—MAGGIE ELIZABETH SMITH—
We're currently on our way to Anderson's mansion somewhere in Tagaytay. Nakatingin ako sa labas ng bintana habang iniisip ang sinabi nya sa akin kanina. Kung dati ay madali ko lang matanggap ang ideyang balang araw ay maghihiwalay din kami, ngayon ay hindi na. Nasasaktan ako. Kulang pa ba ang mga efforts na ipinapakita ko para mahalin din nya ako? "Hey, Maggie." Tawag nya na ikinalingon ko. "Yes?" Kahit na nasasaktan ay mas pinili ko parin ang ngumiti sa kanya. "What are you thinking?" Kelan pa sya nagkaroon ng interest sa iniisip ko? Well, maybe he's just starting a conversation para malibang kahit papaano. Malayo-layo pa kami sa mansyon at nakakainip nga naman sa byahe. Sasamantalahin ko nalang ang pagkakataong ito para makakwentuhan sya. "Hmm... I'm just thinking about Lolo Enrico. I missed him so much." Sabi ko nalang kahit na hindi naman 'yon ang talagang iniisip ko. "It seems lke you two are really close. Matagal na ba kayong magkakilala before the wedding?" He asked. "Not really. Madalas kasi sya sa cafe kung saan ako nagtatrabaho dati." Magmula nang makabangga ko sya sa supermarket ay palagi syang pumupunta doon para bisitahin ako. "Hmm. Can you tell me about your family?" Ito na nga ba ang sinasabi ko. Alam kong darating ang panahon na magtatanong sya ng tungkol sa pamilya ko. Hindi ko lang expected na ngayon na pala ang araw na 'yon. "Well, I have a busy parents and a younger brother." Saglit nya akong sinulyapan na bahagyang nakakunot ang noo. "That's all?" There's a hint of dissatisfaction in his tone. I simply nodded in response. "Okay. Looks like you don't want to talk about them." Hindi naman sa ayaw ko silang pag-usapan. Ayaw ko lang malaman nya kung saang pamilya ako nagmula because I'm sure, he'll manage to reach them out. The moment they knew my whereabouts, they will force me to go home para piliting gawin ang isang bagay na ayaw ko. That's the reason kung bakit ako lumayas sa amin. And I need to work to support myself. I smiled at him as a sign of appreciation for his understanding. But somehow, I saw a shade of suspicion in his eyes. "You know what, hindi ko alam kung ano ang nakita sayo ni grandpa at ikaw ang napili nyang ipakasal sa akin. Is there something special about you?" Ramdam ko ang pagka disguto sa mga salita nya. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko kaya nanatili akong tahimik. "When we arrive at the mansion, I expect you to behave like a cat." Ano ba sa tingin nya ang gagawin ko doon at ganyan nya ako paalalahanan? I stared at him with a questioning look. "Makakasama natin si grandpa doon and I'm sure na iisang kwarto lang ang ipinahanda nya para sa atin. That's why I'm warning you, Maggie. Don't try to seduce me." "Ngayon mo pa ba ako paalalahanan ng ganyan kung sa loob mg tatlong taon ay never ko namang ginawa sayo 'yon?" Sa puntong ito ay hindi ko na napigilan ang bahagyang magtaas ng boses. Bakit ba ang dali para sa kanya ang insultunin ako? Ngayon na nga lang kami nagkaroon ng pagkakataong makapag-usap, hindi pa maganda ang resulta! Seduce him? I will never do that kahit na asawa ko pa sya and I respect his boundaries. "We're sleeping in separate rooms for three years, of course. I don't know you personally. You're just a random girl na nakilala ni grandpa at pinilit ipakasal sa akin. Malay ko ba, baka mamaya ay may itinatago ka palang kalandian sa katawan." I was surprised by his bold manner of speaking. Hindi ko na napigilan sa pagpatak ang luha ko. Isang desisyon ang nabuo sa isip ko. "Stop the car." I said firmly but he just ignored me. "I said stop the car!" This time ay puno na ito ng otoridad. He eased off the gas and slowly hit the breaks. Lumabas ako ng sasakyan at marahas kong isinara ang pintuan nito. Magko-commute nalang ako kesa marinig pa ang mga salita nyang ikasasakit lang ng damdamin ko. Kung alam ko lang na ganito, sana pala nagdala nalang ako ng sarili kong sasakyan. Konti palang ang nalalakad ko nang marinig ko syang tinatawag ang pangalan ko. I just ignored him at nagtuloy-tuloy lang ako sa paglalakad. Walang gaanong tao sa parteng ito kaya hindi kami nakaka-agaw ng atensyon. Laking pasalamat ko naman nang may dumaang bus at agad ko itong pinara at sumakay. Sa pag-upo ko sa bakanteng upuan malapit sa bintana, nakita ko pa si Liam na napapa-iling nalang sa ginawa ko. Bagsak ang kanyang balikat habang nakasunod ang tingin sa bus na lulan ko. Sigurado akong tatadtarin ng mga tanong ni lolo si Liam pagdating sa mansion. Mapapagalotan pa sya dahil hinayaan nya akong mag-commute. Ngayon palang ay buti nga sa kanya! °°°F.G°°°—MAGGIE ELIZABETH SMITH—Habang nasa bus ako, hindi ko tuloy maiwasan ang mag-isip. Tama ba ang ginawa ko? Hindi ba ako masyadong nag over react? Hindi ko naman din sya masisisi. Tama naman sya. He don't know me personally. Isang beses lang kami nagkita noon at mga bata pa kami and I wonder if he recalls that. Ni hindi nga nya alam kung saan ako nakatira. Even now that we're both adult. I don't have much insight about his personal world.His words hurt me but he's just speaking his mind. Should I give him the benefit of the doubt? Maybe he didn't mean to harm me naman. Marahas akong napabuga ng hangin nang mapagtanto kong mali ang ginawa ko. Hindi ko dapat sya iniwan doon. I'm a wife now. I should be more mature and understanding. Ngayon lang kami nagkausap so it's normal that he speak out his mind. Maybe it's part of his getting to know each other? Baka masyado lang talaga syang straightforward.Pag nakarating ako sa mansyon, magso-sorry agad ako sa kanya. Ang tanga ko naman kasi. Ma
—MAGGIE ELIZABETH SMITH—That night, ay mas nauna akong magtungo sa kwarto. Masyado kasi akong napagod sa byahe ko kanina kaya mas minabuti ko nang maaga magpahinga. Sina Liam at lolo naman ay naiwan sa veranda at nag-uusap. Hindi na ako nakinig pa dahil tungkol sa company ang topic nila. Maa-out of place lang ako kapag nanatili ako.I decided to freshen up before bed. Kanina pa kasi ako nanglalagkit at hindi ako komportable. Kumuha lang ako ng malinis na towel sa closet at dumiretso na sa banyo. Bahagya pa akong napatili nang tumama sa balat ko ang malamig na tubig mula sa shower. Nasa malamig na lugar nga pala kami kaya aakalain mong may yelo ang tubig dito. I set the water heater to a more comfortable temperature. I will just take a quick bath para makapagpahinga na rin ako kaagad.Paglabas ko ng banyo ay laking gulat ko nang makita si Liam na ngayon ay wala nang pang itaas. Napansin ko rin ang bahagya nyang pagkagulat nang makita akong nakatapis lang ng tuwalya. Agad din naman ako
—MAGGIE ELIZABETH SMITH—Naalimpungatan akong mabigat ang pakiramdam. Feeling ko ay may nakadagan saking mabigat na bagay. Hindi rin ako makagalaw dahil para akong nakagapos.Nanlaki ang mata ko nang sa pagbukas nito, ay makita ang mukha ni Liam na sobrang lapit lang sa mukha ko. Tulog na tulog parin sya. Kaya pala hindi ako makagalaw dahil mahigpit ang pagkakayakap nya sakin. Nakadagan pa ang hita nya sa hips ko! At noon ko lang din narealize na nakayakap din pala ako sa kanya!Ang pagkakatanda ko bago sya natulog kagabi ay naglagay pa sya ng harang sa pagitan namin gamit ang isang unan. Nasaan na 'yon?! Napagkamalan pa yata akong unan! Relax na relax sya sa pwesto nya eh.But infairness, masarap palang mayakap ng isang Kevin Liam Anderson. I'm wondering, nagka girlfriend na kaya sya before? Hindi naman na nakapagtataka. Sa tindig at itsura palang nya siguradong marami ang nagkakandarapa sa kanya.Gusto ko pa sanang magtagal sa ganoong posisyon pero naiihi na 'ko. Sino ba naman ang a
—MAGGIE ELIZABETH SMITH—Three days from now ay uuwi na rin kami ni Liam sa bahay namin sa Manila. Everything has gone well between us during our stay here so far. Masaya naman ako dito habang magkasama kami ni Liam. Bigla ko kasing naramdaman ang presensya nya sa buhay ko bilang asawa.Noong nasa bahay kasi kami ay bihira lang kami magkita kaya siguro hindi ko maramdamang may asawa ako. Naisip ko pa nga noon na baka sinasadya nyang magkulong sa kwarto nya para makaiwas sa akin because he don't like me. But now? I don't know.Masyadong mabilis ang pangyayari kung bigla nya akong magugustuhan agad, diba? I love the idea but, I can't read his mind kaya hindi ko alam kung ano ang tumatakbo dito.Siguro ay sasamantalahin ko nalang ang pagkakataong nandito pa kami sa mansyon para kilalanin namin ng husto ang isa't-isa. Tama, gano'n nalang."Malamig na dito sa labas, apo. Bakit hindi ka pa pumapasok sa loob?" Napatingin ako sa likuran ko nang marinig ko si Lolo Enrico. It's already mid-Nove
—MAGGIE ELIZABETH SMITH—"I'm hungry." Anunsyo ni Liam ng makapasok kami sa loob ng bahay. Naka-akbay pa sya sakin at sya na rin mismo ang naglagay ng kamay ko sa baywang nya. Kilig na kilig naman ang mga kasambahay ni Lolo nang makita kaming nasa ganoong ayos.Kumusta ako? Heto, nagtataka parin sa ikinikilos ni Liam. Hindi naman kasi sya dating ganito sakin. Kapag uuwi nga sya ng bahay noon parang hangin lang ako sa paningin nya eh. Parang walang nakita."Hindi ka pa ba kumakain?" Tanong ko. Usually kasi kapag galing sya sa trabaho, sa labas na sya kumakain."Not yet." Tipid nyang sagot."Okay. Wait here. Ipagluluto kita ng food." Sabi ko at itinuro ang sofa sa living room para doon muna sya maupo habang hinihintay akong matapos."Ayoko ng pagkain." Huminto ako sa paglalakad at nakakunot ang noong bumalik sa pwesto nya. Bigla akong naguluhan sa gusto nya. Nagugutom tapos ayaw pala ng pagkain. Eh ano pala?Tinitigan ko syang mabuti at ngayon ko lang napansin ang unusual sa itsura nya.
—MAGGIE ELIZABETH SMITH—Pasalampak na humiga si Liam sa kama nang makarating kami sa kwarto. Masama siguro talaga ang pakiramdam nya."I-I'll go get some porridge. Luto na siguro yun." Paalam ko. Nagdadalawang isip pa nga ako kung lalabas ba akong muli o hindi na. Pakiramdam ko kasi ay wala na akong mukhang maihaharap sa kanila dahil sa nasaksihan nila."No need. Just help me take off my shirt. It's hot in here." Dalawang beses akong napalunok ng laway dahil sa utos nya. Ayan nanaman tayo eh! Susundin ko ba?"O-okay. I-I'll help you with that." In the end, mas umiral ang pagiging masunurin ko. I think it's normal naman since mag-asawa kami. But, a first time is always the hardest kaya nanginginig pa ang kamay ko habang isa-isang tinatanggal ang pagkakabutones ng kanyang long-sleeved shirt.Ang akala ko ay nakatulog na sya pero gulat akong napatingin sa kanya nang bigla nyang hawakan ng mahigpit ang kamay ko nang huhub@rin ko na ang suot nya."Enough. Go to sleep now, Maggie." Pansin
—MAGGIE ELIZABETH SMITH—Should I believe him? Yan ang tanong na hindi maalis-alis sa utak ko simula palang kagabi. Ang tanong na yun ay hindi na nasundan pa ng sagot. I was speechless. Paano ba naman kasi ako maniniwala eh, noong nakaraan lang, bukambibig pa nya ang tungkol sa annulment. Kaya kahit mahal ko sya, ang sistema ko ay inihanda ko na sa hiwalayang magaganap. Isn't it too fast for him to like me? I should be happy for that, right? Na sa wakas ay nagustuhan na rin nya ako.'Ano ka ba naman Maggie? Lasing 'yong tao. Papaniwala ka dun?' sermon ko tuloy sa sarili ko.'Pero diba, doon lang lumalabas ang totoong feelings ng tao kapag lasing?' naisip ko.'H'wag kang pakasisiguro, Maggie. Karamihan sa mga taong lasing ay hindi alam ang kanilang sinasabi kaya kapag nawala ang tama ng alak, tsaka sila magsisisi!' napabuntong hininga ako sa muli kong naisip. Totoo at marami akong kilalang ganoon. But deep inside, I'm still hoping na hindi kasama si Liam doon.At dahil maaga akong nagi
—MAGGIE ELIZABETH SMITH—Nagising ako dahil sa ingay na naririnig ko galing sa labas ng bintana. Alas tres na pala ng hapon nang makita ko. Kumakalam na rin ang tyan ko dahil hindi pa pala ako kumakain. Two meals ang na-skip ko dahil sa pagkukulong ko dito sa kwarto! Wala naman akong ginawa kundi matulog.Pagsilip ko sa bintana ng kwarto, sumakit agad ang mata ko sa nakita ko. Si Lexie lang naman na nakalambitin sa braso ni Liam habang may sinusungkit na bunga ng mangga. May puno kasi ng mangga na malapit lang sa gazebo at katapat lang ng kwarto namin ni Liam. Mula dito sa itaas ay rinig na rinig ko pa ang maarteng pagchi-cheer nito kay Liam. Nanunungkit lang ng mangga, kailangan pa bang i-cheer?Ang lapad ng ngiti ni Lexie habang si Liam ay seryoso at halatang nahihirapan sa panunungkit. Eh sino ba naman kasi ang hindi mahihirapan, ang laki-laki ng sawang nakapulupot sa kanya!"Almost there! Almost there! You can do it, Li!" Cheer ni besssss. I mean Lexie."I think it's enough, Lex.
—MAGGIE ELIZABETH SMITH—Nagising ako dahil sa ingay na naririnig ko galing sa labas ng bintana. Alas tres na pala ng hapon nang makita ko. Kumakalam na rin ang tyan ko dahil hindi pa pala ako kumakain. Two meals ang na-skip ko dahil sa pagkukulong ko dito sa kwarto! Wala naman akong ginawa kundi matulog.Pagsilip ko sa bintana ng kwarto, sumakit agad ang mata ko sa nakita ko. Si Lexie lang naman na nakalambitin sa braso ni Liam habang may sinusungkit na bunga ng mangga. May puno kasi ng mangga na malapit lang sa gazebo at katapat lang ng kwarto namin ni Liam. Mula dito sa itaas ay rinig na rinig ko pa ang maarteng pagchi-cheer nito kay Liam. Nanunungkit lang ng mangga, kailangan pa bang i-cheer?Ang lapad ng ngiti ni Lexie habang si Liam ay seryoso at halatang nahihirapan sa panunungkit. Eh sino ba naman kasi ang hindi mahihirapan, ang laki-laki ng sawang nakapulupot sa kanya!"Almost there! Almost there! You can do it, Li!" Cheer ni besssss. I mean Lexie."I think it's enough, Lex.
—MAGGIE ELIZABETH SMITH—Should I believe him? Yan ang tanong na hindi maalis-alis sa utak ko simula palang kagabi. Ang tanong na yun ay hindi na nasundan pa ng sagot. I was speechless. Paano ba naman kasi ako maniniwala eh, noong nakaraan lang, bukambibig pa nya ang tungkol sa annulment. Kaya kahit mahal ko sya, ang sistema ko ay inihanda ko na sa hiwalayang magaganap. Isn't it too fast for him to like me? I should be happy for that, right? Na sa wakas ay nagustuhan na rin nya ako.'Ano ka ba naman Maggie? Lasing 'yong tao. Papaniwala ka dun?' sermon ko tuloy sa sarili ko.'Pero diba, doon lang lumalabas ang totoong feelings ng tao kapag lasing?' naisip ko.'H'wag kang pakasisiguro, Maggie. Karamihan sa mga taong lasing ay hindi alam ang kanilang sinasabi kaya kapag nawala ang tama ng alak, tsaka sila magsisisi!' napabuntong hininga ako sa muli kong naisip. Totoo at marami akong kilalang ganoon. But deep inside, I'm still hoping na hindi kasama si Liam doon.At dahil maaga akong nagi
—MAGGIE ELIZABETH SMITH—Pasalampak na humiga si Liam sa kama nang makarating kami sa kwarto. Masama siguro talaga ang pakiramdam nya."I-I'll go get some porridge. Luto na siguro yun." Paalam ko. Nagdadalawang isip pa nga ako kung lalabas ba akong muli o hindi na. Pakiramdam ko kasi ay wala na akong mukhang maihaharap sa kanila dahil sa nasaksihan nila."No need. Just help me take off my shirt. It's hot in here." Dalawang beses akong napalunok ng laway dahil sa utos nya. Ayan nanaman tayo eh! Susundin ko ba?"O-okay. I-I'll help you with that." In the end, mas umiral ang pagiging masunurin ko. I think it's normal naman since mag-asawa kami. But, a first time is always the hardest kaya nanginginig pa ang kamay ko habang isa-isang tinatanggal ang pagkakabutones ng kanyang long-sleeved shirt.Ang akala ko ay nakatulog na sya pero gulat akong napatingin sa kanya nang bigla nyang hawakan ng mahigpit ang kamay ko nang huhub@rin ko na ang suot nya."Enough. Go to sleep now, Maggie." Pansin
—MAGGIE ELIZABETH SMITH—"I'm hungry." Anunsyo ni Liam ng makapasok kami sa loob ng bahay. Naka-akbay pa sya sakin at sya na rin mismo ang naglagay ng kamay ko sa baywang nya. Kilig na kilig naman ang mga kasambahay ni Lolo nang makita kaming nasa ganoong ayos.Kumusta ako? Heto, nagtataka parin sa ikinikilos ni Liam. Hindi naman kasi sya dating ganito sakin. Kapag uuwi nga sya ng bahay noon parang hangin lang ako sa paningin nya eh. Parang walang nakita."Hindi ka pa ba kumakain?" Tanong ko. Usually kasi kapag galing sya sa trabaho, sa labas na sya kumakain."Not yet." Tipid nyang sagot."Okay. Wait here. Ipagluluto kita ng food." Sabi ko at itinuro ang sofa sa living room para doon muna sya maupo habang hinihintay akong matapos."Ayoko ng pagkain." Huminto ako sa paglalakad at nakakunot ang noong bumalik sa pwesto nya. Bigla akong naguluhan sa gusto nya. Nagugutom tapos ayaw pala ng pagkain. Eh ano pala?Tinitigan ko syang mabuti at ngayon ko lang napansin ang unusual sa itsura nya.
—MAGGIE ELIZABETH SMITH—Three days from now ay uuwi na rin kami ni Liam sa bahay namin sa Manila. Everything has gone well between us during our stay here so far. Masaya naman ako dito habang magkasama kami ni Liam. Bigla ko kasing naramdaman ang presensya nya sa buhay ko bilang asawa.Noong nasa bahay kasi kami ay bihira lang kami magkita kaya siguro hindi ko maramdamang may asawa ako. Naisip ko pa nga noon na baka sinasadya nyang magkulong sa kwarto nya para makaiwas sa akin because he don't like me. But now? I don't know.Masyadong mabilis ang pangyayari kung bigla nya akong magugustuhan agad, diba? I love the idea but, I can't read his mind kaya hindi ko alam kung ano ang tumatakbo dito.Siguro ay sasamantalahin ko nalang ang pagkakataong nandito pa kami sa mansyon para kilalanin namin ng husto ang isa't-isa. Tama, gano'n nalang."Malamig na dito sa labas, apo. Bakit hindi ka pa pumapasok sa loob?" Napatingin ako sa likuran ko nang marinig ko si Lolo Enrico. It's already mid-Nove
—MAGGIE ELIZABETH SMITH—Naalimpungatan akong mabigat ang pakiramdam. Feeling ko ay may nakadagan saking mabigat na bagay. Hindi rin ako makagalaw dahil para akong nakagapos.Nanlaki ang mata ko nang sa pagbukas nito, ay makita ang mukha ni Liam na sobrang lapit lang sa mukha ko. Tulog na tulog parin sya. Kaya pala hindi ako makagalaw dahil mahigpit ang pagkakayakap nya sakin. Nakadagan pa ang hita nya sa hips ko! At noon ko lang din narealize na nakayakap din pala ako sa kanya!Ang pagkakatanda ko bago sya natulog kagabi ay naglagay pa sya ng harang sa pagitan namin gamit ang isang unan. Nasaan na 'yon?! Napagkamalan pa yata akong unan! Relax na relax sya sa pwesto nya eh.But infairness, masarap palang mayakap ng isang Kevin Liam Anderson. I'm wondering, nagka girlfriend na kaya sya before? Hindi naman na nakapagtataka. Sa tindig at itsura palang nya siguradong marami ang nagkakandarapa sa kanya.Gusto ko pa sanang magtagal sa ganoong posisyon pero naiihi na 'ko. Sino ba naman ang a
—MAGGIE ELIZABETH SMITH—That night, ay mas nauna akong magtungo sa kwarto. Masyado kasi akong napagod sa byahe ko kanina kaya mas minabuti ko nang maaga magpahinga. Sina Liam at lolo naman ay naiwan sa veranda at nag-uusap. Hindi na ako nakinig pa dahil tungkol sa company ang topic nila. Maa-out of place lang ako kapag nanatili ako.I decided to freshen up before bed. Kanina pa kasi ako nanglalagkit at hindi ako komportable. Kumuha lang ako ng malinis na towel sa closet at dumiretso na sa banyo. Bahagya pa akong napatili nang tumama sa balat ko ang malamig na tubig mula sa shower. Nasa malamig na lugar nga pala kami kaya aakalain mong may yelo ang tubig dito. I set the water heater to a more comfortable temperature. I will just take a quick bath para makapagpahinga na rin ako kaagad.Paglabas ko ng banyo ay laking gulat ko nang makita si Liam na ngayon ay wala nang pang itaas. Napansin ko rin ang bahagya nyang pagkagulat nang makita akong nakatapis lang ng tuwalya. Agad din naman ako
—MAGGIE ELIZABETH SMITH—Habang nasa bus ako, hindi ko tuloy maiwasan ang mag-isip. Tama ba ang ginawa ko? Hindi ba ako masyadong nag over react? Hindi ko naman din sya masisisi. Tama naman sya. He don't know me personally. Isang beses lang kami nagkita noon at mga bata pa kami and I wonder if he recalls that. Ni hindi nga nya alam kung saan ako nakatira. Even now that we're both adult. I don't have much insight about his personal world.His words hurt me but he's just speaking his mind. Should I give him the benefit of the doubt? Maybe he didn't mean to harm me naman. Marahas akong napabuga ng hangin nang mapagtanto kong mali ang ginawa ko. Hindi ko dapat sya iniwan doon. I'm a wife now. I should be more mature and understanding. Ngayon lang kami nagkausap so it's normal that he speak out his mind. Maybe it's part of his getting to know each other? Baka masyado lang talaga syang straightforward.Pag nakarating ako sa mansyon, magso-sorry agad ako sa kanya. Ang tanga ko naman kasi. Ma
—MAGGIE ELIZABETH SMITH—We're currently on our way to Anderson's mansion somewhere in Tagaytay. Nakatingin ako sa labas ng bintana habang iniisip ang sinabi nya sa akin kanina. Kung dati ay madali ko lang matanggap ang ideyang balang araw ay maghihiwalay din kami, ngayon ay hindi na. Nasasaktan ako. Kulang pa ba ang mga efforts na ipinapakita ko para mahalin din nya ako?"Hey, Maggie." Tawag nya na ikinalingon ko."Yes?" Kahit na nasasaktan ay mas pinili ko parin ang ngumiti sa kanya."What are you thinking?" Kelan pa sya nagkaroon ng interest sa iniisip ko? Well, maybe he's just starting a conversation para malibang kahit papaano. Malayo-layo pa kami sa mansyon at nakakainip nga naman sa byahe. Sasamantalahin ko nalang ang pagkakataong ito para makakwentuhan sya."Hmm... I'm just thinking about Lolo Enrico. I missed him so much." Sabi ko nalang kahit na hindi naman 'yon ang talagang iniisip ko."It seems lke you two are really close. Matagal na ba kayong magkakilala before the weddi