Hinila ni Yule si Charlie para umupo sa tabi niya.Sa sandaling umupo sila, sinabi niya agad nang mabait kay Charlie, “Charlie, tara, kumain muna tayo. Sana magustuhan mo ang pagkain. Kung hindi, magpapagawa ako ng ibang pagkain sa kanila para sayo.”Mabilis na sinabi ni Charlie, “Tito Golding, ayos lang. Kakainin ko ang mga inihanda niyo.”Tumango si Yule at sinimulang tanungin si Charlie sa mga pinagdaanan niya sa mga nagdaang taon.Walang masyadong tinago si Charlie sa pamilya Golding maliban sa Apocalyptic Book—ang sikreto na nakabaon sa kailaliman ng puso niya. Sinabi niya ang lahat sa kanila nang tapat, kasama na ang buhay niya bago siya naging walong taong gulang, ang karanasan niya pagkatapos niya maging walong taong gulang, ang pagkakakilala niya kay Lord Wilson, ang kasal niya kay Claire, at ang buhay niya pagkatapos ng kasal.Kapag lalong nakikinig sina Yule at Rachel sa paglalarawan ni Charlie ng kanyang nakaraan, mas nabasag ang puso nila at naawa. Sa mga mata nila, s
Alam ni Charlie na sinasabi ito ni Yule para kapakanan niya, pero umiling siya at sinabi sa seryosong boses, “Tito Golding, walong taon lang akong nabuhay kasama ang mga magulang ko, sobrang ikli, pero sila ang gumawa ng dugo at kaluluwa ko. Kung hindi ko sila maipaghihiganti, paano ako mabubuhay sa dugo at kaluluwa na ibinigay nila sa akin?”Tahimik lang si Rachel. Nang marinig ito, nagbuntong hininga siya at namumula ang mga mata niya. “Yule, ang pagkatao at ugali ni Charlie ay sobrang katulad ni Kuya Wade. Dati, kung kaya ni Kuya Wade na tiisin ang mga hindi makatarungan na bagay, hindi siya aalis sa Eastcliff kasama ang kanyang asawa at anak nang matatag at matuwid. Hindi mo kayang himukin si Kuya Wade at marahil ay hindi mo mahihimok si Charlie ngayon.”Tumango nang malungkot si Yule. Hang nagbuntong hininga, tumingin siya kay Carlie, pagkatapos ay kay Quinn, at sinabi, “Charlie, Charlie, pwede mo munang isantabi ang ibang bagay nang ilang panahon. Kung gusto mo talagang kalaban
Sa sandaling ito, umubo nang ilang beses si Yule dahil hindi maganda ang pakiramdam niya. Natagalan siyang kumalma at sinabi sa seryosong tono, “Charlie, gumagala ka nang walang patutunguhan sa Aurous Hill sa nakaraang sampung taon, parang isang dragon na lumalangoy sa mababaw na tubig. Oras na para sayo, ang tunay na dragon, na bumalik sa nararapat mong lugar!”Pagkatapos, nagpatulosy siya habang nagsisisi, “Marahil ay walang lakas ang pamilya Golding para tulungan kang magtagumpay agad, pero gamit ang suporta namin, magkakaroon ka ng matibay na pundasyon kung balak mong bumalik sa pamilya Wade sa hinaharap. Gamit ang suporta ng pamilya Golding, kung gusto mong makipaglaban para sa pamana ng pamilya Wade, magkakaroon ka ng mas malaking tsansa ng tagumpay!”Nahiya nang sobra si Charlie nang marinig ito.Hindi niya inaasahan na kahit na umalis na siya sa pamilya Wade at kasal na siya, ipipilit pa rin nina Yule at Rachel na tuparin ang marriage agreement na pinagkasunduan nila, deka-d
Nagulat sina Rachel at Yule.Sinabi ba ni Charlie na kaya niyang gamutin nang buo ang sakit ni Yule?Paano… paano iyon posible?Napakatagal naglibot sa buong mundo ang pamilya para hanapin ang mga pinakamagaling na eksperto at gamitin ang mga pinakamagandang gamot, kagamitan, at paraan para sa sakit niya, pero wala sa kanila ang kayang pigilan ang mabilis na paglala ng kondisyon ni Yule.Si Steve Jobs, ang founder ng Apple, ay isa ring bilyonaryo na nagkaroon ng pancreatic cancer. Natanggap niya ang pinakamagandang paggamot sa United States pero sa huli, tinalo siya ng sakit niya.Wala sa mga eksperto sa buong mundo ang naniniwala na may pag-asang gumaling ang cancer ni Yule. Sa totoo lang, marami sa kanila ang naniniwala na marahil ay nasa isang taon o anim na buwan na lang ang natitirang buhay niya.Nang biglang sinabi ni Charlei na kaya niyang gamutin si Yule, tunog pantasya lang ito sa kanila.Bumuntong hininga si Rachel at sinabi sa seryosong tono, “Charlie, alam ko na sigu
Kasunod ng galit na sigaw ni Rachel, sinabi nang malamig ng lalaking may mapanghamak na hitsura na mukhang pinuno ng grupong ito, “Rachel, ito ang bahay ng kuya ko. Kailangan ko ba ng pahintulot mo bago ako pumunta sa bahay niya?”Sinabi ni Rachel na may madilim na ekspresyon, “Adrian, ako ang asawa ng kapatid mo, ang ibig sabihin ay sa akin ang kalahati ng bahay niya. Kung papasok ka nang walang pahintulot, isa itong trespassing!”Ngumisi ang mga labi ni Adrian. Sinukat niya si Rachel at sinabi nang nakasimangot, “Oh, Rachel, alam mo pa rin pala na mag-asawa kayo ng kapatid ko? Pero, ginampanan mo ba ang tungkulin mo bilang asawa?”Tumayo nang nahihirapan si Yule at sinumbat, “Adrian, paano mo nagawang kausapin nang ganyan ang hipag mo? ‘Ang asawa ng pinakamatandang kuya ay dapat galangin na parang ina’, hindi mo ba alam iyon?”“Ano ulit?” Umirap nang mapanghamak si Adrian. “Kuya, huwag mong kalimutan na tagalabas pa rin siya sa pamilya Golding. At saka, bilang asawa ng pinakamata
Ngumisi nang mayabang si Wilhelm. “Hoy, Quinn, medyo mainitin ang ulo mo. Nasa parehong henerasyon tayo sa pamilya Golding, kaya ano naman kung mas matanda ka sa akin? Huwag mong kalimutan, isang babae ka lang na ikakasal sa ibang lalaki balang araw. Kapat nangyari iyon, hindi ka na miyembro ng pamilya Golding, isang tagalabas ka na lang, gets mo ba?”Binuksan ni Charlie ang kanyang bibig, sinusubukang magsalita, pero nagpigil siya.Dahil, ito ang problema ng pamilya Golding. Bilang isang tagalabas, wala siyang karapatan na sumingit. Wala siyang makatwiran na dahilan para makialam sa sandaling ito.Bukod dito, malabo pa ang pangunahing layunin ng pagbisita nina Adrian at Rogan, kaya nagpasya muna siyang manahimik at obserbahan ang sitwasyon.Sa sandaling ito, galit na sinumbat ni Yule, “Tama na! Manahimik kayo!”Tagumpay na pinakalma ng kanyang sigaw ang mga taong nandoon. Humarap siya kina Adrian at Rogan at tinanong sa malamig na boses, “Adrian, Rogan, wala akong pakialam kung b
Kahit na nakita nila Adrian at Rogan si Charlie noong pumasok siya ng bahay, hindi nila siya pinansin.Ang pangunahing target ng pagbisita nila ngayon ay sila Yule, Rachel, at Quinn, kaya tinrato nila si Charlie at ang mga kasambahay na tila ba wala sila doon.Sa hindi inaasahan, mangangahas ang binata ito na sigawan sila at tawagin pa silang g*go. Nagalit agad sila.Sa totoo lang, ang ranggo ng pamilya Golding sa Eastcliff ay pangatlo pagdating sa kanilang kayamanan na trilyon-trilyon, ang pamilya Wade at ang pamilya Schulz lang ang nasa taas nila. Kahit na may 25% lang sila Adrian at Rogan sa asset ng pamilya Golding, maituturing na top billionaire pa rin sila sa siyudad at nasa itaas sila ng listahan ng mga pinakamayamang tao.Hindi nila matanggap na sinigawan sila ng isang binata na bigla na lang sumulpot, kaya tinuro ni Adrian nang galit si Charlie at sinigaw, “Bata, kilala mo ba kung sino ako? Ang lakas ng loob mong kausapin ako nang ganito! Gusto mo bang mamatay?”Umirap si
Sa sandaling ito, isang binata na medoy mas matanda at mas kalmado kay Wilhelm ang nagsalita. “Kapatid, problema ito ng pamilya Golding, kaya huwag ka sanang makialam.”Ang taong nagsalita ay si Wrigley Golding, ang anak na lalaki ni Adrian, pati na rin ang pinakamatandang lalaking apo ni Lord Golding.Dahil babae si Quinn, maituturing na si Wrigley ang pinakamatandang apo ng pamilya.Tumingin is Charlie kay Wrigley at sinabi nang payak, “Kung may sasabihin ka, magsalita ka nang maayos. Huwag kang umasta na parang isang boss dahil lang mas marami kayo at tumahol sa bahay ng iba na parang mga masugid na aso. Maituturing na isang kagalang-galang na pamilya ang pamilya Golding sa Eastcliff, kaya kontrolin niyo sana ang sarili niyo kapag nasa labas kayo. Huwag niyong hayaan na isipin ng iba na mga wala kayong pinag-aralan at hindi kayo sibilisado!”“Ikaw…” Nang marinig iyon, nagngalit si Wilhelm sa galit at gusto nang sugurin si Charlie.Pinigilan siya ni Wrigley sa oras. Pagkatapos,
Nahiya at nabalisa si Vera, “Hindi ko pa nararanasang umibig, pero marami na akong nakitang mga romance drama! Hindi ba’t normal ang mga ganitong mapaglarong asaran sa mga romance drama?”“Oo, oo…” Tumango si Charlie nang nakangiti. Sa sandaling ito, mabagal na lumabas na ang eroplano sa gate, kaya binalk ni Charlie ang usapan sa punto habang binulong, “Dadating tayo sa Londel ng mga dalawang oras. Naaalala mo pa ba ang eksaktong lokasyon ng libingan ng iyong ama?”Tinanggal ni Vera ang kanyang ngiti at sumagot, “Nasa hilagang-silangan ng Ensel Bay ang libingan ng aking ama. Nakita ko ang mga mapa at litrato ng satellite. Tinatawag ng Stoneridge ang lugar na iyon.”Tumango si Charlie, nilabas ang kanyang cellphone para suriin ang mapa, at sinabi, “Medyo mas malapit sa Londel ang Stoneridge. Halos isa’t kalahating oras na biyahe ito mula sa airport.”“Mm-hmm…” Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Nasa isang bundok sa hilagang-silangang bahagi ng Stoneridge ang libingan ng aking
Isang sabay sa uso at mapormang mag-jowa na may suot na pang-mataas na klase ng fashion ang hawak-kamay na dumaan sa VIP passage para kumpletuhin ang proseso ng pagsakay nila. Pagkatapos ay hawak-kamay silang sumakay sa business car ng airport na para lang sa mga VIP.Sa mga tagalabas, ang dalawang ito ay isa sigurong mag-jowa na mga mayaman na tagapagmana. Hindi lang na may suot silang mga high-end na brand, ngunit marahil ay gumastos sila ng daang-daang libo sa private charter para sa biyahe nila.Pero, ito ang pinakamagandang balatkayo para kina Charlie at Vera.Sa kasalukuyang hitsura ni Charlie, walang magdududa na 20 years old lang siya. Kahit na may makita siyang kakilala, hindi nila siya makikilala.Habang papasakay ang dalawa sa eroplano, ginabayan sila ng crew sa isang maluwag na cabin. Hindi pinansin ni Vera ang unang dalawang first-class na upuan at hinawakan ang kamay ni Charlie habang naglakad siya sa likod at sinabi nang malambing, “Darling, gusto kong katabi ka.”M
Hindi maiwasan ni Vera na tanungin siya nang galit, “Hindi ba’t dapat tawagin mo rin akong ‘darling’?”Umubo nang dalawang beses si Charlie at tinanong siya, “Walang ibang tao dito. Gusto mo ba talaga na tawagin kitang ganito?”Nadismaya si Vera at sinabi, “Pinagkasunduan natin ito kanina…”Sinabi agad nang seryoso ni Charlie, “Sige, tutuparin ko ang pangako ko.”Pagkatapos ayusin ang sarili niya, sinabi niya, “Darling, darating tayo sa airport sa loob ng kalahating oras.”Ngumiti nang matamis si Vera at sinabi, “Okay. Salamat, darling!”Si Vera, na kuntento na, ay hindi maiwasan na mapansin ang kaliwang kamay ni Charlie sa manibela, at tinanong niya nang mausisa, “Darling, hindi mo ba sinuot ang singsing na binigay ko sayo nang lumabas ka?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Bakit ko ito isusuot? Kinilala ng singsing ang ama mo bilang may-ari nito, hindi ako. Kung malalagay tayo sa panganib, ite-teleport pa rin ako nito sayo. Kung makikita talaga natin si Fleur, hindi ba’t parang
Sa sandaling ito, may nahihiyang ngiti si Vera sa kanyang mukha, kagaya ng isang dalaga.Malinaw na sobrang sigla niya habang naglalakad sa tabi ni Charlie. Paminsan-minsan ay nagnanakaw ng tingin ang mga mata niya kay Charlie, pero sa tuwing nangyayari ito, sulyap lang ito, hindi siya naglalakas-loob na tumingin nang matagal. Sa tuwing tumitingin siya, kumukurba ang mga mata niya na parang mga dahon ng willow na sumasayaw sa hangin, talagang kinakatawan ang isang nakakapigil-hininga na kagandahan.Pero, ang Vera na naaalala nila ay palaging walang inaalala, mapaglaro, at minsan ay dominante, pero hindi mahiyain o mailap. Kailanman ay hindi nila siya inugnay sa mga salitang ‘mahiyain’ at ‘mailap’.Ngayon, sa wakas ay napagtanto na nila na may pambabae at mahiyaing bahagi rin si Vera.Pinanood ni Logan si Vera na naglalakad papunta sa kanila mula sa malayo at hindi niya mapigilan na bumuntong hininga habang nakangiti, “Kung magsusuot si Miss ng isang wedding dress o isang tradisyona
Hindi napigilan ni Vera ang pagkibot ng mga kilay niya dahil sa mga sinabi ni Charlie. Mukhang may naintindihan siya pero hindi na siya nagtanong. Sa halip, isinantabi niya ang bagay na ito at ngumiti kay Charlie, sinasabi, “Young Master, dahil hindi ka makapagpasya, ako na ang bahala dito.”Pagkatapos itong sabihin, ibinaling niya ang kanyang ulo saglit, at sinabi, “Kung sa sinaunang panahon ito, siguradong tatawagin kitang ‘irog’. Pero ngayon, wala nang gumagamit ng salitang iyon, at dahil magpapanggap tayo na mag-jowa sa halip na mag-asawa, paano kung tawagin kitang ‘darling’, at tawagin mo rin akong ‘darling’?”Pagkatapos itong sabihin, huminga nang mabilis si Vera. Namumula siya habang pinapanood si Charlie, natatakot siya na tatanggi siya o hindi siya masisiyahan.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni Charlie. Magpapanggap sila na mag-jowa, at magkapareho pa ang suot nila. Normal lang para na medyo malambing ang tawagan sa pagmamahalan. At saka, kung mag-jowa sila, parang hindi
Inisip ni Charlie, ‘Anong tulong ang kailangan ko para magbihis? Hindi naman ako isang tao na may kapansanan.’Pero, ngumiti pa rin siya at sinabi, “Okay, aakyat muna ako.”Sa kwarto ni Vera sa itaas.Nakakalat sa kwarto ang parehong bango ni Vera, medyo nahilo siya dahil dito.Naalala nang hindi sinasadya ni Charlie ang karanasan niya na tinulungan siyang dalhin ni Vera sa kama noong may malalang injury siya, at hindi niya mapigilan na makaramdam ng kakaibang pakiramdam sa puso niya. Pero, hindi siya nangahas na mag-isip nang sobra at mabilis na nilabas ang mga damit na inihanda ni Vera para sa kanya.Habang nilalabas niya ang mga damit, napagtanto niya na naghanda si Vera ng magkaparehong damit ng mag-asawa para sa kanila. Ang mga damit na nasa kamay ni Charlie ay isang malaking Gucci T-shirt, klasikong LV-printed shorts, at parehong Hermes na tsinelas. Mukhang gusto ni Vera na magpanggap silang mag-asawa kapag pumunta sila sa Yorkshire Hill.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni
Tinikom ni Charlie ang mga labi niya, may gusto siyang sabihin, pero nagpigil pa rin siya.Kahit na halos apat na raang taon na ang pinagsama-samang edad ng apat na nakakatandang tao na ito, palagi nilang itinuturing na gabay na prinsipyo ang mga salita ni Vera. Hindi pagmamalabis na sabihin na si Vera ang gabay nila sa buhay. Naniniwala sila at ginagawa nila ang kahit anong sabihin ni Vera at pinapagawa ni Vera sa kanila.Kaya, kung taliwas ang sinabi niya sa mga sinabi ni Vera, siguradong pipiliin nila na makinig kay Vera.Walang nagawa si Charlie at hinayaan na lang ang matandang babae na lumuhod at pasalamatan siya. Pagkatapos niyang tumayo, nagsalita si Charlie at sinabi, “Siya nga pala, bumaba na ba si Miss Lavor?”Sinabi ni Logan, “Mr. Wade, inutusan kami ni Miss na pangunahan ka muna sa courtyard niya pagdating mo.”Akala ni Charlie na nagmamadali sila at bababa si Vera at pagkatapos ay magkasama silang pupunta sa airport. Hindi niya inaasahan na gusto ni Vera na paakyatin
“Anong sinabi mo?!” Sumabog sa galit si Fleur sa sandaling iyon.Dahil apat na raang taon na siyang nabubuhay, hindi niya pinansin ang halos lahat sa nakaraang tatlong daang taon. Sa tatlong daang taon na ito, siya ang unang tao na nagsabi sa kanya na pupugutan niya siya ng ulo.Nang marinig ni Zekeiah, na nasa kabilang linya, ang galit na sigaw ni Fleur, agad siyang natakot nang sobra, at mabilis siyang yumuko sa kabilang dulo habang humingi ng tawad, sinasabi, “British Lord, patawarin mo ako. Inuulat ko lang ang mga sinabi niya at wala akong balak na maging bastos…”Kahit na alam ni Fleur na inuulit lang ni Zekeiah ang mga sinabi sa kanya, nakaramdam pa rin siya ng galit sa puso niya.Natatakot si Zekeiah na hindi mawawala ang galit ni Fleur, kaya idinagdag niya nang mabilis, “British Lord, handa akong ibahagi ang pag-aalala mo at pumunta sa Aurous Hill sa personal para sayo. Sa sandaling iyon, susubukan ko ang lahat ng makakaya ko para alamin kung sino ang misteryosong tao na iy
Kahit na sobrang bilis na ng paglalakbay sa bilis ng halos isang libong kilometro kada oras, nababalisa pa rin si Fleur dito.Simula noong lumabas ang portrait ng master niya sa Aurous Hill, nabasag ang mentalidad niya. Nawalan siya ng kalma na dapat mayroon sa isang 400 years old na babae.Tumingin siya sa flight navigation chart sa harap niya nang mag-isa, tinitigan ang altitude at speed data, at hindi mapigilan na sabihin nang galit, “Kapag mas mabilis umunlad ang modernong teknolohiya, mas nagiging sakim ang mga hayop na ito. Dati, kayang lumipad ng Concorde ng mahigit dalawang libong kilometro sa isang oras. Ngayon, hindi man lang kayang umabot ng isang libo ang mga eroplano, at ang mga hindi ito kayang gawin ay walang sapat na layo! Nakakainis ito!”Nang makita ng isang crew member ang inis niya, mabilis siyang lumapit at sinabi nang magalang, “British Lord, kumalma ka po. Masyadong malayo ang distansya. Kahit na may Concorde tayo, mahihirapan ito. Ang pinakamalayong abot nito