Galit na galit talaga si Jiro at naiinis sa sandaling ito.Pareho ang ginagamot ng Apothecary Stomach Pill sa Kobayashi Stomach Pill. Isa talaga itong benchmark sa produkto.Pero, mas malakas ang epekto ng Apothecary Stomach Pill kumpara sa Kobayashi Stomach Pill.Bukod dito, mas malala pa ang mga packaging specification, ang kabuuang laman ng gamot, at ang presyo ng Apothecary Stomach Pil, ay pareho sa Kobayashi Stomach Pill!Sobrang hindi naging komportable ni Jiro!Mas magaling talaga ang Apothecary Stomach Pil kumpara sa Kobayashi Stomach Pill, pero ang dami at presyo ng gamot ay talagang magkatulad.Hindi ba’t tinutulak lang nito sa bangin ang benta ng Kobayashi Stomach Pill?!At saka, dahil inindorso ni Quinn Golding ang Apothecary Stomach Pil, biglang naging sobrang sikat ng gamot na ito sa Oskian market. Para bang pinutol nito ang layunin ng Kobayashi Stomach Pill na magpalawak sa Oskian market!Bukod dito, unang hakbang pa lang ang pagkatalo sa Apothecary Stomach Pil s
Sumagot nang nahihiya ang kanyang assistant, “Chairman, hindi ko alam ang tungkol diyan. Binaba lang ng kabila ang tawag at hindi ako hinayaang magtanong pa ng ibang detalye…”“G*go siya!” Galit na sinabi ni Jiro, “Kung gano’n, mag-isip na lang tayo ng paraan para patumbahin ang Apothecary Pharmaceutical. Kahit anong mangyari, kailangan kong bilhin ang kanilang patent formula kahit gaano kalaki pa ang gastusin ko!”Tinanong nang maingat ng assistant, “Chairman, sobrang epektibo ba ng gamot?”“Sobrang epektibo nito…” Sumagot sa malungkot na paraan si Jiro, “Sa pinakamababa, sampung beses na mas mabisa ito sa Kobayashi Stomach Pill!”Nagulat ang assistant ni Jiro. “Sampung beses? Gano’n kalaki?!”Tumango si Jiro, at mayroon siyang madilim na ekspresyon sa kanyang mukha habang sinabi, “Hindi mo dapat sabihin ito sa publiko. Kung makukuha natin ang reseta para sa Apothecary Stomach Pill, mababaliktad natin ang lahat at mapapaangat pa natin sa susunod na antas ang Kobayashi Pharma. Per
Sa sumunod na araw.Umalis nang maaga si Jiro habang dumiretso siya sa Apothecary Pharmaceutical.Pagkatapos kumain ng almusal na gawa ng kanyang biyenan na babae, ni Elaine, hiniram ni Charlie ang kotse ng kanyang biyenan na lalaki habang nagmaneho siya papunta sa Aurous Stadium.Sa totoo lang, mas naging maamo ang ugali ni Elaine, at naging mas komportable na nang sobra ang buhay ni Charlie sa bahay.Simula noong sinabi ni Charlie kay Elaine na bibigyan niya siya ng maraming pera para alagaan ang anak nila pagkatapos manganak ni Claire, mas madalas nang pinagsisilbihan ni Elaine si Charlie ngayon. Sa parehong oras, palagi niyang hinihimok si Claire na magkaroon ng anak sa lalong madaling panahon.Kahit na napakaraming taon nang kasal ni Elaine kay Jacob, kailanman ay hindi gumaling ang kakayahan niya sa pagluluto. Dahil, sinusubukan niya lang gawin ang mga ito nang walang pagsisikap kasama ang kanyang asawa at anak.Pero ngayon, talagang nag-aaral na si Elaine at nagbabasa ng i
Katulad siya ng pinakamaganda at pinakamabangong bulaklak, at lahat ay gusto siyang alagaan at magpakita ng pagmamalasakit sa kanya.Kahit na hindi siya gusto nang romantiko ni Charlie, talagang nagkaroon siya ng matinding paggalang at pagpapahalaga sa kanya dahil sa kung sino siya.Kung pinahahalagahan niya ang isang tao, natural na ayaw niyang mapahamak ang taong iyon.Gayunpaman, ang kalaban ni Nanako ay ang masiglang si Aurora.Tiyak na umaasa si Charlie na makakamit ni Aurora ang championship. Sa parehong oras, makakakuha siya ng karangalan at tagumpay sa mga Oskian.Gayunpaman, hindi niya gustong masaktan nang husto si Nanako.Sa isang sandali, naramdaman pa ni Charlie na hikayatin si Aurora na magpigil siya upang hindi niya magamit ang lahat ng kanyang lakas pagkatapos pagtuntong sa ring. Sa ganoong paraan, hindi niya masasaktan nang husto si Nanako.Gayunpaman, sinukuan ni Charlie ang ideya pagkatapos mag-alinlangan nang ilang sandali.Ito ay dahil alam niya na hindi da
Mahilig sumunod sa uso ang mga batang tao.Kung ikukumpara mo ang mga usong trend at fashion, hinding-hindi magpapatalo ang Japan sa Oskia.Masasabi pa na ang mga trends at fashion sa Japan ay mas mataas kumpara sa Oskia.Iyon ang dahilan kung bakit mayroong Japanese pop culture, at iyon din ang dahilan kung bakit may mga hairstyle, manicure, makeup, at iba pa ang mga Japanese.Masasabi na ang mga Japanese na babae ay sobrang fashionable. Iyon ang dahilan kung bakit karamihan sa kanila ay gustong tumira sa isang fashionable na metropolis tulad ng Tokyo.Pero, iba si Nanako.Kailanman ay ayaw niya sa uso o modernong bagay.Sa kabaliktaran, palagi niyang pinapahalagahan ang mga klasikong kultura.Halimbawa, mahilig siyang mag-aral sa sining ng paggawa ng tsaa, sinaunang Oskian, sinaunang mga tula, at kahit ang mga sinaunang arkitektura at pananamit.Kaya, noon pa man ay bagay na bagay na ang Kyoto sa kanyang aura at pagkatao.Alam niya rin na walang magandang kalalabasan ang la
Para naman sa kanilang dalawa, hindi sila nakatingin sa referee o sa isa’t isa. Sa halip, nakatingin silang dalawa kay Charlie, na nakaupo kasama ang mga manonood.Medyo nabalisa rin si Charlie.Hindi niya inaasahan na hindi maghahanda ang dalawang babaeng ito sa laban. Sa halip, nakatitig lang silang dalawa sa kanya sa sandaling tumuntong sila sa ring.Gano’n ba kaakit-akit ang hitsura niya? Hindi ba’t dapat mag-abala sila sa mga importanteng bagay?!Habang iniisip niya ito, ang referee, na nakatayo sa arena, ay nahiya rin nang sobra. Umubo siya nang dalawang beses bago sinabi, “Nakikinig ba kayong dalawa sa akin?”Si Aurora ang unang natauhan, at namula siya habang sinabi nang nagmamadali, “Pasensya na, referee. Naligaw ako sa iniisip ko nang ilang sandali.”Walang nagawa ang referee, at tumingin siya kay Nanako at sinabi, “Ikaw naman, Miss Ito?”Namula agad ang mukha ni Nanako, at sinabi niya nang nagmamadali sa mahinang boses, “Pasensya na, referee. Medyo natulala rin ako.”
