LOGINShare
Chapter 6 – The Burnt Insignia
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Bago pa man mapatay ni Justin ang makina, nakalabas na ako ng sasakyan. I was fuming!
Why on earth didn’t they tell me that the evil brother of mine was also working on that goddamn case?! Why?!
Justin came out of his car and faced me. His handsome face was blank and I couldn’t read any expression on it. Or was I just so upset?
“Huminahon ka nga!” Utos nya sa akin.
“Sino bang hihinahon sa napaka-awkward kong sitwasyon? Oh, please!”
“We don’t know yet kung ano ang role rito ng Dominic na ‘yon kaya ‘wag ka ngang aburido diyan. Ilalaglag mo tayo, eh!”
Marahas akong bumuntong-hininga. Of course, it was possible that they would seek the help of Dominic in that case. It was a homicide and he was an excellent police detective!
“What would I do now? Should I hide every time I see him? At tsaka you just said that you already met him. Then he probably knew you already. What will be your excuse if you meet this time? Tell him that you decided to change careers? That you decided it’s better to be a college professor?” Hindi ko talaga mapigilan ang mag-alala. Paano pa ako makakagagalaw ng maayos niyan? Alam kong magtatagpo at magtatagpo kami ng kapatid ko.
“I’ll tell him that he has a noisy, annoying and stupid little sister. Really, they made you the top second? Should I be happy now upon knowing that they made the wrong choice?”
I gritted my teeth because of what he said. So he would take it against me? Awesome. Annoyingly awesome.
“If you are that good like the old men are bragging and like what I believed, you should know by now how to deal with this type of situation. Hanapin mo nga ang logical reasoning mo nang hindi ka parang aligagang pusa diyan,” sabi nito at iniwan na akong mag-isa.
“Maraming salamat sa advice, Kuya, ha! Proud talaga ako maging kapatid mo!” Sarkastiko kong pahabol. Wala akong pakialam kahit pagtinginan ako ng mga estudyante dahil sa ginawa ko. Nakakabwisit lang kasi dahil tama naman ang mga sinabi niya. Hindi iyon ang oras para mabahala.
Sumunod na akong pumasok sa college building. District Five enrolled me in AB Communication which was favourable for me since I graduated AB Development Communication. My documents for my ‘transfer’ were already settled. Ang pagpasok na lang at pagpapanggap ang kailangan namin. Syempre pati na rin ang pag-iimbestiga sa kaso.
Someone bumped the female student walking ahead me. Tumilapon ang mga dala nitong papel, pero hindi man lang huminto ‘yung lalaking nakabunggo rito. Ang sama ng ugali!
Tinulungan ko ‘yung estudyante sa pagsamsam ng mga nahulog niyang papel.
“Thank you,” sabi nito ng iniabot ko ang mga papel.
“You’re welcome,” nakangiti kong tugon. Syempre, I had to act as a nice, polite transfer student. “Uhm, magtatanong lang din sana ako kung saan ang room 304?”
“Ah, nasa third floor. Liko ka sa kaliwa tas nasa dulo ‘yun ng hallway sa kaliwang side,” sagot nito sa tanong ko. “First year ka ba?”
Pilit naman akong tumawa. Pagkamalan ba naman akong first year. “Ay, hindi. Transferee ako.”
“Ay, sorry.” Tumawa rin siya sa pagkakamali niya. “Buti pa samahan na lang kita. Paakyat din naman ako sa fourth floor.”
“Sige.” Magkasabay kaming pumanhik ng hagdan.
“Ano nga palang pangalan mo?” tanong nito.
“Anicka Meneses,” pagpapakilala ko. Apelido lang ang binago sa amin. Hindi namin kinailangan baguhin ang hitsura namin sa kasong ito. Ugali, pakikisama at apelido lang talaga. ‘Normal self’ nga, ‘di ba?
“I’m Salve Cruz,” pagpapakilala naman niya.
Save the cross. Nice name.
We reached the third floor. Salve was talking about her position in the college student council, but I was barely listening. I was busy assessing the building and the people we met at the hallway. So far, I hadn’t found someone suspicious except for the man leaning on the wall beside the door to Room 304.
He smiled sweetly at me. Ginantihan ko rin iyon ng matamis, pero plastic na ngiti.
Mahinang siniko ako ni Salve at bumulong, “Boyfriend mo?”
Hala! Nagba-blush ang bruha!
Bago pa ako makasagot, nakalapit na sa amin si Apollo. Bahagya niya akong hinapit sa bewang at hinalikan sa bumbunan. Alam kong nagdiriwang ang kalooban ng loko.
Narinig ko naman ang tiling pinilit itago ni Salve. Grabe lang. Kilig na kilig siya.
“Ang bilis mo naman magkaroon ng kaibigan,” sabi ni Apollo. Inilagay ko rin ang kamay ko sa likod ng bewang nya. Pinipigilan ko lang ang sarili ko na kurutin ito ng pino.
“Ako pa,” sabi ko naman. “Siya nga pala si Salve. I met her in the ground floor.”
“Hello,” kinikilig na nakipagkamay si Salve kay Apollo.
“Hi, I’m Apollo. Boyfriend ni Nickie.”
Nickie?!
Tila naman ayaw pakawalan ni Salve ang kamay ng mokong.
“You are worthy of your name, you know,” komento nito at binitiwan na ang kamay ni Apollo. “So, asan ‘yung ibang ‘gods and goddesses’?”
Hindi ko napigilang mapangiti. It was almost the same question that I asked him the first time we met.
Mahinang tawa ang isinagot ng partner ko. “I asked them to stay in Olympus and write my destiny here,” he said and winked at me. The same answer he gave me then.
At ang sagot ko noon? That’s no need. You have only one end here: either Live or Die.
I stared at him. Remembering that now, all the dangers we faced together came back in my memory at once.
“Uy, sige mauna na muna ako sa inyo, ha.” Paalam ni Salve na nakapagpabalik sa akin sa kasalukuyan. Inalis ko ang tingin ko kay Apollo at nilingon si Salve.
“Sige. See you when we see you,” paalam ko naman sa kanya.
Iniwan na kami nito at pumanhik sa hagdang katabi ng room 304.
Iginiya naman ako ni Apollo papasok ng classroom. Pinagtitinginan kami ng mangilan-ngilan na estudyanteng naroon. Aware naman akong gwapo talaga ang partner ko kaya sanay na akong nakakakuha kami ng atensyon dahil sa kanya. ‘Yun nga lang nakakasira ng diskarte ang laging pinagtitinginan. Hindi ako makapag-assess ng lugar ng maayos!
“If you are feeling something towards me already, don’t be afraid to tell me,” bulong sa akin ng kasama ko bago niya ako binitawan.
Umupo ako sa bakanteng upuan sa pinaka-likuran sa tabi ng bintana. Naupo naman si Apollo sa bakanteng upuan sa kanan ko. It was a wise tactic to sit at the very corner of the room where you could easily see the whole room and the door. That way, you could assess your environment without difficulty and easily sense danger and find possible exits.
I ignored his last statement and sat in peace. Inilibot ko ang tingin sa paligid at isa-isang kinilatis ang mga estudyanteng naroroon. They were just ordinary students.
Then unexpectedly, I fell in a trance. Matagal-tagal na rin mula ng huling mangyari iyon sa akin. However, that time, it was involuntary. It was so unexpected.
Hindi naman malayo ang inabot ng paglalakbay ng utak ko. It just went in the hallway outside the room.
I scanned the hallway. Iba na ang mga estudyanteng naroroon and among them, one person stood out. He had black hair as dark as the starless night. Kasing-tangkad niya si Justin sa taas na 6’2. He also had fair skin, firm square jaw line, matangos na ilong at itim na itim na mga mata. The guy was handsome in some dark way. Yeah, something’s dark about him. I couldn’t read people’s aura like other psychics, but like I said, I had a keen sense.
Nakasuot siya ng school uniform, pero may hinuha akong tulad namin, hindi siya estudyante roon.
I saw him enter the room we were in. As he walked towards an empty chair in front of me, I realized I was not seeing him through my mind anymore.
“Another deep thought?” bulong sa akin ni Apollo. Ngayon ko lang napansin na nakakapit ako sa kaliwang kamay niya. Nasa mukha niya ang pag-aalala. Alam niya ang nangyari sa akin.
Hindi ko siya sinagot sa halip, ibinaling ko ang pansin ko sa lalaking bagong dating. Naagaw ang pansin ko ng peklat sa may bandang ibaba ng batok niya na bahagyang natatakpan ng kwelyo ng polo niya. Hindi lang basta-basta peklat iyon. Para itong sinadyang i-tatak doon.
Lumingon ang lalaki sa amin. Nagsalubong ang kilay ko. Siya ‘yung walang ugaling lalaki na bumunggo kay Salve.
“May problema ba?” tanong nito sa amin.
Si Apollo ang sumagot. “Ah, wala. Wala.”
Binigyan ako ng lalaki ng makahulugang tingin bago muling tumalikod. I saw the scar again and realized it was the same burnt insignia I saw on the dead agent’s left foot.
Enclosed inside a circle, it was the symbol for Silver according to alchemysts and ancient astrologers, it’s the symbol of the night, the symbol of me—the Crescent Moon.
Related chapters
Agent Night (Tagalog) Chapter 7 – December 24, 1850
Pagkatapos ng klase namin, hindi agad kami nakaalis ng classroom. Sasadyain sana naming magpahuli na lalabas tulad ng mga nakasanayan kaso inulan na agad kami ng interview ng mga kaklase namin.Ang daming tanong—kesyo, saang school daw kami galing, bakit kami lumipat, gaano na katagal ang relasyon namin (na masayang sinagot ni Apollo ng dalawang taon), paano nanligaw sa akin si Apollo, anong pabangong gamit ko, paboritong ulam, pangalan ng aso ko, etcetera, etcetera, etcetera. May nag-imbita rin sa amin na umattend ng Acquaintance Party sa darating na byernes ng gabi.Hinayaan ko na si Apollo na sumagot sa mga tanong nila. Matipid na ngiti, tango at iling lang ang isinasagot ko. Kahit na kating-kati na ako lumabas at sundan ang lalaki sa unahan ko, hindi ko na nagawa dahil mabilis pa sa alas-kwatro itong lumabas pagkasabing ‘class dismiss’ ng professor.Paglabas namin ng room (sa wakas!) ay dumiretso kami sa canteen ng college para bumili
Agent Night (Tagalog) Chapter 8 – The Fall of Olympus
“Nickie?”Naikuyom ko ang mga kamao ko dala ng pinipigilang inis.Lumapit sa amin si Apollo. I swear, kung hindi kami undercover agents sa mga oras na ‘yon malamang nabugbog ka na ang lalaking ‘yon. Siya ang maglalaglag sa amin, eh!“Halika nga,” I grabbed his right arm and tugged him to the stairs. Hindi naman pumalag ang loko. Natigilan kami pagdating namin sa second floor.Puno ng mga naghihintay na mga estudyante ang corridor pag-sapit namin doon. Inilipat ko ang pagkakahawak ko kay Apollo sa kamay niya. I acted as if I was in love although I was really fuming out of rage inside. Magkahawak kamay naming binagtas ang corridor.Pinagtitinginan kami ng ilang mga estudyante kaya hindi ko masesermonan si Apollo. Hinigpitan ko na lang ang pagkakahawak ko sa kamay niya.“You’re hurting me, sweetheart,” matamis na bulong sa akin ni Apollo. Kung sa ibang pagkakataon siguro, natunaw na ak
Agent Night (Tagalog) Chapter 9 – The God of Poetry, Apollo
