Sa totoo lang, sa puntong ito, may napagtanto na ang dalawang magkapatid.Sa sandaling ito, ang pera ay isang panlabas na bagay lang.Ang mahalaga talaga sa kanila ngayon ay ang kalayaan nila at ang pagkakakilanlan nila bilang pinuno ng pamilya Kobayashi!Kahit na 10% na lang ang shares na mayroon siya, masisiguro pa rin niya na mabubuhay siya nang mabuti sa buong buhay niya.Pero, kung makukulong siya sa isang dog farm sa ibang bansa, hinding-hindi siya magkakaroon ng pagkakataon na mabaliktad ito sa buong buhay niya.Kaya, kung papipiliin sila sa dalawang ito, para talagang pinagkumpara ang langit at impyerno.Nang marinig ni Jiro na handang ibigay ni Ichiro ang 90% ng share kay Charlie, malapit na siyang mabaliw.Sinabi niya nang desperado, “Mr. Wade, kung handa kang makipagtulungan sa akin, kaya kong ibigay sayo ang 95% ng shares!”Bahagyang ngumiti si Charlie bago sinabi, “Jiro, sa tingin ko ay medyo nahuli ka nang bumalik sa diwa mo. Sa tingin ko ay mas mabuti para sa aki
Sa daan pauwi, nakatanggap si Charlie ng isang push notification sa kanyang cellphone.Ang notification ay isang balita na may headline na ‘Ang talentadong Japanese na babaeng combat and fighting athlet, si Ito Nanako, ay wala na sa panganib. Sinabi ng mga doktor na marahil ay kailangan niyang magpaalam sa ring sa hinaharap!’Sa sandaling nakita niya ulo ng balita, namamadaling pinindot ni Charlie ang post para basahin ang laman ng ulat.Bumalik pala si Nanako sa Japan, at agad siyang nakatanggap ng emergency treatment sa pinakamagandang hospital sa Tokyo.Bukod dito, nagkaroon siya ng seryosong injury. Sa totoo lang, napinsala nang sobra ang mga internal organ niya sa oras na iyon at may banta sa buhay niya ang kondisyon niya.Pagkatapos ng ilang oras na emergency treatment, sa wakas ay nawala na siya sa panganib.Pero, kahit na wala na siya sa panganib, hindi pa rin optimistiko ang pisikal na kondisyon ng kanyang katawan. Sinabi ng media ang mga sinabi ng pinakamagaling na dokt
Para kay charlie, kahit na gamit niya ang pagkakakilanlan bilang Master Wade o young master ng pamilya Wade, hindi niya sineryoso ang munting kalaban tulad ni Dylan.Kahit na malaki at makapangyarihan din ang pamilya Koch sa Eastcliff, hindi talaga malaki ang kanilang komprehensibong lakas.Marahil ay hindi makatakas sa mga mata ni Charlie ang buong pamilya Koch, lalo na ang isang katulad ni Dylan.Natural ay alam ni Isaac ang lakas at galing ni Charlie.Ito ang taong pumatay sa Big Eight na ipinadala ng pamilya Webb gamit lang ang isang kilos!Talagang hindi matatapatan ng pamilya Koch si Charlie.Pero, alam ni Isaac kung anong uri ng lugar ang Eastcliff. Hindi ito isang simpleng lugar, ngunit sobrang komplikado nito. Sa totoo lang, marahil ay maraming nakatagong panganib dito kahit na mukhang payapa at kalmado ang lugar na ito. Pwedeng mangyari ang kahit ano at kahit anong uri ng panganib ang maaaring biglang lumitaw nang gano’n lang.Bukod dito, mag-isang pupunta si Charlie s
Naantig nang sobra si Claire sa mga sinabi ni Charlie.Hindi niya mapigilang lumapit kay Charlie habang sumandal siya nang marahan sa mga braso niya. Tumingin siya sa mga bituin sa langit habang sinabi niya nang masaya, “Pang-apat na taon na ng kasal natin pagkatapos ng New Year.”“Tama.” Hindi maiwasang bumuntong hininga ni Charlie habang sinabi, “Apat na taon na. Ang bilis talaga ng oras.”“Gano’n ba kabilis?” Sumagot nang tapat si Claire, “Sa tingin ko ay hindi ito mabilis. Sa mga nakaraang apat na taon, masyadong maraming bagay ang nangyari. Maraming pagbabago ang nangyari, lalo na sayo.”Hinawakan ni Charlie ang kanyang ilong at sinabi, “Ano? Nagbago ba ako?”Tumango si Claire habang sinabi, “Syempre nagbago ka! Kahit ano pa sa pakiramdam na binibigay mo sa iba, sa aura mo, o ugali, mukhang sobrang laki ng pinagbago mo simula noong una tayong kinasal.”Habang nagsasalita siya, bumulong nang malambot si Claire, “Pero, kakaiba talaga ito. Mukhang tila ba sobrang laki ng pinagb
