Gumaan ang pakiramdam ni Marianne nang marinig ang mga sinabi ni Shawn.Hindi niya mapigilang sabihin, “Pa, bakit hindi mo sinabi sa akin nang maaga na nandito sina Mr. at Mrs. Carrick? Kung gano’n, nakapaghanda ako ng ilang regalo para sa kanila. Hindi angkop para sa akin na bisitahin sila nang walang dala ngayon…”Ngumiti si Shawn at sinabi, “Sa ugali mo, kung sinabi ko ito sayo, siguradong hindi mo gugustuhin na pumunta. Siguradong sasabihin mo na pupunta ka lang para sa interview at mas mabuti na huwag abalahin ang iba. Uutusan mo rin ako na huwag sabihin sa kahit sino ang tungkol dito. Ako ang iyong ama, kaya hindi ba’t kilala nakita?”Walang masabi si Marianne nang ilang sandali. Pakiramdam niya na makatwiran ang sinabi ng kanyang ama. Mahirap para sa kanya na makasundo ang kanyang ama dahil sa ugali niya, kaya kung ito sa kanya ng kanyang ama, marahil ay nagtalo pa sila.Kaya, sinabi niya, ‘Okay, bibisitahin ko muna sina Mr. at Mrs. Carrick, kung gano’n.”Sinabi ni Shawn na
Pero, palaging ginagawa ni Marianne ang napagpasyahan na niya bago ito pag-usapan. Hindi niya istilo na pag-usapan ito nang hindi ginagawa.Pero, nag-aatubili pa rin si Marianne na sabihin ang totoo, kaya sinabi niya kay Madam Marilyn, “Medyo matagal na akong nanatili sa Hong Kong. Medyo mabilis ang mga first-tier city sa Oskia, kaya pinili ko ang Aurous Hill dahil gusto kong maghanda ng medyo komportableng siyudad.”Tumango si Madam Marilyn sa pagsang-ayon at sinabi nang nakangiti, “Ang bilis ng buhay sa Aurous Hill ay mas mabagal nga kumpara sa mga first-tier city, at medyo komportable rin ang kapaligiran dito. Maraming taon na ako dito, at mas nagugustuhan ko pa ito. Naniniwala ako na mararamdaman mo rin ito kapag nanatili ka dito nang matagal.”Pagkatapos itong sabihin, idinagdag ni Madam Marilyn, “Kung nagpasya kang manatili sa Aurous Hill para magpaunlad sa hinaharap, malaya kang tawagan ako sa kahit anong oras kung kailangan mo ng tulong sa kahit ano.”Pagkasabi nito, ibinig
Sinabi nang mapagpakumbaba ni Madam Marilyn, “Tsismis lang ang alam ko. Kung gusto talaga itong malaman ng ordinaryong tao, kailangan lang nilang magbigay atensyon. Huli talaga ako kumpara sa mga academic elite na tulad mo…”Pagkasabi nito, idinagdag ni Madam Marilyn, “Kung kukunin ka ng Aurous University, bilang isang estudyante na may doctorate mula sa Hong Kong University, marahil ay direka o hindi direkta mong madadala ang ilang student resources sa Aurous University mula sa Hong Kong sa hinaharap, ang pinaka pinapahalagahan ng Aurous University. Ayon sa kombinasyon ng mga rason na ito, kaya kong sabihin na siguradong mapapasa mo ang interview na ito.”May napagtanto si Marianne at tumango siya nang marinig ito.Kahit kailan ay hindi siya lumayo masyado sa Hong Kong, at wala siyang masyadong pakialam sa mga bagay-bagay na walang kinalaman sa kanya, kaya kahit kailan ay hindi nagkaroon ng masyadong pang-unawa si Marianne sa tinutukoy ni Madam Marilyn.Biglang nagkaroon ng mas ma
