Kabanata 4

Larkin POV

Pagbukas ko ng pinto, hindi ko inaasahang may isang pamilyar na babae na nakatayo sa harapan ko. Sandali akong napatigil habang pilit na inaalala kung saan ko nga ba siya nakita. At nang bumalik sa akin ang alaalang iyon, isang mapait na ngiti ang lumitaw sa labi ko. 

Tangina.

Tama. Siya iyong dalagang babae na nakita ko sa family picture sa tarpulin na iyon sa munisipyo ng Manila. Anak siya ng mayor na hindi ko malilimutan, si Mayor Khalix Dadonza, ang lalaking nagpakaladkad sa akin palabas ng munisipyo noon at sinabihan pa akong wala akong mararating sa buhay. Kung may isang tao sa mundong ito na gusto kong makitang nahihirapan, iyon ay walang iba kundi siya. First time kong maranasan sa buong buhay ko iyon. Pero ngayong nakatayo sa harapan ko ang anak niya, na kahit malaki na ang pinagbago, kilalang-kilala ko pa rin kasi talagang tinandaan ko ang mga mukha nila. Ngayon, hmmm, tumangkad na siya at naging sexy na.

“Tito Larkin, right?” tanong niya na halatang kinakabahan.

“Yeah,” matigas kong sagot ko habang pinapanatili ang cold na tono ng boses ko. “And you’re Khaliyah Dadonza, tama?”

Tumango siya. “Tito, kaibigan po ako ni Moreya and I need your help po.” Napakunot ang noo ko. Palipat-lipat kasi sa mukha at katawan ko ang tingin niya na para bang ewan, trip ba niya ako?

Napangisi ako. “Help? From me? Bakit ko naman gagawin ‘yon? Saka, wala na rito si Moreya, hindi na siya rito nakatira.”

Huminga siya nang malalim bago nagsimulang magsalita. “Tito Larkin, makinig ka po. My father… he wants me to marry someone I don’t even know. Well, I know him, but he’s… he’s a monster.”

Tinaas ko ang isang kilay ko. “A monster?” Para bang ang ama niyang mayor? Monster din kasia ng ugali niya.

“Yes! His name is Nolan Salvatore. His father, Amedeo Salvatore, is a mafia boss. My dad owes him a ridiculous amount of money and as payment, gusto niya akong ipakasal kay Nolan! I can’t let that happen! Kaya nandito ako, Tito Larkin. I need a place to hide. I need to disappear. Please, help me po.”

Pinagmasdan ko siya. Sa unang tingin, para siyang helpless princess na nagmamakaawa ngayon sa taong pinagmalupitan dati ng ama niya. At kung may isang bagay akong natutunan sa buhay, iyon ay ang hindi basta-basta tumulong nang walang kapalit.

“And what do I get in return?” tanong ko habang nakangisi ako, hindi pa rin kasi natigil ang pagtingin niya sa katawan ko, lalo na’t pansin na pansin ko na talagang pinapasadahan niya ng tingin ang buong katawan ko.

Nanlaki ang mata niya. “I’ll do anything po! Kahit ano! Basta matulungan mo lang akong magtago. Saka, hindi naman ako pabigat, may mga laman ang bank account ko kasi may mga ice cream shop ako, may savings din ako sa mga kinikita ko bilang vlogger at dala-dala ko rin ang lahat ng mamahaling alahas ko, may kotse rin ako, kahit ako na ang magbayad ng bills ng lahat, pati grocery po, basta pataguin niyo lang po ako rito sa bahay ninyo.”

Napakunot ang noo ko sa mga sinabi niya. Kung ganoon palang ay pabor pa sa akin. Ang dami niyang inalok sa akin, desididong-desidido siya na magtago na sa bahay ko. Bigla tuloy may nabuong isang ideya sa isip ko. Isang ideyang magpapahirap sa mayor na iyon. Kung tutulungan ko si Khaliyah na magtago, siguradong mababaliw sa kakahanap ang tatay niya. Pero hindi lang iyon…

Napangisi ako. “Alright, I’ll help you. But under one condition.”

Napatango siya agad. “Anything po, Tito Larkin!”

“You will be my wife.”

Napatigil siya at halos nanlalaki ang mga mata. “W-What?”

Tangina, bakit parang gustong-gusto pa niya. Nakita ko kasi na napakagat-labi siya matapos kong sabihin iyon.

“We’ll get married,” sagot ko ng walang halong biro sa boses ko. “That way, hindi ako makakasuhan ng kidnapping. Legally, I’ll be your husband, and you’ll have no choice but to stay here with me.”

Nanlaki ang mata niya. “Tito L-Larkin, that’s too much—”

“You said you’d do anything, right?” putol ko. “This is my condition. Take it or leave it.”

Kunyari pa siya, halata namang gustong-gusto niya.

Hindi siya agad nakasagot. Uma-acting pa ata na nagdadalawang-isip pero alam ko namang payag siya.

“Magpapakasal lang naman tayo sa papel, para lang hindi nila inisip na na-kidnap lang kita, isa pa, hindi ibig sabihin ay pakakasalan kita ay magiging parang mag-asawa talaga tayo. Hindi ganoon. Sa bahay ko, kapag natuloy na kitang maging asawa, magiging alipin kita. Ikaw ang gagawa lang ng lahat ng gawaing bahay, ikaw na rin ang magbabayad ng mga bills, sabi mo ‘yon ‘di ba? At kapalit nun, malaya kang makakapagtago sa bahay ko, kahit kailan mo gusto. Ikaw din, bahala ka, kung ayaw mo, ayos lang naman, mas mainam at ayoko rin naman ng may kasamang ibang tao sa bahay ko,” sabi ko habang tinatakpan ko na ng kamay ang boxer short ko kasi panay na ang tingin niya roon. Parang malibög pa ata ang isang ‘to.

At doon ko nakitang tuluyan nang nahulog si Khaliyah Dadonza sa bitag na ginawa ko.

“Bahala na po, ang mahalaga ay makakapatago na ako, kaya, sige na po, payag na po ako,” sagot niya kaya napangiti ako.

Lagot ka ngayon Mayor Khalix, mahihirapan ka ngayong makita ang anak mo. Itatago ko muna siya at pakikinabangan habang nasa puder ko siya.

“Sandali, may kukunin lang ako bago kita papasukin sa bahay ko,” paalam ko sa kaniya.

Iniwan ko muna siya saglit sa labas para pumasok sa loob. Binuksan ko ang computer ko at saka nag-type ng mga kailangan naming pagkasunduan. Gumawa ako ng contract naming dalawa. Papapirmahan ko ito sa kaniya bago ko siya papasukin sa bahay ko.

Nilagay ko sa contract na habang nagtatago siya sa bahay ko, magiging alipin ko siya. Siya ang maglilinis ng bahay, magluluto sa kusina, maglalaba ng mga damit ko at magbabayad ng lahat ng bills dito sa bahay. Nilagay ko rin sa contract na hindi siya puwedeng gumamit ng social media habang nasa bahay ko, nang sa ganoon ay hindi siya ma-trace ng pamilya niya, lalo na ng ama niyang demonyo.

Ang kagandahan sa nangyaring ito, para na akong nagkaroon ng yaya, nagkaroon pa ako ng taga-bayad ng mga bills sa bahay ko. Malaking tulong iyon dahil makakapag-ipon na ako para sa pangarap kong pagkakaroon ng isang bar. Para akong nagkaroon ng laruan sa bahay ko. At doon palang sa part na iyon ay suwerte na ako kasi para na rin akong nakaganti kay Mayor Khalix.