Ramdam ang lamig sa walang emosyong boses ni Shirley. Tinignan ni Adam si Shirley, at hinigpitan niya ang hawak sa kamay ni Cathy, at nagpatuloy siya sa paglalakad papunta sa pinto. Ilang hakbang pa lang ang nagagawa nila at muli nilang narinig ang boses ni Shirley mula sa kanilang likuran. “Adam, dinala ko siya dito nang sa gayon ay makontento na kayo sa kung anong meron kayo. Huwag niyo nang isipin na makakatapak kayo palabas ng pintuang yan.” Nang marinig niya ang mga salitang yun, kaagad itong naunawaan ni Cathy. Isa lamang siyang pain para mapapunta dito si Adam, na pupunta at hahanapin siya dito, na magdadala sa kanya sa patibong na ito. Tinikom ni Adam ang kanyang mga kamao habang lumingon siya sa kanyang likuran. Nang makita niya si Shirley na naninigarilyo na parang walang pakialam, napasimangot siya. “Shirley, nabasa mo naman na siguro ang notebook ni ama. Bakit mo pa rin ginagawa ang bagay na ito?” Naglakad si Shirley papunta kay Adam, walang buhay ang muk
“Sa tingin ko ay ganun na nga.” Sigurado si Cathy sa bagay na yun.Bigla niyang naisip na nakikita niya kay Shirley ang dati niyang sarili. Noon, kapareho niya si Shirley na gagawin ang lahat para kay Felipe ng walang alinlangan. Gagawin niya ito para kay Felipe kahit na anong mangyari. Noon, hinipnotismo pa nga niya si Jeremy para sa lalakeng yun… Pero, nakaraan na lang ang mga araw na yun. Ngayon, bukod sa matagal nang tapos ang mga araw na yun ay wala na rin pati ang lalakeng yun. Habang malalim ang kanyang iniisip, narinig niya na tumunog ang phone ni Adam. “Si Jeremy,” sabi ni Adam, habang sinesenyasan si Cathy na huwag gagawa ng ingay. Tumango si Cathy, pagkatapos ay sinagot ni Adam ang tawag. “Huwag kang mag-alala. Sinisigurado ko sayo na makakagawa ako ng panlunas para mapagaling si Eveline sa lalong madaling panahon. Masyado akong naging abala sa aking pagsasaliksik nitong mga nakaraang araw, kaya huwag kayong mag-alala kung sakaling hindi niyo ako makontak. Tat
Nung makita g guro na huminto sa paglalakad si Lillian, nagtaka ito at tiningnan ang lalakeng nasa labas ng gate. Pagkatapos ay yumuko ito at malumanay na tinanong si Lillian, “Lily, kilala mo ba ang lalakeng yun? Kung kilala mo siya, itango mo ang ulo mo. Kung hindi naman, umiling ka para malaman ko.” Pagkatapos magsalita ng guro, hindi man lang tumango o laya umiling si Lillian sa loob ng sampung segundo. Kakaiba ito para sa guro. Alam niya na kahit hindi nakakapagsalita si Lillian, nanakunawa naman ito ng mga simpleng pangungusap. Sinilip niya ang lalakeng nasa labas ng gate at binitawan ang kamay ni Lillian bago nito nilapitan ang lalake. “Sir, ano pong pangalan nila? Sabi niyo po ay kapamilya kayo ni Lily, pero mukhang hindi niya kayo kilala.” Sinabi ng guro ang kanyang saloobin. “Ang apelyido ko ay Johnson,” tugon ng lalake. Tinignan niya si Lillian, na nanatiling hindi gumagalaw, at dahan dahan na naglabas ng isang pirasong kendi mula sa kanyang bulsa. Mukhang gina
Habang maikokonsidera na isang estranghero si Fabian, ang ugali nito sa kanilang munting prinsesa ay hindi pangkaraniwan. Kung hindi, bakit nito kaagad hahanapin si Lillian pagkababa nito sa eroplano?Sa isang amusement park sa malapit. Dahil sa taglamig ng mga panahon na yun at oras ng trabaho, wala masyadong tao sa may amusement park. Kahit na matindi ang sikat ng araw, hindi ito sapat para painitin ang katawan sa malamig an panahon na ito. Nakatayo sa may harang si Fabian, pinapanood si Lillian na masayang nakasakay sa may carousel. Ang kanyang mukha at mga mata ay wala nang emosyon na tulad ng sa kanina. Naningkit ang mga mata nito, habang nakatitig sa kendi nan nasa kanyang mga kamay. Ang balot ng kendi ay kupas na, at matagal nang panis ang kendi na nasa loob nito. Katulad ng ibang mga bagay, nagbago na sila sa loob ng dalawang taon. Pero, naintindihan naman niya ito, kahit na kupas na ang balot nito at panis na ang kendi, ilan sa mga sangkap nito, katulad ng isa