I kept on running. I tried to fly, but I only succeeded in jumping high before falling again. The rice field seemed to go on forever and they were still in pursuit, then I arrived at a wide yard in front of an old grim-looking wooden house. I went inside and descended a stair. Yes, descended.A smell of something burning welcomed me upon reaching the foot of the stair. I looked around. I saw a four poster bed in the middle of the room. There was a wooden cabinet next to it and a side table on the other side of the bed. I saw a revolver on the table. The room was familiar as if I had been there before.Then I heard a gunshot and the scream of a woman. I turned around, but no one’s there. I could only see smoke. Then someone whispered my name directly in my right ear, “Anicka…”Dala ng pagkabigla, napabalikwas ako ng gising mula sa mesang kinayuyukyukan ng ulo ko at awtomatikong lumipad ang kaliwang kamay ko. Subalit bago pa man luma
Agent Night (Tagalog) Chapter 10 – The Erased Inferno
Justin did not show up in the mansion the next morning. Wala ring balita tungkol sa kanya matapos maputol ang tawag niya ng gabi. Thus, Apollo and I went underground to see Xander before we went to the university.We were already outside our office when I noticed the paper pasted below Justin and Xander’s names on the wall beside the door. I took the paper revealing my name and Apollo’s.The paper reads: Mrs & Mr Torralba which looked like it was hand-written by a kindergarten.I heard Apollo chuckled before going inside the office. Malamang siya na naman ang gumawa nito. I made a face and was about to crumple it when I noticed something odd about the way it was written.Oo, mukha iyong sinulat ng bata, pero parang sinadya iyong gawing ganoon. Kaya sa halip na lakumusin at itapon, itinupi ko iyon ng maayos at ibinulsa bago ako pumasok ng opisina.Naroon na si Xander na nakasandal sa mesa niya habang pinag-aaralan ang mga idini
Agent Night (Tagalog) Chapter 11 – District Five's Guest
“I know you’re doing your own investigation of this case, but don’t you trust me that much that you need to hide things from me?”Tinignan ko ang nagda-dramang si Apollo. Nakapako lang ang tingin nito sa daan.I sighed and took my eyes away from him. Ibinalik ko ang tingin sa daan.Kapag ba may inililihim ka sa isang tao, ibig sabihin na ba n’on wala kang tiwala sa taong ‘yun? Hindi ba pwedeng pinag-aaralan ko muna ‘yung mga nakuha kong ebidensiya bago ko ibabahagi sa kanya kapag may nabuo na akong conclusion?“Ibalik mo na lang ako sa District Five. Wala ako sa mood pumunta ng university,” utos ko. Ikinuyom ko ang kanang palad ko. Naramdaman ko ang maliit na nirolyong papel na nakasuksok sa suot kong singsing sa middle finger ko.Nakuha ko iyon na nakaipit sa librong ‘Inferno’ ni Dante Alighieri. Malamang inilagay ni Justin bago siya mawala.“I saw what you took f
Agent Night (Tagalog) Chapter 12 – Alexander Santiago
Mabilis kong kinuha ang unang baril na nakita ko sa loob ng aking bag, pero bago ko pa iyon maitutok sa kanya, naipangko na niya ako sa pader.Pinilit kong kumawala, pero sadyang mas malakas siya sa akin. Hawak niya ang dalawa kong kamay sa itaas ng aking ulo gamit lamang ang kanan niyang kamay. Inagaw naman ng kaliwa niya ang baril na hawak-hawak ko pa rin.Sinuri niya ang baril. Tsaka ko lang napansin na ang Berettang ipinahiram sa akin ni Apollo ang nakuha ko.“Bitiwan mo ako,” mariin kong sabi.“At ano? Sisigaw ka? Walang Apollo na magliligtas sa ‘yo.”Nagtiim ang mga bagang ko. Sa kamay ba ng lalaking ‘yon ang magiging katapusan ko?Matagal ito bago nagsalita. Pinakatitigan lang ako nito. Ganundin ang ginawa ko.Ang mga mata niya…katulad na katulad ng mga mata ni Apollo. At…hindi man mahahalata sa unang tingin, pero sa malapitan mapapansin ang pagkakahawig ng dalawang lalaki
Agent Night (Tagalog) Chapter 13 – The Heavenly Messenger
