong telepono. Nandito lang ako para ibalik. Ang pag-iwan nito sa akin ay isang masamang, masamang ideya; ito ay nag-aanyaya ng kaguluhan, alam ko. Tinawagan ka ng Alejandro na iyon, alam mo, ngunit hindi ko ito sinagot at pinatay ko ito nang buo. Tiyak na tinanong ka niya tungkol dito, hindi ba? At naniniwala ako na wala kang sinabi sa kanya?"Inagaw sa kanya ni Melanie ang telepono at inilagay sa kanyang handbag. “Please go, now. At huwag ka nang lalapit sa akin!"Nagsindi ng sigarilyo si Nikolai nang walang pakialam. “Pfft. Binalaan kita, Melanie. Ngunit kailangan mo lang dalhin ito sa iyong sarili, ha? Dahil buhay pa si Tiffany Lane, lulundag ang pusa
Kapag ang isang grown-up hindi napigilan ang kanilang emosyon at sila ay humahagulgol. Ang kanilang mga emosyon ay mabilis na lalabas sa kanila sa loob lamang ng isang segundo.Hindi man lang maisip ni Melanie na ang kanyang anak na babae ay nakatayo sa tabi niya—napaluhod siya sa kanyang mga talampakan at humagulgol, napaungol a puno ng dalamhati at paghihirap ang kanyang bawat iyak, habang ang isang bahagi ng kanyang sarili ay nagpapaalala sa kanya na tumigil siyang umiyak.Kinagabihan, naghanda si Melanie ng masaganang pagkain para sa pamilya at nag-text kay Alejandro, sinabihan siyang umuwi para sa hapunan.Natapos na niya ang kanyang divorce agreement; Ang kustodiya ni Melissa ay mapupunta kay Alejandro, dahil hindi alam ni Melanie kung may pupuntahan ba siya o matitirhan. Wala siyang problema dito—parati nang tinatrato ni Alejandro ang kanyang anak na babae nang buong pagmamahal at pangangalaga. Pwede siyang maging masama sa buong mundo, ngunit hinding-hindi siya magiging masa
Natanggap ni Tiffany ang text ni Melanie.Agad siyang bumangon mula sa kanyang kama, hindi pinansin ang mga sumunod na protesta ng sakit sa kanyang buong katawan. “Seryoso? Ang bobong si Alejandro ay hiniwalayan si Melanie! Totoo! What the f—?!”Si Jackson, na nakaupo sa tabi ng kanyang kama, ay nagtulak ng bagong balat na mansanas sa kamay ni Tiffany. "Anong pakialam mo sa kasal ng iba? Ano, biglang hindi na masakit ang katawan mo?"Kumunot ang noo ni Tiffany at nagkasalubong ang mga kilay niya. “No, no, nararamdaman ko lang na si... Alejandro ay nakipag-divorce kay Melanie dahil naisip niya na siya ang nagtulak sa akin, pe-pero hindi naman siya! Isang sweetheart si Melanie; diyos ko, kami ay mga frickin' besties! Oh Diyos ko... Paano si Millie, ha? Napakabata pa ng kawawang babae…”Nagtaas ng kilay si Jackson. “Seryoso? Seryoso kang nag-aalala tungkol sa kasal ng ibang lalaki sa harapan ko—hindi ka ba nag-aalala na baka magseselos ako? Babe, hindi hiningi ni Alejandro ang iyong
Totoo, alam ni Tiffany na mali siya. “Urgh! Alam kong magiging komplikado lang ang lahat kapag sinabi ko sayo... Tingnan mo ako, uy! Okay lang ako, hindi ba? Hindi pa ba sapat iyon? Besides, Masyado nang nahirapan si Melanie sa pangyayaring ito; naiintindihnan ko na ang kanyang kuya ay medyo konektado sa buong bagay na ito, pero inosente siya, alam mo ba? Kaya pwede ba, please-please-please, i-drop na lang ito?”Namula ang mga mata ni Jackson sa sobrang galit galit. “Ano naman kung deserve niya ang awa? Ibig sabihin ba nun ay hindi ito deserve ng anak natin?! Ang ating munting anghel ay hindi man lang makaalis sa kanyang incubator!" sagot ni Jackson. "Chill ka lang, Tiffie. Alam ko kung sino ang nagkasala dito. Alam ko na hindi si Melanie ang dapat sisihin dito, at hindi ko rin ugali na idawit ang isang inosenteng tao. Pero ang mga tunay na salarin—ay kailangang magbayad sa kanilang mga aksyon! Hindi ko hahayaan na gawin ang hiling ni Melanie dahil kapatid niya ang nagtulak sayo, pero
