Larkin POV
Napahirap kapag birthday mo at naghanda ka. Lahat ay luto at kilos mo. Umaga palang ay nasa palengke na ako para mamili ng mga pagkaing lulutuin ko. Namili ako ng pang-bobopis, sisig at pati na rin mani na masarap ilaga. ‘Yan ‘yung mga pulutan na masarap talagang kainin kapag umiinom.
Nagluto lang ako ng pancit at spaghetti para sa mga bisitang pupunta na hindi naman din umiinom. Hapon palang, nagpuntahan na ‘yung mga kapitbahay kong marites, marisol at tolits. Sila ‘yung kauna-unahang kumain ng handa ko. Lahat kasi kami dito ay kapag may birthday-han ay wala ng imbita-imbita, automatic ay darating sila para lusubin ang handa mo. Okay lang naman, masaya nga kapag lahat ay magkakasundo, ang maganda naman sa mga ito ay may dala silang softdrinks, o kundi naman ay isang pileng na saging.
Nung mag-agaw na ang liwanag at dilim, start na ng party. Sa probinsya, hindi talaga masaya ang birthday kapag walang tagayan. Sa harap ng bahay ko dito sa LJS Street, nag-iinuman kami ng mga kaibigan kong bartender sa pinagtatrabahuhan kong bar, kasama na rin ang ilan sa mga tropa ko rito sa lugar namin.
Kani-kaniya na kaming hawak ng bote ng alak, may kanina pa namumulutan kasi masarap daw ang mga niluto kong pulutan. Well, normal na lang sa pamilya namin ang masarap magluto. Walang hindi sanay magluto sa amin. Nagtataka nga lang ako kung bakit ni isa sa pamilya namin ay wala manlang naging chef. ‘Yung panganay ko kasing kapatid ay nasa ibang bansa, doon na nag-asawa, piloto siya roon. Yung sumunod naman na babae ay singer sa Japan, at iyong sumunod ay doctor naman sa Canada, at ang bunso, ako, heto, bartender naman sa isang bar. Sa lahat ng magkakapatid, bunso ang hindi pa successful. Sawi pa sa lovelife, napakamalas. Sayang ang pagiging magandang lalaki ko at pinagpala kong alaga. Matagal nabakante simula nang lokohin at ipagpalit ako ng ex-wife ko sa mas mayaman. Pinagpalit ako sa mayaman pero pangit naman.
“Tol Larkin, ang guwapo mo, malaki katawan, may edad na, pero bakit hanggang ngayon wala ka pang asawa?” Tukso sa akin ni Levi sabay tawa ng iba pang mga tropa ko.
Napatawa na lang din ako at saka uminom ng alak. “Wala e, sinayang ako ng ex-wife ko, pare. Pinagpalit ako sa mayamang pangit.”
Nagtawanan tuloy lahat habang may pumalakpak pa. “Tangina, kaya pala. So ano na ngayon, puro kamay mo na lang nagpapaligaya sa ‘yo?” muling tukso ni Levi. Napakatarantado talaga.
Tawanan na naman tuloy ang lahat at mas malakas pa ngayon. Putangina, hindi na ako nakasagot agad dahil ako man ay natawa sa sinabi niya. Ganun na nga ba talaga ako katagal na walang babae sa buhay ko? Halos nakalimutan ko na ang pakiramdam ng may kayakap sa gabi, ng may humihiling ng atensyon ko, ng may nagpapaligaya sa akin bukod sa sariling kamay ko.
Nagpatuloy ang inuman namin hanggang sa lumalim ang gabi. Isa-isa nang nagpaalam ang mga tropa at naiwan akong mag-isa sa bahay.
Sa totoo lang, hindi naman akin ang bahay na ito. Binilin lang ito sa akin ng pamangkin kong si Moreya, na ngayon ay nasa ibang bansa na nagtatrabaho. Matapos akong palayasin ng ex-wife kong si Vitorie, dito na ako tumira. At kung tutuusin, mula noong nawala si Vitorie sa buhay ko, parang sinuwerte ako. Hindi ko alam kung malas siya o ako ang malas sa kaniya, pero tila mas suwerte na ako ngayong malayo na siya sa akin. Kasi ang bahay na ito, binigay na sa akin ni Moreya na pamangkin ko. Mahal na mahal ako ng pamangking kong iyon, kasi nung bata pa siya, pinaka-favorite ko ang batang iyon. Sa totoo lang, sampu lang ang agwat ng taon naming mag-tito, kung titignan ay para nga lang magtropa kami. Ang bata kong tito, tito na ang tawag naman ng mga kapitbahay namin ay Tito yummy kasi marami sa mga tagarito ay crush ako at pinagnanasahan. Simula nung mag-ayos ako, magpalaki ng katawan ay marami sa mga kapitbahay namin ay na-appreciate na ako.
