การมีเพื่อนใหม่อย่างเฌอแตมทำให้ชีวิตของไออุ่นมีสีสันมากขึ้น เพราะอะไรที่เด็กสาวไม่เคยทำมาก่อน เฌอแตมจะพาไออุ่นลองทำในสิ่งนั้นเสมอ ถึงแม้ว่าอาจจะเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยถูกต้องมากนัก แต่ก็ถือว่าเป็นสีสันและประสบการณ์ชีวิตให้แก่เด็กสาวที่เรียบร้อยและอยู่ในกรอบมาตลอดได้ดีซึ่งความสนิทสนมในระยะเวลาอันรวดเร็วของสองสาว ทำให้ทั้งคู่เลือกเรียนคณะและมหาวิทยาลัยเดียวกัน เพราะต่างคนต่างมีความชอบคล้ายกันโดยคณะที่เลือกสอบเข้านั้นคือคณะทันตแพทย์ศาสตร์ ด้วยตัดสินใจแล้วว่าอยากจะเป็นคุณหมอฟันกันทั้งคู่แต่วันนี้ซึ่งเป็นวันที่ต้องสมัครสอบ ไออุ่นกลับลืมบัตรประชาชนเอาไว้ที่คอนโด ทำให้เธอต้องรีบโทรหาธามไทเพื่อรบกวนให้เขาเอามาให้ที่โรงเรียน ซึ่งโชคดีมากที่วันนี้เป็นวันหยุดของเขา“หนูไอนะหนูไอ วันสำคัญทั้งทีดันลืมเอกสารสำคัญเสียได้”“หนูไอไม่ได้ลืมสักหน่อย แต่หนูไอแกล้งลืมต่างหากล่ะ เฮียไทม์จะได้เอามาให้หนูไอที่โรงเรียน เพราะตอนนี้หนูไอน่ะคิดถึงเฮียไทม์มาก คิก คิก”แค่ก แค่ก แค่กคำพูดของไออุ่นทำให้เฌอแตมที่กำลังดูดน้ำหวานอยู่สำลักน้ำหน้าแดง จนไออุ่นต้องยกมือขึ้นลูบหลังให้เพื่อนด้วยความเป็นห่วง“เลี่ยนเกินไปปะ
โรงพยาบาล Nก๊อก ก๊อก ก๊อก“เชิญครับ”เมื่อคนที่อยู่ข้างในห้องเอ่ยอนุญาต มีนาก็ผลักบานประตูเข้าไปภายในห้องทำงานของธามไท ที่กำลังจ้องจอคอมพิวเตอร์ไม่ละสายตา ทำเอาคุณพยาบาลมีนาที่เตรียมส่งยิ้มให้หน้าเจื่อน เพราะสายตาของเขาไม่ได้มองมาที่เธอเลยสักนิด“เอ่อ มีนามารบกวนเวลาทำงานของคุณหมอไทม์หรือเปล่าคะ”เอ่ยถามด้วยความเกรงใจทำเอามือที่กำลังรัวแป้นพิมพ์หยุดชะงักไปเล็กน้อย เขาละสายตาจากสิ่งที่อยู่ตรงหน้า แล้วหันมาสนใจมีนาที่กำลังยืนรอเขาด้วยรอยยิ้มแห่งความหวัง เพราะวันนี้เธอตั้งใจจะมาชวนเขาไปเลี้ยงฉลองวันเกิดของเธอซึ่งจัดขึ้นที่ผับแห่งหนึ่ง“คุณพยาบาลมีนามีธุระอะไรกับผมหรือเปล่าครับ”ธามไทไม่ได้ตอบคำถามนั้น หากแต่เขากลับเอ่ยถามมีนาด้วยใบหน้าเรียบเฉยแทน ทำเอารอยยิ้มเบิกบานเมื่อครู่ค่อย ๆ หุบลงทีละนิดหญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วมองสบตาธามไทที่กำลังมองมาที่เธออย่างรอคอยคำตอบ“พอดีว่าวันนี้วันเกิดของมีนาน่ะค่ะ มีนาก็เลยอยากจะมาชวนคุณหมอไปฉลองวันเกิดด้วยกัน มีเพื่อน ๆ ที่แผนกไปหลายคนเลย คุณหมอเพลิงกัลป์กับลูกพีชก็ไปด้วยนะคะ”คำเอ่ยชวนของมีนาทำให้คนที่ไม่ค่อยสนใจ และไม่ค่อยให้ความร่วมมือกับงานว
ตลอดระยะเวลาสี่วันที่ผ่านมา ไออุ่นสังเกตว่าเฮียไทม์ของเธอมักจะออกไปทำงานในช่วงเช้าตรู่บ่อยขึ้น ซึ่งเขาก็ยังคงแวะไปส่งเธอที่โรงเรียนทุกวัน แต่หลังจากที่เลิกเรียนพิเศษแล้ว กลายเป็นเฌอแตมที่รับหน้าที่ไปส่งเธอกลับคอนโดเฮียไทม์ให้เหตุผลที่ไม่ไปรับเธอว่ามีธุระที่ต้องกลับดึกแทบทุกวัน โดยที่ไออุ่นไม่เคยรู้เลยว่าธุระสำคัญของเฮียไทม์นั้นคืออะไรอีกอย่างเธอไม่คิดที่จะซอกแซกถามเขาให้มากความอยู่แล้ว เพราะไม่อยากล้ำเส้นความเป็นส่วนตัวของคนรัก หากเขาคิดอยากจะบอกเธอจริง ๆ ก็คงพูดออกมาเองตั้งแต่วันแรกที่เขากลับดึกแล้วแต่จนถึงวันนี้เขาก็ยังคงไม่ยอมบอกเธอว่า ธุระสำคัญที่ทำให้เขากลับถึงคอนโดดึก ๆ นั้นคือธุระอะไร ซึ่งไออุ่นก็ได้แต่ทำใจยอมรับและเข้าใจในตัวเขา“เฮียไทม์ขา วันนี้เราไปกินไอศกรีมที่ห้าง S กันดีไหมคะ”ไออุ่นเอ่ยชวนแฟนหนุ่มในขณะที่กำลังทานมื้อเช้ากันอยู่ด้วยรอยยิ้มสดใสทั้ง ๆ ที่ในใจของเธอนั้นแอบซ่อนความน้อยใจเอาไว้ไม่น้อยเพราะธุระสำคัญของธามไททำให้ระหว่างเขาและเธอห่างเหินกันมากขึ้น จนกลายเป็นว่าเขาแทบไม่มีเวลาว่างให้เธอเลยในช่วงนี้“พอดีวันนี้เฮียต้องไปทำธุระสำคัญให้เสร็จ เอาไว้วันหลังเดี๋ยวเ
วันเกิดไออุ่นในที่สุดวันที่ธามไทรอคอยก็มาถึง วันนี้เขาขอลางานหนึ่งวันเพื่อมาตกแต่งห้องให้เข้ากับธีมปาร์ตี้วันเกิดของไออุ่น ซึ่งแม้ลูกน้องจะเสนอให้จ้างทีมออแกไนซ์ แต่เขาเลือกที่จะออกแบบและลงมือทำเองในทุกขั้นตอน แม้แต่การทำโบจากริบบิ้นธามไทก็ลองฝึกทำเอง โดยอาศัยการดูคลิปและค่อย ๆ ฝึกทำตามจนในที่สุดก็สามารถทำออกมาได้อย่างสวยงามในขณะที่ธามไทเตรียมเซอร์ไพรส์วันเกิดให้แฟนเด็ก ทว่าทางฝั่งเด็กสาวกลับรู้สึกเหงาจับใจในวันเกิด ที่เธอคิดว่าไม่มีใครรู้นอกจากเธอเพียงคนเดียวหลายครั้งที่เธออยากจะบอกกับธามไทว่าวันนี้คือวันเกิดของเธอ แต่เมื่อเห็นเขายุ่งอยู่กับงานจนแทบไม่มีเวลาให้ ก็ทำให้ไออุ่นตัดสินใจเก็บเอาไว้ในใจและเลือกที่จะชวนเขาไปทานมื้อเย็นในวันเกิดแทน“วันนี้เลิกงานแล้วเฮียไทม์มีธุระที่ไหนไหมคะ”ไออุ่นเอ่ยถามเขาทันทีเมื่อรถคันหรูจอดที่หน้าโรงเรียนฝ่ายคุณหมอนิ่งไปด้วยความแปลกใจกับคำถามนั้น เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของเธอไม่ใช่หรือ แล้วทำไมถึงถามเขาราวกับว่ากำลังจะเอ่ยชวนเขาไปไหน“มีผ่าตัดหลังสี่โมงเย็นค่ะ หนูไอจะชวนเฮียไปไหนหรือเปล่าคะ”คำตอบของธามไททำให้ไออุ่นรู้สึกเจ็บไปทั้งใจ แต่ถึงอย่างนั้นใ
