Kabanata 4

Ang Bilyonaryong Tagapagmana

Ashley...

Pagkalipas ng limang buwan...

Nagising ako sa tunog ng alarm ko. Napaungol ako, alam kong oras na para maghanda para sa trabaho. Kung pwede lang na mahiga rito buong araw pero sa kasamaang palad kailangan kong suportahan ang sarili ko at ang anak ko.

Dahan-dahan akong bumangon sa kama at pumunta sa banyo.

Binuksan ko ang shower at pumasok habang iniisip ko ang nakalipas na limang buwan. Nakakuha ako ng trabaho bilang isang waitress sa isang maliit na coffee shop, at sa kabutihang palad ang mga may-ari ay dalawang napaka-sweet na matatandang tao. Natutuwa akong magtrabaho roon pero minsan gusto kong may ibang gawin. Huwag masamain, maayos ang sahod pero pinapatay ako ng mga paa ko sa dulo ng araw, lalo na't grabe ang pamamaga. Bumalik si Jason isang buwan pagkatapos ng aking divorce at siya ay nagalit nang malaman niya kung ano ang sinabi ni Adrian tungkol sa aming pag-iibigan at ang katotohanan na pinili niya ang panig ni Tonya kaysa sa akin.

Tinulungan niya akong maghanap ng apartment, na ngayon ay tinutuluyan naming dalawa, sinabing hindi ako pwedeng mag-isa para harapin ang pagbubuntis at ang mga bayarin na kasama ng apartment.

Mandalas na pumupunta sina Sandra at Cassady, na may dalang mga regalo para sa akin at sa anak ko. Hindi na nila kinakausap si Adrian simula nang maghiwalay kami, mas gugustuhin pa daw nilang magalit sa kanila ang pamilya kaysa iwan ako.

Busy din ako sa pag-aaral ngayon. Gusto kong magpatakbo ng sarili kong negosyo balang araw. Tinuturuan ako nina Jason at Tita Lucy kung paano mag-bake, dahil iyon ang hilig ko.

Nagbihis ako at pumunta sa kusina, kung saan agad kong naamoy ang bagong lutong tinapay. Nakita kong nakatayo na si Jason na may dalang baso ng juice pagkapasok ko.

"Handa na ang almusal." Ngumiti si Jason at tinuro sa akin na maupo.

"Salamat, Jason." Napangiti ako habang kumukuha ng juice sa kanya.

"Pupunta ka ba sa shoot ngayon?" tanong ko sa kanya.

"Oo, at gusto kong malaman kung interesado ka sa photoshoot." Tanong niya sa akin pagkaupo niya sa tabi ko.

"Anong klaseng photoshoot?" Tanong ko, kumagat sa bagong lutong tinapay.

"Ito ang maternity range ni Freddie at gusto niyang may mag-model doon."

Tumingin ako sa kanya, hindi sigurado. "Hindi ko alam Jason; alam mo, hindi ko gusto ang glam at lahat ng bagay na kasama nito," sabi ko.

"Alam ko kaya sinabi ko sa kanya na kakausapin muna kita isa pa babayaran ka niya ng ayos at malay natin baka maging model ka pagkatapos nito," tawa niya nang itapon sa akin ang piraso ng tinapay.

"Sabihan kita pero hindi ko maipapangako," sabi ko habang tumatayo.

"Salamat sa almusal pero kailangan ko nang umalis," sabi ko sabay halik sa pisngi niya.

"Kita tayo mamaya, Ash!" sigaw niya habang sinasara ko ang pinto sa likod ko.

Dali-dali akong naglakad papunta sa bus stop, saktong makasakay ako ng bus. Binigay ko sa driver ang pera ko at naglakad papunta sa likod ng bus.

Kailangan kong magtrabaho sa tamang oras. "Oh, Ash, tingnan mo," nakangiting sabi ni Tita Lucy nang makita ako.

"Hey, aunt Lucy."

"Lumalaki ka sa araw-araw; sigurado ka bang isa lang ang anak mo?" Nakangiting tanong niya.

"Oo, sigurado ako."

Tumingin ako sa aking pitong buwang gulang na tiyan at ngumiti. Hindi magtatagal bago ko siya mahawakan sa aking mga braso. Oo, lalaki ang inaasahan ko. Nalaman ko sa huling check-up ko.

Mabilis kong sinimulan na ihanda ang mga mesa dahil umaga ang isa sa mga pinaka-abalang oras namin kapag pinuntahan ako ni Tita Lucy. "Oh, dear, Paumanhin pero wala pa si Natasha. Pwede mo bang kunin ang order ng table six?" tanong niya.

"Walang problema, sige. Alam kong kailangan mong pumunta sa doktor kasama si Uncle Michael." Ngumiti ako, kumuha ng notebook.

"Mahal kita; tawagan mo ako kung may kailangan ka; sana, pumasok na si Natasha," aniya bago lumabas.

Pumunta ako sa table six at sa pagtingala ko, gumuho ang buong mundo ko. Gusto kong tumakas. Hindi pa ako handang harapin sila.

Magkatabi silang dalawa at nagbubulungan ng kung anong matamis. "Excuse me, sir," sa wakas ay nasabi ko pagkatapos huminga ng malalim.

"Pwede ko na bang kunin ang mga order niyo?" Tanong ko habang walang emosyong nakatingin sa kanila.

Tumingala muna si Adrian at pakiramdam ko sasabog na ang puso ko nang makita ko ang mukha niya. Hindi siya nagbago kahit kaunti. Napansin kong may balbas siya at inayos ito, gaya ng dati ko itong gustong-gusto.

Tinignan niya ako ng malamig at naramdaman ko ang tumutusok sa katawan ko. Ang kanyang mga mata ay lumipat mula sa aking mukha hanggang sa aking tiyan at naisip ko na nakita ko ang paghanga sa isang segundo sa kanyang mga mata bago niya ako pinandilatan at sinabing, "Anong ginagawa mo rito?" Tanong niya sa mapanganib na boses, dahilan para mapatingin si Tonya sa unang pagkakataon.

Nang makita niya ako, ngumiti siya ng peke. "Oh, Ash," sabi niya sabay hawak sa kamay ni Adrian. "Dito ka ba nagtatrabaho?"

Itinaas ko ang aking ulo habang nakatingin sa kanya at sinabing, "Ms. Anderson;ang tanging tumatawag sa akin ng Ash ay ang mga mahal ko sa buhay, at para sagutin ang tanong mo, oo, nagtatrabaho ako dito."

"Wala kang karapatang kausapin siya ng ganyan! Humingi ka ng paumanhin ngayon!" galit niyang sambit.

"Okay lang, babe; hindi niya sinasadya iyon," sabi ni Tonya, inilagay ang kanyang mga kamay sa kanyang dibdib at ngumisi sa akin.

Wow, ang bilis.

"Wala akong pakialam; wala siyang karapatang pagsalitaan ka ng ganyan," sabi ni Adrian, hinawakan ang kamay niya.

"Gusto kong makausap ang boss mo," hiling niya.

"Wala siya ngayon."

Ano ang gusto niyang gawin ngayon?

"Kung ganoon, tatawagan ko si Lucy."

Umirap ako habang hinihintay ko silang mag-order.

"Naku Ash, lumalaki ka na!" Sabi ni Tonya, sabay turo sa tiyan ko.

"Naniniwala ako na bahagi iyon ng pagiging buntis."

"Ngayon, pwede ko bang makuha ang mga order niyo, please?" Tanong ko ulit habang inilalabas ko ang panulat ko.

"Hindi na kailangan; hindi tayo kakain dito," sabi ni Adrian, tumayo, at mabilis na sinundan siya ni Tonya.

"Siguro ay iniwan ka rin ni Jason dahil p*kpok at tanga ka," naiinis na sabi ni Adrian habang nakatingin sa akin.

Nakatitig lang ako sa kanya, hindi ako makapaniwala na ito rin ang lalaking minahal ko noon.

Nilampasan niya ako, tinulak ako gamit ang kanyang balikat, na nagsasabing, "Maduming p*kpok."

Hinintay ko silang makaalis bago ko hinayaang tumulo ang mga luha ko.

Hindi ako makapaniwalang sasabihin niya ang ganyan!

Tumakbo ako sa banyo at pumasok sa isa sa mga stall habang hinahayaan ko ang sarili kong umiyak, inuulit ang mga salitang sinabi niya.

"Paano mo mabiis nakalimutan ang lahat ng bagay na pinagsaluhan natin?" napahikbi ako.

Pagkatapos kong umiyak, naghilamos ako ng mukha at bumalik sa trabaho.

Bago ang oras ng pagsasara, bumalik si Tita Lucy at hiniling na kausapin ako at alam kong may kinalaman si Adrian dito. "Ashley, my dear, hindi ko alam kung paano sasabihin pero hindi na kita pwedeng patrabahuhin dito," sabi niya habang inilalabas ang kanyang checkbook.

"Bakit? Anong nangyari?" tanong ko kahit alam ko na.

"Ashley, hindi ko na kailangan ng waiter, at nang makitang buntis ka, naisip ko na mas mabuti kung palayain na kita," sabi ni Tita Lucy sabay bigay sa akin ng tseke.

Tumingin ako sa kanya ng hindi makapaniwala. Hindi ako makapaniwalang nahulog siya sa mga kwento nito! Akala ko makikilala na niya ako pero nagkamali ako.

Kinuha ko ang tseke at umalis, hindi sigurado kung ano ang gagawin ko ngayon.

Paano niya nagawa sa akin ito?