Pero, puta, hanggang ngayon ay walang nagkakamaling pumasok sa buhay ko. Halos isang taon na rin ata nung maghiwalay kami ng asawa ko, tapos heto, wala pa hanggang ngayon. Nakakasawa tuloy ang puro pagma-masterbatë kaya nung nakaraang buwan, bumili pa ako ng laruan na magpapaligaya sa akin kung minsan kapag hindi ako makatulog sa gabi. Ginagawa ko iyon kasi ang sabi nila, kapag nagbuhuhat daw sa gym ay nakakaliit daw ng pagkalalakë. Kaya sa isang linggo, naglalaro talaga ako ng at least dalawang beses para kung sakaling totoo man ang kasabihan na iyon ay ma-balance ko pa rin. Ayoko namang lumiit ang titë ko, isa ito sa masarap na maibibigay ko sa magiging babae ko, kaya dapat lang na daks lang ako habangbuhay.
Pumasok na ako sa loob ng bahay. Tangina, ang dami kong kalat sa labas, pero bukas na lang ‘yan. Lasing na ako. Sinarado ko na ang gate at ang pinto. Tumuloy agad ako sa kuwarto ko, at humiga sa kama ko na hindi man lang nagbihis.
Bago tuluyang pumikit ang mga mata ko, napahagikhik pa ako. “Soon... makakahanap din ako ng babaeng para sa akin. Babaeng suwerte sa buhay ko. Babaeng magpapaligaya sa akin sa kama.” Napatingin ako saglit sa kamay kong may kalyo na. “Sa susunod, bibig na ng babae at butas niya ang magpapaligaya sa akin, hindi na itong kinakalyo kong kamay.”
At dahil birthday ko naman, regalo ko na sa sarili ko ang paligayahin ang pagkalalakë ko ngayong gabi. Kinuha ko ang sëxtoy sa ilalim ng unan ko at saka ko ito nilagyan ng langis na pampadulas. Binaba ko ang suot kong short at briëf at saka ko sinalpak sa malaki kong pagkalalakë ang laruang iyon.
Pumikit ako at dinama ang kiliti at sarap na dala ng laruang iyon na hugis bukạna ng babae. Unti-unti, nagalit ito at lalong namaga. Dati, sinukat ko ito. Kung hindi ako nagkakamali ay halos seven inchës ito nang sinukat ko ito nung highschool pa ako, pero ngayong may edad na ako, baka nasa nine inchës na nga ito, e. Bihira ‘yung size na mayroon ako kasi ‘yung sa iba kapag tinatanong ko ay halos nasa four inchës lang o five inchës.
Mabilis na dahan-dahan ang pagtaas-baba ng laruang iyon sa sarili kong alạga hanggang sa manggigil at masarapan na ako. Napapanganga at napapa-ungöl ako ng mahina habang dinadama kung gaano kasarap ang kasikipan ng laruan na iyon na kapag nakapikit ako ay iniisip ko na pagkababaë ng babae ang nagpapaligaya sa akin.
Hanggang sa maramdaman ko na lang na pumutok na ang kạtas ko. Ang dami na namang lumabas sa akin, ramdam ko ‘yung mga talsik sa tiyan at mga hita ko, ang init din ng pakiramdam ng mga itlog ko na pinagtuluan ng marami kong katạs, kaya pagkatapos nun, tuluyan na akong nawalan ng lakas. Binaba ko na lang sa kung saan ang laruan na iyon at saka ko na pinikit ang mga mata ko. Nakatulog ako na nakabuyangyang ang kabuhayan ko. Okay lang, wala namang makakapasok sa kuwarto ko dahil naka-lock ang pinto.