Dahil wala sa isip ang dalawang babae kanina, nang inanunsyo ng referee na opisyal nang nagsimula ang laban, ni isa sa kanila ay wala sa kalagayan na makipaglaban.Kaya, medyo kakaiba ang kapaligiran sa ring.Sa sandaling sinimulan ng referee ang laban at mabilis na umatras sa kanilang dalawa, inisip niya na agad papasok sa ritmo ang dalawa at aatake na sila. Pero, tulala pa rin sila habang nakatayo sila sa ring nang ilang segundo.Sa oras na ito, sumigaw ang isang lalaki audience, “Aurora! Anong ginagawa mo?! Bakit tulala ka?! Bilisan mo at talunin mo ang babaeng Japanese na iyan!”"Oo, Aurora! Panahon na para manalo ka at magbigay ng karangalan sa ating bansa!”“Oh! Aurora, ang babaeng medyo maganda talaga ang Japanese na babae. Ipangako mo sa akin na hindi mo aatakihin ang mukha niya, okay?"Biglang nakaramdam ng kaba si Aurora.Ang laban na ito ay ang pinakamataas na antas ng laban na sinalihan niya pagkatapos ng mahabang panahon.Gayunpaman, ito rin ang tanging laban na ku
Namangha rin nang sobra si Charlie sa perpektong kilos ni Nanako.Oo naman, ang karanasan ay hindi kailanman matatalo ng purong lakas lamang.Sa ngayon, si Aurora ay driver ng isang supercar. Ang kanyang sasakyan ay napaka-dynamic at mabilis. Gayunpaman, hindi niya alam o naiintindihan ang kalagayan ng kalsada, at hindi niya alam kung nasaan ang lahat ng mga liko, lubak, o mga shortcut.Kahit na ang kotse ni Nanako ay hindi kasing lakas ng supercar ni Aurora, pamilyar siya sa mga kondisyon ng kalsada, at naiintindihan niya ang bawat maliliit na detalye.Samakatuwid, kahit na magkarera ang dalawang driver na ito, kahit na nanalo ang supercar sa karera, maaaring hindi ito isang madaling karera.Kahit na naiwasan ni Nanako ang atake ni Aurora, hindi siya nangahas na maliitin ang kalaban niya.Ito ay dahil ayon sa isang atake, malinaw na naramdaman ni Nanako ang lakas ni Aurora, at alam niya na talagang napakalakas ni Aurora!Sa kabutihang palad, ginamit niya ang kanyang mga palad u
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang
Nahiya at nabalisa si Vera, “Hindi ko pa nararanasang umibig, pero marami na akong nakitang mga romance drama! Hindi ba’t normal ang mga ganitong mapaglarong asaran sa mga romance drama?”“Oo, oo…” Tumango si Charlie nang nakangiti. Sa sandaling ito, mabagal na lumabas na ang eroplano sa gate, kaya binalk ni Charlie ang usapan sa punto habang binulong, “Dadating tayo sa Londel ng mga dalawang oras. Naaalala mo pa ba ang eksaktong lokasyon ng libingan ng iyong ama?”Tinanggal ni Vera ang kanyang ngiti at sumagot, “Nasa hilagang-silangan ng Ensel Bay ang libingan ng aking ama. Nakita ko ang mga mapa at litrato ng satellite. Tinatawag ng Stoneridge ang lugar na iyon.”Tumango si Charlie, nilabas ang kanyang cellphone para suriin ang mapa, at sinabi, “Medyo mas malapit sa Londel ang Stoneridge. Halos isa’t kalahating oras na biyahe ito mula sa airport.”“Mm-hmm…” Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Nasa isang bundok sa hilagang-silangang bahagi ng Stoneridge ang libingan ng aking
Isang sabay sa uso at mapormang mag-jowa na may suot na pang-mataas na klase ng fashion ang hawak-kamay na dumaan sa VIP passage para kumpletuhin ang proseso ng pagsakay nila. Pagkatapos ay hawak-kamay silang sumakay sa business car ng airport na para lang sa mga VIP.Sa mga tagalabas, ang dalawang ito ay isa sigurong mag-jowa na mga mayaman na tagapagmana. Hindi lang na may suot silang mga high-end na brand, ngunit marahil ay gumastos sila ng daang-daang libo sa private charter para sa biyahe nila.Pero, ito ang pinakamagandang balatkayo para kina Charlie at Vera.Sa kasalukuyang hitsura ni Charlie, walang magdududa na 20 years old lang siya. Kahit na may makita siyang kakilala, hindi nila siya makikilala.Habang papasakay ang dalawa sa eroplano, ginabayan sila ng crew sa isang maluwag na cabin. Hindi pinansin ni Vera ang unang dalawang first-class na upuan at hinawakan ang kamay ni Charlie habang naglakad siya sa likod at sinabi nang malambing, “Darling, gusto kong katabi ka.”M
Hindi maiwasan ni Vera na tanungin siya nang galit, “Hindi ba’t dapat tawagin mo rin akong ‘darling’?”Umubo nang dalawang beses si Charlie at tinanong siya, “Walang ibang tao dito. Gusto mo ba talaga na tawagin kitang ganito?”Nadismaya si Vera at sinabi, “Pinagkasunduan natin ito kanina…”Sinabi agad nang seryoso ni Charlie, “Sige, tutuparin ko ang pangako ko.”Pagkatapos ayusin ang sarili niya, sinabi niya, “Darling, darating tayo sa airport sa loob ng kalahating oras.”Ngumiti nang matamis si Vera at sinabi, “Okay. Salamat, darling!”Si Vera, na kuntento na, ay hindi maiwasan na mapansin ang kaliwang kamay ni Charlie sa manibela, at tinanong niya nang mausisa, “Darling, hindi mo ba sinuot ang singsing na binigay ko sayo nang lumabas ka?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Bakit ko ito isusuot? Kinilala ng singsing ang ama mo bilang may-ari nito, hindi ako. Kung malalagay tayo sa panganib, ite-teleport pa rin ako nito sayo. Kung makikita talaga natin si Fleur, hindi ba’t parang
Sa sandaling ito, may nahihiyang ngiti si Vera sa kanyang mukha, kagaya ng isang dalaga.Malinaw na sobrang sigla niya habang naglalakad sa tabi ni Charlie. Paminsan-minsan ay nagnanakaw ng tingin ang mga mata niya kay Charlie, pero sa tuwing nangyayari ito, sulyap lang ito, hindi siya naglalakas-loob na tumingin nang matagal. Sa tuwing tumitingin siya, kumukurba ang mga mata niya na parang mga dahon ng willow na sumasayaw sa hangin, talagang kinakatawan ang isang nakakapigil-hininga na kagandahan.Pero, ang Vera na naaalala nila ay palaging walang inaalala, mapaglaro, at minsan ay dominante, pero hindi mahiyain o mailap. Kailanman ay hindi nila siya inugnay sa mga salitang ‘mahiyain’ at ‘mailap’.Ngayon, sa wakas ay napagtanto na nila na may pambabae at mahiyaing bahagi rin si Vera.Pinanood ni Logan si Vera na naglalakad papunta sa kanila mula sa malayo at hindi niya mapigilan na bumuntong hininga habang nakangiti, “Kung magsusuot si Miss ng isang wedding dress o isang tradisyona
Hindi napigilan ni Vera ang pagkibot ng mga kilay niya dahil sa mga sinabi ni Charlie. Mukhang may naintindihan siya pero hindi na siya nagtanong. Sa halip, isinantabi niya ang bagay na ito at ngumiti kay Charlie, sinasabi, “Young Master, dahil hindi ka makapagpasya, ako na ang bahala dito.”Pagkatapos itong sabihin, ibinaling niya ang kanyang ulo saglit, at sinabi, “Kung sa sinaunang panahon ito, siguradong tatawagin kitang ‘irog’. Pero ngayon, wala nang gumagamit ng salitang iyon, at dahil magpapanggap tayo na mag-jowa sa halip na mag-asawa, paano kung tawagin kitang ‘darling’, at tawagin mo rin akong ‘darling’?”Pagkatapos itong sabihin, huminga nang mabilis si Vera. Namumula siya habang pinapanood si Charlie, natatakot siya na tatanggi siya o hindi siya masisiyahan.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni Charlie. Magpapanggap sila na mag-jowa, at magkapareho pa ang suot nila. Normal lang para na medyo malambing ang tawagan sa pagmamahalan. At saka, kung mag-jowa sila, parang hindi
Inisip ni Charlie, ‘Anong tulong ang kailangan ko para magbihis? Hindi naman ako isang tao na may kapansanan.’Pero, ngumiti pa rin siya at sinabi, “Okay, aakyat muna ako.”Sa kwarto ni Vera sa itaas.Nakakalat sa kwarto ang parehong bango ni Vera, medyo nahilo siya dahil dito.Naalala nang hindi sinasadya ni Charlie ang karanasan niya na tinulungan siyang dalhin ni Vera sa kama noong may malalang injury siya, at hindi niya mapigilan na makaramdam ng kakaibang pakiramdam sa puso niya. Pero, hindi siya nangahas na mag-isip nang sobra at mabilis na nilabas ang mga damit na inihanda ni Vera para sa kanya.Habang nilalabas niya ang mga damit, napagtanto niya na naghanda si Vera ng magkaparehong damit ng mag-asawa para sa kanila. Ang mga damit na nasa kamay ni Charlie ay isang malaking Gucci T-shirt, klasikong LV-printed shorts, at parehong Hermes na tsinelas. Mukhang gusto ni Vera na magpanggap silang mag-asawa kapag pumunta sila sa Yorkshire Hill.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni