Para naman sa kanilang dalawa, hindi sila nakatingin sa referee o sa isa’t isa. Sa halip, nakatingin silang dalawa kay Charlie, na nakaupo kasama ang mga manonood.Medyo nabalisa rin si Charlie.Hindi niya inaasahan na hindi maghahanda ang dalawang babaeng ito sa laban. Sa halip, nakatitig lang silang dalawa sa kanya sa sandaling tumuntong sila sa ring.Gano’n ba kaakit-akit ang hitsura niya? Hindi ba’t dapat mag-abala sila sa mga importanteng bagay?!Habang iniisip niya ito, ang referee, na nakatayo sa arena, ay nahiya rin nang sobra. Umubo siya nang dalawang beses bago sinabi, “Nakikinig ba kayong dalawa sa akin?”Si Aurora ang unang natauhan, at namula siya habang sinabi nang nagmamadali, “Pasensya na, referee. Naligaw ako sa iniisip ko nang ilang sandali.”Walang nagawa ang referee, at tumingin siya kay Nanako at sinabi, “Ikaw naman, Miss Ito?”Namula agad ang mukha ni Nanako, at sinabi niya nang nagmamadali sa mahinang boses, “Pasensya na, referee. Medyo natulala rin ako.”
Dahil wala sa isip ang dalawang babae kanina, nang inanunsyo ng referee na opisyal nang nagsimula ang laban, ni isa sa kanila ay wala sa kalagayan na makipaglaban.Kaya, medyo kakaiba ang kapaligiran sa ring.Sa sandaling sinimulan ng referee ang laban at mabilis na umatras sa kanilang dalawa, inisip niya na agad papasok sa ritmo ang dalawa at aatake na sila. Pero, tulala pa rin sila habang nakatayo sila sa ring nang ilang segundo.Sa oras na ito, sumigaw ang isang lalaki audience, “Aurora! Anong ginagawa mo?! Bakit tulala ka?! Bilisan mo at talunin mo ang babaeng Japanese na iyan!”"Oo, Aurora! Panahon na para manalo ka at magbigay ng karangalan sa ating bansa!”“Oh! Aurora, ang babaeng medyo maganda talaga ang Japanese na babae. Ipangako mo sa akin na hindi mo aatakihin ang mukha niya, okay?"Biglang nakaramdam ng kaba si Aurora.Ang laban na ito ay ang pinakamataas na antas ng laban na sinalihan niya pagkatapos ng mahabang panahon.Gayunpaman, ito rin ang tanging laban na ku
Namangha rin nang sobra si Charlie sa perpektong kilos ni Nanako.Oo naman, ang karanasan ay hindi kailanman matatalo ng purong lakas lamang.Sa ngayon, si Aurora ay driver ng isang supercar. Ang kanyang sasakyan ay napaka-dynamic at mabilis. Gayunpaman, hindi niya alam o naiintindihan ang kalagayan ng kalsada, at hindi niya alam kung nasaan ang lahat ng mga liko, lubak, o mga shortcut.Kahit na ang kotse ni Nanako ay hindi kasing lakas ng supercar ni Aurora, pamilyar siya sa mga kondisyon ng kalsada, at naiintindihan niya ang bawat maliliit na detalye.Samakatuwid, kahit na magkarera ang dalawang driver na ito, kahit na nanalo ang supercar sa karera, maaaring hindi ito isang madaling karera.Kahit na naiwasan ni Nanako ang atake ni Aurora, hindi siya nangahas na maliitin ang kalaban niya.Ito ay dahil ayon sa isang atake, malinaw na naramdaman ni Nanako ang lakas ni Aurora, at alam niya na talagang napakalakas ni Aurora!Sa kabutihang palad, ginamit niya ang kanyang mga palad u
Sa sandaling ito, nainis nang sobra si Aurora sa kapabayaan niya!Ang iniisip niya lang ay atakihin si Nanako. Pero, talagang nakalimutan niya na si Nanako, ay isang master sa combat and fighting, at talagang iba siya sa lahat ng nakalaban niya dati.Kaya, kahit na ang ganitong pag-atake ay masama para kay Nanako, naiwanan din siyang walang depensa sa biglaang atake ni Nanako.Sa sandaling ito, sinuntok nang napakabilis ni Nanako ang kneecap ni Aurora mula sa gilid.Kasama ang isang tunog, naramdaman ni Nanako na tila ba sinuntok niya ang isang bakal, at naramdaman niya na naging manhid ang kanyang buong pulso at kamao!Para naman kay Aurora, akala niya na siguradong masusugatan siya nang sobra pagkatapos ng atake ni Nanako. Pero, hindi niya inaasahan na kaunting sakit lang ang mararamdaman niya sa kanyang tuhod.Ang ganitong antas ng sakit ay katanggap-tanggap pa. Bukod sa kaunting sakit, halos walang malaking epekto ang atake ni Nanako sa katawan ni Aurora.Nasorpresa rin nang
