(Dr. Albert POV)
He is about to devour us when someone grab the neck of the wild werewolf.
Malakas na ibinalibad ito sa may kalayuan. Sumadsad ito sa mabato.
Agad kaming pinaligiran ng mga tauhan ng Grand Alpha.
Then the man who save us, turn his face to our direction.
The Grand Alpha.
He is.
But when he about to step forward, the insane werewolf won’t stop attacking us. And in just a blink of my eyes, tumalsik ang dugo nito sa amin.
The Grand Alpha killed him by reaping his neck. Only by his bare hand. Napangisi sa amin ang Grand Alpha.
“An example of uncontrollable werewolf. So please we need your help.”
Ang mga salitang binitiwan ng Grand Alpha, sa likod ng ginawa namin.
Nasaan ang hinihintay naming tulong sa mga bampira?
Nasaan na?
Naibalik kami sa Mansion ulit ng Gr
(EL POV)Si Tonette.Hindi lang siya.Napahilot na ako ng aking sintido. Bakit ganito ang mga babae? Normal bang maging sira ulo sila?Sa pinaka-itaas na palapag, kung nasaan nakakulong ang mag-asawang tao. Yung babae sinusubukan din makatakas sa pamagitan ng bintana.O mga taong babae lang ang ganito?Agad naman kumilos ang mga tauhan na nakapansin din sa mga pinagagawa nila.Napangiti na lang ako.Dahil si Tonette, bumati sa kanya ang aking ama. Matapos nito maibaba ang sarili sa bintana. Akala ni Tonette, matatakasan na niya ang Grand Alpha.Bilang paliwanag ni Tonette, inunahan niyang bungangaan ang Grand Alpha. Pinaghahampas ang likuran ng tuluyang buhatin ito ng aking ama papasok ulit.Tonette, ginusto mo ito. Habang yung babae sa itaas, mga tauhan mismo ang pumigil sa kanya.“Young Master EL,
(Dr. Albert POV)Everytime I attempt to make the antidote, Samantha ruined the brewed ingredients. She doesn’t want to cooperate with me. Kahit ilang ulit ko sa kanya pinapaliwanag na kailangan ko yun gawin.“Gumawa ka ng gamot Albert na papatay sa kanila!”Her scream.“Samantha, nakita mo naman sa kanila na di nila intension kidnapin tayo. Gusto lang nila magkaroon ng lunas sa sakit nila.”“Wag mong sabihing naniniwala ka sa kanila Albert!”“Do we have a choice?!”I shouted back.Siyang ikinasabunot ko sa aking sarili.Pagod na din ako. Tensionable. This is my first time masigawan ang asawa ko. Di ko sinasadya. Pero nangyari na. Di ko ito mababawi sa sorry lang.“I want also to get out here as much as possible! Kaya hayaan mo akong gawin ito!”
(El POV)“Let starve them.”Napabuntong hininga ang aking ama. Muling ipinikit ang mga mata.Hindi ko gusto ang naririnig kay Lupoz. Ngunit kung ano man ang mapagdesisyunan ng Grand Alpha, wala din akong magagawa.“Do it. No food and drinks in three days.”Siyang ikinangiti ni Lupoz.I just shake my head and turn my back.“But kapag pumayag ang asawa niya makapagtrabaho si Dr. Curie, ibigay ang kailangan nila. Nagkakaintindihan ba tayo Lupoz?”Narinig ko bago tuluyang tumalon sa terrace.I know clearly, this world is unfair. Namalayan ko na lang nasa harapan ako ng malaking ash urn.Ang pamilya ni Uncle Rankin.The twin, I miss them. Specially ikaw din, Uncle Rankin.Bakit kailangan ito mangyari sa inyo?To respect him, I slowly bow my head.Then my mother’s tomb tree.
(El POV)Bumangon ako.Ako na ang napangiti sa kanya.Wag niya akong minamaliit. Lalo na si Uncle Rankin. Gusto ko lang makita ang anyo niyang ganito bago ipakita kung hangang saan nga ba ang makakaya ko. Uncle Rankin was an ash werewolf, habang ang aking ama…. Uncle Rankin told me; he is the whitest werewolf he ever seen.“Thank you for a warmup.”Ngumisi siya sa akin.Umatake ito. Mabilis ko naman kaagad na-iwasan. Sa huli parang toro siyang hinaharap ko. Tumalon ako sa kanya. Tuluyang nahuli ang kanyang ulo ng braso ko. Agad ko siyang sinakal sa pamagitan ng aking braso. Saka ibinagsak sa kalupaan.Ngunit di ko inaasahan ang biglaang bangon nito. Siyang kamuntik nitong patayin ako sa pamagitan ng kanyang pangil.Binitawan niya ako bago pa man may mangyaring masama.Wow. Too powerful. Unti-unti niyang ikinabalik sa p
(Dr. Albert POV)“Iiwan ko ang asawa ko dito.”“Yun kung gusto mong may mangyaring di maganda sa asawa mo habang nag-iisa lang siya dito.”He has the point. Kaya isinama namin siya.Ayoko sana dahil di magandang bumalik sa kulungan ng mga baliw na lobo. Baka ano pa ang ika-depress niya kapag nakita muli niya ang sitwasyon.Mahigpit nakahawak sa akin si Samantha. At ang titig na ipinukol niya kay Lupoz, di maganda.Mutual lang ang nararamdaman naming dalawa. Tanging kami lang na dalawa ang magkakampi dito.Nang makarating kami sa underground, nakakabingi ang atungal ng mga taong lobo. Mga taong lobo na wala sa kanilang sarili.Ang sakit na ito, tinatawag nilang, TrelosfoMeis Myato.Binuksan ang isang kulungan. Isang mabangis na lobo ang nakakulong. Pumasok ang tauhan ng Grand Alpha. Mga makikisig at halatang
(Dr. Albert POV)“Let’s eat.”Nang inahin ko ang pagkain sa harapan naming dalawa. Na-ihubad ko ang apron. At aktong kakain na ako ng mapansin kong, napatitig lang si Samantha sa pagkain.“Wala ka bang gana? You need to eat Samantha.”Napatango siya sa akin.Sinubukan nga niyang kumain. Ngunit napapikit na lamang ako ng muli siyang tumakbo sa lababo.Sinundan ko siya, na-isuka niya ang lahat ng kinain.Talagang namumutla na siya.“Samantha…”Umangat ang kanyang paningin sa akin. Ngunit tuluyang nawalan ang malay nito sa aking bisig.Anong gagawin ko?Inihiga ko siya.Kinausap ko ang bantay namin. Kailangan ko ng doctor. An obstetrician.Di ko na alam ang gagawin ko. Nag-aalala ako ng husto sa asawa ko.Nang may pumasok, isang babae. Halata din ang pagiging arro
(Dr. Curie POV)Ipinagluto ko ulit si Samantha.Nang dalhin ko sa higaan ang pagkain, bakas sa mukha niyang ayaw kumain.“You need to eat Samantha.”Napatango siya.Sinubuan ko na ito.Ngunit di pa nga nakakatatlong subo… magsusuka na naman siya. Pinigilan niya. Naiiyak ito sa akin. Nilulunok ang kinakain.Alam kong nahihirapan siya.“I am sorry.” Nabigkas ko na lamang sa kanyang harapan.“Kung ganito ka lang naman nahihirapan, dapat pala… di na kita binuntis.”Di ko na siya napigilan ng isuka niya ang lahat nitong kinain. Pagkatapos muli na namang nahimatay.Nangangayat na ang asawa ko. Tipong parang ang bata na mismo ang nagkukusang sipsipin ang… dugo niya.Shit.Bakit?! Sa dami ng pagkain, bakit dugo pa ang gusto nito?
(Dr. Curie POV)Nang magising ako.Ang nasa harapan ko ngayon si Jacqueline.“Kamusta ang pakiramdam mo Dr. Curie?”Napansin ko ang maliliit na tubong nakatusok sa akin. Sinasalinan nila ako ng dugo.“Bakit di mo kaagad sinabi sa amin ang situation ng asawa mo?” Isang boses na dumagundong sa loob ng silid.Napayuko si Jacqueline sa pagpasok ng Grand Alpha. Kasabay ng pagbuntong hininga.Di ako makapagsalita. Kaya si Jacqueline ang hinarap ng Grand Alpha.“Kamusta?”“Kamuntik na siyang mamatay Lord Tyros. Ngunit agad naman namin naagapan.”Sagot ni Jacqueline tungkol sa kalagayan ko.“How about his wife?”“We send already a few men para bumili ng dugong kailangan ng asawa niya.”Napatango ang Grand Alpha. Ibig sabihin, alam na niya ang si