I parked my Ducati next to a white Tamaraw FX. Compared to all the cars there in the university parking lot, my motorcycle looks out of place.It was already Wednesday, two days passed and we still had no lead of who the suspect or supects were on the killings. Even the combined forces of the best Junior Agents, deductive members and detectives of the organization seemed not enough for that case. It should have already been completed in just two days since the Hunter was there, but even he looked so strained. Idagdag pa ang pagkawala ni Justin sa unang araw pa lang. Tapos si Apollo hindi pa bumabalik ng headquarters. Balak ba nilang iwan ako sa ere?I took my helmet off and went inside the college building. Buti na lang washday, meaning hindi required mag-uniform ang mga estudyante. At buti na lang wala si Apollo dahil walang mamemeste sa akin sa paggamit ko ng motor. Although, nag-aalala ako kung nasaan siya. Ni wala man lang text o tawag. Tinatawagan ko na siya
Agent Night (Tagalog) Chapter 14 – Guns and Fangs
“I need backup now!” I yelled at whoever it was as soon as I was connected to District Five.I dialled the headquarters while still on the street. Buti na lang pinalagyan ko ng cellphone holder ang manibela ng motor ko in case of such emergencies.“I’ll just send you the GPS,” sabi ko at pinutol na ang tawag. I typed several commands in my cell phone and did what I told them.I focused my attention in driving and sped up. Sana walang mangyaring masama kay Apollo. Sana—Wait. Hmp! Kasi naman parang siraulong sinosolo ang lakad. Hindi naman tamang gawin niya ‘yun dahil lang sa hindi ko sinasabi sa kanya ‘yung ilang nalalaman ko.I finally reached the place. It was located in an isolated area with no neighbour at all except woods and grass and earth. I parked my motorcycle outside the warehouse’s gate and took out my gun. Carefully, with alerted and sharpened senses, I entered the vicinity.
Latest chapter
Agent Night (Tagalog) Epilogue
I revved up my black Maserati at the same time the song "My Immortal" reached crescendo. The music kept me alert while driving. Mula kasi noong insidente sa lumang laboratory, madalas na akong mawala sa sarili. It wasn't remote viewing. Hindi na nga gumana 'yon mula ng gabing ‘yun, eh. I just...felt lost.It had been two weeks since that night. Apat na araw akong walang malay at nasa ospital. Sa loob ng apat na araw na 'yon, ang daming nangyari. My stepfather was brought to jail for homicide. Umamin siyang sangkot siya at si Raphael sa pagkamatay ng mga magulang ko. Kinupkop daw niya ako out of guilt at araw-araw niya raw pinagbabayaran ang kasalanang iyon. My stepmother didn't bear the news well. Mabuti na lang, nasa ospital pa siya kaya't nabantayan siya ng mga doktor nang malaman ang balita.Raphael was dead. He was cremated two days after para maiwasan na ring pagkainteresan siya ng mga bampira. Although malabong bumalik agad si Jacques Havillard sa ban
Agent Night (Tagalog) Chapter 50 – Choices, Sacrifices
We immediately ran to the main building where Xander said they found the hostages (I was still trying to be objective). Nadatnan namin siya sa isang silid na nakaambang sa likuran ng main building kung nasaan ang tambakan ng mga lumang laboratory and hospital equipment."Where are they?" Bungad ni Dominic. Lalapit sana siya sa bintanang kinaroroonan ni Xander, pero pinigilan ko siya. Baka masira niya ang diskarte ng The Hunter."Andoon sila sa gitna ng tambak ng mga sirang gamit." Sagot naman nito nang hindi inaalis ang tingin sa telescopic scope ng sniper rifle niya. "Strapped on an operating table with wires connecting to heart monitors and bags of IV fluid injected to each of them. They're alive, but unconscious."So they were treated like the man we saw in a laboratory on the third building. Anong gagawin sa kanila?"Thank you. I got a picture." Sabi ko at pumihit patungo sa pinto."Saan ka pupunta?" Pigil sa akin ni Justin."I'll
