Kabanata 9

Magulo sa top floor. Nagkalat ang mga pinsan ko sa kung saan-saang bahagi ng top floor. Palibhasa, Mama's not here because she's the one attending to Daddylo.

Wala pa kaming natatanggap na balita sa kalagayan ni Dad kaya hindi namin maiwasang kabahan. Dinadaan na lang ng mga pinsan ko sa mga kalokohan ang kabang nararamdaman para pagaanin ang loob naming lahat.

Magiging ayos din ‘yon si Daddylo. Siya pa ba? Kakayanin niya iyon. 

"Huwag nga kayong maglilikot masyado!" Asar na bulyaw ng kapatid ko sa mga pinsan naming may kanya-kanyang ginagawa.

Halos matawa ako sa kapatid ko dahil isa siya sa pinakamaloko at makulit pero ngayon ay naiirita siya sa kapwa niya maloko at makulit!

Kami ni Mari ay narito sa kusina, nagbebake ng cookies. Island counter lamang ang tanging nagbubukod ng kusina, dining, at living area kaya kitang kita mula rito ang kabuuan ng kwarto at ang mga pinsan naming may kanya-kanyang ginagawa.

Si Apollo na nakaupo sa high stool sa island counter at naiinis na pinagmamasdan ang mga pinsan naming maiingay. Samantalang si Gray, ang bunso sa aming magpipinsan, ay nasa isang tabi at tahimik na nagbabasa ng school textbook habang nay nakapaslak na earphones sa tenga. Si Marcel naman ay nasa balcony, nagyoyosi habang tanaw ang syudad sa labas at kausap si Iver. Sina Lars at Law naman ay maingay na naglalaro ng xbox sa sala habang si Lander naman ay pinagdidiskitahan ang tahimik at seryosong si Gray.

This is the other side of the De Bonnevie cousins that the public doesn't know about. Pwera na lang kay Lander na well-known playboy at maloko.

Ang lima pa naming pinsan ay wala ngayon dahil may kaniya-kaniya silang trabaho at pag-aaral na inaatupag. Ngunit sabay na napatawag ang lima nang mabalitaang inatake sa puso ang Dad sa mismong birthday niya pa talaga.

Pesteng prank din kasi iyon at mukhang hindi talaga nakayanan ni Dad at nanakit ng husto ng puso niya. Bwisit na Lander at Lars!

Fun fact, halos lalaki lahat ang mga pinsan namin. Apat lang kaming mga babae sa aming magpipinsan. We are all fourteen and the rest are already boys.

Almost everyone rushed here in the hospital when our grandfather had a heart attack. Halos mahimatay ang lahat sa kaba. Lalo na ang mga Tito at Tita at si Mommyla na hindi magkaugaga habang tuwi-tuwina ang pagtawag sa amin at tinatanong ang kalagayan ni Dad.

Ini-serve namin ni Mari ang cookies sa sala at dining matapos naming ma-i-bake iyon lahat. Agad na nagkumpulan ang kalalakihan sa cookies na para bang kaninapa sila gutom na gutom.

They didn't get to eat breakfast, anyways, so it's understandable.

“It was so grabe talaga, Ate A! I was so kaba when Dad was having his heart attack. I immediately thought of calling the hospital, buti na lang he was rushed on time!” Pagkukwento ni Amari na saksi sa mga nangyari kanina.

Kalaunan ay nalaman ng lahat na hindi pala inatake si Dad dahil sa prank ni Lander at Larson sa isang kasambahay na unfortunately ay nadamay si Daddylo. Mama stopped by kanina and she informed us sa kalagayan ni Daddylo. She said he didn't take his meds kaya umatake ang sakit niya sa puso. He's fine now and that he just needs rest and he needs to be away from stress.

Nakatira kasi sa manoir o main mansion ng Bonnevillege, kung saan kasalukuyang nakatira si Daddylo at Mommyla, ang pinakamakukulit naming mga pinsan namely; Lander, Iver, Lars, and Law. They were tasked by their parents to stay there for how many weeks at i-monitor ang kalagayan ng aming lolo at lola. Unfortunately, their parents made the wrong decision of putting the four together. Sumasakit ang ulo ni Mommyla at Daddylo sa kanilang apat.

He even once said,

"Karma ko na ba ito sa pagiging maloko ko noong kabataan ko? Hindi nga makukulit ang mga anak ko, ayun pala ay naipasa sa mga apo ko ang mga kalokohan ko!" Hindi ko maiwasang maalala ang problemadong mukha ng Dad kaya napangiti ako.

