Papalapit sa pinto ang mga yabag. Mabilis na nakilala ito ni Melissa bilang sa kanyang ama at tumungo sa direksyon nito na parang bata. Ang kanyang maliit na tangkad ay naging imposible para sa bata na maabot ang doorknob, kahit na hindi mahalaga, bilang isang segundo mamaya, ang pinto ay bumukas ng mahina mula sa labas, na tila kung sino ang papasok ay hinulaan ang presensya ng batang babae na nakatayo sa likod nito.Nang makita ni Alejandro ang maliit na si Millie, yumuko si Alejandro at binuhat ang dalaga sa kanyang mga bisig. "Tara, nakatayo ka ulit sa likod ng pinto? Alam mo bang isang araw ay maaaring may bumangga sa iyo ng pinto, at hindi iyon masyadong maganda, hindi ba? Sa susunod, tumayo ka nang mas malayo sa pinto, okay?” magiliw niyang paalala. “Anyway, laruin mo ang mga laruan mo sa ibaba. Kailangang makausap ni Daddy si Mommy saglit, okay?"Ginaya ni Melissa si Melanie na suminghot. “Daddy, umiiyak si Mommy, singhot-singhot, argh-argh…”Binatukan ni Alejandro si Melani
Sumingit si Nikolai bago natapos ni Melanie ang kanyang sinasabi, “Oh yeah? May dapat ba akong katakutan? Ano, ibig mong sabihin Alejandro Smith? Ako, isang malaking kapatid, ay narito upang makita ang aking kapatid na babae. Anong masama dun, hmm? Besides... Pinanood ko siyang umalis gamit ang sarili kong mga mata. Dito, kunin ang iyong telepono. Nandito lang ako para ibalik. Ang pag-iwan nito sa akin ay isang masamang, masamang ideya; ito ay nag-aanyaya ng kaguluhan, alam ko. Tinawagan ka ng Alejandro na iyon, alam mo, ngunit hindi ko ito sinagot at pinatay ko ito nang buo. Tiyak na tinanong ka niya tungkol dito, hindi ba? At naniniwala ako na wala kang sinabi sa kanya?"Inagaw sa kanya ni Melanie ang telepono at inilagay sa kanyang handbag. “Please go, now. At huwag ka nang lalapit sa akin!"Nagsindi ng sigarilyo si Nikolai nang walang pakialam. “Pfft. Binalaan kita, Melanie. Ngunit kailangan mo lang dalhin ito sa iyong sarili, ha? Dahil buhay pa si Tiffany Lane, lulundag ang pusa
Kapag ang isang grown-up hindi napigilan ang kanilang emosyon at sila ay humahagulgol. Ang kanilang mga emosyon ay mabilis na lalabas sa kanila sa loob lamang ng isang segundo.Hindi man lang maisip ni Melanie na ang kanyang anak na babae ay nakatayo sa tabi niya—napaluhod siya sa kanyang mga talampakan at humagulgol, napaungol a puno ng dalamhati at paghihirap ang kanyang bawat iyak, habang ang isang bahagi ng kanyang sarili ay nagpapaalala sa kanya na tumigil siyang umiyak.Kinagabihan, naghanda si Melanie ng masaganang pagkain para sa pamilya at nag-text kay Alejandro, sinabihan siyang umuwi para sa hapunan.Natapos na niya ang kanyang divorce agreement; Ang kustodiya ni Melissa ay mapupunta kay Alejandro, dahil hindi alam ni Melanie kung may pupuntahan ba siya o matitirhan. Wala siyang problema dito—parati nang tinatrato ni Alejandro ang kanyang anak na babae nang buong pagmamahal at pangangalaga. Pwede siyang maging masama sa buong mundo, ngunit hinding-hindi siya magiging masa
Natanggap ni Tiffany ang text ni Melanie.Agad siyang bumangon mula sa kanyang kama, hindi pinansin ang mga sumunod na protesta ng sakit sa kanyang buong katawan. “Seryoso? Ang bobong si Alejandro ay hiniwalayan si Melanie! Totoo! What the f—?!”Si Jackson, na nakaupo sa tabi ng kanyang kama, ay nagtulak ng bagong balat na mansanas sa kamay ni Tiffany. "Anong pakialam mo sa kasal ng iba? Ano, biglang hindi na masakit ang katawan mo?"Kumunot ang noo ni Tiffany at nagkasalubong ang mga kilay niya. “No, no, nararamdaman ko lang na si... Alejandro ay nakipag-divorce kay Melanie dahil naisip niya na siya ang nagtulak sa akin, pe-pero hindi naman siya! Isang sweetheart si Melanie; diyos ko, kami ay mga frickin' besties! Oh Diyos ko... Paano si Millie, ha? Napakabata pa ng kawawang babae…”Nagtaas ng kilay si Jackson. “Seryoso? Seryoso kang nag-aalala tungkol sa kasal ng ibang lalaki sa harapan ko—hindi ka ba nag-aalala na baka magseselos ako? Babe, hindi hiningi ni Alejandro ang iyong
