Hindi maiwasang tumawa ni Charlie nang marinig niya ang mga sinabi ni Dorothy. “Ito ay dahil hindi pa nakatala sa market ang Apothecary Stomach Pill. Kaya, kailangan naming mag-ingat sa pagtatago nito. Normal lang ito sa lahat ng pharmaceutical industry. Isa itong industrial practice.”Humingi ng tawad si Quinn, “Patawad, Mr. Wade. Hindi dapat ako gumagawa ng hindi makatwiran na hiling. Ito ay dahil lang gumawa ako ng pelikula sa ibang bansa kailan lang at sumakit ang tiyan ko at nagkaroon ng stomach disorder. Sinubukan kong gumamit ng iba’t ibang uri ng medisina, pero hindi ako makahanap ng gamot para sa stomach disorder ko. Guminhawa lang ako nang sobra pagkatapos gamitin ang Apothecary Stomach Pill. Iyon ang dahilan kung bakit medyo sabik akong makuha ang medisina.”Tumango nang kaunti si Charlie. Pagkatapos, kumuha siya ng isang sachet ng Apothecary Stomach Pill na kababalot lang mula sa production line bago ito ibinigay kay Quinn. Pagkatapos, ngumiti siya at sinabi, “Dahil kaila
Sa sandaling sumara ang pinto, ang diyosa na ito, na kinababaliwan ng hindi mabilang na lalaki, ay tumingin kay Charlie habang namumula ang mga mata niya. Pagkatapos, nabulunan siya habang tinanong niya si Charlie, “Kuya Charlie, hindi mo talaga ako naaalala?”Umiling nang kaunti si Charlie bago siya sumagot sa seryosong tono, “Pasensya na. Umalis ako sa Eastcliff noong eight years old pa lang ako. Sobrang daming taon na akong hindi bumabalik sa Eastcliff, kaya hindi ko naalala o wala akong malalim na memorya ng mga tao o bagay sa Eastcliff.”Napuno ng luha ang mga mata ni Quinn sa sandaling ito. Pagkatapos, bumulong siya nang malambot, “Kuya Charlie, ako si Nana! Hindi mo ako naaalala? Nana!“Nana?” Kumunot nang kaunti ang noo ni Charlie.Sumagot nang nagmamadali si Quinn, “Hindi mo ba naaalala si Nana Golding?”Maraming babae ang tumatawag sa sarili nilang Nana bilang pinaikling pangalan nila. Kaya, kung Nana lang ang binanggit niya, hindi talaga maaalala ni Charlie kung sino si
Simula noong dumating si Charlie sa Aurous Hill, ang nag-iisang luma at pamilyar na nakita niya lang pagkalipas ng napakaraming taon ay walang iba kundi ang steward ng pamilya Wade, si Stephen.Si Stephen ang biglang lumitaw sa harap niya at binigay sa kanya ang Emgrand Group at ang sampung bilyong dolyar na pera sa kanya mula sa pamilya Wade.Pero, pagkatapos nito, hindi pa bumabalik si Charlie sa Eastcliff.Labis na kawili-wili talaga ito. Kahit na binigyan siya ng ilang pera ng pamilya Wade at ang kumpanya, nang marinig nila na ayaw bumalik ni Charlie sa pamilya Wade, walang tao sa pamilya Wade ang pumunta sa Aurous Hill para hanapin siya.Sa totoo lang, sobrang saya rin ni Charlie tungkol dito.Dahil, palagi siyang nandidiri at naiinis sa mga galit at sama ng loob na mayroon sa pagitan ng mga mayayaman at makapangyarihan. Ayaw niyang madamay siya at ang asawa niya, si Claire, sa mga ganito. Dahil pwede siyang mabuhay nang matatag at payapa sa Aurous Hill tulad ng ginagawa niya
Galit na sumagot si Quinn, “Noon pa man ay ang Aurous Hill na ang focus ng imbestigasyon ng ama ko. Ilang beses na ring pumunta si papa dito. Ginamit niya ang lahat ng koneksyon at relasyon niya para imbestigahan at tingnan ang background ng lahat ng batang lalaki sa Aurous Hill na ka-edad mo. Ilang beses niya pang sinuri at inimbestigahan ang bagay na ito. Siniyasat na ng ama ko ang bawat rescue station, bahay ampunan, at private welfare organization sa Oskia para hanapin ka, pero walang impormasyon tungkol sayo kahit saan!”“Imposible iyon!” Sinabi ni Charlie, “Sampung taon akong nakatira sa Aurous Hill Welfare Institute, simula noong walong taong gulang ako hanggang sa naging labing-walong taong gulang ako. Bukod dito, hindi ko binago ang pangalan ko simula noong pumasok ako sa bahay ampunan. Pinangalanan ako ng mga magulang ko na Charlie Wade, at ang lahat ng personal information na nilagay ko sa bahay ampunan ay Charlie Wade din. Kung pumunta si Tito Golding dito, siguradong naha
