Nabigla si Madeline sa biglaang pagdating ni Jeremy. Ngunit sa kung anong dahilan, nakahinga siya nang maluwag. Nainis si Felipe nang biglang magulo ang kanyang pagtatapat ng pag-ibig. Isang bakas ng galit ang lumitaw sa kanyang malumanay at itim na mga mata. "Jeremy, bakit ka narito? Wala ka nang posisyon dito." Naningkit ang mga mata ni Jeremy diretso kay Felipe, sabay lumipat ang kanyang tingin sa mukha ni Madeline. Nang makasalubong niya ang kanyang malamig na titig ay nanlambot ang kanyang tingin. "Alam ko na araw mo sa'kin at gusto mo akong mamatay. Tatanggapin ko ang lahat ng klase ng paghihiganti mula sa'yo, pero hindi ako papayag na sumasa ka sa kanya… Lalo na ang ikasal sa kanya."Hindi mapapakiusapan si Jeremy sa kanyang tono at mayroong dominanteng aura sa kanyang madilim na mata. Nang magsasalita sana si Madeline, narinig niya si Felipe na tumatawa sa kanyang likuran. "Hindi ka papayag?" tumawa siya habang nagtanong, "Sino ka ba para hindi pumayag? Nakalimutan
"Kung mapapasaya nito si Madeline, posible ang kahit na ano." "A-Ano? Jeremy, anong sinabi mo?" Nanlaki ang mga mata ni Karen sa gulat. "Kinasusuklaman mo ang babaeng yun, kaya bakit… Mahal mo na talaga si Madeline?" Hindi sinagot ni Jeremy si Karen. Pero ang kanyang malumanay na tingin ang pinakamagandang sagot. "Hahanapan kita ng magandang lugar na lilipatan mo. Wag mo kong guluhin kung hindi naman importante." Pagkasabi niya nito ay tumalikod siya para umalis. Ngunit, huminto siya nang makita niya ang old master sa kanyang harapan. Si Old Master Whitman ay may hawak na tungkod. Kahit na mukhang strikto ang kanyang mukha, ang kanyang mga mata ay mabait pa ring tignan. "Sumunod ka sa'kin," sabi niya kay Jeremy bago tumalikod. Nagdalawang-isip si Jeremy ng dalawang segundo bago sumunod sa kanya. Sa study. Nakaharap si Old Master Whitman sa kulay abong langit sa labas ng bintana. Pagkatapos ng mahabang oras ay bumuntong-hininga siya. "Ano nang gagawin mo ngayon?" "
Tinanong ni Jeremy sa old master ang tanong na matagal na niyang tinatago sa kanyang puso. Tumingin ang old master sa kulay abong langit at mayroong kalungkutan sa kanyang mga mata. "Nagsimula ang storya 23 taon ang nakaraan…" Ang storya ay bumalik sa dalawampung taon ang nakakaraan. Nang naguguluhan si Jeremy, inisip niya na baka tungkol ito sa mga magulang ni Felipe. At ganoon na nga, pagkatapos pakinggan ni Jeremy ang kwento ng old master ay mayroon na siyang konkretong sagot. Kasabay nito, napatunayan rin nito na si Felipe ay isang napaka-mapanganib na tao. Hindi niya hahayaang mapalapit si Madeline kay Felipe. Huminto ang old master nang paalis na si Jeremy. "Baka malaman rin ito ni Maddie balang araw. At saka, tinulungan siya ni Felipe sa pinakamahirap na punto ng buhay niya kaya malaki ang tiwala niya kay Felipe. Sa kabilang banda, galit si Maddie sayo kaya hindi niya papaniwalaan ang kahit na anong sasabihin mo." "Hindi ko gustong paniwalaan niya ako, pero hindi ko ha
Habang pinag-iisipan niya ang tungkol dito ay namatay ng ilaw sa apartment. Naramdaman ni Jeremy na bumilis ang kanyang paghinga habang nagsimulang maglayag ang kanyang isipan. Initsa niya ang walang lamang bote ng wine sa basurahan at tumalikod nang hindi nag-aalinlangan. Ngunit nang papasok pa lang sana siya ng apartment at nakita niya si Felipe na lumabas. Nawala ang ilan sa mga naipong inis ni Jeremy at huminto siya sa paglalakad. Nang makita niya na umalis sakay ng kanyang kotse si Felipe nang may seryosong ekspresyon, doon lamang pumasok si Jeremy sa building. Madaling nakapasok si Jeremy sa unit ni Madeline. Naaalala niya pa noong inimbitahan siya nito sa kanyang apartment bago siya bumalik sa buhay niya bilang si Vera. Sa sandaling iyon, nalaman niya na hindi siya nakatira kasama ni Felipe. Ngayon, mabagal na naglakad si Jeremy papunta sa pintuan at tahimik na tumayo roon. Lumipad ang hangin at niyebe papunta sa building mula sa bintana. Ang tagos-butong lamig