Khaliyah POVBilang isang luxury travel vlogger. Halos naikot ko na ang buong mundo sa kaka-vlog ko. Mula sa mga pinakamagagarang hotel sa Paris, sa malalamig na tanawin ng Iceland, hanggang sa maiinit na beach ng Maldives, lahat ng ‘yan, naranasan kong puntahan. Hindi ako sikat na sikat pa sa ngayon, pero kahit paano, may daan-daang libong followers na ako sa social media at kumikita na rin sa mga vlogs ko. Dahil doon, nagkaroon ako ng sapat na pera para makapagpatayo ng dalawang ice cream shop dito sa Manila.Well, masasabi kong mayaman ang pamilya ko. Vice mayor ang papa kong si Khalix Dadonza, at may tatlong gasoline station naman ang mama kong si Natalia Dadonza. Kaya lumaki ako sa marangyang buhay, sa isang malaking mansiyon na walang kulang, except for one thing.Love life.Ewan ko ba, pero palagi akong napupunta sa lalaking adik, cheater o mukhang pera. Parang ako na yata ang may pinakawalang kuwentang taste sa lalaki. Kaya sawa na ako sa mga ka-edad ko talaga. Sawa na ako sa
Khaliyah POVGabi na nang mag-impake ako ng mga gamit ko. Bahala na, desidido na akong magpakalayo-layo. Hindi ko na kayang manatili pa sa bahay na ito, sa buhay na ito na may kasama kang ama na kaya kang ipaubaya sa ibang tao para lang ipambayad sa bobong utang niya sa Amedeo Salvatore na iyon. Si Mama, sure akong papayag din, kasi grabe niya ka-mahal si papa. Kakayanin nilang ibugaw ako sa pangit na Nolan na iyon basta maligtas si papa. Sorry, may isip na ako at matanda na ako kaya, ako mismo ang gagawa ng paraan para mailigtas ko ang sarili ko.Salamat kay Lord kasi, sinadya niyang marinig ko ang pag-uusap nila papa at ng mafia boss na iyon nung gabing iyon para siguro mailigtas ko ang sarili ko.Kaya ngayon, kailangan kong lumayo bago mahuli ang lahat. Ang Norzagaray, Bulacan ang naisip kong lugar na pagtataguan ko. Hindi ko alam kung hanggang kailan, pero isa lang ang sigurado, hindi nila ako mahahanap doon.Mabuti na lang at may isang kaibigan akong mapagkakatiwalaan, si Moreya.
Larkin POVPagbukas ko ng pinto, hindi ko inaasahang may isang pamilyar na babae na nakatayo sa harapan ko. Sandali akong napatigil habang pilit na inaalala kung saan ko nga ba siya nakita. At nang bumalik sa akin ang alaalang iyon, isang mapait na ngiti ang lumitaw sa labi ko. Tangina.Tama. Siya iyong dalagang babae na nakita ko sa family picture sa tarpulin na iyon sa munisipyo ng Manila. Anak siya ng mayor na hindi ko malilimutan, si Mayor Khalix Dadonza, ang lalaking nagpakaladkad sa akin palabas ng munisipyo noon at sinabihan pa akong wala akong mararating sa buhay. Kung may isang tao sa mundong ito na gusto kong makitang nahihirapan, iyon ay walang iba kundi siya. First time kong maranasan sa buong buhay ko iyon. Pero ngayong nakatayo sa harapan ko ang anak niya, na kahit malaki na ang pinagbago, kilalang-kilala ko pa rin kasi talagang tinandaan ko ang mga mukha nila. Ngayon, hmmm, tumangkad na siya at naging sexy na.“Tito Larkin, right?” tanong niya na halatang kinakabahan.
