Hindi nila inasahan na ang taong pinagbabalakan nila ay biglang lilitaw sa harapan nila. Biglang natigil ang pagtawa ni Meredith at Rose. Ang napakapangit nilang mukha ay napuno ng pagkabigla nang titigan nila si Madeline na kakapasok lang. "Ikaw! Sinong nagsabi na pumasok ka? Kailan ka pa nakatayo diyan sa labas? Anong narinig mo?" Tumayo si Rose at tinuro si Madeline nang galit niya itong tanungin. Hindi nagsalita si Meredith. Nanlaki lang ang mga mata niya at tinignan si Madeline. Tumaas ang kilay ni Madeline at ngumiti. "Bakit? May sinabi ka ba na hindi mo dapat sinabi at natatakot ka na malaman ko?" "..." Nagbago ang mukha ni Rose. Bahagya niyang inalis ang tingin niya. "Ikaw…" "Kung di ako nagkakamali, ikaw siguro ang adoptive mother ni Madeline. Tsk tsk, talagang nahawaan ka na ng ampon may. Nagtataka ako kung paanong ang isang mahinhin at eleganteng babae na tulad ni Mrs. Montgomery ay nagkaroon ng isang napakapangit at napakasamang anak na tulad ni Meredith!" "A-An
"Vera Quinn, ang kapal ng mukha mong pag-initan ako, p*ta ka?!" Nagwala si Meredith. Ang mahina at mahinhing panlabas na anyo sa video ay tuluyan nang nawala. Tumingin siya nang masama at nagkaskasan ang mga ngipin niya nang kumuha siya ng isang fruit knife sa lamesa. Balak niyang hiwaan sa mukha si Madeline. Sa isang banda, hindi siya pinipigilan ni Rose. Umaasa siya na matuturuan ni Meredith ng leksyon ang nakakairitang babaeng ito. Nang makita niya na palapit sa kanya ang kutsilyo, naalala ni Madeline ang dalawang hiwa na iniwan ni Meredith sa mukha niya noon. Bumalik ang pangyayaring ito sa isipan niya na parang isang bangungot. Kaagad siyang nahimasmasan at nagmadaling iwasan ang kutsilyo. "Wag ka nang magtago p*ta ka!" Nag-aalab ang apoy ng galit sa dibdib ni Meredith. Itinaas niya ulit ang fruit knife. "Sasabihin ko sa'yo Vera Quinn. Ganito ko sinira ang mukha ni Madeline noon. Kapag naglakas ng loob ka pa na banggain ako, ipapatikim ko sa'yo ang sakit na naranasan niya!
Hinawakan ni Meredith ang mukha niya sa takot. Nang makaramdam siya ng mainit at malagkit na likido pababa ng pisngi niya, nanlaki ang mga mata niya. "Dugo! Snf daming dugo! Ang mukha ko!" Tinignan niya ang madugo niyang palad at tumili. Mas maputla na ang mukha niya ngayon at patuloy siyang nauubusan ng dugo. Tumingala si Madeline at nakita niya ang nahiwaang laman sa kanang pisngi ni Meredith. Nagulat siya, pero kasabay nito, pakiramdam niya nakakatawa ito. Ngumiti siya sa nakita niya. Hindi niya inakala na balang araw si Meredith ang masisiraan ng mukha. Karma ba ito? "Mer, Mer, wag kang matakot. Nandito si Jeremy. Hindi niya hahayaang may mangyari sa inyo!" Tumakbo si Rose palapit sa kanya para pagaanin ang loob niya. Kasabay nito, hindi niya nakalimutan na idamay si Jeremy dito. "Jeremy, dalhin mo si Mer sa doktor para magamot ang sugat niya. Kung hindi, magkakapeklat siya sa mukha niya. Masama kapag nangyari yun," Nagmamadaling sinabi ni Rose habang tinutulak si Mered
'Pero di mo man lang ako binigyan ng kahit isang butil ng lambing noon. 'Alam mo ba kung gaano kasakit nung tinaga mo ako sa puso? 'Wala kang alam…' Dinala ni Jeremy si Madeline sa doktor. Matapos siguraduhin na hindi siya napuruhan, gumaan na ang pakiramdam niya. Sa kabila ng pagtanggi ni Madeline, nagpumilit si Jeremy na ihatid siya pauwi sa apartment. Mukhang mas gumaan ang pakiramdam ni Jeremy nang makita niya na wala si Felipe. Napagpasyahan ni Madeline na palabasin siya dahil nag-aalala siya na may mapansin siya. "Mr. Whitman, dapat mong puntahan ang asawa mo sa ospital " "Sinabi ko na sa'yo, di ko na siya fiancée," Seryoso niyang sinabi. Tumingin siya sa mga mata ni Madeline at isang kakaibang kinang ang lumitaw. "Wag mo akong tawaging Mr. Whitman sa susunod na pagkikita natin. Pwede mo akong tawagin sa pangalan ko." Gulat na tumingin sa kanya si Madeline. Nang magsasalita na siya, tumunog ang cellphone ni Jeremy. Tinignan niya ang screen at kaagad na nanlumo a
Ano? Matapos narinig ang sinabi ni Jeremy, parang lobo na naubusan ng hangin si Meredith. Nanghina ang mga tuhod niya at napaatras siya. Ang mga pagbabanta na sinabi niya kanina kay Vera ay kaagad na narinig niya sa kanyang isipan. 'Sasabihin ko sa'yo Vera Quinn, ganito ko sinira ang mukha ni Madeline noon. Kapag naglakas-loob ka pa na banggain ako, ipapatikim ko sa'yo ang sakit na naranasan niya!' Lalong namutla ang mukha ni Meredith habang bumilis ang tibok ng puso niya. Talagang sinabi niya ang mga salitang ito kanina. Sobrang nainis siya kay Vera kaya lumabas ang tunay na ugali niya nang ibunyag niya ang mga ginawa niya dati. Tinignan ni Jeremy ang pagbabago sa mata at mukha ni Meredith. Dismayado niyang sinabi, "Sinabi no sa akin na ang tatay mong si Sean ang kumuha ng tao para hiwaan ang mukha ni Madeline. Hindi pala yun ang totoo. Ikaw ang gumawa nun." "H-Hindi, hindi yan totoo…" Hinawakan ni Meredith ang braso ni Jeremy. Umiling siya para itanggi ang lahat ng ito.
Narinig ni Rose ang usapan ni Jeremy at Meredith kanina, pero di niya inasahan na mabilis itong mabubunyag. Pinagaan niya ang loob ni Meredith at sinabi, "Mer, di ka pa pwedeng sumuko. Kailangan mong makuha ang posisyon ng Mrs. Whitman! Hindi lamang ito isang simbolo ng mataas na katayuan, bibigyan ka pa nito ng walang hanggang kayamanan!" Napuno ng kasakiman ang mga mata ni Rose. May bakas ng pagkaganid sa mga mata niya. "Ako ang bahala sa Vera Quinn na yan." Pagkatapos maglabas ng sama ng loob, hinawakan ni Meredith ang sugatan niyang mukha habang nagkakaskasan ang mga ngipin niya. "Syempre, di ako basta susuko! Papatayin ko ang kahit na sinong maglalakas-loob na agawin ang lalaki ko!" Puno ng kamandag ang mga mata niya. Nagsimulang lumitaw sa mga mata niya ang masasamang balak. "Hmph, Vera Quinn, hahayaan ko ang nanay ko na turuan ka ng lesksyon. Pero hindi ikaw, Mom. Si Eloise!" … Bumiyahe paalis ng ospital si Jeremy at nakarating siya sa isang lugar. Habang nagma
Habang pabalik na siya sa manor, naririnig pa rin niya ang sinabi sa kanya ng nanay niya kanina. Nang di niya nalalaman, nagsimula na pala siyang bilisan ang pagpapaandar at makalipas ang higit sampung minuto, nakarating na siya sa garahe ng manor. Pagbaba niya ng kotse, dumiretso siya sa sala. Nang nasa pinto na siya, nakita niya ang mukhang pinapangarap niya. Ang napakaganda at nakakahumalinh na mukhang ito ay naaaninag niya. Napahinto sa paglalakad si Jeremy nang bumilis ang tibok ng puso niya. Tumingala si Madeline at nakita niya si Jeremy. Nahihiya siyang nginitian nito, habang ang mga mata niya ay buhay na buhay na parang nakakausap siya nito. Napakaraming emosyon dito. "Akala ko si Felipe, ikaw lang pala Mr. Whitman." Bahagyang ngumiti si Madeline. Bumalik sa normal ang tibok ng puso ni Jeremy sa isang iglap. Naningkit ang mga mata niya habang nanatili ang ngiti niya. "Hinihintay mo ba si Felipe?" "Plano namin ni Felipe na pumunta dito nang magkasama, pero bigla s
Nahimasmasan siya at nakita niya si Felipe na naglalakad palapit sa kanya. Naglakad si Madeline palagpas sa kanya, at ang mahinang amoy niya ay nanatili sa kanyang ilong. Ang tamis ng amoy niya at mayroon siyang kakaibang amoy. "Jeremy." Nang makita ni Felipe si Jeremy, natural niya itong binati. Noon pa siya matikas at maayos tignan, mukhang maginoo sa bawat kilos niya. Tinignan ni Jeremy silang dalawa nang maghawak-kamay sila. Naiinis niyang sinulyapan ang dalawang ito. Tumingin si Madeline kay Jeremy at tumalikod para ngitian si Felipe. "Felipe, pasok na tayo." "Okay." Malumanay na sinabi ni Felipe habang hawak ang kamay ni Madeline nang dalhin niya ito sa sala. May tinatawagan ang nanay ni Jeremy. Nang makita niya si Madeline at Jeremy na naglalakad palapit nang magkahawak-kamay, umirap siya sa inis bago ibaba ang linya. "Oh Felipe, nandito ka," Sinabi ng nanay ni Jeremy nang may kakaibang boses. Pagkatapos, tinignan niya si Madeline mula sa sulok ng mga mata niya.
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si