Tumawa si Charlie pero wala siyang sinabi pagkatapos marinig ang mga sinabi ni Claire.Alam niya kung bakit tinigilan ni Lord Wilson ang pagsasabi tungkol dito pagkatapos niyang makasal kay Claire. Marahil ay dahil naramdaman ni Lord Wilson na nabayaran niya na ang mga utang niya sa pamilya Wade dahil hinayaan niyang makasal siya kay claire at binigyan niya siya ng isang pamilya.Pero, syempre ay hindi pwedeng sabihin ito ni Charlie kay Claire.Sa sandaling ito, biglang tumingin si Claire sa langit at sinabi nang masaya, “Wow! Nagkaroon talaga ng snow!”Tumingala si Charlie at isang piraso ng snow ang nahulog sa kanyang noo. Pagkatapos magdala ng isang bakas ng lamig, agad natunaw ang snow.Sa una, ilang snowflakes lang ang paminsan-minsan na pumapatay, pero makalipas ang sampung minuto, bumagsak na ang mga snowflake mula sa kalangitan ng gabi.Bihira lang talaga na magkaroon ng snow sa isang souther city tulad ng Aurous Hill.Parang isang bata si Claire habang sumasayaw siya na
Sumagot nang magaan si Charlie, “Hindi. Mas madali kung mag-isa lang ako.”Ngumiti si Elaine bago siya tumango at sinabi, “Kung gano’n, mag-ingat ka papunta doon!”Pagkatapos niyang magsalita, pinanood ni Elaine na umalis si Charlie. Pagkatapos, sinabi niya nang nagmamadali, “Mabuti kong manugang, kung may nakita kang magandang bagay sa Eastcliff, tandaan mo na ibalik ito para sa mama mo!”“Okay,” sumagot si Charlie habang umalis siya sa bahay.***Sa Aurous Airport, hindi nagdala si Charlie ng kahit anong bagahe. Kaya, nakuha niya ang kanyang boarding pass bago niya napasa ang security check sa airport.Dahil kinunan siya ni Isaac ng isang first-class ticket, dumiretso siya sa VIP lounge pagkatapos ipasa ang security check.Aalis ang eroplano ng 10 ng umaga. Kaya, ginabayan siya ng service staff sa VIP lounge papasok sa eroplano ng 9:20 sa umaga.Maagang sumakay si Charlie sa eroplano kaysa sa iba. May ilang tao nang nakaupo sa first-class cabin sa sandaling ito.Ang pamamaha
Noon pa man ay sinusubukan nang dumistansya ni Charlie kay Loreen.Wala siyang masyadong nararamdaman para kay Loreen. Bukod dito, dahil si Loreen ang matalik na kaibigan ng kanyang asawa, mas malaki ang dahilan ni Charlie na dumistansya sa kanya.Pero, hindi niya talaga inaasahan na makikita niya siya sa eroplano.Sobrang ganda ng pakiramdam ni Loreen. Sumandal siya papalapit kay Charlie nang hindi nag-iisip at tinanong niya, “Oh, Charlie! Ilang araw ka mananatili sa Eastcliff?”Sumagot si Charlie, “Hindi ko pa sigurado. Nakadepende sa progreso ng trabaho ko. Kung mabilis ito, aabutin ako ng dalawa o tatlong araw. Pero, kung mabagal ito, marahil ay abutin ako ng apat o limang araw.”Sinabi nang sabik ni Loreen, “Oh! Nakabook na ang return flight ko paglipas ng apat na araw. Ikaw? Nag-book ka na ba ng return flight ticket? Pwede ba tayong magsabay ng flight pabalik sa Aurous Hill kung gano’n?”Sumagot nang tapat si Charlie, “Hindi pa ako nag-book ng return flight ticket. Pag-usap