Khaliyah POVMatapos kong basahin ang kontrata na ginawa ni Tito Larkin, hindi na ako nagdalawang-isip pa. Kinuha ko ang ballpen at mabilis kong isinulat ang pangalan ko sa papel. Pagkapirma ko, napangiti ako nang hindi ko namamalayan. Sa wakas, makakasama ko na siya sa iisang bahay. Makakasama ko na si Tito Yummy.“Anong nginingiti-ngiti mo diyan?” tanong ni Tito Larkin habang kinukuha ang kontrata mula sa kamay ko. May pagkamasungit siya minsan pero ayos lang, mapapalambot ko rin ang puso niya.Napakurap ako at mabilis na pinigilan ang sarili kong magpakita ng masyadong excitement. Excitement na baka may chance na maranasan ko siya sa kama. Sa ibabaw ko, habang kinakabayo ako ng husto. Argh! Shit, ngayon palang ay sobrang wild na ng mga naiisip ko. Nakakatama siya, sobra!Sorry, Moreya, pero trip ko ang Tito Larkin mo. Baka maging tita na niya ako soon at nakakatawa kapag nangyari ‘yon.“Wala lang po, Tito. Natutuwa lang ako na safe na ako rito.” Sinadya kong ibahin ang rason ko. Hi
Khaliyah POVUnang araw ko palang sa bahay ni Tito Larkin pero pakiramdam ko, para na akong pinaparusahan. Sa bawat sulok ng bahay, may kalat. Mga bote ng alak, nagkalat na papel at mga piraso ng pagkain sa sahig, parang dinaanan ng bagyo ang buong lugar. Napalunok ako. Hindi ko alam kung paano ko ito sisimulan.“Ano, Khaliyah? Tititigan mo lang ba ‘yan? Simulan mo na, para matapos agad,” bossy na sabi ni Tito Larkin bago siya pumasok sa kuwarto niya.Naiwan ako sa sala, nakatayo, hawak ang walis na parang hindi ko alam kung paano ito gamitin. Princessa ako sa amin pero pagdating dito sa probinsya, para akong namasukang ng pagiging kasambahay. Sabagay, parang ganoon na rin iyon. Alipin nga ang tawag sa akin ni Tito Larkin. Sa totoo lang, hindi ko rin gets kung bakit gusto niya akong alipinin, puwede naman kaming mag-hire ng kasambahay na babae. Pero, naisip ko rin na kung magkakaroon kami ng kasambahay na babae, baka maka-istorbo lang siya sa amin ni Tito Larkin. Mainam na rin na solo
Khaliyah POVTatlong oras akong pawisan, amoy alikabok, at halos magmakaawang kunin na ako ni Lord habang tinatapos linisin ang buong bahay ni Tito Larkin. Hindi ko alam kung paano ko kinaya, pero heto, tapos na rin ako sa wakas! Ang mga supot ng basura, nasa labas na. Ang mga kalat, nawala na rin. At higit sa lahat, ang sahig, hindi ko na rin alam kung pawis ko o tubig ang dahilan kung bakit ito kumikinang sa linis.Pero kahit na ganyan, proud ako sa sarili ko! Isang prinsesang tulad ko na hindi sanay magwalis, hindi marunong humawak ng basahan at iniiwasan ang mabahong amoy ng basura, ngayon ay may achievement na!Nakangiti pa akong naupo sa gilid ng sofa, hinihingal, habang pinagmamasdan ang paligid na malinis na nang biglang bumukas ang pinto ng kuwarto ni Tito Larkin. Napaayos agad ako ng upo at agad napatitig sa matipunong katawan niya na nakakagigil talaga.Lumabas si Tito Larkin, nakapang-itaas na ngayon pero kita pa rin ang hubog ng katawan niya. “Anong amoy “to?” tanong niya
Larkin POVPagkatapos kong mahimasmasan mula sa matinding hangover, napagdesisyunan kong ipa-tsugi na ang magarang sasakyan ni Khaliyah. Hindi puwedeng manatili ang kotse niya sa tapat ng bahay ko. Para itong kumikinang na signboard na nagpapahayag kung nasaan siya. Isang maliit na pagkakamali lang at siguradong matutunton siya ng ama niyang mayor o ng mafia boss na pinagpipilitan siyang ipakasal sa anak nito.Nasa sala si Khaliyah, nakahilata sa sofa na parang prinsesa sa mansiyon. Hinayaan ko na muna at alam kong napagod siya sa mga kamaliang ginawa niya sa bahay ko. Imbis kasi na mapadali ang buhay ko kanina, aba, mukhang naging pabigat pa siya. Pero, hindi, alam kong masasanay din siya kapag lumaon kaya kailangan kong tiyagain na turuan siya.Tumikhim ako at sinadyang lakasan ang boses. “Khaliyah, ‘yang sasakyan mo. Kailangang mawala na ‘yan dito ah.”Nilingon niya ako na para bang hindi pa niya lubos na nauunawaan ang sinabi ko. “Ha? Ano pong ibig mong sabihin?”“Hindi safe. Mala
Khaliyah POVPumasok na sa bank account ko ang perang pinagbenta ko sa mamahaling kotse ko. Halos hindi ako makapaniwala sa dami ng sero sa account balance ko. Sa totoo lang, bigay ni papa ang kotse na iyon, pero dahil matagal-tagal akong magtatago, gagamitin ko ang perang iyon para makapagtago ako ng mas matagal pa at para mabigay ko ang lahat ng need ni Tito Larkin para lang makapag-stay ako ng matagal rito.Hindi ito ang unang beses na nakahawak ako ng ganitong kalaking halaga, pero iba ngayon. Parang may kung anong kirot sa dibdib ko habang pinagmamasdan ang screen ng cellphone ko.Bukas ng umaga, pupunta na ang bumili para kunin ang sasakyan ko. Isang bahagi ng pagkatao ko ang parang gustong umatras, pero tapos na ang usapan sa bentahan. Wala nang atrasan dahil pumasok na sa bank account ko ang pera.Habang nag-aagaw ang liwanag at dilim, lumabas na si Tito Larkin sa kuwarto niya, wet look pa ang buhok dahil bagong ligo. Naka-simpleng puting t-shirt at lumang jeans siya na handa
Khaliyah POVSa totoo lang, hindi ko inaasahan na makakaya kong mag-prepare na ganito. First time ko ‘to, na ako ang naghagilap sa social media ng mga pinag-order-an kong pagkain. Pero dito na lang din ako naghanap ng pagkain sa Norzagaray, Bulacan, kasi para mas malapit na rin. Saka, hindi na Khaliyah ang name ng gamit ko sa social media, Liya Colmenares na, sinunod ko na sa surname ni Tito Yummy, na asawa ko na ngayon.Pero napangiti ako habang pinagmamasdan ang nakahilerang pagkain sa lamesa. Maliit na litson, fried chicken na pang-isandaang tao, pancit, spaghetti, menudo, seafood at isang malaking cake na may nakasulat pang Happy Wedding Liya & Larkin. Nang makita ni Tito Larkin ang lahat ng iyon, parang gusto na niyang mahulog sa upuan.Natulog pa naman siya sa kuwarto niya at pagkagising, heto na, naka-ready na ang mga pagkain.“Anong klaseng gastos ang pinaggagawa mong ‘to, Khaliyah?” singhal niya sa akin. Halos mapunit ang noo niya sa pagkakunot.“Ano, fifty thousand pesos lan
Khaliyah POVPagdating namin sa LJS street, hindi ko inaasahan ang eksena sa tapat ng bahay ni Tito Larkin. Para kaming artista na may grand homecoming, pero hindi ito fans club, mga kapitbahay ito ni Tito yummy. At halatang may alam na agad sila sa nangyari.“Ayun na sila!” sigaw ni Aling Helen, ang may-ari ng tindahan sa kanto. Nung isang araw kasi ay pinakilala sa akin ni Tito Larkin ang lahat ng mga kakilala niya rito gamit ang mga picture na mayroon sa cellphone niya. Para raw incase may kulang sa bahay at need ko ng pagkain o sangkap sa pagluluto ay sa tindahan niya ako pupunta para bumili.“Hoy, bagong kasal! Magpakain naman kayo!” dagdag pa ni Aling Helen sabay tawa.Napahinto ako sa tapat ng gate habang si Tito Larkin ay napailing na lang. Lumipat ang tingin niya kay Levi, na nakangisi lang sa gilid. Alam kong siya ang tsismoso sa likod ng lahat ng ito. Sabi kasi ni Tito Larkin ay kahit pakiusapan niya si Levi, hindi mapigilan ang pagiging madaldal nito. Ayos lang naman, pero
Larkin POVKaninang umaga pa ako balisa. Hindi ko alam kung nagpa-paranoid lang o sadyang may pangit akong kutob. Pero hindi na ako nagdalawang-isip, hindi ko na hahayaan pang lumala ‘to. Kung gusto kong maiwas-kulong, kailangang gawin ko na agad ang plano kong ito.Kailangan nang asikasuhin kasal na ito.Walang ligawan, walang proposal, walang espesyal na selebrasyon. Kasal lang. Para lang malinis ang pangalan ko at hindi ako mapagbintangan ng kung anu-ano sa pagpatol kong tumulong kay Khaliyah. At para na rin sa paghihiganti ko rin sa Mayor na ama niya.Napagdesisyunan kong hindi na rin sa Mayor kami magpapakasal. Mali ‘yon. Mas delikado. Kung sakali kasing kakilala ng mayor dito sa Norzagaray ang mayor sa Maynila, baka isang maling galaw lang, matunton agad si Khaliyah at matapos ang lahat sa isang iglap. Kaya mas mabuting humanap na lang ako ng pastor. Mas simple. Mas tahimik. Mas mabilis pa ang proseso.“Tol, Larkin, sigurado ka na ba dito?” tanong ni Levi habang nagkakape kami s
Khaliyah POVMaaga akong nagising dahil sa tunog ng makina ng sasakyan sa labas. Dumating na pala ang bumili ng kotse ko. Hindi na ako bumangon, si Tito Larkin na ang humarap sa kanila kasi ayaw na rin ni Tito Larkin na makita pa ako ng mga buyer.Nakahiga lang ako sa sofa, nakatingin sa kisame habang pinapakinggan ang usapan sa labas. Ang bigat sa pakiramdam. Parang may nabawas sa buhay ko. Mahal na mahal ko ang sasakyang ‘yon, pero wala akong magagawa. Kailangan ko ng bitiwan dahil hindi ko na rin naman siya magagamit dahil kailangan kong mag-ingat.Nang marinig kong bumukas ang pinto, tumalikod ako at pumikit, kunwari’y natutulog pa rin. Narinig ko ang buntong-hininga ni Tito Larkin. “Kung iniinda mo ‘yan, e ‘di sana hindi mo na binenta.”Hindi ako sumagot. Hindi ko alam kung paano ipapaliwanag na hindi ko ginusto ‘yon, pero wala akong choice. Narinig ko ang mahihinang yabag ng paa niya papunta sa kusina.“Ano, hindi ka kakain?” tanong niya matapos ang ilang sandali.Napabuntong-hi
Khaliyah POVMga anim na pares lang naman ang damit ni Tito Larkin, hindi naman din malibag o mabaho dahil nga siguro malinis siya sa katawan. Nang maisalang ko na lahat, naghanap ako ng sabon. Madali ko namang nakita dahil nasa malapit lang ito ng washing machine. Nilagay ko na ang sabon doon at saka ko na pinaikot ang mga damit doon.Habang umiikot ang washing machine, umupo ako sa isang lumang bangkito. Tinuloy ko na ang pag-inom ng kape habang tahimik ang paligid. Naririnig ko lang ang mahihinang kaluskos sa labas at ang tunog ng umuugong na washing machine. Sa totoo lang, sariwa ang hangin dito sa probinsya at masyado ring tahimik. Nakakapanibago pero siguro ay masasanay din ako.Maya maya, biglang bumukas ang pinto at pumasok si Tito Larkin, may bitbit na tatlong malalaking kahon.“Nandito na ako,” sabi niya sabay bagsak sa mesa ng isang kahon. Halos matumba ito sa bigat.Napakunot ang noo ko. “Ano ‘yan? ‘Yan na po ba ang mga grocery?”“Oo, grocery na natin ‘yan,” sagot niya hab
Khaliyah POVPumasok na sa bank account ko ang perang pinagbenta ko sa mamahaling kotse ko. Halos hindi ako makapaniwala sa dami ng sero sa account balance ko. Sa totoo lang, bigay ni papa ang kotse na iyon, pero dahil matagal-tagal akong magtatago, gagamitin ko ang perang iyon para makapagtago ako ng mas matagal pa at para mabigay ko ang lahat ng need ni Tito Larkin para lang makapag-stay ako ng matagal rito.Hindi ito ang unang beses na nakahawak ako ng ganitong kalaking halaga, pero iba ngayon. Parang may kung anong kirot sa dibdib ko habang pinagmamasdan ang screen ng cellphone ko.Bukas ng umaga, pupunta na ang bumili para kunin ang sasakyan ko. Isang bahagi ng pagkatao ko ang parang gustong umatras, pero tapos na ang usapan sa bentahan. Wala nang atrasan dahil pumasok na sa bank account ko ang pera.Habang nag-aagaw ang liwanag at dilim, lumabas na si Tito Larkin sa kuwarto niya, wet look pa ang buhok dahil bagong ligo. Naka-simpleng puting t-shirt at lumang jeans siya na handa
Larkin POVPagkatapos kong mahimasmasan mula sa matinding hangover, napagdesisyunan kong ipa-tsugi na ang magarang sasakyan ni Khaliyah. Hindi puwedeng manatili ang kotse niya sa tapat ng bahay ko. Para itong kumikinang na signboard na nagpapahayag kung nasaan siya. Isang maliit na pagkakamali lang at siguradong matutunton siya ng ama niyang mayor o ng mafia boss na pinagpipilitan siyang ipakasal sa anak nito.Nasa sala si Khaliyah, nakahilata sa sofa na parang prinsesa sa mansiyon. Hinayaan ko na muna at alam kong napagod siya sa mga kamaliang ginawa niya sa bahay ko. Imbis kasi na mapadali ang buhay ko kanina, aba, mukhang naging pabigat pa siya. Pero, hindi, alam kong masasanay din siya kapag lumaon kaya kailangan kong tiyagain na turuan siya.Tumikhim ako at sinadyang lakasan ang boses. “Khaliyah, ‘yang sasakyan mo. Kailangang mawala na ‘yan dito ah.”Nilingon niya ako na para bang hindi pa niya lubos na nauunawaan ang sinabi ko. “Ha? Ano pong ibig mong sabihin?”“Hindi safe. Mala
Khaliyah POVTatlong oras akong pawisan, amoy alikabok, at halos magmakaawang kunin na ako ni Lord habang tinatapos linisin ang buong bahay ni Tito Larkin. Hindi ko alam kung paano ko kinaya, pero heto, tapos na rin ako sa wakas! Ang mga supot ng basura, nasa labas na. Ang mga kalat, nawala na rin. At higit sa lahat, ang sahig, hindi ko na rin alam kung pawis ko o tubig ang dahilan kung bakit ito kumikinang sa linis.Pero kahit na ganyan, proud ako sa sarili ko! Isang prinsesang tulad ko na hindi sanay magwalis, hindi marunong humawak ng basahan at iniiwasan ang mabahong amoy ng basura, ngayon ay may achievement na!Nakangiti pa akong naupo sa gilid ng sofa, hinihingal, habang pinagmamasdan ang paligid na malinis na nang biglang bumukas ang pinto ng kuwarto ni Tito Larkin. Napaayos agad ako ng upo at agad napatitig sa matipunong katawan niya na nakakagigil talaga.Lumabas si Tito Larkin, nakapang-itaas na ngayon pero kita pa rin ang hubog ng katawan niya. “Anong amoy “to?” tanong niya
Khaliyah POVUnang araw ko palang sa bahay ni Tito Larkin pero pakiramdam ko, para na akong pinaparusahan. Sa bawat sulok ng bahay, may kalat. Mga bote ng alak, nagkalat na papel at mga piraso ng pagkain sa sahig, parang dinaanan ng bagyo ang buong lugar. Napalunok ako. Hindi ko alam kung paano ko ito sisimulan.“Ano, Khaliyah? Tititigan mo lang ba ‘yan? Simulan mo na, para matapos agad,” bossy na sabi ni Tito Larkin bago siya pumasok sa kuwarto niya.Naiwan ako sa sala, nakatayo, hawak ang walis na parang hindi ko alam kung paano ito gamitin. Princessa ako sa amin pero pagdating dito sa probinsya, para akong namasukang ng pagiging kasambahay. Sabagay, parang ganoon na rin iyon. Alipin nga ang tawag sa akin ni Tito Larkin. Sa totoo lang, hindi ko rin gets kung bakit gusto niya akong alipinin, puwede naman kaming mag-hire ng kasambahay na babae. Pero, naisip ko rin na kung magkakaroon kami ng kasambahay na babae, baka maka-istorbo lang siya sa amin ni Tito Larkin. Mainam na rin na solo