Binuhat ni Alejandro ang batang babae at bumulong, “Huwag ka nang umiyak. Laruin mo ang iyong mga laruan. Sasamahan ka ni Daddy pagkatapos niyang gawin ang kanyang mga gawain, okay?"Si Melissa, na nasa mood na magsumbong sa masamang tao, ay suminghot bago nagreklamo habag nanginginig ang kanyang boses, “Natamaan ng lola si M-M-Mommy! Sinaktan niya si Mommy!"Kinurot ni Alejandro ang pisngi niya. “Aww, okay naiintindihan ko. Alam ni Daddy."Nagduda si Mrs. Lark nang makita kung gaano kabait ang pakikitungo ni Alejandro kay Melissa. Paanong ang isang iginagalang na pamilya ng kanilang katayuan, na tradisyonal na humihingi ng isang heir at hindi isang heiress, ay nagbibigay ng anumang pangangailangang pagmamahal sa isang babae? Anong uri ng makapangyarihang pamilya ang hindi nakakakita ng pangangailangan na magkaroon ng lalaking anak?Ilang sandali pa ay magalang na lumapit sa kanya ang yaya para kunin si Melissa. Samantala, si Melanie ay mukhang napahiya. "I'm sorry, Alejandro. Ito.
Ngumisi si Mrs. Lark. "Gusto mo ng divorce? Okay, aalis ako, ngunit kung alam mo lang kung paano ayusin ang mga ari-arian na iyon—kung iniisip mong iwan ang aking anak na babae kahit ano pa ang kulang sa kanya, maaari mong halikan ang iyong diborsiyo na paalam! Alam ko ang iyong reputasyon para sa mga mapanlinlang na panlilinlang, Alejandro, ngunit hindi ako natatakot sa iyo! Kaming mga Larks ay hindi mga doormat para ilakad mo!"Kahit na tila ipinaglalaban niya ang bahagi ng kanyang anak na babae, ito ay talagang para lamang sa pamilya-wala sa mga ito ay para sa mga benepisyo ni Melanie. Sa sandaling napagtanto na ito, hindi na napigilan ni Melanie ang mga ungol ng kanyang ina. “Umalis ka na, Nay! Hayaan mo na kami ngayon din! This is none of your business!”Si Mrs. Lark ay humakbang patungo sa pintuan, ang raket ng galit na galit na pag-click sa takong ay sumusunod sa kanya. Ilang sandali pa ay umalis na siya, naglakas loob siyang i-text si Melanie, ‘Hindi pa rin alam ni Alejandro
Naghintay si Melanie hanggang sa ibaba ni Alejandro ang kanyang panulat bago pinirmahan ang kanyang pangalan nang may katiyakan. Tinapos niya ito sa pamamagitan ng pag-print ng kanyang hinlalaki, nagtanong, "Kaya, kailan natin sisimulan ang mga legal na pamamaraan?"Hindi siya sinagot ni Alejandro. Sa halip, padabog siyang lumabas ng bahay at sinara ang pinto.Nanlambot ang mga tuhod ni Melanie at bumagsak siya sa sopa, naiwan ang kanyang lakas sa kanyang katawan. Bumuhos ang mga luha sa gilid ng kanyang mga mata at binabaybay ang isang hindi nakikitang landas sa kanyang mukha, ang maalat nitong likido ay nanunuot sa masakit na init na naiwan pa sa kanyang pisngi. Maya-maya pa ay tumayo na siya at pumasok sa banyo.Tinitigan niya ang kanyang repleksyon sa salamin at biglang naramdaman ang isang makapal at nakakatakot na bukol na bumalot sa kanyang dibdib. Si Mrs. Lark ay naglagay ng higit na puwersa kaysa sa kanyang inaasahan, na naging dahilan upang ang kanyang pisngi ay lalong mam
"Nasaan ka?"Tanong ni Alejandro sa beep ng isang terminated call.Sa halip na ibaba ang kanyang telepono, nanatili lang siya sa kanyang postura, ang kanyang isipan ay naglalaro ng mga hindi maarok na kaisipan.Maya-maya, sa wakas ay ibinaba niya ang kanyang telepono bago maingat na ibinalik si Melissa sa kanyang kama. Marahil ay may mali sa paraan ng pagbaba niya sa kanya—alinman, ang pakiramdam ng kanyang paggalaw ay masyadong hindi katulad ng kay Melanie kaya nagising si Melissa bago muling sumigaw para sa kanyang mommy.Nawalan na ng pasensya si Alejandro. Dahil sa galit, nagpasya siyang hayaan ang bata na humiyaw at sumigaw hanggang sa kumatok si Jett, na nakarinig sa kanya mula sa labas, sa pinto. "Ginoo. Smith? Gusto mo tulungan kita?"Napaupo si Alejandro sa gilid ng kama, talunan. “Oo, suyuin mo na lang siyang matulog. Tapos na ako."Itinulak ni Jett ang pinto. Adroitly niyang binuhat si Melissa sa kanyang mga bisig bago ito marahang niyugyog. “Hush, hush. Ayos lang, huw