Dumating si Mrs. Lark sa Capital mula sa Ayashe kinabukasan. Wala si Alejandro sa bahay, naiwan lamang si Melanie, kasama ang kanyang anak, na naghihintay sa pasukan par batiin siya.Maaaring sabihin ni Melanie kung ano ang naghihintay, ngunit ang malaking bahagi sa puso niya ay tumangging maniwala o tanggapin ito bilang katotohanan. Paano siya maniniwala ngayong naalala niya kung gaano kalakas ang pagtutol ng kanyang ina sa pagpapakasal ng kanyang anak sa isang lalaking may kapansanan? Wala naman siyang pakialam kung ituring isang pawn lang si Melanie, di ba?Ngunit pagkatapos ay pinanood ni Melanie kung paano umuusad ang galit sa bawat galaw ng kanyang ina mula nang bumaba sa kanyang sasakyan, at ang kanyang puso ay lumubog. Nagsimula siyang lamunin ang takot, at napaatras siya ng ilang hakbang mula sa papasok na presensya. “Ma, ako…”Napangiwi si Mrs. Lark na may mga matutulis na tingin sa kanyang mga mata. “Huwag kang maglalakas-loob! Hindi ako ang iyong nanay... Wala akong nata
Binuhat ni Alejandro ang batang babae at bumulong, “Huwag ka nang umiyak. Laruin mo ang iyong mga laruan. Sasamahan ka ni Daddy pagkatapos niyang gawin ang kanyang mga gawain, okay?"Si Melissa, na nasa mood na magsumbong sa masamang tao, ay suminghot bago nagreklamo habag nanginginig ang kanyang boses, “Natamaan ng lola si M-M-Mommy! Sinaktan niya si Mommy!"Kinurot ni Alejandro ang pisngi niya. “Aww, okay naiintindihan ko. Alam ni Daddy."Nagduda si Mrs. Lark nang makita kung gaano kabait ang pakikitungo ni Alejandro kay Melissa. Paanong ang isang iginagalang na pamilya ng kanilang katayuan, na tradisyonal na humihingi ng isang heir at hindi isang heiress, ay nagbibigay ng anumang pangangailangang pagmamahal sa isang babae? Anong uri ng makapangyarihang pamilya ang hindi nakakakita ng pangangailangan na magkaroon ng lalaking anak?Ilang sandali pa ay magalang na lumapit sa kanya ang yaya para kunin si Melissa. Samantala, si Melanie ay mukhang napahiya. "I'm sorry, Alejandro. Ito.
Ngumisi si Mrs. Lark. "Gusto mo ng divorce? Okay, aalis ako, ngunit kung alam mo lang kung paano ayusin ang mga ari-arian na iyon—kung iniisip mong iwan ang aking anak na babae kahit ano pa ang kulang sa kanya, maaari mong halikan ang iyong diborsiyo na paalam! Alam ko ang iyong reputasyon para sa mga mapanlinlang na panlilinlang, Alejandro, ngunit hindi ako natatakot sa iyo! Kaming mga Larks ay hindi mga doormat para ilakad mo!"Kahit na tila ipinaglalaban niya ang bahagi ng kanyang anak na babae, ito ay talagang para lamang sa pamilya-wala sa mga ito ay para sa mga benepisyo ni Melanie. Sa sandaling napagtanto na ito, hindi na napigilan ni Melanie ang mga ungol ng kanyang ina. “Umalis ka na, Nay! Hayaan mo na kami ngayon din! This is none of your business!”Si Mrs. Lark ay humakbang patungo sa pintuan, ang raket ng galit na galit na pag-click sa takong ay sumusunod sa kanya. Ilang sandali pa ay umalis na siya, naglakas loob siyang i-text si Melanie, ‘Hindi pa rin alam ni Alejandro
Naghintay si Melanie hanggang sa ibaba ni Alejandro ang kanyang panulat bago pinirmahan ang kanyang pangalan nang may katiyakan. Tinapos niya ito sa pamamagitan ng pag-print ng kanyang hinlalaki, nagtanong, "Kaya, kailan natin sisimulan ang mga legal na pamamaraan?"Hindi siya sinagot ni Alejandro. Sa halip, padabog siyang lumabas ng bahay at sinara ang pinto.Nanlambot ang mga tuhod ni Melanie at bumagsak siya sa sopa, naiwan ang kanyang lakas sa kanyang katawan. Bumuhos ang mga luha sa gilid ng kanyang mga mata at binabaybay ang isang hindi nakikitang landas sa kanyang mukha, ang maalat nitong likido ay nanunuot sa masakit na init na naiwan pa sa kanyang pisngi. Maya-maya pa ay tumayo na siya at pumasok sa banyo.Tinitigan niya ang kanyang repleksyon sa salamin at biglang naramdaman ang isang makapal at nakakatakot na bukol na bumalot sa kanyang dibdib. Si Mrs. Lark ay naglagay ng higit na puwersa kaysa sa kanyang inaasahan, na naging dahilan upang ang kanyang pisngi ay lalong mam
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy