Catherine’s Point of View
First day on a new home at mga bagong tao na makakasama ko na simula ngayon.
Pagkatapos ng kasal, naging mabilis ang lahat ng pangyayari. My husband snatch me right after the ceremony he hold my hand and then we ran palabas ng church. Na kahit ako mismo hindi ko alam na kaya ko palang tumakbo ng ganun.
He let me in his car, sa loob ng sasakyan tanging tahimik ang bumalot sa buong paligid. Nahihiya naman ako magsalita dahil hindi ko rin alam kung ano sasabihin ko
Kaya the whole car ride tanging tunog lang ng engine ag naririnig ko hanggang sa makauwi kami sa isang bahay na sinabi niya. Eto raw ang bahay niya.
He made manang Lerna take me to my room, kaya dito ako nagising ngayon. Wala man akong paningin pero ramdam ko pa rin ang pinagbagao ng surroundings ko.
The smell of my room and my bed. Maybe this time I have to depend on my self na . Shadow cannot be near me anymore.
Yun ang sabi ni Tiyang Amelia na shadow will be near but not too near like he use to. Na nasa paligid lang ito nakabantay at nakaantabay sakin.
Tok* Tok*
“ yes?” I ask, umupo ako mula sa pagkakahiga. Inayos ko ng kamay ko ang buhok ko. I am expecting na ang asawa ko ang kumatok.
“ Ma’am hinihintay na po kayo ni sir sa dining area” Manang Lerna, I remember her voice dahil siya ag tumulong sakin kahapon na makapagpalit ng damit and she is the one who guide me.
“ Ah yes, tell him i’ll be there in a minute” I said. Sumara uli pinot. Tunog na umalis na siya.
Dahan dahan akong bumaba ng higaan. Dahan dahan akong naglakad patungo sa CR. Well hindi ko naaalala kung nasaan ito. I guess i have to find out.
Hindi ko maiwasan na matamaan ang mga gamit sa paligid. Tuhod ko lagi ang tumatama dito. For sure puro pasa na naman ako
Maraming pagkapa later, nahanap ko na ang Cr then i search for the sink mabilis ko itong nahanap. Giinawa ko na ang daily routine ko.
I wash my face and take the toothpaste together with toothbrush na matagal kong hinanap. Sana pala hindi minute sinabi ko. Kung alam ko lang aabutin ako ng 10-20 minutes sana pinauna ko na lang siya kumain
When i’m finally done, Lumabas na ko ng Cr the next mission is to find the door para makabalas na ng kwarto.
I grab the doorknob, eto na siguro yon. I open it and start to walk towards something still my hands are trying to feel something in front of me.
“ Manang?” I call. Pero walang sumasagot. Patuloy pa rin ako sa palakad at pagkapa ng nasa unahan ko.
Hanggang sa may nahawakan ako na parag umbok umbok. I touch it with my hands then pinch it. Medyo matigas
“ Hindi ko akalain na ganyan ka aggressive, wife” A soft deep voice said, binawi agad yung kamay ko. Pero nahuli niya ito. He grip my wrist, the pull me towards him.
“ I-I’m sorry I didn’t mean to. Akala ko walang tao sa harapan ko” depensa ko sa kanya.
“ Pumasok ka sa joint door natin then yung expect na walang tao?” He said.
Joint door? Our room is connected. I didn’t know
“ Uhmm.. no i’m sorry hindi na mauulit. I am looking for manang lerna. Hindi ko pa kasi kabisado bahay kaya nangagapa pa ko” I said, I feel his breath on my neck why is his face on the side of my neck.
By the sound of his doing his sniffing me. Nagpupumilit na kong kumawala sa kanya neto. I feel uncomfortable right now.
“ Oh right, What’s your name” he ask, Oo nga pala hindi ko pa alam pangalan niya.
“ I’m Catherine Alcantara”
“ How are you related to Amelia” he asks.
“ Uhmm, she’s my Aunt. Kapatid ng mother ko” as soon as I said that lumuwag ang pagkahawak niya sa wrist ko. Na naging chance ng pagbitaw ko sa kanya.
Namuo ang katahimikan sa buong kapaligiran. Pero alam kong nasa harapan ko pa rin siya hanggang ngayon.
“ Uhmm.. can I ask what is your name?” natatakot na tanong ko.
“ James.. Get ready. Change of plans we are having a breakfast with my family. I’ll call manag Lerna to help you get dressed” He said.
“ No, I can manage” sabi ko
“No you can’t, you too much bruises on your leg. Means paghanap lang ng pinto nahirapan ka na” he said.
Wala na kong nagawa kundi pumayag. He left me, then he calls Manang Lerna.
My husbands name is James.. By his name he should be handsome. His deep voice is also handsome.
I can’t help to smile imagining what he looks like. By the feel of his abs. He must be fit?
Maybe he does workout regularly should I also be conscious of my body. Since my husbands seems to be good looking person.
Catherine’s Point of ViewIlang araw na ang nakakalipas nung kasal ko. Ilang araw ko na rin hindi nakakausap ang asawa ko. Since that morning hindi na kami nagkatagpo pa muli. We didn’t even have breakfast together that morning. He said, na may meeting daw siya ng maaga kaya hindi niya ko masasabayan kumain. Kaya eto ako, ang ginagawa ko lang halos buong araw, kumain, magpahangin, magbasa ng mga libro na binigay sakin ni tiyang Amelia, books na naka braille.She made it custom special book for a blind person like me. Isa yan sa mga bagay na ginagawa ko to keep me occupied. Pero may isang bagay na I love doing na hinding hindi ko ipagpapalit sa iba. I love composing a song. It helps me express my feelings towards something. My happiness, loneliness and all emotion. It gives me a sense of freedom of expressing myself and i love that some people can relate to all those feelings. Tok* Tok*“ It’s open”“ Ma’m Catherine..” “ Yes? Manang Lerna ano po yon?” “ May naghahanap po sa in
Catherine’s Point of ViewHe left me again on this quiet house, with no one to talk to. He has a lot of staff but none of them seems to like me. They didn’t even try to talk to me. Only manang Lerna is good to me.“Ma’m na hatid ko na po yung tiyahin niyo” I quickly wipe my tears, ng marinig ko magsalita si manag lerna“ Ay ganon po ba, salamat po” sabi koTumayo na ko, dahil gusto ko ng bumalik sa kwarto ko. Gusto ko mapag isa at ibuhos sa luha lahat ng nararamdaman ko.Growing up, everytime na nakakaramdam ako ng lungkot whenever i think of my parents iniiyak ko lang ito. Binubuhos ko lahat ng lungkot sa pag iyak. Then kinabukasan, ayos na pakiramdam ko.“ Ma’m, papanik na po kayo?” tanong ni mang lerna. I nodded“ Yes po, gusto ko po muna mapag-isa” sagot ko sa kanya.“ Ay ganon po, Kasi po nabanggit po ng tiyahin niyo na mahilig daw po kayo mag bake. Gusto po sana namin magpatulong sa inyo na magbake, dahil bagong lipat lang tayo sa subdivision na to, kailangan daw po magbigay n
Catherine’s Point of ViewIt’s night time already, halos kakayari lang namin mag bake. Then Manang Lerna sent the other kasambahay to give the baked foods to the neighbors. Asan ako ngayon? I am here in the living room waiting for my husband to go home while holding a banana bread on my lap.“Ma’m kahit sa kwarto na niyo ikaw mag hintay para makapag pahinga na muna kayo. Tawagin ko na lang kayo kapag dumating na si sir” sabi sakin ni manang lerna“ kahit dito na lang po, nakakapag pahinga rin naman ako sa pag upo dito” sagot ko sa kanya. Hindi na niya ko pinilit pa na pumanik sa kwarto ko. Binaba ko na muna sa table hawak ko na banana bread and decided to read a book habang hinihintay siya.Kinapakapa ko chairside table then found my book. I started to turn the page and then move my fingers to read the braille.Kinabukasan.Naaalimpungatan ako dahil sa sakit ng katawan na naramdaman ko. Hinihawak hawakan ko ang braso ko dahil sa sakit. Naaalala ko dito pala ko sa living room nakatul
Catherine’s POV“ You ready?” I nodded,Manang Lerna help me get ready kasama na rin maleta a dadalhin ko. Sinabi ko sa kanya mga essentials ko at for the clothes siya na bahala pinapili ko. He opened the car door for me. I carefully enter the car. Siya na ang nagsara nito. He then hop in also, I am at the passenger seat. He is the one driving. He start the engine starts driving. The first minute inside this car is giving and awkward vibe. I keep on fidgeting my hands by rubbing my fingers together.I am very introverted person, gawa na rin i only know three people my whole life. My tiyang Amelia who is not that very talkative samahan pa ng bodyguard ko na literal na hindi nagsasalita.So.. pano ako makaka survive sa awkward silence nato. I feel like i need to talk.Pwede rin naman wala ng mag salita samin dalawa the whole ride to somewhere. Wait, may naisip ako na pwede namin pag usapan. Should i ask him kung masarap ba yung banana bread?Maybe not.Ah yes.May naisip ako.“Saan t
