(Dr. Albert POV)
“The Grand Alpha was out of the town. Kaya ang namamahala pasamantala dito, ay ako.” Sumilay ang ngisi niya. Parang nagwaging gumanti sa akin.
“Ayoko naman sa pagbalik ng Grand Alpha, wala paring progress ang trabaho mo, Dr. Albert. Alam nating lahat, we need the antidote as much as possible. Or else, alam mo ang mangyayari. Magugutom ang asawa mo at mamatay na parang bampirang hindi naka-inom ng sariwang dugo.”
“I’ll give mine instead.”
“Martyr. Let see.”
May pumasok na dalawang tauhan.
“Lupoz! Ginagawa ko ang trabaho ko!”
Dahil lumapit ang dalawang tauhan sa akin. Hinila ako nito at ikinulong sa laboratory.
“Uulitin ko, kailangan mo ng mahanap ang antidote na hinihingi namin, kung hindi mamatay ang asawa mo.”
&nb
(Dr. Curie POV)Di ko alam ang iniisip nila.Sa tingin ba nila makakatulong itong ginagawa nila?Hindi ako makapag-isip ng maayos dahil alam kong nahihirapan ang asawa ko.Narinig ko ang iyak niya.Hindi ito maganda.Sumisigaw ako sa loob ng kulungan kong to. Halos di ko maramdaman na kumakalam na ang aking tiyan. Inaalala ko ang asawa ko. Pareho ang sitwasyon namin. Ngunit malala sa kanya, dahil nagdadalang tao siya.Hangang sa narinig ko sa may pintuan si Samantha.Naisandal ko din ang aking sarili na namamagitan sa amin ang matigas na kahoy.Nagkwento ako sa kanya. Binabalikan ang nakaraan kung paano ko siya nakilala.Nahulog sa kanyang simpleng mga ngiti.Di ko namalayan tumulo ang luha sa aking pisngi. Talagang desperado akong mahanap ang antidote.Para sa aking asawa.Nais ko nang ibigay ang kalayaan sa kanya.Nang matigil
(EL POV)Nagmamasid ako sa boung silid.Isa-isa kong kina-katok ang mga bagay-bagay. Hangang sa isang maliit ngang figurine ako lihim na napangiti.Magkano kaya ito kapag ipinagbili ko?Isu-supot ko na sana ng…“Young Master.” Matanda ang boses nito. Lumingon ako na mayroong ngiti sa aking labi.Syempre ang butler ng pamamahay namin. Malalagot kapag tuluyan nawalan ng kayamanan ang boung pamamahay dahil sa ginagawa ko. Ginagawa ko ito para magkapera.Simple.Pilyo din pala ako.“How much do you think this object cost?”“It is worthless young master to your father. But since it has a sentimental value, you can’t sell that. It is your Mom furniture.”Ikinabalik ko nga.Kung gamit lang naman ng aking ina, hindi ko maaring galawin.“Well, paano ba ako magkakaroon
(EL POV)Ngumiti ng matapang at tumawa pa si Joaquin. May kayabangan nga naman talaga ito.“Dalawa ang pagkakamali ninyo sa pagpunta dito.” si Joaquin.Mula sa iba’t-ibang direction, nagsi-sulputan ang ilang mga lobo. Ambush na nga ang nangyayari para sa mga bampira. Napapaligiran na sila.“Una, territory namin ito. At walang sino man ang maaring manakot sa amin!”Ngumisi lang din bilang tugon ang namumuno sa bampira.Nagsimula na sila sa pakikipaglaban.Di ko namalayan merong bampirang sumulpot sa likuran ko. Ang malamig na bakal ng baril ang nagpataas ng aking kamay.Hudyat na sumusuko ako.Biglang bumungisngis ang nasa likuran ko.Sa aking pagharap yung matandang bampirang balabasin.Napabuntong hininga ako.“Sana nagdala ka ng makakain para maayos natin silang mapanuod, bata.”“Pangalawa, hahayaan
(El POV)“I am.” Amin ko sa kanya.“Ngunit hindi para sa akin.” Dahil sumilay ang mapakla niyang ngisi.“Nagdadalang tao ang asawa ni Dr. Curie.”“Dr. Curie. Seems familiar with me.”“He is the one who create the serum, upang makakilos kayo sa ilalim ng araw.”“Ah. I see. Kaya ba dinukot niyo sila? At nagbabakasaling gawan din kayo ng gamot sa kabaliwan ng ilan sa inyo? Bata, mas paniniwalaan ng mga tao ang mga bampira kesa sa inyo. Naniwala ba ang Dr. Curie na yan sa mga sinasabi mong meron sakit na lumalaganap sa inyo?”Napatango ako.“I understand. Oo, hindi sila kaagad maniniwala sa amin Wenziel.”Dahil nga sa mga lobong nawawala sa sarili. Nakakapatay ng maraming tao.“Naiintindihan lang ng mga tao, kailangan kami maglaho sa mund
(Leneth POV)“How is she?” Muli na namang tumalon ang puso ko sa kaba.Ang matandang bampirang gumahasa sa kapatid ko.Si Lupoz. Siya lang naman ang sinigawan ni Aiden kanina.Aktong papatayin ko siya sa pamagitan ng kutsilyo, nang naka-iwas ito sa pamagitan ng mga mata niya.Di ako makagalaw.“Okey lang siya Leneth.” tugon ko.“Lupoz. Ako mismo ang papatay sa mga kalahi mo kapag, hindi mo itinakas si Samantha sa pangalawa mong pinaglilingkuran!”Biglang sulpot ni Aiden.“Master Aiden,” Kalmadong lingon ni Lupoz sa abnormal na halimaw. Patay na patay kay Samantha.“Binabalaan ko kayo, di magandang matuklasan nila ang tungkol sa akin. Kaya kung maari tigilan niyo ako tungkol sa pag-gawa ng paraan para makuha ang asawa ni Dr. Curie. Wag kayong mag-aalala, maayos namang natapos nito ang paglilihi niya ng d
(EL POV)“It will never be. He is not weak as like you. EL, do what you need to do.” Kampanteng sinabi ng aking ama.Napatango ako. At bahagyang yumuko. Malaki ang respeto ko sa aking ama.Ikinatakbo ko na sa hagdan.Naririnig kong pilit kumakawala ng paniki sa aking ama.Di naman siya makakatakas sa Grand Alpha.It is chaos.Uncontrollable werewolf and vampires. Sabay-sabay na umatake sa amin.Ngunit sa pagdating ng Grand Alpha, I know sooner, everything will be calm again.Hinanap ko nga si Dr. Curie. Ang amoy niya ang sinusundan ko kahit nga ang gulo na ng paligid.Nang marinig ko ang tili ng aking kapatid.Si Yana.Agad kong sinipa ang pinto ng isang silid.Si Dr. Curie at Yana, sa pagitan ng ilang bampira.“Kuya El! Tulungan mo kami!” Sigaw ni Yana.Mukha ni Dr. Curie, hindi ko na ma-ipinta. Tak
(Dr. Albert Curie)“Focus on breathing my dear.”Nagsipasukan ang ilang alalay ni Dra. Jacqueline.Inihanda namin si Samantha. Sinusubukan di ipikit ang kanyang mga mata.I know nagtitiis siya sa sakit.Nakipagtanguan ako kay Dra. Jacqueline.“Scalpel.” Bigay sa kanya ng instrumento.Unti-unti na nga nitong sinusugatan ang tiyan ng asawa ko.Nang biglang natigilan si Dra. Jacqueline. Mga mata nito na biglang nag-ibang anyo.Nabitawan ang scalpel…“I…”“Dra. Jacqueline!” tawag ko sa pangalan niya.Napa-atras sa amin.Saka sa harapan ko mismo nagbago ang anyo niya sa pagiging lobo.Aatakihin sana nito ang asawa ko, ng humarang ang binatilyo sa kanya.Pinatilapon ni EL sa tabi ang doktora. Sanhi upang mahimatay
(El POV)Pumasok ako sa silid. Ikinalingon sa akin ni Uncle Leon.Naupo ako sa bakanteng upuan. Agad naman ako pinagsilbihan ng tsaa ng mga utusan.Nagbigay na lang ako ng respeto sa aking ama, sa pamagitan ng tango.“Andito sila para iligtas sila. Yang inaalagaan mo Tyros! Nalagasan tayo ng dahil sa kanila!”Ang hinanakit ni Uncle Leon.Siyang isinandal lang ng aking ama ang likuran nito sa upuan.Muling ipinikit ang kanyang mga mata.“Kamusta ang panganganak ng asawa ni Dr. Curie?” tanong sa akin ng aking ama.Binalewala ang kapatid niya. Nang kikilos si Uncle Leon para sugurin ang Grand Alpha, humarang na ang mga tauhan sa kanya.Nakita ko na lang na naiyukom ni Uncle Leon ang kamao niya.Sa totoo lang Uncle Leon ganyan ang aking ama. Di muna binibigyang sagot ang mga tanong na mahirap sagutin. But I assure you, he is thin