Totoo, alam ni Tiffany na mali siya. “Urgh! Alam kong magiging komplikado lang ang lahat kapag sinabi ko sayo... Tingnan mo ako, uy! Okay lang ako, hindi ba? Hindi pa ba sapat iyon? Besides, Masyado nang nahirapan si Melanie sa pangyayaring ito; naiintindihnan ko na ang kanyang kuya ay medyo konektado sa buong bagay na ito, pero inosente siya, alam mo ba? Kaya pwede ba, please-please-please, i-drop na lang ito?”Namula ang mga mata ni Jackson sa sobrang galit galit. “Ano naman kung deserve niya ang awa? Ibig sabihin ba nun ay hindi ito deserve ng anak natin?! Ang ating munting anghel ay hindi man lang makaalis sa kanyang incubator!" sagot ni Jackson. "Chill ka lang, Tiffie. Alam ko kung sino ang nagkasala dito. Alam ko na hindi si Melanie ang dapat sisihin dito, at hindi ko rin ugali na idawit ang isang inosenteng tao. Pero ang mga tunay na salarin—ay kailangang magbayad sa kanilang mga aksyon! Hindi ko hahayaan na gawin ang hiling ni Melanie dahil kapatid niya ang nagtulak sayo, pero
Dumating si Mrs. Lark sa Capital mula sa Ayashe kinabukasan. Wala si Alejandro sa bahay, naiwan lamang si Melanie, kasama ang kanyang anak, na naghihintay sa pasukan par batiin siya.Maaaring sabihin ni Melanie kung ano ang naghihintay, ngunit ang malaking bahagi sa puso niya ay tumangging maniwala o tanggapin ito bilang katotohanan. Paano siya maniniwala ngayong naalala niya kung gaano kalakas ang pagtutol ng kanyang ina sa pagpapakasal ng kanyang anak sa isang lalaking may kapansanan? Wala naman siyang pakialam kung ituring isang pawn lang si Melanie, di ba?Ngunit pagkatapos ay pinanood ni Melanie kung paano umuusad ang galit sa bawat galaw ng kanyang ina mula nang bumaba sa kanyang sasakyan, at ang kanyang puso ay lumubog. Nagsimula siyang lamunin ang takot, at napaatras siya ng ilang hakbang mula sa papasok na presensya. “Ma, ako…”Napangiwi si Mrs. Lark na may mga matutulis na tingin sa kanyang mga mata. “Huwag kang maglalakas-loob! Hindi ako ang iyong nanay... Wala akong nata
Binuhat ni Alejandro ang batang babae at bumulong, “Huwag ka nang umiyak. Laruin mo ang iyong mga laruan. Sasamahan ka ni Daddy pagkatapos niyang gawin ang kanyang mga gawain, okay?"Si Melissa, na nasa mood na magsumbong sa masamang tao, ay suminghot bago nagreklamo habag nanginginig ang kanyang boses, “Natamaan ng lola si M-M-Mommy! Sinaktan niya si Mommy!"Kinurot ni Alejandro ang pisngi niya. “Aww, okay naiintindihan ko. Alam ni Daddy."Nagduda si Mrs. Lark nang makita kung gaano kabait ang pakikitungo ni Alejandro kay Melissa. Paanong ang isang iginagalang na pamilya ng kanilang katayuan, na tradisyonal na humihingi ng isang heir at hindi isang heiress, ay nagbibigay ng anumang pangangailangang pagmamahal sa isang babae? Anong uri ng makapangyarihang pamilya ang hindi nakakakita ng pangangailangan na magkaroon ng lalaking anak?Ilang sandali pa ay magalang na lumapit sa kanya ang yaya para kunin si Melissa. Samantala, si Melanie ay mukhang napahiya. "I'm sorry, Alejandro. Ito.
Ngumisi si Mrs. Lark. "Gusto mo ng divorce? Okay, aalis ako, ngunit kung alam mo lang kung paano ayusin ang mga ari-arian na iyon—kung iniisip mong iwan ang aking anak na babae kahit ano pa ang kulang sa kanya, maaari mong halikan ang iyong diborsiyo na paalam! Alam ko ang iyong reputasyon para sa mga mapanlinlang na panlilinlang, Alejandro, ngunit hindi ako natatakot sa iyo! Kaming mga Larks ay hindi mga doormat para ilakad mo!"Kahit na tila ipinaglalaban niya ang bahagi ng kanyang anak na babae, ito ay talagang para lamang sa pamilya-wala sa mga ito ay para sa mga benepisyo ni Melanie. Sa sandaling napagtanto na ito, hindi na napigilan ni Melanie ang mga ungol ng kanyang ina. “Umalis ka na, Nay! Hayaan mo na kami ngayon din! This is none of your business!”Si Mrs. Lark ay humakbang patungo sa pintuan, ang raket ng galit na galit na pag-click sa takong ay sumusunod sa kanya. Ilang sandali pa ay umalis na siya, naglakas loob siyang i-text si Melanie, ‘Hindi pa rin alam ni Alejandro