Hindi magawang kontakin n Madeline si Fabian sa buong oras na yun. Hindi rin niya alam kung saan dinala ni Fabian si Lillian. Kahit na hindi mapalagay sa buong pangyayari, naniniwala pa rin hindi sasaktan ni Fabian si Lillian. “Linnie, alam ko kung saan dinala ni Fabian si Lily.” Pinadala ni Jeremy ang lokasyon ni Lillian sa phone ni Madeline. Nagulat dito si Madeline. “Nilagyan mo ba si Lillian ng isang GPS tracker?” “Ito ay gawa ng mahal nating panganay na lalake,” mukhang natutuwa si Jeremy habang sinasabi niya ito. “Kahit na bata pa si Jack, minsan ay kaya niyang mag-isip ng mas malalim kesa sa atin.” Malakas na sumang-ayon si Madeline sa bagay na ito. May mga ilang pagkakataon na kung saan nagawang sagipin ni Jeremy si Madeline mula sa gulo sa tamang oras salamat sa kanilang anak na si Jack. Pero, nang makita niya ang lokasyon ni Lillian, muli nanamang bumilis ang tibok ng puso ni Madeline. “Bakit nasa ospital si Lillian? Bakit dinala ni Fabian si Lily sa isang ospit
‘Ano?’Ang sagot ni Fabian, na parang kidlat sa isang maaliwalas na panahon, ay gumulat sa kanila Madeline at Jeremy. Ang bigat ng balitang ito ay parang katulad sa isang biglaang pagbagsak ng malakas na buhos ng ulan na bumasa sa kanila mula ulo hanggang paa. Dumilim ang paningin ni Madeline, na para bang ang lahat ng hangin sa kanyang katawan ay biglang hinugop palabas ng kanyang katawan. “Linnie!” Sinuportahan ni Jeremy si Madeline, na halos himatayin na. Si Madeline, na biglang tumayo mula sa kanyang kalagayan, ay tnignan si Fabian, pagkatapos ay lumingon at tumakbo papunta sa malapit na opisina ng doktor. Pati si Jeremy ay napatingin kay Fabian, pagkatapos ay mabilis na hinabol si Madeline. “Linnie, huminahon ka.” Nag-aalala siya para dito, pero kasabay nun, nag-aalala rin siya para kay Lillian. ‘Hindi, meron sigurong mali dito.‘Maayos naman ang kalagayan ni Lily buong buhay nito. Paano siya magkakaroon ng leukemia?’Hindi pa rin matanggap ni Jeremy sa kanyang p
Napalingon sila Madeline at Jeremy sa pinanggalingan ng boses at nakita si Fabian na dahan dahang naglalakad papasok ng opisina. Tinignan niya ang munting dalaga, na nakatayo sa isang gilid, kinukurap ang malinaw at mabilog na mga mata nito sa kanya. Hindi niya mapigilan na bahagyang mapasimangot. “Malinaw naman na merong leukemia si Lily,” sagot ni Fabian ng may kasiguraduhan. “Pinaalalahanan ko na kayo na ihanda ang inyong mga sarili.” “Fabian, paano o naman nalaman na may leukemia ang anak ko? Bakit mo kaagad hinanap ang anak ko pagkatapos mong makababa sa eroplano?” Tanong ni Jeremy, ng may pagdududa. “Hindi ba ako pwedeng bumalik para makita ang dati kong kaibigan ko?” Mukhang pinapalabas ni Fabian na hindi importante ang kanyang sagot. Inasar pa nga niya ang limang taong gulang na Lillian bilang isang dating kaibigan. Nilabanan ni Madeline ang sakit na nararamdaman niya habang nilingon niya si Lillian. Labis ang kanyang pag-aalala simula pa kanina nung napansin niya
“Wala namang dahilan. Gusto ko lang siyang makita, kaya nagawa ko yun.” Sumagot si Fabian na para bang sinasaad ang katotohanan. “Yung lang ang dahilan kung bakit mo gustong putulin ang ugnayan mo sa amin? Dahil lang sa gusto mo?’ “Ganun na nga,” Tugon ni Fabian na may ngiti habang sinisindihan ang kanyang sigarilyo. “Kung meron ka pang itatanong sa akin, pwede ko naman sagutin ito ngayon nang sa gayon ay hindi niyo na ako kulitin pa at tawagan sa kahit na anong paraan na alam niyo.” Malinaw na ipinapakita ng sagot ni Fabian na wala na itong balak na makipag-ugnayan sa kanila pagkatapos nito. Nagsalubong ang mga mahabang kilay ni Jeremy habang magsasalita na sana ito, pero narinig niya ang tunog ng mga pamilyar na yabag ng paa na nagmamadali sa kanyang likuran. Nilingon niya ang kanyang likuran at nakita niya si Madeline na tumatakbo papunta sa kanya na may nag-aalalang ekspresyon. Si Jeremy, na wala sa wisyo para harapin si Fabian, ay mabilis na lumingon at tumakbo pap
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si