Next week ay kami nina Apollo, Gray, Kuya Dave, at Marcel ang naatasang manatili roon ng ilang linggo. Our group is less chaotic kaya hindi sasakit ang ulo ni Daddylo sa amin. Mommyla can attest to that.

And yep, may schedule kami kung sino-sino ang magsstay roon sa manoir para may kasama sina Daddylo. 

Hindi rin naman labag sa kalooban namin ang manatili roon. Nag-aagawan pa nga kami dati sa schedule. Kadalasan sa mga lalaki ay atat na atat dahil raw busog na busog sila lagi 'pag nasa mansyon ni Dad. Sabagay, parang may piyesta sa tuwing naroon kami. Tapos ay nakakapaglaro pa sila ng golf sa malaking bakuran ng manoir at kung anu-ano pang sports na go na go naman si Dad na laruin. Kung makaasta ang matanda akala mo naman bagets pa rin at walang sakit na iniinda.

The softie ones are always excited to take care of Mommyla. 'Yung mga pinsan kong lumaki na close kay Mom at dala-dala palagi ang words of wisdom niya. My twin brother and I are Mommyla's favourite twins. Yep, kahit may pagkagago minsan ang kapatid ko ay Mommyla's boy 'yan. Kaya may soft side pa rin talaga siya.

Though, all of us have that soft side when it comes to family, especially to our parents and grandparents. We have this motto, pour toujours et à jamais, which is French for always and forever.

French because the surname De Bonnevie originated from France. Daddylo is from a French family who chose to stay and make a living in the Philippines, specifically in Cebu. So technically, he is a pure French man who grew up in the Philippines, has no Filipino blood but is proud to call himself a Filipino.

Meanwhile, Mommyla is also pure French. They met when she met an accident when she was having a vacation here in Cebu and Dad was the doctor attending to her. Natuto lamang siyang magtagalog at magbisaya sa tagal na niyang nanatili dito sa Pilipinas dahil matagal siyang sinagot ni Daddylo noon. At oo, siya ang nanligaw kay Daddylo.

Their story is so cute that all of us were amazed and even envy their love story. But Mommyla would always remind us all not to be envious of what other have that we don't. Just like their love story. She advised us not to find love, rather, wait for the right one.

"Chill ka lang habang wala pang nagpapatibok ng puso mo. Pero 'pag tinamaan ka na, aba, habulin mo! Huwag ka nang maghintay pa na ikaw ang habulin. Sapat na iyong naghintay ka na tumibok ang puso mo. Iyon nga ang ginawa ko sa Daddylo niyo dati, eh." Mommyla even joked about it one time.

What she adviced was somehow contradicting. Me and my cousins didn't understand it and even found her advice absurd. Wait and don't find for love raw pero biglang hahabulin 'pag nahanap na ang the one? Seriously, I don't get it. Nagugulo ang utak ko roon sa advice niya na iyon.

"Putangina, Lars, huwag kang magtago, tanga!" Nagising lamang ako sa malalim na pag-iisip nang marinig ang sigaw ni Law sa kapatid.

Hindi na sila naglalaro ng kung ano sa xbox. They're now facing their phones and I think I already know what they're playing, based on their exchanging of curse words.

"Tangina ka rin, Law! Huwag kang maingay, may kalaban akong minamatyag!" Lars hissed at his brother.

"Fuck shit ka, 'pag tayo na-defeat, lagot ka talaga sa'kin, Larson!" Bulyaw ni Lawson.

I knew it. They're playing Mobile Legends.

"Whatever, Lawson! As if I'm scared of you, twinnie."

Napailing na lang kami ni Mari dito sa kusina habang hinihintay na maluto ang iba pang cookies na ginawa namin at kasalukuyang nasa oven na.

"My head aches because of these boys. No wonder why Daddylo's always stressed of them. Like, hell, I am stressed and tired of their endless bickering, too!"

I sighed. Hindi lang naman kayo ni Dad, Amari. Tayong lahat naman sumasakit ang ulo sa mga lalaking ‘yan.

Hindi rin nagtagal sina Mari sa ospital. They immediately went home when Mama announced Dad will already be discharged by afternoon. Lander and Lars, on the other hand, presented to look after Dad. The others were already at the manoir doing some wonders.. or decorating, for short.