คอนโดธามไทครืด ครืด ครืดเสียงโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโซฟากำลังสั่นเรียกความสนใจให้คุณหมอที่เพิ่งยกเค้กก้อนโตมาวางบนโต๊ะ ขายาวรีบวิ่งไปรับโทรศัพท์ด้วยรอยยิ้ม เพราะคนที่โทรมาในเวลานี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเฌอแตมเพื่อนรักของไออุ่นเขาได้นัดแนะกับเด็กสาวให้โทรมาบอกเขา ก่อนสองสาวจะออกจากโรงเรียนเพื่อที่เขาจะได้เตรียมทุกอย่างให้เสร็จทันเวลาก่อนไออุ่นเดินทางมาถึง“ว่าไงแตม”“เฮียไทม์ขา ฮือ ฮือ ช่วยหนูไอด้วย...”ตุ้บโทรศัพท์มือถือในมือพลันร่วงหล่นลงบนพื้น เมื่อได้ฟังเฌอแตมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับไออุ่นให้เขาฟังด้วยน้ำเสียงสะอื้นไห้ความสุขที่เขากำลังจะเอื้อมมือไปคว้าเอาไว้พลันหายไป เมื่อไออุ่นถูกลักพาตัวไปโดยที่เฌอแตมเองก็ไม่รู้ว่าคนคนนั้นคือใครธามไทหันไปมองรอบ ๆห้องที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามด้วยฝีมือของเขากับลูกน้อง ที่ช่วยกันเนรมิตห้องรับแขกธรรมดา ๆ ให้เต็มไปด้วยสีสันสวยงามราวกับอาณาจักรของเจ้าหญิงตัวน้อยที่เขาตั้งใจทำให้เธอประทับใจเมื่อคิดถึงความสุขที่วาดเอาไว้ สันกรามคมก็ขบเข้าหาด้วยความรู้สึกโกรธจนแทบคลั่ง ก้มลงหยิบโทรศัพท์ที่สายตัดไปแล้วขึ้นมา แล้ววิ่งไปหยิบกุญแจรถผลุนผลันออกจากห้องไปทัน
เสียงฝีเท้าที่เหยียบย่ำลงบนต้นหญ้า ต่อให้พยายามเดินให้เบาแค่ไหนแต่สัญชาตญาณมาเฟียของธามไทก็ทำให้เขารีบหันขวับไปยังด้านหลังทันทีซึ่งภาพที่อยู่ตรงหน้าเขาก็คือไอศูรย์กับลูกน้อง ที่คำนวณจากสายตาคร่าว ๆ ก็น่าจะมีไม่ต่ำกว่าสามสิบคน ทว่าเขากลับนิ่งเฉยไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวคนพวกนี้เลยแม้แต่น้อย“หึ อยากได้ลูกเสือก็ต้องบุกถ้ำเสือสินะ”คำพูดของไอศูรย์ทำให้ธามไทแอบคาดเดาอยู่ในใจว่า ผู้ชายที่ดูท่าทางภูมิฐานและแต่งกายด้วยชุดสูทราคาแพงคนนี้น่าจะเป็นบิดาของไออุ่น เพราะท่าทางของคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รวมไปถึงทุกคนที่รายล้อมรอบตัวเขาอยู่นั้น ดูให้ความเคารพและยำเกรงในตัวผู้ชายคนนี้ไม่น้อย“ว้า โดนจับได้แล้วสิ อุตส่าห์แอบย่องเบาเข้ามาเงียบ ๆ คนเดียวแล้วเชียว แล้วนี่ยกโขยงกันมาต้อนรับผม หรือกะจะมารุมกระทืบผมกันแน่ครับ พากันมาเยอะเชียว”ถึงจะไม่แน่ใจว่าคนตรงหน้านั้นเป็นบิดาของไออุ่นหรือไม่ แต่ในเมื่อจงใจพาคนมาเยอะขนาดนี้เขาก็คาดเดาได้ไม่ยากว่า คงเป็นการมาเพื่อรุมเขาเสียมากกว่ามาต้อนรับเขาในฐานะแขกไอศูรย์กระตุกยิ้มน้อย ๆ เมื่อคำทักทายของชายหนุ่มตรงหน้านั้นช่างยียวนกวนประสาทเขาเสียเหลือเกิน“เดี๋ยวนี้คนเป็นหมอเ