Kumunot ang noo ni Alejandro. "Ano bakit? Bakit magkakaroon ng karne ng baka kasama ng mga Larks ang pamilyang West?"Dahil tinulak ni Melanie si Tiffany? Pero kung alam ni Jackson iyon, hindi ba dapat si Melanie ang target niya—o impiyerno, si Alejandro mismo? Bakit niya ilalabas ang galit niya sa Larks?Ang lalaki sa kabilang side ng telepono ay tulad ng clueless. "Wala akong ideya. Akala ko ito ay medyo kakaiba sa aking sarili."Nang matapos ang tawag, huminto ng isang minuto si Alejandro bago tinawagan si Arianne. Imposible para sa kanya na tanungin ng direkta si Jackson; sigurado siyang ibababa na ng huli ang tawag nang makilala ng utak ng lalaki ang boses ni Alejandro.Pagkakuha niya ay dumiretso si Alejandro sa paghabol. "Bakit pinipigilan ng West Industries ang Larks?"Imbes na sagutin siya kaagad, muling sumama si Arianne na may sariling tanong. "Ano? Hindi mo kayang makitang may kumukuha sa iyong mga in-laws? Nangangati sa paghampas, hindi ba? Narito ang isang piraso ng
Habang nag-aagawan pa si Jett para sa tamang sagot, isinara ni Melanie ang pinto sa kanyang mukha.Alam niya kung ano ang kanyang boss, kaya umiwas si Jett na bumalik kaagad sa Smith Estate at piniling tawagan si Alejandro. Hearing about Melanie’s rejection, Alejandro immediately supplied, “Tell her it’s because Millie has fallen ill—as in, super-seriously-ill. I know for sh*t she doesn't have it in her to turn away from that. Pagkatapos ay sabihin sa kanya na kung hindi siya babalik, hindi ko dadalhin ang bata sa ospital.Iyon ay medyo labis para sa isang kasinungalingan, hindi ba? Sa pinakakaunti, nag-alinlangan ito kay Jett, ngunit hindi sapat para tumutol siya. Ilang sandali matapos ang tawag, muli siyang kumatok sa pintuan ni Melanie.Binuksan niya ito na may nakasulat na mukha na walang magawa. “Jett, nilinaw ko na ang sarili ko. hindi ako babalik. Maliban kung ito ay tungkol sa mga opisyal na pamamaraan ng diborsiyo, wala akong anumang dahilan upang makita muli si Alejandro.
Ito ay hindi tulad ng kanyang inaasahan.Umupo si Alejandro sa tabi ng kanyang kama habang nakatingin kay Melissa na naglalaro sa ibabaw ng alpombra, suot ang kanyang pinakamalambot na ekspresyon. Ang mga laruan ay nakakalat kung saan-saan sa hindi nakikitang pagkakasunud-sunod.Naghinala si Melanie na tinitingnan niya ang kalmado bago ang bagyo. Humakbang siya, kinuha ang mga laruan, at inilagay ang mga ito. "Millie, huwag mong ikalat ang mga laruan mo ng ganyan."Natigilan si Melissa nang marinig ang boses ni Melanie. Pagkatapos, ibinagsak niya ang kanyang sarili sa mga bisig ng kanyang ina, tuwang-tuwa, ang kanyang kumikinang na mga mata ay umaapaw sa kumikislap na luha. “Mommy!”Kalong-kalong ni Melanie ang dalaga, ang sakit sa puso. Ngunit nang ang kanyang mga mata ay nakipag-ugnay sa matalim na mata ni Alejandro, nais niyang kumalat ang bawat emosyong lumalabas sa kanya. Ipinatawag niya ang yaya upang kunin si Melissa, kahit na medyo matagal si Melanie para ma-mollify ang bat
Sa paglipas ng mga sumunod na araw, wala nang makita si Alejandro habang si Melanie ay nakakulong sa sariling bahay. Wala siyang choice kundi samahan ang kanyang anak.Bukod dito, mas maraming bodyguard ang kinuha sa mga Smith para lamang mabantayan siya.Hindi na kinailangan pang isipin ni Melanie na malalabanan ni Alejandro ang Larks. Bukod dito, sa tulong ni Jackson, ang Larks ay hindi makakatakas sa paparating na kalamidad.Gayunpaman, ang hindi inaasahan ni Melanie ay para sa isang tao sa mga Larks na talagang naalala ang isang "sangla" na tulad niya. Galit ang boses ni Mrs Lark habang pinapagalitan siya. “Melanie Lark, paano ka nabuhay ng duwag na buhay! Nakikipagtulungan na ngayon si Alejandro sa mga West para labanan kaming Larks. Higit pa rito, inihayag pa nga niya nang lantaran na ang mga Larks ay naglagay ng kamay sa kanyang babae, ngunit nagagawa pa rin ni Jackson na tanggapin iyon, kahit na hanggang sa makipagtulungan sa kanya. Wala ka ba talagang nararamdaman? ha? Paan
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy