(Samantha POV)
“Please excuse us gentlemen. I seal the deal. Kailangan ko tangihan ang paki-usap niyo.”
“We just want to hear your approval Dr. Curie. Let us talk to you. Maganda naman ang ibibigay naming—.”
“I don’t want that anymore. I am done here.”
Tipong nawalan ng pasensya ang asawa ko.
Napasenyas sa mga tauhan namin na nasa tabi lang. Gumawa ng daan para makaalis na nga kami. At hinarang ang mga humahabol na negosyante.
Naibaling ko ang aking mga mata sa isang lalaking nakangisi sa amin.
Si Aiden.
Ngisi nito na sinisiguradong magkikita ulit kami.
Hindi ko hahayaan na mangyari yun.
Hinding-hindi na.
Tanging si Albert lang ang maari kong pagkatiwalaan sa mundong ito.
Si Aiden mismo ang tumalikod sa direksyon namin.
Mga tauhan naman ng asawa ko ang h
(Dr. Albert POV)“Stop!”I don’t think so na susunod sila sa akin.But they did.Napa-atras din ang ilan kong tauhan. Mauubos lang sila kung ipipilit nila.Mula sa anino ng mga puno, nagsilabasan ang mga taong lobo. They are not in their full form.Ang tatlong pares ng mga mata, familiar ito sa akin.Sila nga ang kanina pang nagmamasid sa amin.“What do you want?”“Dr. Curie, are you that fool man?” Tanong ng isa.Bakit nila ako hinahanap?“I am Dr. Albert Curie, but not the fool man you have said.”Ngumisi siya sa akin.“You are. Creating a weapon for a vampire is a foolishness act.”“Maybe I am. But this is your doing. You keep attacking humans. You murderers!”“Meron bang kai
(Dr. Albert POV)“Shhhh…”Napayakap ako sa kanya. Alam kong natataranta na naman ang kalooban ng asawa ko.“Lahat ng bagay Samantha, merong katapusan. Kailangan natin itong gawin. Sana pagkatapos nito, may kalayaan na tayo sa pagitan ng mga taong lobo at mga bampira.”“Albert…”“Shhh… Let’s come out with pride Samantha. They took us because they need us.”“Asaan na ang pangako mo sa akin?”“Sometimes there are things na di talaga natin makokontrol na darating sa buhay natin. Cheer up. We can overcome this obstacle. Trust me.”“Albert…”“Shhh. Don’t cry. Wag natin ipakita sa kanila na natatakot tayo.”Punas ko sa pamagitan ng aking daliri ng luhang umagos sa pisngi nito.Alam
(Dr. Albert POV)Napangisi ang Grand Alpha. Napahilot ng sintido niya. Halatang kinokontrol ang sarili.Muli akong tinitigan.Napabuntong hininga ito.I can’t feel a danger.Mahaba ang pasensya niya.Tumayo ito…“Make them follow me.”Siyang wala kaming magagawa kundi tumayo at sumunod sa Grand Alpha.Di ko alam kung saan kami nito dadalhin. Ngunit wala naman akong nararamdaman na kailangan kong ipangamba.Nakahawak ng mahigpit ang asawa ko sa aking braso. Alam kong natatakot siya sa situation na ito.Habang naglalakad kami, pinagmasdan ko ang paligid kung paano kami makakatakas ng asawa ko dito. Ang mga detalye at posibleng madaanan namin.Ngunit impossible.Napaka-higpit ng bantay nila. Ang struktura ng mansion, hindi biro.Paibaba kami sa isang basement.Ilang pinto din ang siyang binuksa
(Dr. Albert POV)Habang natutulog siya, nag-iisip ako kung paano makatakas.Andito sa harapan namin ang ilang resources. It can help though.When a knock halted me. Saka bumukas ang pinto.“Dr. Curie, the Grand Alpha, wants your presence.”Napalingon ako sa aking asawang tulog.“Walang mangyayaring di maganda sa asawa niyo. I bet my life for that.”A werewolf servant seems arrogant too.Ngunit isa sa katangian nila ang paninindigan ang siyang mga salitang binitiwan nila.Let’s put a test on it. Saka may choice ba ako?WALA.Ilang ulit ko na itong itinatatak sa isipan ko.Hinatid nila ako sa isang patio.Sinalubong ako ng sariwang hangin. Medyo mahamog. Hamog na lalong nagpaganda ng paligid.Kumikislap sa damuhan dahil sa patak ng tubig. Parang diamanteng hinihikayat kang lumapit.But it was a trick o
(El POV)Sa akala ni Lupoz ako itong mapapagod, sadyang nababagot lang ako. Habang si Lupoz pinagpapawisan dahil agad ko naman natatapos ang pinapagawa niya sa akin.“Should we dismiss our class early instead Lupoz?”“We need to stick with your schedule Young Master EL.”Kinuha ko ang mga isang libro.“We already done with this.”Bato ko ng libro sa shelf nito. Alam kong maayos itong makakasalpak sa kinalalagyan.Napangiti ako.Uncle Rankin used to do that.At kung agad man kaming nakakatapos, the lesson which makes me excite, yung…“How about sparring, Lupoz?”Pang-aasar ko sa kanya.Inalis ko na ang reading glass ko. Saka binigay sa isang utusan.Tumayo at dumaan para matapik ko sa balikat ang adviser ng aking ama. Sobrang, hindi siya makapaniwala sa a
(Dr. Albert POV)He is about to devour us when someone grab the neck of the wild werewolf.Malakas na ibinalibad ito sa may kalayuan. Sumadsad ito sa mabato.Agad kaming pinaligiran ng mga tauhan ng Grand Alpha.Then the man who save us, turn his face to our direction.The Grand Alpha.He is.But when he about to step forward, the insane werewolf won’t stop attacking us. And in just a blink of my eyes, tumalsik ang dugo nito sa amin.The Grand Alpha killed him by reaping his neck. Only by his bare hand. Napangisi sa amin ang Grand Alpha.“An example of uncontrollable werewolf. So please we need your help.”Ang mga salitang binitiwan ng Grand Alpha, sa likod ng ginawa namin.Nasaan ang hinihintay naming tulong sa mga bampira?Nasaan na?Naibalik kami sa Mansion ulit ng Gr
(EL POV)Si Tonette.Hindi lang siya.Napahilot na ako ng aking sintido. Bakit ganito ang mga babae? Normal bang maging sira ulo sila?Sa pinaka-itaas na palapag, kung nasaan nakakulong ang mag-asawang tao. Yung babae sinusubukan din makatakas sa pamagitan ng bintana.O mga taong babae lang ang ganito?Agad naman kumilos ang mga tauhan na nakapansin din sa mga pinagagawa nila.Napangiti na lang ako.Dahil si Tonette, bumati sa kanya ang aking ama. Matapos nito maibaba ang sarili sa bintana. Akala ni Tonette, matatakasan na niya ang Grand Alpha.Bilang paliwanag ni Tonette, inunahan niyang bungangaan ang Grand Alpha. Pinaghahampas ang likuran ng tuluyang buhatin ito ng aking ama papasok ulit.Tonette, ginusto mo ito. Habang yung babae sa itaas, mga tauhan mismo ang pumigil sa kanya.“Young Master EL,
(Dr. Albert POV)Everytime I attempt to make the antidote, Samantha ruined the brewed ingredients. She doesn’t want to cooperate with me. Kahit ilang ulit ko sa kanya pinapaliwanag na kailangan ko yun gawin.“Gumawa ka ng gamot Albert na papatay sa kanila!”Her scream.“Samantha, nakita mo naman sa kanila na di nila intension kidnapin tayo. Gusto lang nila magkaroon ng lunas sa sakit nila.”“Wag mong sabihing naniniwala ka sa kanila Albert!”“Do we have a choice?!”I shouted back.Siyang ikinasabunot ko sa aking sarili.Pagod na din ako. Tensionable. This is my first time masigawan ang asawa ko. Di ko sinasadya. Pero nangyari na. Di ko ito mababawi sa sorry lang.“I want also to get out here as much as possible! Kaya hayaan mo akong gawin ito!”