(Dr. Albert POV)
“Let’s eat.”
Nang inahin ko ang pagkain sa harapan naming dalawa. Na-ihubad ko ang apron. At aktong kakain na ako ng mapansin kong, napatitig lang si Samantha sa pagkain.
“Wala ka bang gana? You need to eat Samantha.”
Napatango siya sa akin.
Sinubukan nga niyang kumain. Ngunit napapikit na lamang ako ng muli siyang tumakbo sa lababo.
Sinundan ko siya, na-isuka niya ang lahat ng kinain.
Talagang namumutla na siya.
“Samantha…”
Umangat ang kanyang paningin sa akin. Ngunit tuluyang nawalan ang malay nito sa aking bisig.
Anong gagawin ko?
Inihiga ko siya.
Kinausap ko ang bantay namin. Kailangan ko ng doctor. An obstetrician.
Di ko na alam ang gagawin ko. Nag-aalala ako ng husto sa asawa ko.
Nang may pumasok, isang babae. Halata din ang pagiging arro
(Dr. Curie POV)Ipinagluto ko ulit si Samantha.Nang dalhin ko sa higaan ang pagkain, bakas sa mukha niyang ayaw kumain.“You need to eat Samantha.”Napatango siya.Sinubuan ko na ito.Ngunit di pa nga nakakatatlong subo… magsusuka na naman siya. Pinigilan niya. Naiiyak ito sa akin. Nilulunok ang kinakain.Alam kong nahihirapan siya.“I am sorry.” Nabigkas ko na lamang sa kanyang harapan.“Kung ganito ka lang naman nahihirapan, dapat pala… di na kita binuntis.”Di ko na siya napigilan ng isuka niya ang lahat nitong kinain. Pagkatapos muli na namang nahimatay.Nangangayat na ang asawa ko. Tipong parang ang bata na mismo ang nagkukusang sipsipin ang… dugo niya.Shit.Bakit?! Sa dami ng pagkain, bakit dugo pa ang gusto nito?
(Dr. Curie POV)Nang magising ako.Ang nasa harapan ko ngayon si Jacqueline.“Kamusta ang pakiramdam mo Dr. Curie?”Napansin ko ang maliliit na tubong nakatusok sa akin. Sinasalinan nila ako ng dugo.“Bakit di mo kaagad sinabi sa amin ang situation ng asawa mo?” Isang boses na dumagundong sa loob ng silid.Napayuko si Jacqueline sa pagpasok ng Grand Alpha. Kasabay ng pagbuntong hininga.Di ako makapagsalita. Kaya si Jacqueline ang hinarap ng Grand Alpha.“Kamusta?”“Kamuntik na siyang mamatay Lord Tyros. Ngunit agad naman namin naagapan.”Sagot ni Jacqueline tungkol sa kalagayan ko.“How about his wife?”“We send already a few men para bumili ng dugong kailangan ng asawa niya.”Napatango ang Grand Alpha. Ibig sabihin, alam na niya ang si
(Dr. Albert POV)“The Grand Alpha was out of the town. Kaya ang namamahala pasamantala dito, ay ako.” Sumilay ang ngisi niya. Parang nagwaging gumanti sa akin. “Ayoko naman sa pagbalik ng Grand Alpha, wala paring progress ang trabaho mo, Dr. Albert. Alam nating lahat, we need the antidote as much as possible. Or else, alam mo ang mangyayari. Magugutom ang asawa mo at mamatay na parang bampirang hindi naka-inom ng sariwang dugo.”“I’ll give mine instead.”“Martyr. Let see.” May pumasok na dalawang tauhan.“Lupoz! Ginagawa ko ang trabaho ko!”Dahil lumapit ang dalawang tauhan sa akin. Hinila ako nito at ikinulong sa laboratory.“Uulitin ko, kailangan mo ng mahanap ang antidote na hinihingi namin, kung hindi mamatay ang asawa mo.”&nb
(Dr. Curie POV)Di ko alam ang iniisip nila.Sa tingin ba nila makakatulong itong ginagawa nila?Hindi ako makapag-isip ng maayos dahil alam kong nahihirapan ang asawa ko.Narinig ko ang iyak niya.Hindi ito maganda.Sumisigaw ako sa loob ng kulungan kong to. Halos di ko maramdaman na kumakalam na ang aking tiyan. Inaalala ko ang asawa ko. Pareho ang sitwasyon namin. Ngunit malala sa kanya, dahil nagdadalang tao siya.Hangang sa narinig ko sa may pintuan si Samantha.Naisandal ko din ang aking sarili na namamagitan sa amin ang matigas na kahoy.Nagkwento ako sa kanya. Binabalikan ang nakaraan kung paano ko siya nakilala.Nahulog sa kanyang simpleng mga ngiti.Di ko namalayan tumulo ang luha sa aking pisngi. Talagang desperado akong mahanap ang antidote.Para sa aking asawa.Nais ko nang ibigay ang kalayaan sa kanya.Nang matigil
(EL POV)Nagmamasid ako sa boung silid.Isa-isa kong kina-katok ang mga bagay-bagay. Hangang sa isang maliit ngang figurine ako lihim na napangiti.Magkano kaya ito kapag ipinagbili ko?Isu-supot ko na sana ng…“Young Master.” Matanda ang boses nito. Lumingon ako na mayroong ngiti sa aking labi.Syempre ang butler ng pamamahay namin. Malalagot kapag tuluyan nawalan ng kayamanan ang boung pamamahay dahil sa ginagawa ko. Ginagawa ko ito para magkapera.Simple.Pilyo din pala ako.“How much do you think this object cost?”“It is worthless young master to your father. But since it has a sentimental value, you can’t sell that. It is your Mom furniture.”Ikinabalik ko nga.Kung gamit lang naman ng aking ina, hindi ko maaring galawin.“Well, paano ba ako magkakaroon
(EL POV)Ngumiti ng matapang at tumawa pa si Joaquin. May kayabangan nga naman talaga ito.“Dalawa ang pagkakamali ninyo sa pagpunta dito.” si Joaquin.Mula sa iba’t-ibang direction, nagsi-sulputan ang ilang mga lobo. Ambush na nga ang nangyayari para sa mga bampira. Napapaligiran na sila.“Una, territory namin ito. At walang sino man ang maaring manakot sa amin!”Ngumisi lang din bilang tugon ang namumuno sa bampira.Nagsimula na sila sa pakikipaglaban.Di ko namalayan merong bampirang sumulpot sa likuran ko. Ang malamig na bakal ng baril ang nagpataas ng aking kamay.Hudyat na sumusuko ako.Biglang bumungisngis ang nasa likuran ko.Sa aking pagharap yung matandang bampirang balabasin.Napabuntong hininga ako.“Sana nagdala ka ng makakain para maayos natin silang mapanuod, bata.”“Pangalawa, hahayaan
(El POV)“I am.” Amin ko sa kanya.“Ngunit hindi para sa akin.” Dahil sumilay ang mapakla niyang ngisi.“Nagdadalang tao ang asawa ni Dr. Curie.”“Dr. Curie. Seems familiar with me.”“He is the one who create the serum, upang makakilos kayo sa ilalim ng araw.”“Ah. I see. Kaya ba dinukot niyo sila? At nagbabakasaling gawan din kayo ng gamot sa kabaliwan ng ilan sa inyo? Bata, mas paniniwalaan ng mga tao ang mga bampira kesa sa inyo. Naniwala ba ang Dr. Curie na yan sa mga sinasabi mong meron sakit na lumalaganap sa inyo?”Napatango ako.“I understand. Oo, hindi sila kaagad maniniwala sa amin Wenziel.”Dahil nga sa mga lobong nawawala sa sarili. Nakakapatay ng maraming tao.“Naiintindihan lang ng mga tao, kailangan kami maglaho sa mund
(Leneth POV)“How is she?” Muli na namang tumalon ang puso ko sa kaba.Ang matandang bampirang gumahasa sa kapatid ko.Si Lupoz. Siya lang naman ang sinigawan ni Aiden kanina.Aktong papatayin ko siya sa pamagitan ng kutsilyo, nang naka-iwas ito sa pamagitan ng mga mata niya.Di ako makagalaw.“Okey lang siya Leneth.” tugon ko.“Lupoz. Ako mismo ang papatay sa mga kalahi mo kapag, hindi mo itinakas si Samantha sa pangalawa mong pinaglilingkuran!”Biglang sulpot ni Aiden.“Master Aiden,” Kalmadong lingon ni Lupoz sa abnormal na halimaw. Patay na patay kay Samantha.“Binabalaan ko kayo, di magandang matuklasan nila ang tungkol sa akin. Kaya kung maari tigilan niyo ako tungkol sa pag-gawa ng paraan para makuha ang asawa ni Dr. Curie. Wag kayong mag-aalala, maayos namang natapos nito ang paglilihi niya ng d