โรงพยาบาล N“หมอไทม์แกเป็นไงบ้างวะ”เพลิงกัลป์รีบวิ่งออกจากแผนกฉุกเฉินถามเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง เมื่อบุรุษพยาบาลเข็นเตียงที่มีร่างของธามไทมาหยุดที่หน้าทางเข้า ข้างกายเขานั้นมีไออุ่นที่คอยจับมือเอาไว้ตลอดเวลาด้วยใบหน้าเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา“ยังไม่ตาย แค่ช้ำในกับแขนหักเอง ส่วนหน้าหล่อ ๆ ก็ยังดีอยู่”ผู้ที่ตอบคำถามแทนธามไทก็คือท่านประธานโรงพยาบาล N คู่กัดของหมอเพลิงกัลป์ เจอหน้ากันทีไรทั้งสองมักจะปล่อยสิงสาราสัตว์ออกมาสู้กันเสมออย่างไม่มีใครยอมใครส่วนเพลิงกัลป์เมื่อได้ฟังคำตอบก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ที่เพื่อนของตัวเองไม่เป็นอะไรมากตอนนั้นเขาติดผ่าตัดใหญ่จึงทำให้ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น มารู้อีกทีก็ตอนที่ลูกน้องของธามไทโทรมารายงานว่า เพื่อนสนิทชิงบุกลุยเดี่ยวไปพาตัวไออุ่นออกมาจากบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งเขายังไม่รู้ข้อมูลเรื่องนี้ดีมากนักแต่ตาแก่ตรงหน้ากลับรู้ดีไปหมดทุกอย่าง แถมยังตามไปช่วยธามไทได้ทันเวลา ราวกับว่ามีตาที่สามหยั่งรู้ว่าทุกคนที่อยู่รายรอบตัวนั้นทำอะไรอยู่ที่ไหน“รีบ ๆ พาไปรักษาเถอะ ขืนชักช้าแม่หนูนี่คงบ่อน้ำตาแตกแน่”คำพูดของบุคคลที่ดูจะเป็นที่เคารพและยำเกรงของทุกคนในที
โรงพยาบาล N“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ”เมื่อได้ฟังเรื่องเล่าจากปากของธามไท ก็ทำให้เพลิงกัลป์รู้สึกสงสารไออุ่นไม่น้อย เพราะจุดเริ่มต้นของเหตุการณ์ทุกอย่างนั้นเกิดขึ้นเพียงเพราะว่า บิดาของเธอบังคับให้ตัวเธอแต่งงานกับลูกชายของเพื่อนโดยที่เธอไม่ได้ยินยอมนั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอเก็บเสื้อผ้าหนีออกจากบ้านมา จนกระทั่งพบกับเพื่อนของเขาที่มาเหนือกว่าบิดาของไออุ่นหลายเท่านัก ด้วยการช่วงชิงความบริสุทธิ์ของเธอมาอย่างไม่ทันตั้งตัว“มันยังมีอยู่อีกเหรอวะสมัยนี้ที่จับลูกคลุมถุงชนอะ ฉันโคตรไม่เข้าใจความคิดของพ่อหนูไอเลย”“ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เพราะไออุ่นบอกว่าพ่อไม่เคยพูดถึงเรื่องแต่งงานมาก่อนเลยสักครั้ง แต่อยู่ดี ๆ กลับบอกว่าให้เตรียมตัวแต่งงานกับลูกชายของเพื่อนท่านทันทีที่เรียนจบ”“การแต่งงานของลูกสาวเพียงคนเดียวมันเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับคนเป็นพ่อนะเว้ย ฉันว่ามันดูแปลก ๆ นะที่อยู่ ๆ ก็จะให้เมียเด็กของนายแต่งงานทั้ง ๆ ที่ยังไม่ทันจะเรียนจบเลย มันดูไม่ค่อยสมเหตุสมผลสักเท่าไหร่”“ฉันก็คิดเหมือนนายว่ะเพื่อน แต่ถ้าว่าที่พ่อตายังคงดื้อดึงจะจับเมียฉันแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น ฉันไม่มีทางยอมแน่นอน”“ห