Walang magawa si Madeline. Baka si Jeremy na lang ang makakapagpagaling sa anak nila ngayon. Pagkatapos niyang ihatid si Lilian pabalik sa Whitman Manor, kaagad siyang bumalik sa bahay ni Ryan. Wala roon si Ryan kaya nagpunta si Madeline sa kwarto dahil gusto niyang kunin ang suit mula sa aparador. Iyon ang pinakamalaking ebidensya para patunayan na si Ryan ang pumatay kay Lana. Binuksan ni Madeline ang pinto ng aparador, pero wala na itong laman. Kinuha kaya ni Ryan ang mga damit niya bago pa niya ito magawa? Hindi natuwa si Madeline, sabay mabilis siyang nagsimulang hanapin ito. Pagkatapos niyang magtingin sa paligid ay wala siyang mahanap. Gusto niyang bumalik sa cloakroom, pero sa sandaling makahakbang siya palabas ng kwarto, nakabungguan niya si Ryan na bilang umakyat. Nang makita niya ang nagmamadaling ekspresyon ni Madeline, sumilip si Ryan sa kwarto. "Anong problema? Parang may hinahanap ka?" "Nawawala ang rose badge na ginawa para sa'kin ng anak ko," kalmad
Sabi ni Ryan habang dahan-dahan siyang lumapit sa mukha ni Madeline. Mayroong malakas na pang-angkin sa kanyang kulay abong mga mata. Lumapag ang kanyang mahahaba at maninipis na mga daliri sa butones ng kwelyo ng damit ni Madeline at binuksan niya ito. Kalmadong tinaas ni Madeline ang kanyang kamay at malamig na tinginan si Ryan bago itinulak papalayo ang kanyang kamay nang may mahigpit na hawak. Wala siyang sinabi bago tumayo at naglakad paakyat ng hagdan. Nanlulumong binawi ni Ryan ang kanyang kamay. Habang nakatingin siya sa eleganteng likod ni Madeline, mas lalong tumindi ang pagpapahalaga at paghanga sa kanyang mga mata. Pagkabalik ni Madeline sa kanyang kwarto, mabilis siyang naligo at pinalitan ang damit na nahawakan ni Ryan. Paglabas niya ng banyo, gusto ulit hanapin ni Madeline ang suit. Nang madaanan niya ang study, marinig niya ang mahinang boses ni Ryan na nagmula sa loob. "Mr. Thomas, ito na ang pinakaresonableng presyo." 'Presyo?'Tungkol ba to sa nego
Base sa sinabi ni Ryan ngayon lang, sigurado si Madeline. "Ganun na nga. Baka si Yorick ay isa lamang puppet ng taong to…" "Sinong tinatawagan mo?" Napahinto si Madeline sa biglaang paglitaw ni Ryan. Hawak niya ang phone habang nakatingin sa lalaki na naglalakad papunta sa kanya at kalmadong nagpatuloy, "Isasama ko si Lily para makita ka sa susunod. May kailangan akong asikasuhin ngayon kaya ibababa ko na ang tawag." Natapos itong sabihin ni Madeline nang kalmado at ibinaba ang phone. Nang makita niya ang mapang-usisang tingin ni Ryan ay kalmado siyang nagpaliwanag, "Si Fabian yun. Gustong-gusto niya si Lily kaya tinawagan niya ako para kumustahin siya." Tumango si Ryan at hindi na nagtanong pa. Hindi alam ni Madeline kung pinagdududahan siya ng lalaking ito, pero nagsimula na siyang pagdudahan ang pagkatao ni Ryan. Mukhang naiintindihan na niya kung bakit gustong patayin ni Ryan si Jeremy. Mukhang walang kapantay at malumanay ang lalaking ito, pero ang kanyang lihi
Tinignan ni Madeline sa gulat ang lalaki na tumatakbo papunta sa kanya. Sa sandaling ginalaw niya ang kanyang mga labi, marahang tinakpan ng lalaki ang kanyang bibig. Hinawakan ng lalaki ang kanyang manipis na baywang at mabilis siyang dinala palayo. Nagmamadaling lumabas sina Ryan at ang isang maputing lalaki mula sa likod ng pader. Sinundan sila ng mga tauhan nila at kumuha ng flashlight para liwanagan ang lapag. Doon ay nakita nila ang isang ligaw na pusa na nakayuko habang inapakan nito ang plastik na bote ng tubig at nginiyawan sila. "Mr. Thomas, isa lang itong pusa." Humakbang paharap ang kanyang mga tao at sinipa paalis and kuting. Tumingin ang lalaki sa paligid bago nilingon muli si Ryan. Nakatayo si Madeline sa likod ng puno at nakita niya ang nangyari ngayon lang. Maswerte siya na biglang lumitaw ang kuting at nilutasan ang kanyang problema. Ngunit sinipa ang kuting nang dahil sa kanya at naawa si Madeline. "Alam ko ang naiisip mo. Pwede mong dalhin ang kut
Tinaas niya ang kanyang ulo at tinignan si Ryan nang may blangkong ekspresyon. Pagkatapos, unti-unting namula ang kanyang mga mata. "Kung talagang sesentensyahan siya, pwede ba ibigay mo muna sa'kin nang regeant? Ayaw ko siyang mamatay nang nasa katawan pa niya ang lason."!Nagmamakaawa si Madeline sa kanyang gamit ng kanyang mga mata. Tahimik na tumulo ang mga luha mula sa kanyang mga mata. Tinignan ni Ryan ang mga luha ni Madeline, kumunot ang kanyang noo. "Ryan, kung hindi mo tutulungan si Jeremy na hanapin ang tunay na salarin at hindi mo ibibigay sa'kin ang regeant, mukhang nawalan na ako ng dahilan na manatili pa rito." Pagkatapos niyang magsalita, naluluha siyang tumayo para umalis. Ngunit bago siya makalayo, narinig ang boses ni Ryan mula sa kanyang likuran. "Kapag nasentensyahan si Jeremy ng kamatayan, ibibigay ko sa'yo ang regeant." Mukhang medyo nag-aalangan si Ryan pero sa wakas ay pumayag siya. Huminto si Madeline sa kanyang paglalakad. Nakaharap siya sa pin
Kinuha ni Ryan ang isang mukhang mabigat na handbag at mabilis na naglakad papunta sa ilog sa tabi ng daan. Nang makarating siya sa tulay, binato niya ang handbag pababa. Hindi nagtagal bago lumubog ang bag. Pagkatapos, unti-unting nawala ang mga alon sa ibabaw ng tubig. Bumalik si Ryan sa kotse at tinignan si Madeline na natutulog pa rin bago inapakan ang accelerator. Nang malapit na sila sa bahay ay dahan-dahang nagising si Madeline. Nakasandal siya sa upuan na para bang inaantok pa siya. Pagkatapos, kalmado niyang tinignan ang lalaki na nagmamaneho. "Ryan, bakit ang dami mong ginagawa?" Binuka niya ang kanyang mga labi at nagtanong nang may mahinang boses, "Palagi kang kampante na mapapaibig mo ko pero hindi talaga ako sumasang-ayon sa ginagawa mo." Pinarada ni Ryan ang kotse sa garahe bago kalmadong nagsabi, "Pareho lang iyon kung paanong mahal ng mga babae ang kagandahan habang mahal ng lahat ang pera. Ano sa tingin mo ang pinakagusto ng isang lalaki?" Tanong niya
Humingo siya at lumingon sa gilid para sagutin ang phone sa inis. Blangko siyang nagsalita, "Pupunta ako diyan." Binaba niya ang phone at humarap kay Madeline na mukhang nag-iisa "May kailangan akong asikasuhin ngayon. Gawin mo na lang ang ginagawa mo." Hindi siya pinansin ni Madeline. Pagkatapos niyang marinig si Ryan na nagmaneho papalayo, kaagad siyang nagpunta sa study ni Ryan. Kahit na nakasara ang pinto, sinabi sa kanya ni Ryan ang code ng pinto nang kinasal sila at naaalala pa rin ito ni Madeline. Kung kaya't madali niyang nabuksan ang pinto at pumasok. Hindi siya nagdalawang-isip isip bago matunton ang safe. Sinubukan niyang buksan ang safe damit ng code ng pinto pero hindi ito gumana. Nakatulalang nakatayo si Madeline sa harapan ng safe nang ilang sandali bago niya maisip na malamang ay maraming impormasyon si Ryan tungkol sa Stygian Johnson Gang sa kanyang computer. Nang bubuksan niya sana ang computer, bigla siyang may naisip at mabilis na umalis ng study. T
Napansin ni Jeremy na mayroong mali. Nang narinig niya ang malamig na mga salita ng lalaki ay lumingon siya.Malakas ang ulan at napakahina ng ilaw mula sa poste pero nakikita pa rin niya ang tubig sa lapag na nahahaluan ng dugo. Tinaas niya ang kanyang mga mata mula sa dugo at nakita niya ang isang maputlang lalaki na nakahiga sa may damuhan. Nang papalapit na sana siya para tignan kung anong nangyayari, mabilis na umandar papalayo ang kotse sa kanyang likuran. Pagkatapos niyang lumingon sa paligid, napansin niya na siya na lang ang naroon. Lumapit si Jeremy sa lalaking nakahiga sa lapag nang walang pag-aalinlangan. Tinignan niya ito nang malapitan at nalaman niya na ang lalaking ito ay ang pulis na umaresto sa kanya noon. Nakasuot siya ng sibilyang damit at maputla ang kanyang mukha. Maliban roon, may ilang hiwa siya sa kanyang katawan at nagdurugo pa rin siya. Kinapa ni Jeremy ang kanyang ugat sa leeg gamit ng kanyang mga daliri at nalaman niya na tumitibok pa rin ito