Sumuntok nang dalawang magkasunod si Aurora, pero tagumpay na naiwasan ni Nanako ang dalawang suntok. Sa sandaling ito, nakita ni Nanako ang isang napakagandang pagkakataon. Agad siyang nag-squat at pinuntirya ang mga take niya sa harap ng katawan ni Aurora. Sa parehong oras, inilagay niya ang kanyang kaliwang kamay sa harap ng kanyang kanang kamay na may injury. Pagkatapos, ginamit niya ang dalawang kamay niya para atakihin ang baywang ni Aurora.Napabulalas nang malakas ang mga Oskian na manonood. Sa opinyon nila, matatabunan ulit si Aurora ng tagumpay na kontra-atake ng kalaban.Sa sandaling ito, hinanda ni Aurora ang kanyang kaliwang palad habang ginalaw niya ang kanyang braso at ginawang kamao ang kanyang kanang kamay. Pagkatapos, ginamit niya ang kanyang kaliwang palad para itulak paabante ang kanyang kanang kamao, binigyan ng malaking pwersa ang kanyang kanang siko, habang mabilis niyang inatake ang dibdib ni Nanako gamit ang kanyang kanang siko!Napakabilis at napakalakas ng
Pero, hindi na masuportahan ni Nanako ang kanyang sarili at tumayo ulit dahil sa kasalukuyang kondisyon niya.Nahihirapan siya dahil sa sakit, at mayroon siyang labis na nasasaktan at ayaw na ekspresyon sa kanyang mukha habang patuloy na nagbibilang ang referee sa gilid.Nagpumilit si Nanako nang ilang beses, pero hindi siya makatayo. Tila ba tuluyan lang naubusan ng lakas ang katawan ni Nanako sa sandaling natapos magbilang ang referee at opisyal na pumito para ipahiwatig ang pagtatapos ng laban. Tuluyan siyang bumagsak habang nakahiga siya sa ring.Sa sandaling ito, nakabibinging hiyawan ang sumabog mula sa mga manonood.Ito ay dahil alam nila na nanalo na si Aurora sa huling laban, at siya na ang champion sa International University Combat and Fighting Championship.Itinaas din ng referee ang braso ni Aurora sa sandaling ito at sinabi nang malakas, “Ngayon, idinedekalara ko na ang champion ng International University Combat and Fighting Championship ay ang Oskian local athlete,
...Sa sandaling ito.Nakaupo si Jiro sa reception room sa Apothecary Pharmaceutical.Sobrang taas ng production pressure na nararamdaman ni Liam dahil hinahanap nang sobra ang Apothecary Stomach Pill, at naubos agad ang produkto sa sandaling opisyal na tinala ito sa market!Pinag-uusapan ng mga Netizen ang mga mahiwagang epekto ng Apothecary Stomach Pill sa iba’t ibang platform tulad ng WeChat Moments at iba’t ibang social media platform simula kagabi. Kasama na ang sobrang kasikatan at impluwensya ni Quinn, sinasabi na sobrang ikat ng Apothecary Stomach Pill at hinahanap-hanap ito.Dahil sobrang sikat ng medisina, ang pinaka direktang pressure na kaharap nila ay ang kakulangan sa pagiging produktibo nila.Kaya, nagpasya si Liam na bayaran ang mga empleyado nang doble para makapagtrabaho nang overtime ang lahat at gumawa ng Apothecary Stomach Pill nang mas mabilis.Dahil dito, pumunta mismo si Liam sa workshop para pangunahan ang paggawa ng gamot sa umaga. Nagsagawa din siya ng
Hindi inaasahan ni Jiro na direkta siyang tatanggihan ni Liam.Dapat isinaalang-alang niya man lang ang kanyang alok o nagpanggap man lang na pag-isipan ito, tama? Hindi ba’t ito ang pangunahing paggalang ng mga tao sa isang negosasyon?Kahit na galit na galit si Jiro, pinigilan niya ang galit at inis na nararamdaman niya.Pinanatili niya ang maginoong ngiti sa kanyang mukha habang sinabi niya kay Liam, “Mr. Weaver, mangyaring patawarin mo ako sa pagsasalita nang prangka. Ang Apothecary Pharmaceutical ay hindi man lang maituturing na top pharmaceutical company sa Oskia, at ang katayuan nito ay mas hindi kapansin-pansin sa mundo. Kahit na gusto mong palawakin at pumasok sa Asia market o kahit sa global market, imposible talaga na mapaunlad mo ito ayon sa lakas ng kumpanya mo.”Habang nagsasalita siya, tinapik ni Jiro ang kanyang dibdib habang sinabi niya na may kaunting pagmamataas, “Pero, ibang kwento ito para sa Kobayashi Pharma. May kasaysayan na kami na ilang dekada, at may tiya
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang
Nahiya at nabalisa si Vera, “Hindi ko pa nararanasang umibig, pero marami na akong nakitang mga romance drama! Hindi ba’t normal ang mga ganitong mapaglarong asaran sa mga romance drama?”“Oo, oo…” Tumango si Charlie nang nakangiti. Sa sandaling ito, mabagal na lumabas na ang eroplano sa gate, kaya binalk ni Charlie ang usapan sa punto habang binulong, “Dadating tayo sa Londel ng mga dalawang oras. Naaalala mo pa ba ang eksaktong lokasyon ng libingan ng iyong ama?”Tinanggal ni Vera ang kanyang ngiti at sumagot, “Nasa hilagang-silangan ng Ensel Bay ang libingan ng aking ama. Nakita ko ang mga mapa at litrato ng satellite. Tinatawag ng Stoneridge ang lugar na iyon.”Tumango si Charlie, nilabas ang kanyang cellphone para suriin ang mapa, at sinabi, “Medyo mas malapit sa Londel ang Stoneridge. Halos isa’t kalahating oras na biyahe ito mula sa airport.”“Mm-hmm…” Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Nasa isang bundok sa hilagang-silangang bahagi ng Stoneridge ang libingan ng aking
Isang sabay sa uso at mapormang mag-jowa na may suot na pang-mataas na klase ng fashion ang hawak-kamay na dumaan sa VIP passage para kumpletuhin ang proseso ng pagsakay nila. Pagkatapos ay hawak-kamay silang sumakay sa business car ng airport na para lang sa mga VIP.Sa mga tagalabas, ang dalawang ito ay isa sigurong mag-jowa na mga mayaman na tagapagmana. Hindi lang na may suot silang mga high-end na brand, ngunit marahil ay gumastos sila ng daang-daang libo sa private charter para sa biyahe nila.Pero, ito ang pinakamagandang balatkayo para kina Charlie at Vera.Sa kasalukuyang hitsura ni Charlie, walang magdududa na 20 years old lang siya. Kahit na may makita siyang kakilala, hindi nila siya makikilala.Habang papasakay ang dalawa sa eroplano, ginabayan sila ng crew sa isang maluwag na cabin. Hindi pinansin ni Vera ang unang dalawang first-class na upuan at hinawakan ang kamay ni Charlie habang naglakad siya sa likod at sinabi nang malambing, “Darling, gusto kong katabi ka.”M
Hindi maiwasan ni Vera na tanungin siya nang galit, “Hindi ba’t dapat tawagin mo rin akong ‘darling’?”Umubo nang dalawang beses si Charlie at tinanong siya, “Walang ibang tao dito. Gusto mo ba talaga na tawagin kitang ganito?”Nadismaya si Vera at sinabi, “Pinagkasunduan natin ito kanina…”Sinabi agad nang seryoso ni Charlie, “Sige, tutuparin ko ang pangako ko.”Pagkatapos ayusin ang sarili niya, sinabi niya, “Darling, darating tayo sa airport sa loob ng kalahating oras.”Ngumiti nang matamis si Vera at sinabi, “Okay. Salamat, darling!”Si Vera, na kuntento na, ay hindi maiwasan na mapansin ang kaliwang kamay ni Charlie sa manibela, at tinanong niya nang mausisa, “Darling, hindi mo ba sinuot ang singsing na binigay ko sayo nang lumabas ka?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Bakit ko ito isusuot? Kinilala ng singsing ang ama mo bilang may-ari nito, hindi ako. Kung malalagay tayo sa panganib, ite-teleport pa rin ako nito sayo. Kung makikita talaga natin si Fleur, hindi ba’t parang