Binalitaan na rin nila ang iba pa naming pinsan, ang mga uncle, at si Mommyla. Kanina ay napag-usapan naming magpipinsan na isurpresa si Daddylo pagkauwi. Since it’s his birthday. T’saka pambawi na rin, gano’n. Kaming lahat na magpipinsan na ang hihingi ng paumanhin sa pagiging pasaway ng magkapatid na Lander at Iver. Kidding. Get together birthday celebration na rin dahil minsan na lang kaming magtipon-tipon lahat.

"Atheeva Narelle, sinasabi ko sa'yo, we're gonna be late!" Sigaw ni Apollo sa labas ng kuwarto ko dito sa office na mala-condo unit ni Mama.

Binilisan ko ang pagbebraid ng buhok ko. Nang matapos ay pinulot ko ang sling bag kong nahulog sa sahig dahil sa pagkakataranta ko kanina. Tumayo na ako mula sa pagkakaupo sa harap ng dresser at lumabas ng kwarto.

I'm wearing a white floral off-shoulder dress na hanggang sa itaas lang ng tuhod ko. I paired it with a brown strapped sandals and some accessories. My hair braided in fishtail had a big brown ribbon at the tip of it.

"Kung bakit ba kasi hindi kayo sumama sa kanila pauwi sa village?" Rinig kong tanong ni Mama kay Apollo na naka-blue printed polo shirt lamang na hapit sa katawan niya at khaki pants. Tinernohan niya ang get up niya ng paborito niyang rubber shoes na ginagamit niya tuwing naglalaro ng basketball.

Langya naman ng taste ng isang 'to.

Kidding. He actually looks good and fresh with his outfit today. Mukha siyang matino ngayon. 

"Aren't you coming with us, Ma?" I asked as soon as I went out of my room and kissed her cheek.

"Susunod ako, anak. I'll just clear my sched for today." She smiled warmly at me.

"Now go, you two. Baka ma-late pa kayo. Your Daddylo and cousins are probably on their way to the parking lot right now." She shooed us like we were some stray puppies. "Ingat sa pagdadrive ha, Apollo! Always keep an eye on your twin sister. You too, Athena, keep an eye on your brother. Take care of each other, okay?" Mga paalala niya sa aming dalawang magkapatid bago kami halos patakbong nagtungo sa elevator.

"Potangshet dapat maunahan natin sina Dad sa bahay!" Pagmumura ni Apollo na natataranta na habang katext si Lars at sinasabing nasa parking lot na sila ng ospital.

"Shit! Shit! Shit! Wala bang valet dito sa ospital?!" Tarantang sigaw niya pa nang nasa labas na kami ng ospital.

Nasa labas niya kasi pinark ang sasakyan niya kahit may parking space naman kami sa loob or underground parking lot. Katabi lang ng sasakyan niya ang sasakyan kong nakaparada rin sa labas.

"Tanga," naibulalas ko na lang.

Magkapatid nga kami.

Thankfully, nakarating kami sa manoir sa Bonnevillage just before Dad came home. Hindi siya masasabing on-time kasi late pa rin naman kami ni Apollo sa napagkasunduan naming oras na magpipinsan.

Filipino time, check.

"Napakatagal niyong dalawa, ha." Nakasimangot na ani Law. Si Lars naman ay nasa tabi niya at nakahalukipkip.

Parang tanga ang dalawang 'to, sa totoo lang. Dagdag pang nahihilo akong tignan silang dalawa dahil magkamukhang magkamukha ang mga gago.

Inirapan lang sila ni Apollo at nilagpasan. Napaismid ang dalawa sa inasta ng kapatid ko.

Nginitian ko na lang ang dalawa.

"Just don't mind my brother. Nagtatampo lang iyon kasi hindi naka-join sa paglalaro niyo ng ML kanina."

"Lies, Atheeva Narelle!" Rinig naming sigaw ni Apollo na hindi pa pala nakakalayo at narinig pa ang mga sinabi ko kaya nagtawanan kaming tatlo.

"Guys, nasa gate ng village na sina Dad!" Pag-imporma sa amin ni Mari na ka-text yata ang pinsan naming kasama ni Daddylo.

"No confetti's and other nakakagulat na paputoks, okay?! We might not want another Daddylo heart attack part two!" Pag-papaalala niya pa na hindi na namin mapigilang tawanan.

Mamayang dinner ay paniguradong kumpleto kaming pamilya dahil hindi pwedeng palampasin ng lahat ang birthday ni Dad. Our Uncles together with their wives, our Aunt and her husband, and our five other cousins will be here tonight. And we will finally be complete again.

Not completely, though.

Tumahimik kaming lahat at nagtungo sa kaniya-kaniyang puwesto nang marinig ang ugong ng sasakyan sa labas. Maya-maya pa'y bumukas ang pintuan at pumasok sa loob si Daddylo na naglalakad habang may nakaalalay na tungkod. Nakaalaalay rin sa magkabilang gilid niya sina Lander at Iver na paminsan-minsan niyang hinahampas ng kaniyang tungkod.

"Hijo de leche! Hindi ako pilay kaya hindi ko kailangan ng alalay!" Singhal ni Dad sa dalawa.

"Welcome home and happy birthday, Daddylo!" Sabay-sabay na sigaw naming magpipinsan na ikinagulat ni Dad.

Sinalubong naman siya ni Mommyla ng isang mahigpit na yakap.

"Oh, espèce de vieillard ennuyeux! You annoying old man! I was worried sick!" Said Mommyla as she started to sob.

Kaniya-kaniya kami ng iwas ng tingin. It hurt seeing Mommyla cry like that.

"Chut maintenant, ma femme. Hush now, my wife. Kung makahagulgol ka riyan ay para naman akong mamamatay na."

Napapikit ako ng mariin dahil sa sinabi ni Dad. Baliw rin talaga ang matandang ito. Mas lalo tuloy napahagulgol si Mom.

We all understand French so I know napangiti ang lahat sa tinuran ni Dad. Naramdaman ko pa nga ang mahinang paghampas ni Mari sa likod ko at narinig pa ang impit niyang tili dahil sa kilig.

Tinignan kong muli sila Dad at napangiti nang makitang yakap ni Dad si Mom. He continuously caressed Mommyla's back and hair as she was crying hard, face buried on his chest. Dad swayed his body together with Mom's, like trying to calm a crying newborn baby in his arms.

I really find them cute and cool. I am always amazed of our grandparents. Kaming lahat naman ay namamangha sa kanila, sa pagmamahalan nila. Na hanggang ngayon ay napanatili nilang matatag.

I want that kind love, too.

"Oh, siya. Tama na ang drama. Gutom na ako!" Pagsira ni Lander sa moment ng lahat.

Inismiran siya ng lahat habang ako'y inirapan siya dahil kitang-kita ng dalawang mga mata ko ang patagong pagpunas niya sa sulok ng mata niya kani-kanina lang.

"Putain cet enculé. Damn that motherfucker.” Apollo hissed under his breath.

Pagkatapos noon ay nagkalat na naman kami sa kung saang parte ng mansyon. Mamaya pa kasi darating ang iba pa naming kapamilya kaya napagpasyahan muna naming mag-usap o maglaro habang hinihintay namin sila.

Evening came and our other family members have already arrived. Natutuwa akong makitang kumpleto kami ngayong kaarawan ni Dad. It feels more special.

"Oh, mon Dieu! Nakulbaan ko sa balita, Papa! Kinabahan ako ng husto!" That was the first thing Tita Amora said as soon as she stepped inside the mansion. She's Dad's eldest. Nakasunod sa kaniya ang asawa niyang si Tito Hayden na nag-aalala sa pagkakataranta ni Tita.

"I'm perfectly fine now, anak. You don't have to worry." Daddylo said.

Tita scoffed.

"Are you hearing yourself, Papa? How can I not worry when my own father was rushed to the hospital due to a heart attack on his birthday pa talaga?! Why didn't you take your meds? Mabuti na lang at naagapan agad! Oh mon Dieu, makatawag gyud ko sa tanang santos sa kalibutan ba ug naay nahitabo nimo nga dili maayo!" Paghihisterya pa ni Tita. Ganiyan siya kapag nafufrustrate, natataranta, kinakabahan, and more. She speaks three different languages and a dialect all at once.

French. English. Filipino. Bisaya.

May pagka-conyo rin si Tita. Ngayon alam niyo na kung saan nagmana ‘yong si Amari.

"Calm down, Amora. Baka mamaya niyan ikaw naman ang atakihin sa puso." Ani Dad na agad hinampas ni Mommyla sa balikat.

"Do not joke like that, Alexandrius! Be serious even just for tonight, mon Dieu.” Pagalit na saad ni Mom habang pinapaypayan ang sarili kay Dad na napapakamot sa batok.

Haha, under de saya.

Napairap sa kawalan si Tita bago hinagkan ang mga magulang at binati si Dad, “Anyway, happy birthday, Papa. Please don't make us worry every year on your birthday. Baka magkatotoo ang sinabi mo at baka atakihin na rin ako sa puso.” Eksaheradang napabuntong-hininga ng malakas si Tita.

Kaagad naman siyang nakatanggap ng hampas mula kay Mom, “Isa ka pa, Amora! Hindi magandang biro ‘yan!”

“Hindi naman ako nagbibiro, Mama. I’m just thinking of the possibilities-”

“Amora!”

Hindi nagtagal ay unti-unti na ring nagsidatingan ang lahat. Huli dumating si Mama na suot pa sa leeg ang stethoscope niya.

"The dinner's ready, Seigneur." One of the househelps informed us.

Nagsitayuan naman kami mula sa pagkakasalampak sa mga sofa sa living room at dumiretso na sa dining hall.

Ang mahabang dining table na mayroong samu’t saring pagkain ang bumungad sa amin pagkapasok. It was like there's a feast. Makipot lamang ang table pero mahaba, enough for us na magkarinigan pa rin. Ate Razini suggested dati na baguhin ang disenyo ng dining pero ayaw ni Dad. Ayaw niyang nagkakalayo ang lahat at hindi nagkakarinigan tuwing kumakain.

We prayed first before we sang a happy birthday to Dad. We went near him one by one to greet him personally and gave him a swift kiss on his cheek and our birthday present for him. Then we ate afterwards.

Maraming handa at hindi ko maiwasang matakam. Damn, I will get to eat these next week.

"Nakakalungkot at wala si Apollonius." Biglang saad ni Mommyla. Ang kaninang masiyang kuwentuhan ay nauwi sa mahabang katahimikan. Napayuko ako at nagkagat-labi. “I mean, I don’t want to spoil the fun. I just miss my youngest son so much.” Hindi na naiwasan pa ni Mom ang pangingilid ng luha niya, agad naman siyang inalo ni Dad.

Napatingin ako sa kapatid ko na napayuko na lang bago kay Mama na siyang bumasag sa katahimikan matapos ang ilang minuto. 

"Up until now.." Mama trailed off as she broke the silence. "I still don't believe the reason why he died. Hindi ako naniniwalang aksidente lang iyon." Pagbabalik niyang muli sa insidenteng iyon.

Napapikit ako nang magbalik sa akin ang mga ala-ala noong pagkawala ni Papa. Apollo and I were fifteen that time. Halos hindi namin nakayanang lahat iyon. Lalo na si Mama. She kind of blamed herself because she's a good doctor but she didn't get to save her very own husband.

Nasa bahay kami ni Apollo at hinihintay na umuwi sina Mama at Papa mula sa trabaho nila sa ospital.

“Anong oras na pero ang tagal pa rin nina Papa,” pagmamaktol ni Apollo sa tabi ko at pinatulis ang nguso niya.

Magkatabi kami ng kambal ko sa kama ko. May sarili na kaming kwarto dahil malaki naman na kami ngunit hindi ko maintindihan kung bakit naririto pa rin sa kwarto ko naglalagi itong kapatid ko.

Hindi ko na lang siya pinansin at nagpatuloy sa pagbabasa sa librong pinamagatang Cinderella na bigay ni Papa sa akin noong bata pa ako.

“Ano ba ‘yan. Kaya nga ako andito sa kwarto mo para may makausap, ih. Amboring masyado sa kwarto ko. Tas ‘di mo naman ako kakausapin. Hay. Pasensya na kambal, ha? Eto lang kasi ako, e.” Pagdadrama niya pa rito sa tabi ko.

I rolled my eyes and didn't throw him even a single glance. “Just shut up and wait patiently, brother. You know doctors are busy people. And please, don't give me those sad boy lines and look. Ayaw kong may kapatid na sadboi.”

“Grobi ka naman sa’kin, kapatid!”

From the corner of my eye, I saw him pouting his lips as he dramatically held his chest like he was truly hurt by what I said.

Maya-maya ay natahimik na ang silid ko. Paglingon ko sa katabi ko ay nakatulog na pala ito.

Buong magdamag ba naman siyang dumadada, sinong hindi mapapagod?

Despite being annoyed at him a while ago, I smiled to myself while staring at his peaceful sleeping face. Isinara ko ang librong hawak ko bago kinumutan ko siya at hinalikan sa noo. Tumabi na rin ako ng higa sa kaniya at ipinikit ang mga mata ko para matulog.

Naalimpungatan lang ako dahil sa naririnig na ingay sa labas ng kwarto ko. Sinulyapan ko si Apollo sa tabi ko at nakita siyang mahimbing na natutulog sa tabi ko.

Dahan-dahan akong bumaba sa kama para hindi magising si Apollo. I tiptoed my way to the door and went outside quietly.

Pagkalabas ko ay bumungad sa akin ang luhaan naming mga katulong habang natatarantang tumatakbo parito’t paroon. Hindi sila magka-ugaga habang may lungkot sa mga mata nila.

“What’s happening po, Ate Anj?” Kuryosong tanong ko sa katulong na tulalang dumaan sa tabi ko, ni-hindi napansin ang presensta ko dahil tila okupado sa kung anong bagay na ikinatataranta nila ang isipan niya.

She almost jumped out of shock when she realized I was not sleeping and I am right in front of her, asking her what’s happening.

Bakit nagkakagulo sila? Hindi pa ba nakakauwi sina Mama?

“A-Athena..” Utal na sambit niya.

And that’s when I knew. Something’s wrong.

Sumeryoso ako, “Anong nangyayari, Ate?” Hindi ko maiwasang kabahan dahil sa paraan ng pagtitig niya sa akin.

May lungkot sa mga mata niya.

Bakit?

Huminga siya ng malalim, “Athena.. ang P-Papa mo..”

My breathing hitched as I waited for her to finish the words she’s about to say.

“W-Wala na ang P-Papa mo,” mahinang sambit niya at nag-iwas ng tingin.

The news made my heart shatter into pieces.

W-What?

Mabilis at maluha-luha akong tumakbo pabalik sa loob ng kwarto ko at ginising si Apollo. Wala na akong pakialam kung maputol ang tulog niya.

Ate Anj just said that our father is dead.

He is dead!

“Apollo! Wake up!” Humahagulgol na ako habang niyuyugyog ang payat na katawan ng kapatid ko.

He immediately woke up. He was about to lash out but when he saw my face steaming with fresh hot tears, he immediately pulled me to a tight embrace.

“A-Apollo, w-wala na raw si Papa,” hikbi ko.

I felt him stiffen at what I said. Hindi kalaunan ay naramdaman ko na ring namasa ang balikat ko at ang pagyugyog ng balikat niya. He hugged me tighter and silently cried on my shoulder.

We spent minutes, hours, days, until it became weeks of crying our heart out because we cannot accept that our dear father is no longer with us. Magang-maga ang mga mata namin kakaiyak ng ilang araw. Masakit sa puso ang masamang balitang iyon.

He had already been taken away from us. He was gone too soon.

I came back to my senses when my brother held my hand. He looked at me with worry in his eyes. I smiled to assure him that I am fine even if I am not.

He almost scoffed when I smiled. He probably knows now that I am not really fine.

As I said, we're not twins for nothing.

Tita Amora cleared her throat. "I also don't buy the authorities' investigation about my brother's sudden death. I feel like they didn't investigate the incident thoroughly. So my son here, Ryden, is already looking into the case."

"Yes. It took years for us to re-investigate this case thoroughly. It’s a long process and it might take another months of studying the case. We had to gather a lot of information and my team and I are looking for possible loopholes we could find in every angle. Mayroon na kaming nahihinuha pero wala pang sapat na ebidensya. Kung mayroon na'y hindi kami magdadalawang-isip na buksan ulit ang kaso." Kuya Ryden, the eldest of De Bonnevie cousins and already a successful attorney, stated.

Hindi pa kasi ganap na attorney si Kuya noong nangyari ang insidente kaya’t natagalan ang pag-iimbestiga niya sa kasong ito. I know we're rich and we can hire investigators for it but we had trust issues already. Mapapanatag lamang ang loob namin kapag nagmula sa pamilya namin ang mag-iimbestiga o hahawak ng kaso.

"Always keep in mind that we are the prominent De Bonnevie clan. We will always find a way for everything and we always have each other's backs." Uncle Raquildez said.

"Magbabayad ang may sala." Uncle Oliveros seconded.

"Pour toujours et à jamais." Uncle Maximus held up his glass of champagne for a toast.

"Pour toujours et à jamais." Everyone replied and had a toast.

I smiled inwardly. I’m glad the family I belong to treasure this family so much. I know we’ll find the answers to our questions in no time. And I cannot wait for that time to come.

Just wait, Papa. We will give justice to your death and make sure those who are in the wrong will pay for their sins. I’ll make sure of that.

Mabubulok sila sa kulungan at magdurusa habang buhay dahil sa kasalanang ginawa nila.

Their conscience will slowly kill them.