Nalito si Quinn.Naramdaman niya na sobrang daming ginugol na oras ng kanyang ama para hanapin si Charlie sa mga nagdaang taon. Bukod dito, nahihirapan pa siyang matulog at kumain dahil hindi niya mahanap si Charlie. Palagi siyang nakokonsensya nang sobra sa kailaliman ng puso niya.Ngayong nakita na niya si Charlie, gusto niyang sabihin sa kanyang ama ang magandang balita. Isa rin itong uri ng kaluwagan sa kanyang ama pagkalipas ng napakaraming taon.Kaya, tinanong niya nang nagmamadali, “Kuya Charlie, bakit hindi ko pwedeng sabihin sa kahit sino na nakita kita?”Nagbuntong hininga nang malambot si Charlie bago sinabi, “Kahit anong mangyari, mahigit sampung taon na ito. Kahit papaano, sobrang saya at payapa na ng buhay ko sa Aurous Hill ngayon. Kaya, ayoko munang kalabanin ang kahit sino sa Eastcliff sa ngayon.”Sumagot nang emosyonal si Quinn, “Kuya Charlie, ikaw ang young master ng pamilya Wade! Bakit pinili mong mantaili sa lugar tulad ng Aurous Hill? Kung pipiliin mong bumali
Habang sinasabi niya ito, napaiyak ulit si Quinn.Nagmamadali siyang binigyan ng tissue ni Charlie habang hinimok niya siya nang malambot, “Nana, huwag ka na sanang umiyak. Maraming bagay na ang hindi kasing simple tulad noong naglalaro pa tayo ng bahay-bahayan noong bata pa tayo. Syempre, inaamin ko rin na talagang pinabayaan ko ang tungkol dito. Akala ko na katulad mo lang ako, at dahil nangyari ito noong bata pa tayo, tatawanan mo lang ito. Pero, hindi ko talaga inaasahan na hinahanap niyo pa rin ako ni Tito Golding kahit na napakaraming taon na ang lumipas.”Galit na sumagot si Quinn, “Bahay-bahayan? Tatawanan?! Alam mo ba na nanumpa ang ama ko kina Tito Wade at Tita Wade dati?”“Bukod dito, tumira ka rin nang walong taon sa Eastcliff. Kaya, dapat alam mo na ang pinaka ayaw ng mga mayayaman at makapangyarihang pamilya sa Eastcliff ay kapag pumasok sa entertainment industry ang mga anak nila. Hinding-hindi nila hahayaan ang mga anak nila na ikasal sa kahit anong babaeng artista s
Pagkatapos punahin nang paulit-ulit ni Quinn, nahiya nang kaunti si Charlie, at mas lalo siyang hindi naging komportable sa puso niya.Kaya, umubo siya nang kaunti at humingi ng tawad, “Nana, ako talaga ang responsable para sa bagay na ito. Talagang gusto kong humingi ng tawad sa iyo at kay Tito Golding…”“Humingi ng tawad?” Galit na sinabi ni Quinn, “Dahil gusto mong humingi ng tawad, kahit na hindi mo ituring na nakatatanda ang ama ko, dapat humingi ka nang tawad sa ama ko nang harap-harapan dahil napakaraming taon ka na niyang hinahanap! Hindi! Tumanggi ka pang hayaan akong sabihin sa ama ko na nahanap na kita. Ano ang ibig sabihin mo dito?!”Tumingin si Charlie sa galit na ekspresyon sa mukha ni Quinn at sinabi niya nang seryoso, “Nana, isipin mo ito. Sampung taon akong nakatira sa Aurous Hill Welfare Institute, at pumunta si Tito Golding sa Aurous Hill nang ilang beses para hanapin ako sa panahong iyon. Pero, hindi niya pa rin ako nahanap. Bakit? Siguradong may tao na ayaw akon
Kaya, pagkatapos marinig na naghihirap si Yule sa pancreatic cancer at lumalala na ang pisikal na kondisyon niya, nagpasya siya agad na kailangan niyang iligtas ang kanyang buhay.Kaya, sinabi niya agad kay Quinn, “Bakit hindi natin ito gawin, kung gano’n? Pagkatapos nating pag-usapan ang endorsement contract, pwede kang mauna muna sa Eastcliff. Palihim akong pupunta at bibisitahin si Tito Golding sa loob ng ilang araw. Kapag dumating ang oras, may sarili na akong gamot para gamutin ang sakit niya.Nagulantang si Quinn at tinanong, “Anong klaseng gamot ang mayroon ka na kayang gamutin ang terminal illness ng aking ama? Sinabi ng mga doktor sa buong mundo na hindi na gagaling ang kanyang terminal illness…”Seryosong sumagot si Charlie, “Hindi madali para sa akin na sabihin sa iyo ang kahit ano sa ngayon. Pero, huwag kang mag-alala. Dahil sinabi ko na ito, siguradong tutuparin ko ang pangako ko!”May elixir si Charlie.Ang medisinang ginawa niya sa unang pagkakataon, kaya nitong pag
Tulad ng sinabi ni Vera, sa buong buhay niya, hindi niya kayang maghiganti kay Fleur gamit ang lakas niya, pero kaya niyang harapin si Fleur gamit ang matinding tapang. Marahil ay ang pinakamagandang paraan para harapin niya si Fleur ngayon ay huwag mapansin ni Fleur na malapit siya sa kanya.Kaya, medyo naimpluwensyahan din si Charlie sa kanya at sinabi, “Kung gano’n, hindi na natin kailangan kumuha ng tao para palihim na maglagay ng mga monitoring equipment. Sasamahan kita dito at hihintayin si Fleur. Gusto kong makita kung sino ba talaga ang Fleur na ito!”Tinanong ni Vera sa sorpresa, “Young Master, sasamahan mo talaga ako?”Tumango si Charlie. “Oo.”Sinabi nang seryoso ni Vera, “Parang maglalakad tayo sa isang lubid sa bangin. Nakamamatay ang isang kamalian.”Tumawa si Charlie at sinabi, “Kung hindi ka takot, bakit ako matatakot?”Ngumiti nang bahagya si Vera, at puno ng katapatan ang kanyang mga mata habang sinabi, “Kuntento ako sa mga sinabi mo, Young Master, pero hindi ak
Hindi inaasahan ni Charlie na si Vera, na mukhang mahina at walang masyadong karanasan, ay may ganitong tapang. Malinaw na alam niya na hindi nila kayang tapatan ni Fleur. Sa sandaling magkita sila, halos sigurado na mamamatay sila.Dahil, dati, sinabi ni Ruby sa kanila na nabuksan na ni Fleur ang kanyang elixir field, mahigit isang daang taon na ang nakalipas, at ang ibig sabihin ay mas malakas na siya noong isang daang taon na ang nakalipas kaysa sa kasalukuyang lakas ni Charlie.Pero kahit gano’n, handa si Vera na kunin ang panganib.“Alam mo na wala tayong pag-asa na mabuhay laban kay Fleur. Sigurado ka ba na gusto mong kunin ang panganib dito?” Tinanong nang seryoso ni Charlie.Tumango nang seryoso si Vera, nakatingin kay Charlie nang disidido habang sinabi, “Sa mahigit tatlong daang taon, iniwasan ko siya. Naging maingat ako sa punto na hindi na ako tumatapak sa kahit anong lugar na may kaugnayan sa kanya sa halos buong buhay ko. Pero ngayon, kahit alam ko na marahil ay pupun
Bukod dito, kung may mangyayari, mahihirapan siyang protektahan si Vera.Mukhang alam na ni Vera ang iniisip ni Charlie. Ngumiti siya at naunang magsalita at sinabi, “Darling, huwag kang mag-alala. Bihira lang magkaroon ng malakas na hangin sa Yorkshire Hill, at mas bihira pa dito sa taas. Bukod dito, sobrang ganda ng panahon ngayon. Isang gabi lang tayo mananatili, kaya walang kahit anong malakas na hangin. Kahit na mayroon, hindi ito abot sa atin.”Hindi inaasahan ni Charlie na may ganitong hilaw na ideya si Vera, kaya sinabi niya, “Sige, Darling, bumaba muna tayo sa bundok at pag-usapan ito sa daan.”“Okay!” Tumango nang kuntento si Vera, kinabit ang kanyang braso sa braso ni Charlie, at sinabi nang malambing, “Kung gano’n, kailangan nating magmadali. Natatakot ako na kung mahuhuli tayo, wala nang matitira na maayos na lugar!”Habang pababa ang dalawa sa bundok at nang silang dalawa na lang sa paligid, nagsalita si Charlie, “Miss Lavor, seryoso ka ba sa sinabi mo?”Sumagot nang
Hindi maiwasan ni Vera na ngumiti nang kaunti nang makita niya ang seryosong ekspresyon ni Charlie, at sinabi niya, “Young Master, kahit na kayang patayin ng mga close-defense missile si Mr. Jothurn, marahil ay hindi nila mapatay si Fleur. Bukod dito, si Fleur lang ang nakakaalam kung saan nag-cultivate si Master Marcius Stark. Young Master, mangyaring magtiis ka pa nang kaunti at huwag mong tapusin ang buhay ni Fleur dito.”Tumawa nang masaya si Charlie, “Sinasabi ko lang ang mga pakiramdam ko. Kahit na may makakapagdala ng mga close-defense missile dito, hindi ko magagamit ang mga ito dito.”Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Young Master, walang mga camera dito. Mangyaring hintayin mo ako saglit. Magbibigay galang ako sa mga ninuno ng mga Lavor.”Tumango sa maginoong paraan si Charlie at sinabi, “Hihintayin kita dito.”Ngumiti si Vera na parang humihingi siya ng tawad, pagkatapos ay naglakad sa malapit na gubat ng mga pine.Makalipas ang limang minuto, naglakad si Vera pa
Ngumiti si Charlie at sinabi, “Huwag kang mag-alala, hindi ako padalus-dalos na tao. Alam ko ang mga limitasyon ko.”Huminga nang maluwag si Vera, “Mabuti naman…”Pagkatapos nilang umakyat sa unang undok, inakyat nila ang bundok na parang likod ng isang pagong. Dahil ito ang ruta sa pangalawang bundok, marami pa rin ang mga tao dito tulad sa unang bundok.Ipinakilala ni Vera kay Charlie, “Parang likod ng isang pagong ang bundok na ito. Tinatawag itong Mount Turtle Back. Isa itong bihirang kayamanan na lupa dito. Noong isang lokal na pinuno ang lolo ko, nagsikap siya na piliin ang bundok na ito bilang ancestral tomb ng pamilya namin.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Ang buong bundok ba na ito ang ancestral tomb ng pamilya ng lolo mo?”Tumango si Vera at sinabi, “Tama. Maganda ang Feng Shui dito, parang isang dragon na nakapalibot sa bundok. Itinuturing ito na sobrang swerte. Ang pagpili sa lugar na para paglagyan ng ancestral tomb ay kayang biyayaan ang mga susunod na henerasyon
Nang bumalik si Vera sa Stoneridge makalipas ang mahigit tatlong daang taon, hindi na ito kagaya ng dati. Kahit na nandoon pa rin ang Ensel Bay, nabago na nang sobra ang hitsura nito dahil sa ilang siglo na pag-unlad kumpara sa nakaraang tatlong daang taon.Habang nakatayo sa malagong mga kalye ng Stoneridge, hindi tugma sa memorya ni Vera ang kasalukuyang eksena. Buti na lang, hindi malaki ang mga pagbabago sa bundok. Sa kabila ng ilang rurok na medyo minina, hindi nagbago masyado ang kabuuang tanawin.Pagkatapos itong makita ni Vera, natukoy niya na ang libingan ng kanyang ama ay matatagpuan sa hilagang-silangan ng kasalukuyang bayan ng Stoneridge, sa likod ng medyo mininang rurok at ang bundok na parang isang shell pagong.Iniwan nina Charlie at Vera ang kotse sa bayan at nagsuot ng magkaparehong sapatos na maagang inihanda ni Vera. Pagkatapos ay umakyat sila papunta sa mga bundok.Habang umaalis sila, tahimik na pinagana ni Charlie ang kanyang mental cultivation method, itinago
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang