Novels by Lae Oliveira

Hindi nangyari ang gusto ko.Nalaman ni Daddylo ang nangyari sa pagitan namin ni Ate Ashlyn kaya't wala na akong nagawa ng inutusan niya ang kambal kong i-uwi ako sa manoir. He was so mad and afraid at the same time that something would happen to me and the baby inside my womb.Mabilis akong inalis ni Apollo sa lugar na iyon kahit na halos mamatay na ako sa pagmamakaawa na payagan akong makita si Ares, pero hindi sila nakinig sa akin.Hindi ko man lang nasilayan si Ares kahit sa huling pagkakataon man lang sana."Athena,"Hindi ko pinansin ang pagtawag sa akin ni Apollo. Wala akong ibang ginawa kun'di ang tahimik ma umiyak habang nakahiga sa kama ko. I heard him sigh.Wala ni isa sa amin ang binigyan ng pagkakataong makita si Ares. Walang De Bonnevie ang pinayagan ni Ate Ashlyn na masilayan ang kapatid niya. I'm hurting but I surely know that Apollo's hurting

“W-What..”Binigyan kami ni Mrs. Lynn Mansueto ng isang mabining ngiti.“Buhay ang kapatid ninyo, Athena. Hindi siya kailanman binawi sa atin ng Diyos.”Natakpan ko ang bibig ko sa gulat. Huwag mong sabihin sa akin na nagsinungaling si Tita Solene sa amin?“I-Imposible po iyan.. Ang sabi sa amin ni Tita Solene ay.. wala na ang kapatid namin..” Umiling-iling ako, hindi makapaniwala sa isiniwalat ng mag-asawa sa harapan namin ng kakambal ko.Umiling naman si Mr. Anton, “Iyon din ang akala niya, Athena. Akala niya ay namatay ang anak niya kay Apollonius. Pero hindi. Dahil ang totoo, buhay na buhay ang anak nila. Sayang nga lang at hindi nalaman ni Solene ang katotohanan bago pa man siya binawian ng buhay..” Malungkot na aniya.“Paano po naging posible iyon? How come she didn't have an idea that her own child

The next few days weren't fine at all. It’s been exactly three weeks since I left the Philippines for a stress-free pregnancy here in France. Walang araw na hindi ko sila namimiss. Araw-araw, gabi-gabi akong nangungulila sa kanila.. lalong lalo na kay Ares.There are nights where I just stare at the ceiling and overthink things. Then I’ll start crying, remembering all that has happened in my life. I can’t help but scroll on my gallery and look for my photos with Ares. Walang kwenta ang pagpunta ko rito sa France para malayo sa stress dahil nas-stress pa rin naman ako.To be honest, things are not going well with me but I am trying my best to be better. I always flash a smile like always, like before. Like I wasn't even affected at all. But deep inside, I am dying. But I am trying to be strong for the people around m

Tahimik lang ako sa buong biyahe papuntang airport. Isang pribadong jet plane na pag-aari ni Uncle Max ang sasakyan namin ni Apollo at Kuya Ryden papuntang France. Kasama namin si Kuya Ry dahil may kailangan siyang asikasuhin sa business ng mommy niya doon sa France. He’ll go on a business trip, I think. Clothing line ang negosyo nila ngunit kahit na lalaki siya at isang abogado, bihasa na siya sa negosyo nilang iyon. Bago pa man siya naging ganap na abogado ay siya na ang minsang naghahandle ng business ni Tita Amora. Pero siguro pagka-graduate ni Mari ay magfofocus na lang siya sa law firm nila, since interesado naman ang dalagitang iyon sa business nilang clothing line. “I’ll stay in France for one to two weeks. Or more, probably. Yes. Send me the details. I may be on a business trip but I can still work on it, Attorney.” Rini

I’m.. what? “Pardon?” Wala sa sariling sambit ko. “You are pregnant, Miss Athena. That is why you should stay healthy and avoid the things that would stress you out, lalo na ngayon na nagdadalang-tao ka. Hindi na lang ang sarili mo ang kailangan mong alagaan because you're bearing your child.” I’m.. pregnant? “Good thing at maaga nating nalaman ang pagbubuntis mo. Sa ngayon, hindi pa visible ang baby bump mo since three weeks pa lang naman. But by ten weeks, magiging halata na ang umbok sa tiyan mo.” She added in a happy tone. “By the first trimester of your pregnancy, you’ll feel nauseous and even vomit, or what we call morning sickness. Other sy

Hindi ko inalintana ang sasabihin ng pamilya ko at kaagad na tumakbo papuntang garahe para magmaneho patungo sa ospital. Shit! This is what I'm saying. Kaya pala kanina pa ako hindi mapakali. I should've listened to my guts. Dapat hindi muna namin sila pinaalis gayong masama ang panahon. Tita Solene, Tito Andréz, Asher, Ares, and Artemia were all inside that car. And I don't know what to do anymore! Ang sabi ng kapatid ko ay kritikal ang kondisyon nilang lahat. Oh my God. This is all our fault. Especially mine, kung sana lang hindi ako nagpadala sa emosyon ko, kung sana lang pinagana ko ang kabutihan ko, I shouldn't have let them leave the village even when the rain is pouring hard. Dapat ay pinakiusapan ko sina Dad na kahit patuluyin muna sila sa kabilang mga bahay tu