Sa sandaling ito, may nahihiyang ngiti si Vera sa kanyang mukha, kagaya ng isang dalaga.Malinaw na sobrang sigla niya habang naglalakad sa tabi ni Charlie. Paminsan-minsan ay nagnanakaw ng tingin ang mga mata niya kay Charlie, pero sa tuwing nangyayari ito, sulyap lang ito, hindi siya naglalakas-loob na tumingin nang matagal. Sa tuwing tumitingin siya, kumukurba ang mga mata niya na parang mga dahon ng willow na sumasayaw sa hangin, talagang kinakatawan ang isang nakakapigil-hininga na kagandahan.Pero, ang Vera na naaalala nila ay palaging walang inaalala, mapaglaro, at minsan ay dominante, pero hindi mahiyain o mailap. Kailanman ay hindi nila siya inugnay sa mga salitang ‘mahiyain’ at ‘mailap’.Ngayon, sa wakas ay napagtanto na nila na may pambabae at mahiyaing bahagi rin si Vera.Pinanood ni Logan si Vera na naglalakad papunta sa kanila mula sa malayo at hindi niya mapigilan na bumuntong hininga habang nakangiti, “Kung magsusuot si Miss ng isang wedding dress o isang tradisyona
Hindi napigilan ni Vera ang pagkibot ng mga kilay niya dahil sa mga sinabi ni Charlie. Mukhang may naintindihan siya pero hindi na siya nagtanong. Sa halip, isinantabi niya ang bagay na ito at ngumiti kay Charlie, sinasabi, “Young Master, dahil hindi ka makapagpasya, ako na ang bahala dito.”Pagkatapos itong sabihin, ibinaling niya ang kanyang ulo saglit, at sinabi, “Kung sa sinaunang panahon ito, siguradong tatawagin kitang ‘irog’. Pero ngayon, wala nang gumagamit ng salitang iyon, at dahil magpapanggap tayo na mag-jowa sa halip na mag-asawa, paano kung tawagin kitang ‘darling’, at tawagin mo rin akong ‘darling’?”Pagkatapos itong sabihin, huminga nang mabilis si Vera. Namumula siya habang pinapanood si Charlie, natatakot siya na tatanggi siya o hindi siya masisiyahan.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni Charlie. Magpapanggap sila na mag-jowa, at magkapareho pa ang suot nila. Normal lang para na medyo malambing ang tawagan sa pagmamahalan. At saka, kung mag-jowa sila, parang hindi
Inisip ni Charlie, ‘Anong tulong ang kailangan ko para magbihis? Hindi naman ako isang tao na may kapansanan.’Pero, ngumiti pa rin siya at sinabi, “Okay, aakyat muna ako.”Sa kwarto ni Vera sa itaas.Nakakalat sa kwarto ang parehong bango ni Vera, medyo nahilo siya dahil dito.Naalala nang hindi sinasadya ni Charlie ang karanasan niya na tinulungan siyang dalhin ni Vera sa kama noong may malalang injury siya, at hindi niya mapigilan na makaramdam ng kakaibang pakiramdam sa puso niya. Pero, hindi siya nangahas na mag-isip nang sobra at mabilis na nilabas ang mga damit na inihanda ni Vera para sa kanya.Habang nilalabas niya ang mga damit, napagtanto niya na naghanda si Vera ng magkaparehong damit ng mag-asawa para sa kanila. Ang mga damit na nasa kamay ni Charlie ay isang malaking Gucci T-shirt, klasikong LV-printed shorts, at parehong Hermes na tsinelas. Mukhang gusto ni Vera na magpanggap silang mag-asawa kapag pumunta sila sa Yorkshire Hill.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni