Tumango si Mr. Laverick. “Ihahatid ko kayo sa ibaba, kung gano’n.”Nang dumating silang apat sa ibaba, isang grupo ng mga school leader ang naghihintay na doon. Nagmamadaling pumila si Mr. Laverick pagkatapos magpaalam sa kanila. Pagkatapos ay tumingin si Isaac kay Charlie at tinanong nang magalang, “Young Master, ano pa ang ibang pagsasaayos na nasa isip mo?”Sinabi ni Charlie, “Wala na akong ibang gagawin. Ihahatid ko muna si Claudia at kakain sa bahay nila Mrs. Lewis sa tanghali.”Pagkatapos itong sabihin, idinagdag ni Charlie, “Siya nga pala, dinala ko si Porter at isang grupo ng mga sundalo mula sa Ten Thousand Armies para iligtas ang isang matandang babae at ang nag-iisang anak na lalaki niya sa Mexico dati. Hingiin mo kay Porter ang address ng bahay ng matandang babae para mabisita ko siya sa mga susunod na araw.”Noong pumunta si Isaac sa Mexico kasama si Albert, naubos na ni Charlie at ng mga sundalo ng Ten Thousand ARmies ang buong Crazy Juarez. Hindi malinaw para sa kany
Habang papalapit sa isa’t isa ang dalawang sasakyan, tumingin nang hindi nag-iisip si Charlie sa convoy sa kabila dahil nausisa siya.Nakikita niya na nasa Rolls-Royce siguro ang marangal na bisita, kaya ang focus niya ay tingnan din nang mabuti ang kotseng ito.Pero, hindi na siya nagkaroon ng ibang kaisipan, kaya tumingin lang siya dito nang kaswal. Dahil tinted ang kotse ng privacy film, nakita niya lang nang malabo na may apat na tao na nakaupo sa kotse.Sa sandaling ito, si Vera, na nakaupo sa passenger seat, ay tumitingin sa kung saan-saan. Pagkatapos ay tumingin siya sa kanan.Si Charlie, na nasa harap ng Rolls-Royce, ay nakita lang na ang driver sa kabilang kotse ay isang middle-age na lalaki at may batang babae sa passenger seat at isang matandang mag-asawa sa likod. Wala siyang napansin na kakaiba.Nang lumampas ang dalawang kotse sa isa’t isa, ang pinakamaikling distansya sa pagitan nina Charlie at Vera ay ilang metro lang, at kahit si Claudia, na nasa passenger seat, a
Sa una ay may mataas na probalidad na makita ni Charlie si Vera, pero hindi niya nakita si Vera dahil sa biglaang paggalaw ng singsing. Hindi rin nakita ni Vera si Charlie.Pero, si Vera, na may malakas na pakiramdam, ay naantig ng isang bagay sa sandaling dumaan ang BMW. Lumingon agad siya nang hindi nag-iisip pero nakita niya lang an umalis ang kotse at wala siyang nakitang kakaiba.Akala niya na masyado lang siyang sensitibo, kaya hindi niya ito isinapuso. Si Charlie, na nasa BMW, ay itinabi na ang singsing at sinabi kay Claudia, “Pumunta muna tayo sa siyudad at bumili ng isang regalo bago bumalik kung wala kang gagawin.”Mabilis na tumango si Claudia. “Okay. Susundan lang kita, Charlie.”Kaya, nagmaneho ang dalawa papunta sa shopping center sa siyudad.Sa kabilang banda, mabagal na huminto ang convoy ni Logan sa square sa labas na Academic Affairs Building.Naghihintay at nakapila na ang mga kasalukuyang school leader at ang nag-retirong dating dean ng Aurous University.M
Sobrang detalyado ng kabuuang disenyo ng arkitektura ng Aurous University.Dahil isa itong sinaunang kabisera, sobrang lalim din ng kultura dito, kaya noong itinayo ang campus, isinaalang-alang din ang mga lokal na katangian ng Aurous Hill dito. Mayroon itong kabuuang modernong hitsura na may kaunting kasimplehan at kadakilaan, kaya namangha si Vera dito nang tiningnan niya.Naglakad siya sa paligid ng ccampus at biglang nakita ang mga malalagong buhol sa malapit, at binulong niya sa sarili niya, “Iyon siguro ang Mount Qi… Mas mabuti talaga na makita ko ito.”Pagkatapos nito, biglang may pumasok sa isipan niya, at biglang nabalot ng lungkot ang mga magagandang mata niya.Sa kabilang bahagi, si Logan at ang asawa niya ang sentro ng atensyon habang pinapaligiran sila ng mga tao. Umikot sila saglit sa campus, at sa wakas ay nahanap na ni Logan ang pagkakataon na hilahin ang dating dean sa gilid at sinabi, “Mr. Anderson, pumunta ako ngayon dahil kailangan ko ang tulong mo sa ilang baga
Sa kawili-wiling paraan, nakatayo nang kinakabahan si Mr. Laverick sa pinto na parang isang tagasunod sa sandaling ito.Si Logan at at ang asawa niya, at si Mr. Anderson, ang dating old dean, at ang kasalukuyang dean, si Mr. Summer, ay nakaupo sa sofa kung saan nakaupo si Charlie kanina.Nang makita ni Logan na pumasok si Vera, ngumiti siya at sinabi, “Halika, hayaan mong ipakilala ko siya sa inyong lahat. Siya si Veron Laver, ang apo sa tuhod ng malayong kamag-anak ko.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi niya rin kay Vera, “Veron, halika at batiin mo si Mr. Anderson, Mr. Summer, at Mr. Laverick mula sa Admissions Office.”Tumingin lang si Vera sa kanilang tatlot at tumango nang bahagya nang hindi nagsasalita.Buti na lang, ipinaalam na ni Logan sa kanila na introvert si Vera at hindi siya masyadong nagsasalita, kaya ayos lang ito sa lahat.Ang kasalukuyang dean, si Ariel, ay sinabi nang masigla, “Miss Laver, sinabihan ko si Mr. Laverick na maghanda ng isang listahan ng lahat ng de
Nagulat si Mr. Laverick nang marinig ang boses ni Vera. Tinanong niya siya nang mabilis, “Anong problema, Miss Lavor?”Tinuro ni Vera ang application form sa kanyang kamay at sinabi, “Pwede mo ba itong ipakita sa akin?”Sinabi ni Mr. Laverick nang walang pag-aatubili, “Syempre, syempre!”Pagkasabi nito, binigay niya ang application form kay Vera, pero hindi niya mapigilan na isipin, ‘Gusto ko itong ipakita sayo kanina lang, pero sinabi mo na hindi ko na ito kailangan gawin. Pabago-bago talaga ang isip ng mga batang tao ngayon.’Kinuha ni Vera ang application form ni Claudia, at mukhang binabasa ng mga mata niya ang personal na impormasyon ni Claudia, pero ang peripheral vision at atensyon niya ay naka-focus sa emergency contact column.May dalawang salita na nakasulat sa space sa column na iyon, at ang dalawang salita na ito ay matagal nang tumatakbo sa isipan niya. Charlie Wade!Bukod sa dalawang salita, Charlie Wade, may sunod-sunod din na labing isang numero. Alam ni Vera na i
Tumango si Vera at tumalikod, lumabas sa pinto.Paglabas sa opisina, tumaas agad ang mga sulok ng labi ni Vera, at dalawang mababaw na dimple ang lumitaw sa mukha niya, na sobrang ganda.Pero, iniisip niya kung paano niya magagawa ang huling beripikasyon para kumpirmahin na ang Charlie Wade sa application form ay ang Charlie nga na hinahanap niya. Inisip niya, ‘Ang pinakamagandang paraan ay tawagan ko si Charlie at pakinggan ang boses niya. Naaalala ko pa ang boses niya, kaya siguradong makikilala ko siya basta’t magsasalita siya.’Pero, hindi nangahas si Vera na siya mismo ang tumawag. Marahil ay makilala ni Charlie ang boses niya kung siya mismo ang tatawag sa kanya.Pero, kung tatawagan niya siya at hindi siya magsasalita, marahil ay posible iyon pero medyo kakaiba. Kung pag-iisipan ito ni Charlie, baka maisip niya na may mali.Kaya, pagkatapos itong pag-isipan, naramdaman ni Vera na dapat ay humanap siya ng ibang tao para tawagan si Charlie. Kailangan niya rin gumawa ng isang
Si Charlie, na nasa kabilang linya, ay kabibili lang ng ilang mabangong aromatherapy para kila Mrs. Lewis, Stephanie, at Claudia.Sa una ay ang welcome lunch ay para ipagdiwang ang housewarming, kaya ang mga regalo para sa housewarming ay karaniwang mga angkop na souvenir para sa bagong bahay.Ang aromatherapy ay isang bagay na gusto ng karamihan ng mga babae, kaya pumili si Charlie ng ilang high-end na aromatherapy para iregalo.Bigla siyang nakatanggap ng isang tawag mula sa isang lokal na hindi pamilyar na number. Hindi niya ito masyadong pinag-isipan at sinagot ang tawag ayon sa karaniwang kilos niya.Narinig niya ang boses ni Madam Marilyn sa kabilang linya. “Hello, Sir, lalabas na ako ngayon, kaya baka hindi ko na mahintay ang delivery mo. Pakilagay na lang ang order ko sa property center. Pupunta ako at kukunin ito pagbalik ko.”Sinabi nang kaswal ni Charlie, “Sorry, maling number siguro ang natawagan mo.”“Huh?!” Napabulalas si Madam Marilyn at sinabi, “Tingnan natin… Oh,
Ang mga kabataan na mahilig sa mga panlabas na gawain ay karaniwang bukas at masigla, at karamihan sa kanila ay palakaibigan at madaling pakisamahan. Bukod dito, ang mga kabataan na ito ay puno ng sigla kina Charlie at Vera, kaya mabilis na nag-usap nang masaya ang lahat.Sobrang laki na impluwensya ni Helron sa grupong ito, at malinaw na ginagalang siya ng lahat. Napansin ni Charlie na parang hindi siya masyadong matanda, kaya tinanong niya siya nang mausisa, “Heron, estudyante ka ba o nagtatrabaho ka na?”Tumango si Helron at sinabi, “Estudyante pa ako. Nag-aaral ako sa United States dati. Isa akong Oskian American, at bakasyon ngayon, kaya gusto kong bumalik sa Oskia para mag-hike nang kaunti at maranasan ang ganda ng bansa natin.”Nagpatuloy siya, “Karamihan sa amin ay mga estudyante sa unibersidad. Kami nila Jung, Louie Mant, ay nag-aaral sa United States. Sina Shermaine at Bobbi ay galing sa Queenston University. Sina Perry Hinskey at Jenell Looten ay galing sa Blastun Univers
Kaharap ang imbitasyon ng binatang ito na nagngangalang Helron, taimtim na pumayag si Charlie at sinabi nang nakangiti, “Kung gano’n, hindi na kami mahihiya sa inyo!”Tumawa si Helron at sinabi, “Hindi mo kailangan maging magalang nang sobra. Magkakaibigan tayo mula sa iba’t ibang lugar, ang pag-aalaga sa isa’t isa ay ang tradisyon ng mga hiker.”Pagkasabi nito, tinanong niya si Charlie, “Tol, anong pangalan mo?”Magsasalita na sana si Charlie nang ngumiti si Vera, na nasa tabi niya, at sinabi, “Charlesly Lavor ang pangalan ng boyfriend ko. Pwede mo siyang tawaging Charles!”Nagulat si Charlie. Naintindihan niya ang layunin ni Vera. Dahil, nandito sila para hintayin si Fleur. Kahit na totoong pangalan ito ni Charlie o ni Vera, siguradong pamilyar si Fleur sa kanila, kaya mas mabuti na iwasang gamitin ang totoong pangalan nila hangga’t maaari.Pero, hindi niya inaasahan na bibigyan siya ni Vera ng alias na ‘Charlesly Lavor’ at nag-isip pa ng palayaw na ‘Charles’ para sa kanya.Ini
“Sigurado ako!” Hinila ni Vera si Charlie sa tulay na bato-bato. Sa gitna ng tulay, tinuro niya ang isang basag na asul na bato at sinabi kay Charlie, “Nasira ito dahil sa isang natakot na kabayo. Ang may-ari nito ay isang mason ng bato na pumunta para magdala ng dalawang batong rebulto sa bagong mansyon ng pinuno ng Stoneridge. Nabalisa ang kabayo, nadulas, at halos bumagsak siya, at nahirapan itong umabante na tila ba baliw ito, binaliktad ang hinihila nitong kariton. Tumama ang isa sa mga rebulto sa batong ito, at nag-iwan ito ng basag dito.”Habang nagsasalita siya, nagpatuloy si Vera, “Nagkataon, sinamahan ko ang lolo ko mula sa Digerro town sa araw na iyon para batiin ang pinuno dito. Kaya, nagkataon na nakita ko ang buong pangyayari noong gumawa ng problema ang kabayo sa tulay.”Habang nakikinig si Charlie sa paglalarawan niya, hindi niya maiwasan na isipin ang eksena na sinabi niya.Sa sandaling iyon, isang babae na nasa seven o eight years old na may suot na tradisyonal na
Tulad ng sinabi ni Vera, sa buong buhay niya, hindi niya kayang maghiganti kay Fleur gamit ang lakas niya, pero kaya niyang harapin si Fleur gamit ang matinding tapang. Marahil ay ang pinakamagandang paraan para harapin niya si Fleur ngayon ay huwag mapansin ni Fleur na malapit siya sa kanya.Kaya, medyo naimpluwensyahan din si Charlie sa kanya at sinabi, “Kung gano’n, hindi na natin kailangan kumuha ng tao para palihim na maglagay ng mga monitoring equipment. Sasamahan kita dito at hihintayin si Fleur. Gusto kong makita kung sino ba talaga ang Fleur na ito!”Tinanong ni Vera sa sorpresa, “Young Master, sasamahan mo talaga ako?”Tumango si Charlie. “Oo.”Sinabi nang seryoso ni Vera, “Parang maglalakad tayo sa isang lubid sa bangin. Nakamamatay ang isang kamalian.”Tumawa si Charlie at sinabi, “Kung hindi ka takot, bakit ako matatakot?”Ngumiti nang bahagya si Vera, at puno ng katapatan ang kanyang mga mata habang sinabi, “Kuntento ako sa mga sinabi mo, Young Master, pero hindi ak
Hindi inaasahan ni Charlie na si Vera, na mukhang mahina at walang masyadong karanasan, ay may ganitong tapang. Malinaw na alam niya na hindi nila kayang tapatan ni Fleur. Sa sandaling magkita sila, halos sigurado na mamamatay sila.Dahil, dati, sinabi ni Ruby sa kanila na nabuksan na ni Fleur ang kanyang elixir field, mahigit isang daang taon na ang nakalipas, at ang ibig sabihin ay mas malakas na siya noong isang daang taon na ang nakalipas kaysa sa kasalukuyang lakas ni Charlie.Pero kahit gano’n, handa si Vera na kunin ang panganib.“Alam mo na wala tayong pag-asa na mabuhay laban kay Fleur. Sigurado ka ba na gusto mong kunin ang panganib dito?” Tinanong nang seryoso ni Charlie.Tumango nang seryoso si Vera, nakatingin kay Charlie nang disidido habang sinabi, “Sa mahigit tatlong daang taon, iniwasan ko siya. Naging maingat ako sa punto na hindi na ako tumatapak sa kahit anong lugar na may kaugnayan sa kanya sa halos buong buhay ko. Pero ngayon, kahit alam ko na marahil ay pupun
Bukod dito, kung may mangyayari, mahihirapan siyang protektahan si Vera.Mukhang alam na ni Vera ang iniisip ni Charlie. Ngumiti siya at naunang magsalita at sinabi, “Darling, huwag kang mag-alala. Bihira lang magkaroon ng malakas na hangin sa Yorkshire Hill, at mas bihira pa dito sa taas. Bukod dito, sobrang ganda ng panahon ngayon. Isang gabi lang tayo mananatili, kaya walang kahit anong malakas na hangin. Kahit na mayroon, hindi ito abot sa atin.”Hindi inaasahan ni Charlie na may ganitong hilaw na ideya si Vera, kaya sinabi niya, “Sige, Darling, bumaba muna tayo sa bundok at pag-usapan ito sa daan.”“Okay!” Tumango nang kuntento si Vera, kinabit ang kanyang braso sa braso ni Charlie, at sinabi nang malambing, “Kung gano’n, kailangan nating magmadali. Natatakot ako na kung mahuhuli tayo, wala nang matitira na maayos na lugar!”Habang pababa ang dalawa sa bundok at nang silang dalawa na lang sa paligid, nagsalita si Charlie, “Miss Lavor, seryoso ka ba sa sinabi mo?”Sumagot nang
Hindi maiwasan ni Vera na ngumiti nang kaunti nang makita niya ang seryosong ekspresyon ni Charlie, at sinabi niya, “Young Master, kahit na kayang patayin ng mga close-defense missile si Mr. Jothurn, marahil ay hindi nila mapatay si Fleur. Bukod dito, si Fleur lang ang nakakaalam kung saan nag-cultivate si Master Marcius Stark. Young Master, mangyaring magtiis ka pa nang kaunti at huwag mong tapusin ang buhay ni Fleur dito.”Tumawa nang masaya si Charlie, “Sinasabi ko lang ang mga pakiramdam ko. Kahit na may makakapagdala ng mga close-defense missile dito, hindi ko magagamit ang mga ito dito.”Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Young Master, walang mga camera dito. Mangyaring hintayin mo ako saglit. Magbibigay galang ako sa mga ninuno ng mga Lavor.”Tumango sa maginoong paraan si Charlie at sinabi, “Hihintayin kita dito.”Ngumiti si Vera na parang humihingi siya ng tawad, pagkatapos ay naglakad sa malapit na gubat ng mga pine.Makalipas ang limang minuto, naglakad si Vera pa
Ngumiti si Charlie at sinabi, “Huwag kang mag-alala, hindi ako padalus-dalos na tao. Alam ko ang mga limitasyon ko.”Huminga nang maluwag si Vera, “Mabuti naman…”Pagkatapos nilang umakyat sa unang undok, inakyat nila ang bundok na parang likod ng isang pagong. Dahil ito ang ruta sa pangalawang bundok, marami pa rin ang mga tao dito tulad sa unang bundok.Ipinakilala ni Vera kay Charlie, “Parang likod ng isang pagong ang bundok na ito. Tinatawag itong Mount Turtle Back. Isa itong bihirang kayamanan na lupa dito. Noong isang lokal na pinuno ang lolo ko, nagsikap siya na piliin ang bundok na ito bilang ancestral tomb ng pamilya namin.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Ang buong bundok ba na ito ang ancestral tomb ng pamilya ng lolo mo?”Tumango si Vera at sinabi, “Tama. Maganda ang Feng Shui dito, parang isang dragon na nakapalibot sa bundok. Itinuturing ito na sobrang swerte. Ang pagpili sa lugar na para paglagyan ng ancestral tomb ay kayang biyayaan ang mga susunod na henerasyon
Nang bumalik si Vera sa Stoneridge makalipas ang mahigit tatlong daang taon, hindi na ito kagaya ng dati. Kahit na nandoon pa rin ang Ensel Bay, nabago na nang sobra ang hitsura nito dahil sa ilang siglo na pag-unlad kumpara sa nakaraang tatlong daang taon.Habang nakatayo sa malagong mga kalye ng Stoneridge, hindi tugma sa memorya ni Vera ang kasalukuyang eksena. Buti na lang, hindi malaki ang mga pagbabago sa bundok. Sa kabila ng ilang rurok na medyo minina, hindi nagbago masyado ang kabuuang tanawin.Pagkatapos itong makita ni Vera, natukoy niya na ang libingan ng kanyang ama ay matatagpuan sa hilagang-silangan ng kasalukuyang bayan ng Stoneridge, sa likod ng medyo mininang rurok at ang bundok na parang isang shell pagong.Iniwan nina Charlie at Vera ang kotse sa bayan at nagsuot ng magkaparehong sapatos na maagang inihanda ni Vera. Pagkatapos ay umakyat sila papunta sa mga bundok.Habang umaalis sila, tahimik na pinagana ni Charlie ang kanyang mental cultivation method, itinago