Ang Bilyonaryong TagapagmanaAshley... Sa wakas ay Biyernes na at heto ako naghahanda para sa isang charity ball. Tinanong ako ni Jason kung sasama ako sa isa sa kanyang mga kasamahan sa charity ball, kailangan daw ng lalaki na magselos sa kanyang dating.Hindi ako makatanggi kay Jason dahil lagi siyang nandyan para sa akin. Isa pa, kailangan ko ng distraction pagkatapos ng nabalitaan ko isang linggo na ang nakakalipas. Parang lagi akong isang hakbang pasulong at tatlong hakbang paatras.Nagsuot ako ng itim na damit na hanggang sahig. Kinulot ko ang buhok ko at kinurot ang kalahati sa itaas pababa. Nagsuot ako ng heels, inayos ang aking make-up, tiningnan ang sarili sa salamin sa huling pagkakataon at bumaba.Sa totoo lang, natakot akong pumunta noong una dahil alam kong laging dumadalo si Adrian sa charity balls pero siniguro ako ni Jason na wala siya. Alam kong hinahanap niya ako pero hanggang ngayon wala pa rin, salamat sa mga magulang ko at kay Sandra.Flashback limang buwan
Ang Bilyonaryong TagapagmanaAshley... “Sige, panalo ka na.""So, nasaan ang tinatawag kong date?" Tanong ko sabay lingon sa table nang si Jason at Freddie lang ang nakita ko."Malapit na siya, medyo late na daw siya."Tumango ako at umupo sa tabi ni Jason, sumipsip ng champagne habang nag-uusap kaming tatlo.Makalipas ang kalahating oras, lumabas ang tinatawag kong date.Ipinakilala ako ni Jason sa lalaking si Billy. Matangkad siya at mukhang gwapo. Mayroon siyang kayumangging buhok at kayumangging mga mata."Mas maganda ka sa personal," sabi niya."Salamat, gwapo ka rin naman."Masama ako sa ganito; bakit ako pumayag dito? Limang taon na akong hindi naligawan o nakakausap ng ibang lalaki, kung tutuusin ang pamilya at mga kaibigan ko. Ang huli kong nakausap o nanligaw sa isang lalaki ay noong kasama ko siya.Lumingon ako, gusto kong tanungin si Jason kung pwede ba akong pumunta, nang maramdaman kong may humawak sa balikat ko. "Ashley." Pinutol ng isang lalaki si Billy nan
Ang Bilyonaryong TagapagmanaAdrian... Isinuot ko ang aking asul na sando at itim na damit na pantalon na aking inimpake para sa charity ball na ito. Binihisan ko ang aking t-shirt at naglagay ng kurbata sa aking leeg. Lumabas ako ng hotel room ko. Ang charity ay hino-host ni Harry, ang aking matalik na kaibigan. Palagi akong nag-aabuloy ng pera sa mga mahihirap at nang hilingin sa akin ni Harry na sumama, ayaw ko noong una ngunit pagkatapos ay sinabi niyang naroroon si Jason at ito ay isang magandang oras upang tanungin siya tungkol sa kinaroroonan ni Ashley. Sinigurado kong hindi nila inilagay ang pangalan ko sa listahan, alam kong malalaman ni Jason na ako ang host.Naghihintay sa akin ang itim na Mercedes sa entrance ng hotel. Pinagbuksan ako ni Sam, ang driver ko, ng pinto at pumasok ako. Inilabas ko ang aking telepono sa aking bulsa at nakita ang isang mensahe mula sa aking kapatid.Sally: Tawagan mo ako.Nagpasya akong huwag ito pansinin at tinignan ang aking mga email mu
Ang Bilyonaryong TagapagmanaAshley... Mabilis na sumapit ang umaga at bago ko namalayan, sumikat na ang araw sa aking mga bintana. Hindi ako nakatulog ng maayos kagabi, hindi pagkatapos makita siya. Akala ko wala na siya pero sa sandaling nakita ko siya sa stage, alam kong kailangan kong umalis doon. Gustong malaman ng tatay ko ang nangyari kagabi pero sinabi ko sa kanya na sasabihin ko sa kanya mamaya. Buti na lang naintindihan niya. Tiningnan ko ang oras at nakita kong pasado alas nuwebe na. Bumangon ako at ginawa ang morning routine ko bago bumaba.Sina Isabella at Ashton ay nakaupo sa harap ng telebisyon, kumakain ng parang pancake. Dumating na yata si Jason."Hey guys," sabi ko. Napatigil silang dalawa sa pagkain at napatingin sa akin."Magandang umaga, mommy," sabi nila, nag-shift up, at umupo ako sa tabi nila."Magandang umaga, baby," sabi ni Jason habang lumalapit sa akin."Kumusta ang pakiramdam mo?""Okay, siguro," bumuntong hininga ako.“Tawagan mo ako kung may ka
Ang Bilyonaryong TagapagmanaAshley... Nang masiguro kong wala na siya sa paningin ko, tumingin ako kay Adrian, at mukhang asar siya.Umirap ako. "Anong gusto mo, Adrian?""May mga anak ka?" Gulat na tanong niya."Oo, ngayon sabihin mo sa akin kung ano ang gusto mo, dahil nakikita mo naman, nag-iintay ang mga anak ko sa akin," sagot ko.“Paano mo ito magagawa? Binigay ko sa’yo ang lahat pero binali mo pa rin ang pangako mo," sabi niya at lalo lang akong nagalit.“Ganito, wala akong pakialam kung ano ang pinaniwalaan mo o hindi. Nasabi ko na ang lahat ng gusto ko limang taon na ang nakakaraan, kaya huwag kang maglakas-loob na bumalik sa buhay ko at simulan muli ang sirain iyon!" Bulong ko at sinigawan siya, ayokong marinig ng mga anak ko ang away namin."Alam kong wala kang ginawa," sabi niya sabay suklay sa buhok niya.“Ang lahat ng mga larawan at video ay peke. Alam ko rin na hindi mo sinaktan ang kapatid mo.""Anong larawan? Anong video?" Nakakunot ang noo kong tanong.
Ang Bilyonaryong TagapagmanaAshley... Pumunta ako sa kwarto ko, humiga sa kama at pumikit habang hinayaang tumulo ang mga luha ko."Mommy!" Narinig ko ang boses ng aking anak na gumising sa akin.Iminulat ko ang aking mga mata at muling ipinikit, pinoprotektahan ito mula sa liwanag ng umaga. "Magandang umaga, princess." Napangiti ako at pinagmasdan siyang humiga sa kama."Mommy, ipagluluto mo ba kami ng pancake?" Tanong niya sabay tanggal ng saplot sa katawan ko."Yes, baby. Gising na ba ang mga kapatid mo?" Tanong ko sa kanya, umupo ako."Hindi, siya ay masyadong tamad na bumangon," sabi niya, pinaikot ang kanyang mga mata."Okay, bakit hindi mo siya gisingin at magsipilyo na habang naghahanda ako? Baka pwede tayong kumuha ng almusal sa Uncle Jake's Cafe?" Iminumungkahi ko na huwag kang magluto."Oo!" Sigaw ni Bella, tumalon at tumakbo papunta sa kapatid.Pagkatapos naming maging handa, ibinaba ko ang mga bata sa kanilang mga upuan sa kotse at nagmaneho papunta sa cafe."
Ang Bilyonaryong TagapagmanaAshley... Naging hectic ang buong linggong ito. Apat ang birthday party ko na kailangan kong asikasuhin at kung hindi pa iyon sapat, siya ang laging nasa isip ko. Simula ng imulat ko ang mga mata ko hanggang sa paghiga ko para matulog, kahit ganoon ay pinagmumultuhan niya pa rin ako.Simula nang bumalik siya, hindi ko maiwasang isipin siya. Bakit hindi nalang niya kami iwan?"Isabella! Ashton!" Tinawagan ko ang mga bata, ayaw ko nang pag-isipan pa siya kaysa sa ginawa ko nitong nakaraang linggo."Yes, mommy?" Nagmamadali silang pumasok sa kusina."Anong balak niyong dalawa?""Wala; nagdo-drawing kami ng mga larawan," sabi ni Bella, na ipinapakita ang krayola."Sige, eh kung kumain ka muna, tapos magdrawing ka ulit?" Sabi ko sabay lapag ng burger nila sa counter."Yey, burger!" Sigaw ni Ashton, tumakbo papunta sa upuan. Mahilig siya sa burger niya.Nilagay ni Bella ang picture niya sa tabi niya at sinimulang kainin ang pagkain niya pero naabutan k
Ang Bilyonaryong TagapagmanaAshley... "Hey, Ashley," ngumiti siya, inilapag ang mga bulaklak sa mesa ko."Hey, Luke Anong ginagawa mo rito?" tanong ko kahit alam ko na.Lumapit siya sa akin at nilagay ang mga kamay niya sa balikat ko pero agad ko itong inalis."Luke, gaya ng nakikita mo, medyo abala ako," panimula ko, umaasang mahuhuli niya ang pahiwatig.“Kita ko kaya hindi ito magtatagal, pangako,” sabi niya at kita ko ang pag-awa sa mata niya na papayag na ako ngayon."Huwag niyong masamain. Si Luke ay isang gwapong lalaki. Meron siyang dirty blonde na buhok at berdeng mata. Maganda ang katawan niya at siguradong dream guy siya ng maraming babae pero hindi ko lang nakikitang magkasama kaming dalawa.Tumango ako habang abala sa pastry. "Gusto kong malaman kung gusto mong makipag-date sa akin ngayong gabi." Tanong niya.Nanaman!“Sorry, hindi ko pwede. Busy ako," sabi ko sabay ngiti sa kanya."Sa Sabado kaya?" Muli siyang tumulak at nagsisimula na akong mawalan ng pasensy
Hinalikan niya ito ng mapusok. Ito ay malambot at may pagiingat. Hindi naman nagtagal pero hindi na kailangan. Hinawakan ng halik ang mga salitang binitawan nilang hindi nasabi. Isang katok sa pinto ang naagaw ang atensyon nila, na nagpabalik sa kanila sa malungkot na katotohanan habang papasok ang kanyang ina na may bitbit na bahid ng luha na sina Bella at Ashton, na nakahawak sa kamay ng kanyang lola."Mommy, may sakit ka ba?" tanong ni Bella.Tumingin si Ashley sa kanyang mga anak, hindi alam kung ano ang sasabihin sa kanila. Paano niya ibinalita ang balita sa kanila? Alam niyang may dapat siyang sabihin sa kanila para pagdating ng panahon niya, hindi sila malulungkot nang sobra."Oo, may sakit si Mommy at kailangan pang manatili sa ospital nang mas matagal," sabi ni Adrian, habang nakatingin sa kanyang mga anak. Alam niyang ayaw silang sunugin ni Ashley sa murang edad, lalo na sa kamatayan.Ilang oras silang nag-uusap ng kanilang ina at nang mapansin ni Adrian ang hitsura ni As
Third-person POV Parang namamanhid ang katawan ni Ashley. Hindi niya maalala kung paano ngunit alam niyang nasa ospital siya. Pumihit ang hawakan ng pinto at pumasok si Doctor Charlene. Seryoso ang mukha niya at naramdaman na ni Ashley ang sasabihin niya."Hindi na ako magtatagal, ‘di ba?" Ito ay hindi isang katanungan; ito ay isang pahayag, at alam na niya ang sagot.Umiling si Doctor Charlene. Hindi."Alam na ni Adrian, 'di ba?" Muli, hindi nagtatanong si Ashley at muling tumango si Doctor Charlene."Pwede mo na siyang pasukin kung ganoon."Tumango lang si Doctor Charlene, binigyan siya ng kalahating ngiti. Naunawaan niya na nakita niya ang cancer na kumakain kay Ashley mula sa loob.Napatingin si Ashley sa muling pagbukas ng pinto. Si Adrian na ang nagmamadaling pumasok pero ipinikit niya ang kanyang mga mata dahil hindi pa siya handa sa kanyang makikita. Ang kanyang paghinga ay hindi pantay, ang kanyang puso ay halos hindi tumitibok, ang kanyang mga kamay ay nanginginig na
Adrian, mahal ko. Napatawad na kita ng buo sa mga nangyari sa nakaraan. Alam kong ito ay parang isang paalam at marahil ito ay ngunit nais kong malaman mo na ang mga huling buwan na nakasama ko sa iyo at sa ating mga anak ay ang pinakamagandang regalo na maaari kong hilingin. Kung hindi ako makakalabas dito ng buhay at hindi ko masasabi sa iyo ng personal ang lahat ng mga bagay na ito, gusto kong malaman mo kung ano ang aking naramdaman. Subukan mong humanap muli ng pag-ibig. Alam kong hindi magiging madali ang mag move on dito pero sa araw na makahanap ka ulit ng taong espesyal, gusto kong mahalin mo siya dahil mawawala siya sayo. Alam kong hindi ito magiging katulad ng mayroon tayo pero alam kong mas maganda dahil siya ang maghihilom ng nananakit mong puso. Gusto kong bigyan mo ng pagkakataon ang pagmamahal pagkatapos kong mamatay dahil deserve mo ‘yon.Mahal na mahal kita, Ad.Your one and onlyAshley.Bumagsak ang mga luha sa papel habang paulit-ulit kong binabasa ang mga huling
"Halika, anak," sagot niya, lumakad palayo sa silid at bumalik sa waiting room. Tumingin ulit ako sa kwarto kung nasaan si Ashley at bumalik ang hininga ko sa baga ko nang makita kong normal na ang vitals niya at nagrelax ang mga nurse at doctor simula ng ilang segundong nakita ko sila. Pagkatapos ay hinayaan ko ang aking mga paa na sumunod sa aking ina palabas sa waiting room, kung saan siya nakaupo, kasama sina Jason at Freddie.Pagpasok ko sa kwarto ay napatingin sa akin sina Jason at Freddie at agad na tumayo, pareho silang natakot sa balitang ihahatid ko."Buhay pa siya," ang tanging naibigay ko sa kanila bago ako bumagsak sa upuan sa tabi ng aking ina, emosyonal na naubos at masyadong natatakot na isipin kung ano ang mangyayari sa hinaharap. "Adrian," sabi ni Jason, napaangat ang ulo ko habang nakayuko ito. Pinagmasdan ko ang paglabas niya ng kung ano sa likod niyang bulsa at iniabot sa akin ang isang maliit na piraso ng nakatupi na papel.“Ibinigay niya ito sa akin noong araw
Adrian…Agad na huminto ang lahat at dumilim nang hindi ko na siya naramdamang kasama ko. Maaari siyang mamatay, at maaaring ito na ang huling pagkakataong makikita ko siya. Ang mundo ay hindi karapat-dapat sa kanya, at hindi ko rin siya karapat-dapat, ngunit ako at ang mundo, kasama ang aming mga anak, ay nangangailangan sa kanya. Nasa kwarto niya pa rin sila. Kahit papaano ay nakarating ako sa emergency room, ngunit ang anumang pagkaalis ni Ashley ay malabo ang aking paningin. Hindi ko makita, hindi ko marinig, at hindi ako makahinga. hindi ako mabubuhay; lahat ng naramdaman ko ay nasaktan at takot sa hindi alam. Ang sakit na naramdaman ko ay ang pinakamasamang uri. Yung tipong hindi mo alam kung sapat na ang nasabi mo, hindi mo alam kung minahal mo sila ng lubos na kaya mo, at hindi mo alam kung masasabi mo pa ba lahat ng gusto mo. Pagkaupo ko, nakaramdam ako ng matigas na bagay sa aking bulsa at naalala ko ang gagawin ko bago mangyari ang lahat. Dumukot ako sa bulsa ko at may inil
"Daddy! Daddy! Ang cool ng kwarto ko!" Napasinghap siya nang buhatin siya ni Adrian sa mga braso nito. Ipinulupot niya ang maliliit na braso sa leeg nito, humahagikgik habang kinikiliti siya nito sa ilalim ng baba. Ito ang kanyang na-miss out. Pagmamasid sa kanyang mga anak na lumaki lahat dahil sa mga larawang iyon. Isang sigaw ang umalingawngaw sa buong bahay pagkatapos ng malakas na katok.Bumalik ang tingin ni Adrian sa pintuan at tumakbo palabas ng kwarto ni Ashton, hawak-hawak pa rin si Bella, at mainit si Ashton sa kanyang pinagdaanan.Muling umalingawngaw ang sigaw ni Maureen, galit na galit na tinatawag si Adrian.Pakiramdam ni Adrian ay nagsimulang tumaas ang kanyang puso nang makarating siya sa kanyang silid at nakita si Ashley na nahimatay sa sahig at si Maureen ay nakaluhod sa tabi niya, sinusubukan siyang gisingin. Nagmamadali siyang pumunta sa gilid ni Ashley at pinaupo si Bella sa tabi niya at tumayo si Ashton sa kabilang side niya."Mommy, gising na." Nagsimulang u
Third-person POV Nanatili si Adrian saglit, mahinang kausap si Ashley pero nasa ibang lugar ang isip niya. Namutla ang mukha nito nang lingunin siya nito pagkatapos nitong makapasok sa kanilang silid. Narinig niyang nag-uusap si Maureen tungkol sa kanyang ginawa. Totoo lahat ng sinabi niya. Pinagkatiwalaan niya si Maureen sa kanyang buhay ngunit ang mga bagay na natitira kay Ashley ay ang natitira sa kanyang pagmamahalan na minsan nilang pinagsaluhan."Pero hindi ba lumipat si Tonya nung magkasama kayo?" tanong ni Ashley sa kanya. Isang bagay na matagal nang bumabagabag sa kanya. Oo, dapat ay lumipat sila sa Greece ngunit hiniling niya kay Adrian na sa halip ay dalhin sila sa kanilang lumang bahay upang ang mga bata ay magkaroon ng isang normal na buhay. Alam niyang ang ari-arian na ito ang magiging pinakamagandang lugar para palakihin ang kanilang mga anak; kung tutuusin, dito silang dalawa namuhay ng masaya hanggang sa araw na iyon. Gusto niyang mapunta ang kanyang mga anak sa lug
Nakatayo ang isang maid na naghihintay sa kanila sa harap ng bahay. Nakasuot siya ng itim na damit na may manggas at puting apron. Ang kanyang mga damit ay maayos na nadiin at ang kanyang uban na buhok ay nakaipit sa isang malinis na bun sa kanyang ulo.Ang kanyang ngiti ay mainit at mapang-akit. Parang bumilis ang mga paa ni Ashley nang makita siya."Ashley, welcome home, na-miss ka namin ng sobra." Bumukas ng husto ang mga braso ni Maureen at niyakap niya si Ashley sa isang mainit na yakap. Hindi niya maiwasang mapangiti sa babae, na parang nanay niya noong naninirahan siya rito."Salamat, Maureen," ngumiti siya, pilit kumawala sa pagkakahawak ni Maureen."Sorry, hun. Masyado ba kitang pinipisil?" Bahagyang tumawa si Maureen, binitawan si Ashley. Ang kanyang mga mata ay gumagala sa kanya pataas at pababa at ang pag-aalala ay bumalatay sa kanyang mukha.Buti na lang at walang sinabi si Maureen. Nag-iba ang mukha niya at bumalik ang mainit niyang ngiti. Bumaba ang tingin niya kina
Third-person POV Napatingin si Ashley sa kwarto niya, bumuntong-hininga. Ang kanyang mga gamit ay nakaimpake sa mga brown na karton na kahon na tinatakan ng brown parcel tape na binili niya noong isang linggo. Pilit pa ring pinoproseso ng kanyang ulo ang nangyari nitong mga nakaraang linggo. Excited na ang mga bata na lumipat sa bahay ni Adrian, ang pinagsaluhan nila noong una silang ikasal. Sinabi ni Ashley kay Adrian pagkatapos ng kasal na kung lilipat sila, maaari silang bumalik sa dati nilang tahanan dahil gusto niyang makasama ang kanyang mga magulang at mga kapatid nitong mga huling buwan. Walang pagdadalawang-isip na pumayag si Adrian. Gusto ni Ashley ng huling tingin sa bahay kung saan niya pinalaki ang kanyang mga anak. Mag-isa. Ang bahay ay nagtataglay ng napakaraming kamangha-manghang mga alaala at ilang hindi masyadong maganda. Sabik siyang umalis at lumipat dito ngunit alam niyang kailangan niyang gawin ito para sa kanilang mga anak. Hindi niya alam kung ano ang gagawin