Catherine’s POV“ First thing na gusto ko tandaan mo. You don’t hate people, whom I hate” He said. We are now walking towards the plane. Yun ang sabi niya sakin. “ But you said” Tutol ko sa kanya. He cut me before i continue what i want to say.“ Ang sabi ko, Ikaw lang. Hindi mo obligasyon na magalit din sa mga taong galit ako. I don't want to force you in making decision like that. “ He said.“ We are husband and wife, we are supposed to be partner. Kapag may tao ka na ayaw mo or ayaw mo pansinin, Gagawin ko rin yun. Dahil sa pagkakaalam ko, as a wife lagi dapat ako nakakampi sayo” That’s what I believe in, one thing na rin people in this Island he is the only person i will and should trust no one else. “ Suit yourself, but ayoko masama ka pa sa away na meron kami ng pamilya ko.” Pagkasabi niya. Hinawakan niya ang kamay ko, para alalayan ako sa pagpanik ng eroplano. This is a private plane own by his family, he said that we have our own space in this airplane kaya hindi ko na da
Catherine’s POVNormal pa ba na halos 1 hour and 30 minutes akong walang imik. Hindi dahil ayaw akong kausapin ng asawa ko. Kundi dahil sobrang na occupied ng utak ko nung malaman ko he has an ex fiance. Parang gustong kong lumubog sa kinauupuan ko ng marinig ko na sinabi niya na ex fiance niya si Drea.Dahil yun ang kinakatakot ko, he is forced to marry me may iniwan siyang babae para lag mapakasalan lang ako. What did my Aunt make deal with him para pakasalan ako. Kailangan kong matanong si Auntie. My ex-fianceMy ex-fianceMy ex-fianceHis voice still echoes sa utak ko. Madaming mga bagay ang mga umiikot sa utak ko ngayon. I feel like the villain sa love story nila. He calls her fiance means, sila dapat ang kasal ngayon hindi ako. Siya dapat ang pinakasalan niya sa simbahan .Siya dapat ang kasama niya sa bahay. Siya dapat ang taong naghihintay sa kanya makauwi at siya dapat ang nagbake sa kanya ng favorite banana bread niya. “ Catherine.. Catherine! Nakatulala ka jan”Nakarat
Catherine’s POVNormal pa ba na halos 1 hour and 30 minutes akong walang imik. Hindi dahil ayaw akong kausapin ng asawa ko. Kundi dahil sobrang na occupied ng utak ko nung malaman ko he has an ex fiance.Parang gustong kong lumubog sa kinauupuan ko ng marinig ko na sinabi niya na ex fiance niya si Drea.Dahil yun ang kinakatakot ko, he is forced to marry me may iniwan siyang babae para lag mapakasalan lang ako.What did my Aunt make deal with him para pakasalan ako. Kailangan kong matanong si Auntie.My ex-fianceMy ex-fianceMy ex-fianceH
Catherine's Point of ViewNaalimpungatan ako dahil sa lamig na nararamdaman ko. Hindi pala ako naka kumot. Kusa na lang pala ako na nakatulog habang nakabaluktot dito sa higaan.I don’t feel like to stand up already. Kinakapa ko ang relo ko to know what time it is. It’s 6:00 in the evening already. Hindi ko gusto lumabas ngayon. Have dinner with his family. Pero ayoko rin naman mag inarte. Since, ito ang una kong makasama sa family niya nung kinasal kami. I don’t want to have a bad impression to his family. Kaya kahit ayaw ng katawan at ng utak ko. I force myself na tumayo. I started to walk papunta sa cr.I plan to take a shower. Baka sakaling mawala ang pakiramdam na mabigat sa katawan ko. I open the CR, without thinking I take a step inside, pero hindi ko namalayan na may naaapakan ako isang bagay dahilan na madulas ako. I fell on my back hindi ko napigilan mapatili dahil sa mabilis na pangyayari. Naramdaman ko ang sakit sa kaliwang paa ko.Tok* Tok* Tok*Tatlong malakas na p