Inayos niya muna ang upuan na gawa sa kawayan at pagkatapos ay umupo sa harap ni Vera habang sinabi nang magalang, “Miss, ganito kasi. May… May apong babae ako na nagkataon na pupunta sa Aurous Hill para pumunta sa isang job interview, kaya inimbita ko siyang maging bisita sa manor para makakain siya kasama natin dito. Kaninang umaga ko lang ito nalaman, kaya hindi ko ito inulat sayo nang maaga. Huwag ka sanang magalit sa akin.”Kumuha si Vera ng isang bagong tasa, hinugasan ito gamit ang tubig, at sinabi nang nakangiti, “Manor mo ito, at ikaw ang host. Bakit kailangan mong iulat sa akin ang kahit ano kung gusto mong magdaos ng isang handaan? Isa lang ako sa mga bisita mo.”Sinabi ni Logan nang walang pag-aatubili, “Miss, ito ang pangalawang bagay na gusto kong sabihin sayo. Bihira na gusto mo ang lugar na ito, at tumatanda na rin ako, kaya natatakot ako na hindi na ulit ako makakapunta dito pagkatapos ng pagbisita na ito. Kaya, gusto kong ibigay ang Scarlet Pinnacle Manor na ito say
Tuwang-tuwa si Logan nang marinig niya na handang makilala ni Vera si Marianne.Sinabi niya nang nagmamadali kay Vera, “Miss, darating sila makalipas ang dalawampung minuto, kaya pwede kang bumaba pagdating nila.”Tumango si Vera at sinabi nang nakangiti, “Huwag mong kalimutan ang bago kong pagkakakilanlan sa harap ng iba.”Sinabi ni Logan nang walang pag-aatubili, “Syempre! Huwag kang mag-alala, Miss.”Pagkatapos nito, tumayo siya nang mabagal at sinabi, “Miss, mangyaring i-enjoy mo lang ang tsaa mo. Hindi na kita aabalahin pa.”Sinabi ni Vera, “Humanap ka ng katulong para tulungan kang bumaba, baka mapagod ka.”Naantig si Logan at sinabi, “Salamat sa pag-aalala mo, Miss. Wala akong problema sa pagbaba nang mag-isa. Mas madali naman bumaba.”Nang makita ni Vera ang pagpupumilit niya, wala na siyang sinabi dito, tumango, at sinabi, “Kung gano’n, bumaba ka na. Bababa ako pagdating ng kotse.”“Okay, Mikss. Kung gano’n, aalis na ako.”Pagkatapos magsalita ni Logan, pinagdaup niya
Kadarating lang ni Marianne sa main entrance ng Scarlet Pinnacle Manor.Hinding-hindi niya inaakala na may napakagandang manor ni Logan sa ganitong uri ng lugar.Kahit na maraming mansyon din ng mayamang tao ang itinayo sa mga bundok ng Hong Kong, walang kayang bilhin ang buong bundok. Ang mga villa sa Steerlain Island ay wala kumpara sa exclusive villa niya.Nagmaneho ang kotse papasok sa manor at tumigil sa labas ng grand entrance ng main building ng one-story compound.Parang hotel ang lugar na ito, dinisenya ng may isang malawak na beranda para iparada ang tatlong kotse ng magkakatabi. Magkahawak-kamay si Logan at ang asawa niya habang lumaba sila sa main hall para batiin siya.Sa sandaling lumabas si Marianne sa kotse, nakita niya ang matandang mag-asawa na nakangiti nang masaya habang lumalabas sila. Nagmamadali siyang pumunta sa kanila para batiin sila at sinabi nang magalang, “Lolo, Lola, matagal na tayong hindi nagkita, pero maganda pa rin ang kalusugan niyo!”Ngumiti si
Naglakad si Vera mula sa main hall nang magaan.May isang naisip lang si Marianne nang makita niya si Vera. ‘Paano nagkaroon ng ganito kagandang babae?’Hindi naman sa minamalabis ito ni Marianne.Sa totoo lang, nakakita na si Marianne ng maraming magagandang dalaga dahil sa malanding ugali ng kanyang ama.Ang Hong Kong,, pati na rin ang mahigit kalahati ng entertainment circle ng Asia ay ang hunting ground ng kanyang ama dati. Sinong babaeng artista na nahuli sa mga iskandalo at media report ang hindi maganda?Bukod dito, noon pa man ay ang Hong Kong na ang fashion at financial center ng Aisa sa nakaraang ilang dekada. Maraming gwapo at magagandang babae mula sa buong mundo ang nagtipon-tipon sa maliit at siksikan na sulko ng siyudad na iyon, kaya matagal nang pagod at manhid ang aesthetics ni Marianne.Pero kahit gano’n, nagulat pa rin siya nang una niyang makita si Vera.Si Vera ay ang uri ng magandang babae na hindi niya pa nakikita dati.Hindi na ito sa pagiging perpekto s
Tumango si Vera sa pagsang-ayon pagkatapos itong marinig pero hindi siya sang-ayon talaga kay Marianne.Pakiramdam niya na mukhang normal ang mga sinabi ni Marianne sa unang tingin. Ang Hong Kong nga ay isang first-tier international city at mabilis ito. Puno rin ito ng tao na may kaunting lupain. Maraming tao ang nagsisikap sa buong buhay nila pero hindi man lang kayang bumili ng isang maliit na bahay na nasa 30 o 40 square meters, kaya napakaraming batang tao mula sa Hong Kong ang pumupunta sa Oskia para magpaunlad, lalo na ang specilan zone na katabi ng Hong Kong na umaakit sa napakaraming batang tao mula sa Hong Kong.Pero, alam ni vera na ang Hong Kong ay isang lugar kung saan magkasamang umiral ang paraiso at impyerno.Hindi karaniwan para sa isang mahirap pamilya na may anim o pitong miyembro na magsisikan sa isang kwarto na nasa 10 square meters lang, at may ilang tao pa na nakatira sa mga lugar kung saan hindi man lang kasya ang isang kama.Pero, may mga top tycoon din na
Habang umaakyat siya sa Mount Turtle Back at nakita ang ilang tolda at isang dosenang kabataan sa malapit, kumunot nang kaunti ang mga kilay niya.Nakatingin ang mga taong ito sa direksyon kung saan sisikat ang araw, malinaw na gusto itong hangaan. Hindi nagduda si Fleur sa kanila, pero nainis at nadismaya siya nang kaunti dahil masyadong malapit ang mga taong ito sa libingan ng kanyang senior, si Elijah.Ang layunin ng pagbisita niya sa lugar na ito ay para alalahanin ang nakaraan sa libingan ni Elijah, at magsalita nang kaunti mula sa kailaliman ng puso niya sa kanyang senior.Pero, ang posisyon ng mga taong ito ay nasa dalawa o tatlong daang metro lang mula sa libingan ni Elijah, at siguradong makukuha niya ang atensyon nila kung didiretso siya doon. Mahihirapan siyang kausapin ang senior niya dahil dito.Sa sandaling ito, nasulyapan ni Charlie ang isang bata at mature na babae na kalilitaw lang sa malayo. Kayang makita ni Charlie ang hitsura niya gamit ang kanyang pambihirang p
Sa sandaling ito, nang sampung minuto na lang bago sumikat ang araw, nagdagdag ang lahat ng ilang sangay sa bonfire at nagsimulang hintayin ang sandali na sisikat ang araw mula sa likod ng bundok.Makalipas ang halos sampung minuto, ang dating maputlang langit ay nagsimulang lumiwanag ng ginintuang tingkad. Ito ang bakas na malapit nang sumikat ang araw sa abot-tanaw.Habang sabik ang lahat na makita ito, biglang naramdaman ni Charlie na may tao sa malayo na mabilis na papalapit sa lokasyon nila. Dahil nag-aalala siya na madidiskubre siya ni Fleur, sinanay ni Charlie ang mental cultivation method na tinuro sa kanya ni Ruby simula kagabi, mahigpit na kinulong ang sarili niyang Reiki sa loob ng katawan niya.Para sa mga cultivator, ang bawat tao ay parang isang submarine na naglalakbay sa malalim na karagatan, umaasa sa sonar detection para mahanap ang isa’t isa. Gamit ang analohiya na ito, ang isang tao na may mas mataas na cultivation ay parang isang mas advanced na submarine na may
Hindi katagalan, tuluyan nang lumubog ang araw, sinindihan na ng lahat ang bonfire at ang barbecue pit. Dahil naghanda ng sangkap ang lahat at nagdagdag pa si Charlie, medyo marami ang hapunan nila.Bukod dito, bumili rin si Charlie ng maraming wine, kaya mas sumigla ang paligid at atmospera. Sa madaling salita, nagpasya ang lahat na uminom at magsaya sa gabing iyon.Kaya, naglagay si Charlie ng ilang Reiki sa wine. Hindi kaya ng Reiki na palakasin ang katawan nila o gamutin ang mga sakit nila, pero sinisigurado nito na kahit gaano pa karami ang inumin nila sa gabing iyon, hindi man lang sila hihikab.Bukod dito, sa sandaling pumasok ang Reiki sa katawan nila, hindi ito mag-iiwan ng bakas. Kahit na pumunta si Fleur, wala siyang mapapansin.Ang Yorkshire Hill ay matatagpuan sa isang talampas, at medyo malaki ang pagkakaiba ng temperature sa umaga at gabi. Kasam na ang taas ng Mount Turtle Back, bumaba nang sobra ang temperature pagkatapos maggabi. Kaya, umupo ang lahat sa paligid ng
Habang nagsasalita siya, unti-unting naging seryoso ang ekspresyon niya. Sinabi niya, “Leni, mangako tayo sa isa’t isa. Subukan muna nating mabuhay ngayong taon. Kung sa susunod na taon, may mangyaring himala at walang namatay sa atin, pwede kang pumunta sa Oskia at makilala ang mga magulang ko para makuha ang basbas nila. Pagkatapos, pupunta ako sa United States kasama ka.”Si Leni, na kanina pa masaya, ay biglang naging mukhang pagod. Binulong niya, “May apat na buwan pa hanggang sa susunod na taon. Natatakot ako na kahit na hindi ako mamatay sa sandaling iyon, hindi ako makakapunta sa Oskia para makita ka.”Namula ang mga mata ni Shermaine, pero ngumiti siya at sinabi, “Ayos lang. Araw-araw na lang tayo mag-video call. Online na ang lahat ngayon. Kahit ang mga korte ay may hearing sa online. Kung kailangan, pwede na lang tayo kumuha ng isang pari, at pakakasalan kita sa online.”Pinigilan ni Leni ang mga luha niya, tumango nang marahan, at ngumiti habang sinabi, “Okay, deal. Kapa
Hindi inaasahan ni Charlie na habang nagca-camping siya sa mga bundok ng Yorkshire Hill, matatagpuan niya ang dalawang batang pasyente na may cancer. Ang nagpasorpresa sa kanya ay gustong sumali ng dalawang ito sa mga clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical sa Aurous Hill, pero tinanggihan silang dalawa.Ang mas nagpahanga pa sa kanya ay ang taong ito, si Leni, ay kilala pa si Jameson.Habang iniisip ang iba ang tungkol kay Jameson, na dating pinapangunahan ang buong FDA, na kusang umalis at nagsimula ng charity sa Aurous Hill, tinanong nang mausisa ni Charlie si Leni, “Helron, sobrang pamilyar ka ba kay Jameson Smith?”Sumagot nang kalmado si Leni, “Hindi naman. Dahil, bago siya umalis, isa siyang mataas na opisyal sa United States, at ang mga taong nakakausap niya sa FDA ay mga matataas na biopharmaceutical company at mga negosyante sa buong mundo. Ang isang tao tulad ni Jameson ay kahanga-hanga kahit sa mataas na lipunan. Paano magkakaroon ng pagkakataon ang isang ordinaryong
Sinabi ni Shermaine, na nasa gilid, “Hindi naman gano’n. Ang pamamahagi ng mga pwesto para sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical ay hindi base sa kung sino ang may pera at kapangyarihan, ngunit kung sino ang pinaka nangangailangan ng gamot. Ang lahat ng sumali para sa clinical trial ay mga pasyente na may cancer. Halos tatlumpung porsyento sa kanila ang idineklara ng mga doktor na may anim na buwan na lang para mabuhay. May daang-daang pasyente na may advanced pancreatic cancer, at marami sa kanila ay mga bata. Ang mga taong katulad namin na nasa 20s na ay mahihirapan na makakuha ng pwesto.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Shermaine, sumali ka rin ba sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical?”Tumango si Shermaine at sinabi, “Oo, pero hindi ako napili. Ang pamamaraan ng pagpili ng Apothecary Pharmaceutical ay parang pagkukumpara ng mga paghihirap. Una, ikukumpara nila kung sino ang may pinakamalalang sakit, pagkatapos ay kung sino ang pinakabata, kung sinong pamilya
Ang mga kabataan na mahilig sa mga panlabas na gawain ay karaniwang bukas at masigla, at karamihan sa kanila ay palakaibigan at madaling pakisamahan. Bukod dito, ang mga kabataan na ito ay puno ng sigla kina Charlie at Vera, kaya mabilis na nag-usap nang masaya ang lahat.Sobrang laki na impluwensya ni Helron sa grupong ito, at malinaw na ginagalang siya ng lahat. Napansin ni Charlie na parang hindi siya masyadong matanda, kaya tinanong niya siya nang mausisa, “Heron, estudyante ka ba o nagtatrabaho ka na?”Tumango si Helron at sinabi, “Estudyante pa ako. Nag-aaral ako sa United States dati. Isa akong Oskian American, at bakasyon ngayon, kaya gusto kong bumalik sa Oskia para mag-hike nang kaunti at maranasan ang ganda ng bansa natin.”Nagpatuloy siya, “Karamihan sa amin ay mga estudyante sa unibersidad. Kami nila Jung, Louie Mant, ay nag-aaral sa United States. Sina Shermaine at Bobbi ay galing sa Queenston University. Sina Perry Hinskey at Jenell Looten ay galing sa Blastun Univers
Kaharap ang imbitasyon ng binatang ito na nagngangalang Helron, taimtim na pumayag si Charlie at sinabi nang nakangiti, “Kung gano’n, hindi na kami mahihiya sa inyo!”Tumawa si Helron at sinabi, “Hindi mo kailangan maging magalang nang sobra. Magkakaibigan tayo mula sa iba’t ibang lugar, ang pag-aalaga sa isa’t isa ay ang tradisyon ng mga hiker.”Pagkasabi nito, tinanong niya si Charlie, “Tol, anong pangalan mo?”Magsasalita na sana si Charlie nang ngumiti si Vera, na nasa tabi niya, at sinabi, “Charlesly Lavor ang pangalan ng boyfriend ko. Pwede mo siyang tawaging Charles!”Nagulat si Charlie. Naintindihan niya ang layunin ni Vera. Dahil, nandito sila para hintayin si Fleur. Kahit na totoong pangalan ito ni Charlie o ni Vera, siguradong pamilyar si Fleur sa kanila, kaya mas mabuti na iwasang gamitin ang totoong pangalan nila hangga’t maaari.Pero, hindi niya inaasahan na bibigyan siya ni Vera ng alias na ‘Charlesly Lavor’ at nag-isip pa ng palayaw na ‘Charles’ para sa kanya.Ini
“Sigurado ako!” Hinila ni Vera si Charlie sa tulay na bato-bato. Sa gitna ng tulay, tinuro niya ang isang basag na asul na bato at sinabi kay Charlie, “Nasira ito dahil sa isang natakot na kabayo. Ang may-ari nito ay isang mason ng bato na pumunta para magdala ng dalawang batong rebulto sa bagong mansyon ng pinuno ng Stoneridge. Nabalisa ang kabayo, nadulas, at halos bumagsak siya, at nahirapan itong umabante na tila ba baliw ito, binaliktad ang hinihila nitong kariton. Tumama ang isa sa mga rebulto sa batong ito, at nag-iwan ito ng basag dito.”Habang nagsasalita siya, nagpatuloy si Vera, “Nagkataon, sinamahan ko ang lolo ko mula sa Digerro town sa araw na iyon para batiin ang pinuno dito. Kaya, nagkataon na nakita ko ang buong pangyayari noong gumawa ng problema ang kabayo sa tulay.”Habang nakikinig si Charlie sa paglalarawan niya, hindi niya maiwasan na isipin ang eksena na sinabi niya.Sa sandaling iyon, isang babae na nasa seven o eight years old na may suot na tradisyonal na