Nang maisip niya ang ama ni Quinn, ang lumalalang kalusugan ni Yule, tinanong niya, “Kamusta ang kondisyon ni Tito Golding?”“Hindi maganda ang kalagayan niya…” Sumagot si Quinn sa mahinang boses, “Hindi maganda ang kalagayan niya. Nirekomenda ng doktor sa kanya na maospital ulit. Pero, ayaw ni papa na pumunta doon. Sa tingin ko ay medyo malungkot at mahina ang loob ng papa ko. Marahil ay sumuko na siya sa kapalaran niya at ayaw na niyang maghirap. Palagi niyang nararamdaman na wala siyang dignidad kapag nagpapagamot siya ng ilang beses sa hospital… Marahil ay hindi mo maintindihan ang pagkatao niya nang mabuti. Pero, sinabi ng mama ko na katulad niya ang papamo at ang mga kapatid niya. Sobrang tigas ng ulo nila at ayaw nilang sundin ang payo ng iba…”Alam ni Charlie na maraming makapangyarihan at kagalang-galang na tao ay may mas kaunting kagustuhang mabuhay kapag may malalang sakit sila at mamamatay na sila.Ito ay dahil sobrang daming taon na nilang nabubuhay bilang respetado at
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang
Nahiya at nabalisa si Vera, “Hindi ko pa nararanasang umibig, pero marami na akong nakitang mga romance drama! Hindi ba’t normal ang mga ganitong mapaglarong asaran sa mga romance drama?”“Oo, oo…” Tumango si Charlie nang nakangiti. Sa sandaling ito, mabagal na lumabas na ang eroplano sa gate, kaya binalk ni Charlie ang usapan sa punto habang binulong, “Dadating tayo sa Londel ng mga dalawang oras. Naaalala mo pa ba ang eksaktong lokasyon ng libingan ng iyong ama?”Tinanggal ni Vera ang kanyang ngiti at sumagot, “Nasa hilagang-silangan ng Ensel Bay ang libingan ng aking ama. Nakita ko ang mga mapa at litrato ng satellite. Tinatawag ng Stoneridge ang lugar na iyon.”Tumango si Charlie, nilabas ang kanyang cellphone para suriin ang mapa, at sinabi, “Medyo mas malapit sa Londel ang Stoneridge. Halos isa’t kalahating oras na biyahe ito mula sa airport.”“Mm-hmm…” Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Nasa isang bundok sa hilagang-silangang bahagi ng Stoneridge ang libingan ng aking
Isang sabay sa uso at mapormang mag-jowa na may suot na pang-mataas na klase ng fashion ang hawak-kamay na dumaan sa VIP passage para kumpletuhin ang proseso ng pagsakay nila. Pagkatapos ay hawak-kamay silang sumakay sa business car ng airport na para lang sa mga VIP.Sa mga tagalabas, ang dalawang ito ay isa sigurong mag-jowa na mga mayaman na tagapagmana. Hindi lang na may suot silang mga high-end na brand, ngunit marahil ay gumastos sila ng daang-daang libo sa private charter para sa biyahe nila.Pero, ito ang pinakamagandang balatkayo para kina Charlie at Vera.Sa kasalukuyang hitsura ni Charlie, walang magdududa na 20 years old lang siya. Kahit na may makita siyang kakilala, hindi nila siya makikilala.Habang papasakay ang dalawa sa eroplano, ginabayan sila ng crew sa isang maluwag na cabin. Hindi pinansin ni Vera ang unang dalawang first-class na upuan at hinawakan ang kamay ni Charlie habang naglakad siya sa likod at sinabi nang malambing, “Darling, gusto kong katabi ka.”M
Hindi maiwasan ni Vera na tanungin siya nang galit, “Hindi ba’t dapat tawagin mo rin akong ‘darling’?”Umubo nang dalawang beses si Charlie at tinanong siya, “Walang ibang tao dito. Gusto mo ba talaga na tawagin kitang ganito?”Nadismaya si Vera at sinabi, “Pinagkasunduan natin ito kanina…”Sinabi agad nang seryoso ni Charlie, “Sige, tutuparin ko ang pangako ko.”Pagkatapos ayusin ang sarili niya, sinabi niya, “Darling, darating tayo sa airport sa loob ng kalahating oras.”Ngumiti nang matamis si Vera at sinabi, “Okay. Salamat, darling!”Si Vera, na kuntento na, ay hindi maiwasan na mapansin ang kaliwang kamay ni Charlie sa manibela, at tinanong niya nang mausisa, “Darling, hindi mo ba sinuot ang singsing na binigay ko sayo nang lumabas ka?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Bakit ko ito isusuot? Kinilala ng singsing ang ama mo bilang may-ari nito, hindi ako. Kung malalagay tayo sa panganib, ite-teleport pa rin ako nito sayo. Kung makikita talaga natin si Fleur, hindi ba’t parang