Tahimik at sigurado ang boses ng lalaki. Ngunit para rin siyang nagmamakaawa sa kanya. Ang kanyang mga mata ay malabong tignan. Mukha siyang lasing at hindi nang sabay. Walang pakialam na tumingin sa kanya si Madeline at nagsabing, "Hindi ko gustong pakinggan ang kahit na anong sasabihin mo. Nandidiri ako pag nakikita kita." Ang kanyang mga salita ay malinaw na nagpapakita ng kanyang pagkamuhi sa kanya habang ang kanyang mga galit na mata ay nagpatulala kay Jeremy at napatayo na lang siya. Pakiramdam niya ay parang nahulog sa bangin ang kanyang puso kung saan kumalat ang matinding lamig mula sa kanyang puso hanggang sa kanyang buong katawan. Matagal na niya itong hinahanap-hanap. Noon, titignan siya ni Madeline nang may pagmamahal sa kanyang mga makinang na mga mata. Ngayon, nakatingin siya sa kanya gamit ang isang tingin na mas malamig pa sa kung paano titingin ang isang tao sa isang estranghero. Nang makita niya si Jeremy na nakatulala sa kanya, mas tumibay si Madeline ku
Sa gitna ng katahimikan, narinig ni Jeremy si Madeline na tumawa. "Jeremy, huli na ang lahat. Wala na akong nararamdaman para sa'yo kahit na ano pang sabihin mo ngayon," malamig na sabi ni Madeline. Hindi na niya siya hinahanap-hanap ngayon. "Dahil hindi na kita mahal." Kahit na alam na niya na hindi na siya mahal ni Madeline, nang marinig niya itong magmula sa kanya, pakiramdam ni Jeremy ay parang may isang milyong palaso sa kanyang puso. Pakiramdam niya ay mayroong mga kutsilyo na umuulan sa kanya, hinihiwa ang kanyang laman mula sa kanyang katawan. Ang natitira na lang sa kanyang katawan ay buto. Tinaas ni Madeline ang kanyang kamay at biglang tinulak ang walang buhay na mga kamay ni Jeremy. Tumalikod siya at sarkastikong tinignan ang nanlilumong"Jeremy, tapos na ko sa'yo. Sa sandaling may inutusan ka na sirain ang puntod ng lolo ko, kaagad kong pinagsisihan na minahal ko ang isang walang pusong lalaki na kagaya mo." Nang marinig ni Jeremy ang kanyang sinabi, nakaram
Siguro dahil na rin sa gulat pero tumalon ang puso ni Madeline. Gusto niyang hindi pansinin ang lalaki sa lapag noong una, pero nang makita niyang nakakunot ang noo ni Jeremy at mukhang mayroong masakit sa kanya, umupo siya bago tingnan ang temperatura niya nang hindi niya namamalayan. Malamig ang kanyang pisngi pero mainit ang kanyang noo. Nang makalapit siya sa kanya, maliban sa kanyang amoy, mayroon ring malakas na amoy ng alak. Marami siyang nainom at nanatili pa sa labas sa gitna ng malamig na panahon nang buong gabi. Malamang ay nilalagnat siya ngayon. Ayaw na ni Madeline na maistorbo pa ni Jeremy kaya inisip niya na tawagan na lang ang 911 para kukunin na lang siya ng ambulansya. Pero nang tumalikod siya para gawin iyon, hinawakan ni Jeremy ang kanyang kamay. Malamig ang kanyang kamay ang para bang nagyeyelo ito. Ang lamig mula sa kanyang kamay ay tumagos sa kanyang mga buto. "Wag kang umalis…" bulong niya na para bang nananaginip pa rin siya, bahagyang kumilos ang
Ang mga usap-usapan tungkol sa mga utang at pagbagsak ni Jeremy ay nagsimula na ring dumami. Maraming tao ang naghihintay sa sagot ni Jeremy. Ngunit, pagkatapos ng mahabang panahon ay wala pa rin siyang pahayag sa Twitter. Hinuhulaan rin ni Felipe kung anong gagawin ni Jeremy. Pero kahit nakalipas na ang isang araw ay hindi pa rin lumilitaw si Jeremy. Para bang nawala siya. Pinatay niya rin ang phone niya.Sa kabilang banda, alam ni Madeline na nasa loob ng kanyang apartment si Jeremy. Pero isang araw na ang nagdaan. Tulog pa rin ba siya? Imposible para sa kanya na hindi kumibo pagkatapos ng press conference ngayon. Lumala ba ang lahat niya? Tahimik itong pinag-iisipan ni Madeline. Pagkatapos, sinundan niya si Felipe sa isang magarang restaurant sa Glendale. Nagbukas si Felipe g isang bote ng pinakamahal na wine para magdiwang. "Congratulations at nagawa mo na ang pinapangarap mo. Ngayon, sa'yo na ang Whitman Corporation." Tinaas ni Madeline ang baso niya. Nakangiti ang