Kabanata 1

Maaga akong nagising. Wala naman akong masyadong gagawin sa araw na ito ayon sa schedule ko, pero ayos na rin na maaga akong nagising. I can help Mama and I could do a lot of things na wala sa schedule ko ngayon.

Nagtungo ako sa bathroom para magtoothbrush at maghilamos bago ko napagdesiyunang bumaba na.

"Good morning, Athena. You're coming with me today." Bungad ni Mama sa'kin pagtapak ko sa loob ng kusina.

"Good morning. Where to, Mama?" I politely asked as I kissed her cheek.

"Sa ospital, anak. Hinahanap ka na ng mga pasyente ko." She chuckled softly.

My mother is a doctor. My father was, too. But he's.. long gone. Kaya kami na lang nina Mama at ng kakambal ko ang naririto sa bahay.

Speaking of kambal.

"Why don't we bring Apollo with us, Mama?" Tanong ko habang minamata ang paborito kong sandwich na ngayon ay ginagawa ni Mama.

"No, Athena. Busy ako." Biglang sumulpot sa gilid kosi Apollo kaya muntik na akong mapatalon sa gulat. Hinalikan niya ako sa pisngi bago nagtungo kay Mama and did the same thing.

Napairap ako. Busy? Neknek niya.

"Busy sa babae?" Pagbibiro ko ngunit nakatanggap lamang ako ng isang masamang tingin mula sa kaniya.

"Shut the hell up, Athena." Inirapan niya ako.

Malakas akong natawa. Napakapikon talaga ng isang 'to. T'saka kung makairap ang lalaking 'to, daig pa ang babae.

"Apollo, how many times do I have to tell you not to say curse words in front of me?" Mama said in a warning tone.

She glanced at my twin brother for a second and continued making a bunch of sandwiches.

Kumunot ang noo ko.

Tatlo lang naman kami. Bakit ang dami naman yata ng ginawa niyang sandwiches ngayon?

Nilingon ko si Apollo at nginisihan ito. Inismaran niya lang ako at inirapang muli kaya napahagikhik na naman ako.

"Oh, tama na 'yan, Athena. 'Wag mo nang masyadong asarin si Apollo't alam mo namang napakapikon niyan."

Tumunog ang telepono ni Apollo hudyat na may text message siyang natanggap. Ilang segundo siyang natahimik habang binabasa ang mensahe bago muling bumaling kay Mama.

"Ah, Mama, I think I'll cancel my inuman session with my bandmates. Sasama ako sa inyo ngayon. I'm going to accompany my bestfriend." My twin said and immediately got a sandwich before running upstairs.

"Apollo!!" I screamed.

Damn it, kinuha niya ang paborito kong sandwich na may palaman na bacon and cheese! That dimwit.

Nanlulumo kong tinignan ang nanay ko. "Mama, wala na bang ibang sandwich na bacon and cheese ang palaman?"

"I'm sorry, honey. I forgot to buy groceries yesterday. Mamimili nalang tayo pagkatapos natin sa ospital." She smiled at me.

"But-"

"Come on, Athena. It's just for a day na hindi ka makakakain ng paborito mong breakfast. It's time you come out of your comfort zone, you know." She winked.

Mabilis kaming nakarating sa ospital na pinagtatrabahuhan at pagmamay-ari ni Mama. Syempre, malapit lang din naman 'yung exclusive subdivision ng mga De Bonnevie sa ospital na iyon.

De Bonnevie Medical Hospital.

Lolo originally owned the hospital. But when he retired, kay Papa niya ito ipinamana. But since Papa's already gone, kay Mama niya ito ipinamahala. My mother didn't want to take care and inherit the hospital since she think it's not hers to begin with, but she had no choice, since Papa's other siblings already inherited their other businesses. Siya ang asawa ni Papa at siya lang rin ang doktor sa pamilya kaya otomatikong sa kanya talaga ipapamahala ni Lolo ang ospital.

Plano ni Mama na ipamana sa isa sa amin ni Apollo ang ospital pero wala ni-isa sa amin ang magdodoktor. We both wanted to be professors. So I think Mama will let our cousins who would want to become a doctor inherit the hospital. She has no choice, anyways.

The reason why Mama wanted me to go with her to the hospital is because I'm good at communicating, or should I say, paborito ako ng mga pasyente niya, lalo na ng paboritong pasyente niya.

Kilala ako sa ospital, hindi lang bilang anak ng Doktorang nagmamay-ari ng mismong ospital o bilang isang De Bonnevie, kun'di dahil na rin sa pagiging mabait ko sa mga pasyente. I talk to them, or sing them a song para hindi sila mabored. I'd sometimes cheer them up, tell them not to give up because it's not their time yet. I'm someone who makes the patients happy, so I'm basically a clown or the entertainer in the hospital.

Kidding.

The nurses and doctors are fond of me, too, ever since I was a kid. They liked Apollo, too, pero lagi kasi iyon nagtatago kapag maraming tao. Ayaw niya ng maraming tao. Kaya ako lang ang laging nakakausap nila.

Kahit medyo walanghiya iyon pagdating sa akin at sa mga taong kaclose niya, mahiyain iyon sa iba 'no. Hindi lang halata.

Nauna na si Mama sa pasyente niyang kapatid pala ng bestfriend ni Apollo. Eto kasing isa, dumaan pa sa Mini Stop! Ang lakas lumamon ng isang 'to. Hindi ba siya nakuntento sa sandwich na kinain niya kanina?

"Ate Eva!" Artemia, a seven-year old patient came running into my arms. Muntik na kaming matumba nang dumamba siya sa'kin, buti at inalalayan kami ng kapatid ko.

She's Mama's favorite patient. And my favorite kid.

"I missed you so so so much!" Her high-pitched voice made me smile widely. She pinched my cheeks then showered my face with kisses.

Pinatititigan na kami ng mga tao sa hallway at napapangiti na lang sila nang makita ang pinaggagagawa sa akin ng batang ito.

I laughed at her cuteness.

"I missed you, too, Mia." I kissed her forehead.

"Magaling na ako, Ate! Pwede na ako umuwi!" Masayang aniya.

She was diagnosed with leukemia. But she's perfectly fine now. She fought it. I must say she's a strong girl.

I smiled warmly at her. I am beyond happy for her and I am so proud of her.

"I am so proud of you, Mia. You fought it! I'll visit you in your house, then?" I smiled at her.

She smiled and happily nodded. Maya-maya, bigla siyang sumimangot.

"Oh, bakit?" Nag-aalalang tanong ko. Baka kasi napaano 'to.

"Kanina ko pa kasi hinahanap si Kuya, e. Ang sabi ni Nurse Sarah darating raw si Kuya para i-uwi na ako kaso anong oras na, wala pa rin siya." Humaba ang nguso niya.

She then looked at my brother behind me.

"Aha! Kaibigan ka ng kuya ko 'no? Pamilyar ka kasi po." Naniningkit ang mga mata niya habang pinakatitigan ang kakambal ko. "Tsaka teka, bakit kamukha mo po si Ate A? Anak ka rin po ni Dra. X?" She asked with pure curiosity.

Apollo chuckled. "I might be your brother's bestfriend, and Athena's twin brother."

Mia's mouth formed an 'O'.

"Wow! Twins!" Natutuwang aniya.

My brother nodded his head.

"Pero sabi na 'e, kaibigan lang talaga kayo ni Kuya! Akala ko kasi jowa ka niya. May nakapagsabi rin kasi sa'kin na may jowa raw na lalaki Kuya ko kaya hanggang ngayon wala pa rin siyang girlfriend. Puro lalaki raw lagi kasama!" Kwento niya. Maya-maya ay ngumuso siya, "Pero wala namang problema kung may boyfriend siya at hindi girlfriend, ah." Dagdag niya pa.

Humalakhak si Apollo. "Malamang, mga lalaki ang kasama niya kasi puro lalaki lang din mga kaibigan niya, bata."

Tumango-tango si Mia bago bumaling sa'kin. She then pulled my hand together with Apollo's.

"Tara, doon po muna tayo sa kwarto ko. Hintayin natin si Kuya!" She was smiling from ear to ear.

Pilit siyang sinasaway ng nurse na nagbabantay sa kanya na huwag siya masyado maglikot dahil baka mapano siya. But the little girl just shrugged it off and promised to take care of herself. Wala nang nagawa ang nurse at hinayaan nalang siya.

Natawa ako ng marahan. I can see how bright her smile was while telling us stories about her brother. She must love him very much, huh.

And for a seven-year old kid, she's intelligent and pretty adorable. She is really a jolly kid.

Nang makarating kami sa harap ng pinto ng kwarto niya, nagdadaldal siya habang binubuksan ang pinto. Nauna silang pumasok ni Apollo ngunit pareho silang napatigil sa hindi ko malamang dahilan.

"Kuya!"

"Bro!"

Ah, andito na pala ang kuya niya, eh.

"Kuya, andito ka na pala!" Kahit nasa labas pa ako ay rinig na rinig ko pa rin ang excitement sa boses ni Artemia.

Naiwan ako sa labas dahil kinakausap ko pa ang nurse na nagbabantay kay Mia.

"Ako na ang bahala sa kanya, Nurse Sarah. Magpahinga ka muna." Nginitian ko ang nurse.

Ngumiti rin ang nurse sa akin at tumango bago ito tumalikod at naglakad palayo.

Pumasok na ako sa loob at rinig na rinig ko ang nakakairitang boses ni Apollo.

"Bro! Gagi ka! Nakauwi ka na pala?!" He said.

"Yeah," I heard someone's low baritone voice answer with a hint of bored tone.

Just by hearing the man's voice, I shivered. Hindi ko alam ngunit nanayo ang mga balahibo ko sa katawan sa hindi malamang dahilan.

Weird.

"Pota ka! Hindi ka nagsabi! Buti nandi-" Hindi na niya natapos ang sasabihin niya sa lalaki nang makita akong papasok ng silid.

"Athena!" Mabilis niya akong hinila palapit sa kaniya at sa lalaking nakaupo sa kama. Naabutan kong nakasandal ang likod ng lalaki sa headboard ng kama at nakahalukipkip.

The first thing I noticed was his blue eyes. Nagkatitigan kami ng ilang sandali and for a second, I thought his expression changed. Ngunit sandali lang iyon at agad na nawala. O guni-guni ko lang siguro iyon.

Bahagyang napataas ang kilay ko sa nakikita. Kumportableng nakaupo ang lalaki sa kama na animo'y siya ang pasyenteng dapat na nakahiga roon kahit hindi naman.

Pangarap niya bang magkasakit at maging pasyente rito? Halos magrolyo ang mga mata ko sa naiisip pero matinding pagpipigil ang ginawa ko. Baka masabihan pa akong attitude, e.

"Athena, this is my bestfriend, Ares." He pointed at the man. "Ares, this is my twin sister, Athena." Pormal na pagpapakilala niya sa aming dalawa ng kaibigan niya.

"Hi!" I greeted him with a smile. Tumango lang ang lalaking nagngangalang Ares at bahagya lamang itinaas ang sulok ng labi. Ngunit hindi niyon napigilan ang paglabas ng malalalim niyang biloy.

Napansin siguro ni Apollo ang pagtataka sa mukha ko kaya tumikhim siya.

"Hindi kasi naglalagi sa Pinas ang ugok na 'to kaya minsan ko lang makita. Ngayon ko lang napakilala dahil ilang taon na rin noong umuwi siya dito. I also tried to introduce you both to each other the last time he went here but you refused 'cause you said you were busy!" Mahabang paliwanag ni Apollo.

My mouth hung open.

Oh, so ito pala 'yung dapat niyang ipakilala sa akin dati pero tinanggihan ko? Akala ko kasi i-rereto niya na naman sa akin. T'saka totoong busy ako noong panahon na iyon, 'no.

I bit my lower lip because of embarrassment and glanced at Ares' way who was, unfortunately, staring at me.

H-Huh?!

Laking pasalamat ko na lang na hinila ako ni Artemia paupo sa couch na medyo may kalayuan sa kama.

Artemia is a life saviour! Ready na sana akong magpalamon sa lupa, eh. Kung makatitig kasi iyong kapatid ni Artemia, naninindig lang ang balahibo ko at hindi ko alam kung bakit ganoon ang nararamdaman ko.

Mia then nudged my arm that made me come back to my senses.

I looked at her, confused as to why she suddenly nudged my arm.

"Ate, pogi ng kuya ko 'no?" Binigyan niya ako ng nanunuksong tingin.

Kumunot ang noo ko sa inaasta niya.

"Why are you giving me that look?" I am really confused as to why this kid is grinning widely.

"Ang ganda mo, Ate." She grinned.

"What?" Naguguluhang tanong ko.

"Bagay kamo kayo ng Kuya ko." She giggled, para bang kinikilig sa mga salitang binitawan niya.

"Mia!" Mabilis na saway ko sa kaniya. Sinulyapan ko ang kapatid ko at iyong si Ares at nakahinga naman ako ng maluwag nang hindi naman nila narinig ang pinagsasabi nitong bata sa tabi ko.

Nakakahiya. Buti hindi kami naririnig ng dalawa na masinsinang nag-uusap sa may kama.

"Gusto kitang maging kapatid, 'e. Kapag naging kayo ni Kuya ko, e'di magiging kapatid kita!" Masayang sambit niya pa  na siyang ikinapula ng mga pisngi ko sa kahihiyan.

"Artemia!"