Sa sandaling ito, may nahihiyang ngiti si Vera sa kanyang mukha, kagaya ng isang dalaga.Malinaw na sobrang sigla niya habang naglalakad sa tabi ni Charlie. Paminsan-minsan ay nagnanakaw ng tingin ang mga mata niya kay Charlie, pero sa tuwing nangyayari ito, sulyap lang ito, hindi siya naglalakas-loob na tumingin nang matagal. Sa tuwing tumitingin siya, kumukurba ang mga mata niya na parang mga dahon ng willow na sumasayaw sa hangin, talagang kinakatawan ang isang nakakapigil-hininga na kagandahan.Pero, ang Vera na naaalala nila ay palaging walang inaalala, mapaglaro, at minsan ay dominante, pero hindi mahiyain o mailap. Kailanman ay hindi nila siya inugnay sa mga salitang ‘mahiyain’ at ‘mailap’.Ngayon, sa wakas ay napagtanto na nila na may pambabae at mahiyaing bahagi rin si Vera.Pinanood ni Logan si Vera na naglalakad papunta sa kanila mula sa malayo at hindi niya mapigilan na bumuntong hininga habang nakangiti, “Kung magsusuot si Miss ng isang wedding dress o isang tradisyona
Hindi napigilan ni Vera ang pagkibot ng mga kilay niya dahil sa mga sinabi ni Charlie. Mukhang may naintindihan siya pero hindi na siya nagtanong. Sa halip, isinantabi niya ang bagay na ito at ngumiti kay Charlie, sinasabi, “Young Master, dahil hindi ka makapagpasya, ako na ang bahala dito.”Pagkatapos itong sabihin, ibinaling niya ang kanyang ulo saglit, at sinabi, “Kung sa sinaunang panahon ito, siguradong tatawagin kitang ‘irog’. Pero ngayon, wala nang gumagamit ng salitang iyon, at dahil magpapanggap tayo na mag-jowa sa halip na mag-asawa, paano kung tawagin kitang ‘darling’, at tawagin mo rin akong ‘darling’?”Pagkatapos itong sabihin, huminga nang mabilis si Vera. Namumula siya habang pinapanood si Charlie, natatakot siya na tatanggi siya o hindi siya masisiyahan.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni Charlie. Magpapanggap sila na mag-jowa, at magkapareho pa ang suot nila. Normal lang para na medyo malambing ang tawagan sa pagmamahalan. At saka, kung mag-jowa sila, parang hindi
Inisip ni Charlie, ‘Anong tulong ang kailangan ko para magbihis? Hindi naman ako isang tao na may kapansanan.’Pero, ngumiti pa rin siya at sinabi, “Okay, aakyat muna ako.”Sa kwarto ni Vera sa itaas.Nakakalat sa kwarto ang parehong bango ni Vera, medyo nahilo siya dahil dito.Naalala nang hindi sinasadya ni Charlie ang karanasan niya na tinulungan siyang dalhin ni Vera sa kama noong may malalang injury siya, at hindi niya mapigilan na makaramdam ng kakaibang pakiramdam sa puso niya. Pero, hindi siya nangahas na mag-isip nang sobra at mabilis na nilabas ang mga damit na inihanda ni Vera para sa kanya.Habang nilalabas niya ang mga damit, napagtanto niya na naghanda si Vera ng magkaparehong damit ng mag-asawa para sa kanila. Ang mga damit na nasa kamay ni Charlie ay isang malaking Gucci T-shirt, klasikong LV-printed shorts, at parehong Hermes na tsinelas. Mukhang gusto ni Vera na magpanggap silang mag-asawa kapag pumunta sila sa Yorkshire Hill.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni