PINAGMASDAN ko ang bilog na buwan mula rito sa Peredes, ang tawag sa bundok kung nasaan kami ngayon ni Sevasti. Sakop ito ng Farianio ngunit malapit din ito sa lupain ng Kozania. Nasa ilalim kami ng mayabong at mataas na puno, nakaupo siya habang nakasandal dito habang ako ay nahiga at nakaunan ang hita niya sa akin.
Naalala ko tuloy ang pamamasyal namin noon sa Widolla, ganito rin iyon, ang kaibahan nga lang ay gabi ngayon dahil ito lamang ang malayang oras upang magkita kami.
Tumakas lamang ako sa palasyo, may ilang nagbabantay na mga kasamahan ko upang masigurong ligtas ang lahat at kung may kalaban mang darating ay mabilis kaming maaalerto, ngunit nakatakas pa rin ako sa kanila dahil ginamit ko ang taglay kong bilis. Mamaya lamang ay babalik na rin ako bago pa tuluyang lumalim ang gabi upang sumama sa pagbabantay, hindi pa kami gaanong kampante ngayon dahil sa mga bagong kalaban.
"Kay ganda ng kalangitan," aniya. Napangiti ako, tama siya, kaya kay gandang pa
"Hangal." Masama akong tumingin sa kaniya at sinalag ang pagsugod niya. Sinipa ko siya sa tiyan upang mapalayo siya sa akin, sa muli niyang pagsugod ay nilampasan ko siya at habang nakatalikod ito ay agad kong itinarak ang espada sa kaniya.Nang lumingon ako kay Leep ay hawak na siya sa leeg ng kalaban at idinadarang siya sa malaking apoy. Mabilis kong binitawan ang espada kasabay ng pagbagsak ng walang buhay naa kalaban."Leep!" tumakbo ako palapit sa kanila ngunit huli na ang lahat."Prinsesa!" aniya pa bago tuluyan humagis sa nagliliyab na bahagi ng palasyo. Halos mahawakan ko na ang kamay niya ngunit hindi ako umabot.Nanlaki ang mata ko, akmang susundan pa siya sa apoy ngunit may matipunong braso ang pumigil sa akin, si Matias.Ilang beses akong suminghap ng hangin dahil hindi makapaniwala sa nakita. Sobrang lapit ko na ngunit hindi ko pa rin siya nagawang iligtas, halos gahibla na lamang ng buhok iyon ngunit nahuli pa ako. Nahuli ako. Wala na
PINUNASAN ko ang tumakas na luha sa aking mata habang nakatingin sa apoy na mula sa mga mamamayan kong nasawi, pito sila, tatlo ay mga binatilyo. Nagsisisi ako na nahuli ako sa pagdating upang tumulong, kung nandoon lamang ako simula umpisa ay makakaisip agad ako ng magandang estratehiya upang mabilis na magapi ang mga kalaban.Ngunit wala na akong magagawa dahil nangyari na iyon at hindi na maibabalik ng pagsisisi ko ang buhay na nawala sa amin. Kailangan ko na lamang tanggapin ito, mabigat man sa aking kalooban.Lumingon ako kay Matias na kanina pa nakatingin sa akin. Sa lahat ng nilalang dito ay siya ang higit na nakakakilala sa akin kaya alam niya nararamdaman ko ngayon."Kailangan nating lumipat muli ng bagong kuta," mahina kong wika na siya lamang ang nakakarinig.Marahan siyang tumango. "Ganoon na nga. Para sa kaligtasan natin."Muli akong bumaling sa apoy na may lungkot ang mga mata."Umaasa akong hindi na natin pa iiwan ang palasyon
SANDALI akong huminto nang matalo ko ang dalawa, bumaling kay Elana na nanonood sa gilid. Matalim ang tingin niya sa akin kaya nginitian ko siya para mas mainis siya bago ako muling nakipaglaban sa mga alagad niya.Salitan sila sa pagsugod sa akin, mahusay ang iba sa kanila na siyang hindi ko agad napapatumba kaya pinili ko ang mga mahihina upang mabawasan sila. Lumiyad ako nang akmang tataman ng latigo ng isa sa kanila, sa muli nitong paghampas niyon ay hinuli ko ito at malakas na hinatak.Gulat siyang napalapit sa akin, ngumisi ako at ginamit ang buong lakas ko upang sipain siya dahilan upang humagis ito at tumama sa malaking puno, sa lakas ng pagkakasalpok niya dito ay agad siyang nawalan ng malay.Sunod-sunod silang sumugod matapos niyon kaya ihinanda ko ang espada sa ere at mabilis na umikot upang sabay-sabay silang masugatan. Ngumiti ako nang lumayo ang tatlo upang indahin ang natamong sugat. Suminghap ako ng hangin at ako naman ang naunang sumugod.
NAKATINGIN lamang ako sa kaniya habang patuloy siyang nagsasagwan, sakay kami ng maliit na bangka mula sa isang maliit na isla malapit sa kaharian ng Farianio. Ipinasyal niya ako dahil sa magandang tanawin doon, sobra akong naaliw kaya malapit ng dumilim nang makasakay kami sa bangka. At ngayon ay gabi na dahil mabagal ang pagsasagwa niya, ayos lang naman sa akin iyon dahil mas matagal ang oras naming magkasama. Tanghali na noong umalis ako sa aming kuta ngunit alam naman nila na naglilibot lamang ako sa iba't-ibang bayan upang magnakaw kaya hindi nila ako basta hahanapin kung gabihin man ako. Kaya hindi ako nag-aalala habang kasama ko ang ginoong ito. Tumingin siya sa karagatang tila walang hangganan kaya malaya ko siyang pinagmasdan, habang tumatagal ay mas gumagwapo siya sa paningin ko. Sa bahagyang pagkunot ng noo niya ay napangiti ako, kahit anong ipakita niyang reaksyon ay hindi nababawasan ang kakisigan niya. Lalo pa nga yata iyong nadagdagdagan. Nakat
TUTOK ang paningin ko sa mga sugat ni Adrina, at hindi ko gusto ang nakikita kong iyon. Habang tumatagal ay namumuo ang galit ko at iniisip na kung paano akong gaganti sa hangal na babaeng iyon.Hindi ako papayag na sa ganito lamang ito matatapos. Hindi ako papayag na magagawa niya kung anong gusto niya sa amin nang hindi kami pumapalag. Hindi basta nagpapaapi ang isang mandirigma.Siya ang naunang sumugod sa akin kaya nararapat lamang sa kaniya iyon. Wala siyang karapatang gumanti.Bago pa man matapos si Dana sa paglalapat ng mga halamang gamot sa sugat ni Adrina ay lumabas na ako sa silid. Hindi ako napansing umalis ni Adrina dahil nakapakit ito at tila ilang sandali na lamang ay mawawalan na ng malay."Aliara," tawag ni Matias, sumunod sa akin. "Saan ka pupunta?" nagtataka niyang tanong nang makitang hindi ang daan patungo sa aking silid ang tinatahak ko.Huminto ako at blangkong bumaling sa kaniya. "Bakit mo ako sinundan? Magpahinga ka rin sa i
WALANG imik akong naglakad palayo nang makababa mula sa sinakyang kabayo, hinayaan ko na si Matias na ipasok iyon sa kulungan at painumin ng tubig. Tahimik lamang kami buong byahe pag-uwi rito, hindi na siya nagtanong pa ng kahit ano. Marahil ay naramdaman niyang wala ako sa ayos ngayon.Hindi ko alam kung anong iniisip niya nang makita kaming magkasama ni Sevasti at mukhang nagtatalo. Ayokong isipin niya na may kinalaman si Sevasti sa nangyari kay Adrina ngunit ayoko rin namang magsalita tungkol doon.Sana lamang ay hindi na siya magtanong pa tungkol doon bukas. Dahil hindi ko alam kung paanong sasagot.Sa halip na dumiretso sa aking silid ay nagtungo ako sa silid ng magkapatid. Umupo ako sa higaan ni Kera at pinagmasdan si Adrina. Mahimbing ang tulog niya kaya hindi ako gumagawa ng anumang ingay.Mahina akong bumuntong hininga at ibinaling na lamang ang paningin sa kamay kong nakapatong sa hita ko. Hanggang ngayon ay tila nararamdaman ko pa rin ang init
HUMINTO ako mula sa pagtakbo at nagtago sa likod ng malaking puno nang makita ang tatlong nilalang dito sa gitna ng kagubatan, sa itsura ng mga ito ay alam kong kami ang pakay.Hanggang ngayon ay hindi pa rin sila sumusukong paslangin kami. Mga hangal talaga."Narito na naman sa Kozania ang hangal na ito," inis kong bulong.Wala akong panahon para sa kanila ngayon kaya hinintay kong makalampas sila bago ako muling tumakbo patungo kay Matias.Bumagsak ako sa lupa nang makaramdam ng kirot sa aking kanang binti, naitukod ko ang kanang braso na siyang sumalo ng bigat ko dahilan upang magkasugat ito at tila napilayan pa.Napapikit ako sa sakit kasabay nang mahina kong pagdaing. Sa pagdilat ay tiningnan ko ang nangyari sa binti ko. Isang palaso lamang naman ang nakatarak sa binti ko!Muli akong dumaing sa sakit, nag-aalab ang mga mata sa galit."Sino ang hangal na gumawa nito?!" galit kong wika. Nilingon ang banda kung saan narinig ko ang y
PASINGHAP akong bumangon, bumagsak ang isang basang tela mula sa noo ko. Pinunasan ko ang nararamdamang pawis sa pisngi ko. Hindi ko alam kung bakit hinahahabol ko ang hininga ko, tila pagod ang katawan ko kahit galing naman ako sa pagtulog.'Pananginip lamang ba ang nangyari sa akin sa kagubatan? At ang pagkakahuli kay Matias?' tanong ng isip ko.Bahagya akong gumalaw at nang maramdaman ang pagkirot sa binti ko napagtanto kong hindi panaginip iyon, sa halip na dumaing sa sakit ay nanlaki ang mga mata ko sa gulat.Hinuli ng mga kawal si Matias dahil sa bintang na siya ang pumatay kay Elana!"Magpahinga ka muna, Aliara. Hindi pa ayos ang kalagayan mo," seryosong wika ng tinig sa tabi ko, si Adrina. Agad akong napatingon sa kaniya na nakaupo sa kaharap kong higaan. Ngayon ko lamang napansin kung nasaan ako, sa silid ng magkapatid. "Hindi pa tuluyang gumagaling ang mga sugat mo dahil hindi kita mapagaling ng maayos sa kalagayan ko ngayon."Madilim na
Sevasti's Point of ViewPINAGMAMASDAN ko siya mula rito sa gitna ng kagubatan ng Kozania. Nakaupo siya sa harap ng malinaw na tubig ng sapa, ang sapang nasa pagitan namin. May kalayuan ako sa kaniya kaya hindi niya ako napapansin. Tila malalim din ang kaniyang iniisip upang mapansin pa ang presensya ko.Kanina pa siya rito at ngayon ay malapit nang sumapit ang dilim ngunit hindi nagbago ang pwesto niya.Pinagsawa ko ang mga mata ko sa pagtitig sa kaniyang kagandahan, sa buhok niyang umaalon tuwing iihip ang hangin. Mas maganda ang kasuotan niya ngayon kumpara noon dahil siya na ang reyna ngayon ng Kozania. Nakamit na niya ang pangarap niyang maitayong muli ang kaniyang kaharian, at masaya ako para sa kaniya. Kahit ang naging kapalit man nito ay ang pagkamatay ng aking ama at pagkawala sa amin ng trono ng Farianio. Una pa lang ay hindi naman talaga ito sa akin kaya tama lamang na maibalik ito sa totoong nagmamay-ari nito.Ito lang ang malaya kong oras na titigan siya, dahil sa oras na m
"MAHAL na mahal kita, Aliara! At oo, mali ka kung iyan ang iniisip mo tungkol sa akin. Ikaw lamang ang nag-iisang babaeng minahal ko sa buong buhay ko, ang babaeng patuloy kong minamahal at mamahalin pa hanggang sa huling hininga ako," aniya, tila pilit ipinapaintindi sa akin ang sinasabi. Mas tumindi ang pagbigat ng hininga niya. Tumingin siya sa ibaba at nang muling magsalita ay mahinahon na, "Patawad at wala ako sa lahat ng paghihirap mo, wala ako kapag kailangan mo ako, wala ako kapag hinahanap mo ako. Pero, Aliara, gustong-gusto kitang puntahan sa mga oras na hinihiling mong nandoon ako. Gusto kitang iligtas at protektahan ngunit palagi akong hinahadlangan ng aking ama. Ginagawa niya ang lahat para lamang hindi kita makita." Tumiim ang bagang niya at muling tumingin sa akin, puno ng galit, pangungulila at kalungkutan ang kaniyang mga mata. "Totoong mahal kita, Aliara. Hindi iyon magbabago kailanman. Sana mapatawad mo ako sa lahat ng pagkukulang ko. At pakiusap, huwag mong alisi
SA MULI naming pagkikita ni Adrina ay binigyan niya akong muli ng pag-asa upang ituloy ang sinimulan ko, ang paghihiganti kay Henicio. Ilang beses niya akong kinausap tungkol doon ngunit kapag tinatanong ko siya kung bakit niya ako hinihikayat ay hindi siya sumasagot at iniiba ang usapan. Ngayon ay nakatayo ako sa gitna ng kagubatan habang nakatingin sa buwan. Napagtanto ko kung bakit nais niyang patayin ko si Henicio. Dahil kay Matias, nais niya itong ipaghiganti. Hindi naman lingid sa kaalaman ko na iniibig niya ang ginoo at hindi ko man nakita ang paghihinagpis niya sa pagkamatay nito ay alam ko kung gaano niyang dinamdam iyon. Marahil ay hindi pa siya nakakalimot. Hindi pa nawawala ang galit niya para sa mga nilalang na naging ugat ng pagkamatay nito. Lalo na kay Henicio. Siya ang pinakautak ng lahat kaya siya ang dapat paghihigantihan. Napalingon ako kay Zalina na nasa gilid ko, siya ang ina ni Adrina ngunit tila kaunti lamang ang tanda niya sa akin kung
MALIWANAG na ang paligid nang makarating kami sa sentro ng Farianio. Kusang humahawi ang mga nilalang upang bigyan kami ng daan, bakas sa mga mata nila ang kuryosidad habang nakatingin sa amin. Nasa unahan at gilid namin ang mga kawal, mahigpit kaming binabantayan na tila ba makakatakas pa kami sa ganitong kundisyon. Bukod sa nakakadena ang aming mga kamay ay pagod at nanghihina na kami mula sa mahabang paglalakbay, halos lahat pa kami ay sugatan.Hindi ko na maayos pa ang palalakad ko dahil sa nanginginig kong binti, ang kumikirot na sugat ko sa hita ay tila kumakalat sa buong katawan ko. Tagaktak na rin ang pawis ko, nanunuyot na ang lalamunan at siguradong namumutla na rin ako dahil sa dugong nawala sa akin.Ang mga hangal na kawal na ito ay hindi man lang kami binibigyan kahit patak ng tubig."Aliara," tawag sa akin ni Casias na katabi ko lamang. Nakagapos din ang mga kamay at walang magawa kung hindi magpatianod sa mga kawal na ito. Ilang beses na niya akon
"ISA kang prinsesa, Aliara?" muling wika ni Rowan ngunit hindi ko pinansin.At dahil hindi rin ikinagulat ni Casias iyon ay katunayan lamang ito na totoo ang sinasabi ni Favier, na may kaugnayan siya sa palasyo.Matunog akong ngumisi kalaunan, sarkastiko. Maraming tanong sa isip ko ngunit unti-unti ko nang naiintindihan ang nangyayari ngayon. Matagal na silang magkakilala, bago pa man ako dumating dito sa Ohayas. Malinaw na malinaw na tinraydor ako ni Casias, nagpanggap siyang walang alam tungkol sa akin, na hindi niya ako kilala. Marahil ay pinababantayan ako ng hangal na si Henicio. At ito na ang tamang pagkakataon upang mapaslang ako.Mabilis ba akong magtiwala kaya lagi akong tinatraydor ng mga nilalang sa paligid ko?Gusto kong tawanan ang sarili ko sa tanong na iyon.Ngunit kahit na tinraydor niya ako ngayon ay hindi ko siya balak kwestyunin. Wala na rin namang halaga kung tatanungin ko siya kung bakit niya ito ginawa sa akin. Lahat naman sil
MABILIS akong lumapit sa kaniya at hinampas ang dibdib niya, hindi mahina ngunit hindi rin naman malakas. Paulit-ulit kong ginawa iyon ngunit hindi siya gumawa ng anumang kilos, nanatili siyang nakatayo at hinahayaan lamang ako ilabas ang galit ko. Hindi nagbago ang reaksyon niya, lalo nga lamang yata iyong lumambot habang mas tumatagal ang pagtitig niya sa akin.Nang manghina ang kamay ko ay roon niya lamang ako pinigilan, marahang hinawakan ang mga braso ko. Tuluyan akong nawalan ng lakas dahil doon, tila bulang nawala ang galit na binubuo ko.Pumatak ang luha sa mga mata ko dahil sa maraming dahilan at emosyong nararamdaman. Ayaw ko mang maging masaya sa sandaling ito ngunit kusa iyong nararamdaman ng puso ko. Masaya ako na nandito siya, sa presensya niya, sa hitsura niya at sa buong pagkatao niya.Tila tuluyang napanatag ang damdamin ko dahil sa kaniya. Nawala ang lahat ng gumugulo sa isipan ko."Bakit ngayon ka lang?" mahina kong tanong. Nakatitig ak
NILAMPASAN ko si Casias nang magkasalubong kami sa pamilihan, inirapan ko pa siya upang ipakitang naiirita ako sa presensya niya."Magandang umaga, Aliara!" nakangiti niyang bati ngunit hindi ko na pinansin. Palagi namang walang maganda sa umaga kapag siya ang nakikita ko.Itinabi ko ang tinutulak na karitela nang makarating sa tindahan ni Rowan. Abala ito sa maraming mamimili sa umagang ito kaya kahit ang pagbati ay hindi niya nagawa sa akin."Tulungan na kita!" muling wika ni Casias na nasa harapan ko na. Hindi ko napansin ang pagsunod niya sa akin. Nasa likod niya rin ang dalawang kasama."Huwag na, ipagpatuloy mo na lamang ang ginagawa mo." Hindi ko siya pinagtuunan ng pansin, binuhat ko ang isang sako na nasa karitela.Alam kong naniningil siya ngayon sa mga manininda rito sa pamilihan kaya hindi ko maintindihan kung bakit ako ang ginugulo niya ngayon."Wala na akong ginagawa kaya tutulungan na lamang kita!" masigla niyang wika. Binuhat
HUMINTO ako sa paglalakad habang hinihintay ang sagot niya. Matagal bago siya nagsalita."Palagi rin akong nagtutungo roon kapag nais kong magpahangin at makapag-isip," aniya, nakatingin sa kawalan. "Noong unang beses kitang nakita roon ay noong araw rin nang makilala kita. Simula noon ay hindi na nawala sa isip ko ang malungkot mong mga mata." Bumuntong hininga siya. "Palagi kong ipinagtataka kung bakit ganoon na lamang ang kalungkutan sa iyong mga mata noong gabing iyon. At maraming tanong ang pumapasok sa isipan ko. Ano ang sanhi ng kaniyang kalungkutan? Anong nangyari? Ngunit bakit sa tuwing nakikita ko naman siya sa pamilihan ay walang bahid ng lungkot doon, walang kahit na anong emosyon."Marahan siyang bumaling sa akin matapos sabihin ang mga iyon. Ako naman ngayon ang umiwas, hindi makahanap ng salitang isasagot sa kaniya. O kailangan ko nga ba siyang sagutin?Nakakahiya lamang na nakita niya ako sa ganoong ayos. Sa lahat ng nilalang ay siya pa talaga an
NAPAIRAP ako nang makita ko na naman si Casias sa malayong banda ng pamilihan, maangas na naglalakad kasama ang dalawa niyang alagad. Mukhang maniningil na naman ng upa sa mga manininda rito sa pamilihan.Kasalukuyan kong inaayos ang mga prutas sa harapan ko, ako ang nagbebenta nito ngayon dahil wala si Rowan. Namamasyal kasama ang kaniyang kasintahan. Oo, mayroon na siyang kasintahan ngayon na isa ring manininda rito sa pamilihan. Matagal na iyong may gusto sa kaniya ngunit hindi niya napapansin noon dahil biglang nabaling ang atensyon niya sa akin nang makilala niya ako.Naalala ko pa noong una kaming magkita, natulala siya sa angkin kong kagandahan at halos tumulo pa ang laway. Ngunit ngayon ay patay na patay na siya kay Mila. Ang binibining ito ay hayagang ipinapakita ang pagkagusto niya sa ginoo ngunit hindi siya nito pinapansin.At noong mapagtanto ni Rowan na hindi niya talaga makukuha ang puso ko ay sinimulan niyang ibaling ang atensyon sa binibini hangg