Agent Night (Tagalog) Chapter 49 – Battlefield
Pinuri ko sa isip ang galing ng Gemini sa paghahanap ng ginamit naming mapa ng lugar. The place was accurately the same as the one on the map they obtained from some 'resources'.There were three buildings: one was the main building that formerly housed the offices. Nasa gitna iyon ng lugar. Beside it on the eastern part was the second laboratory. Nasa west ang unang lab. Sabi ni Alexander, maaaring nasa isa sa dalawang laboratory ang mga 'hostages'.I was being objective to focus more on the mission. Mukhang ganun din ang ginawa ng kapatid ko.Anyway, the first team (the Gemini, Agents 67 and 91) entered the main building; Xander and his group on the west lab; and kaming apat sa east lab. The teenagers played their part as well. They divided themselves into smaller groups of three and dispersed. Then the hunt began.Justin led our team while I brought the rear as we penetrated the east lab. There was no noise except for the slight sound our steps m
Agent Night (Tagalog) Chapter 48 – Into the Night
Agent Zero's office was in the last floor of the building. It was anything I expected, wide and white. Aakalain mong nasa langit ka na kapag tumapak ka sa opisina niya.She offered us to sit, pero walang umupo sa amin. We were too agitated to sit. A trip to her office was another lost of our precious time, but we just couldn't argue with her, could we? Kahit pa nga hindi buo ang tiwala namin sa kanya bilang mukhang may kinalaman din siya sa mga nangyayari bilang si Helena Soriano.Agent Zero leaned on her table and looked directly at me. "I believe you already know where the diamond is.""I do." Walang gatol kong sagot. Ramdam kong pinagtinginan ako nina Justin at Alexander."Good. Then we have nothing to worry about. Kailangan mo lang makuha 'yon."I smirked and shook my head. Ridiculous. "No."Lumukot ang mukha niya, hindi na naitago ang pagkadismaya. "You're being stubborn. Your family's lives are at stake! Bakit ayaw mong makipag-c
Agent Night (Tagalog) Chapter 47 – Ultimatum
"Mga bampira rin ba?" Tanong ko kay Xander."No. And they're waiting for someone." He said, boring his eyes on me.With that look in his eyes, I already knew the answer, but I still asked. "Who?""Ikaw."Napapalatak ako. Pinagsiklop ko ang mga braso ko sa ibabaw ng aking sikmura at sumandal din sa dingding. Tsaka ko na-realize, hindi pa pala ako naliligo. Haayyy..."My life sucks." Himutok ko na lang. Hindi pa rin maka-get over ang utak ko sa nangyari sa amin sa kuta ng kulto, nadagdagan na naman ng panibagong alalahanin.May naghihintay nang sasakyan sa labas ng building pagbaba namin. Iyon ang nagdala sa amin patungo sa District Zero.Pagdating naman doon, dumiretso na kami sa conference room kung saan namin naabutan ang ilang miyembro ng The Furies liban kina Agent Three, Dos, Agustin at Yu. Naroon din ang kapatid kong mukhang tumanda ng sampung taon sa loob lamang ng ilang araw. Saglit kaming nagpalitan ng tingin. No smiles.
Agent Night (Tagalog) Chapter 46 – To The Fairest
As soon as I asked the question, they started laying out their plans. Inis na napailing lang si Justin, pero hindi na siya nag-komento. Si Xander naman, ayun. At home na at home. Aakalain mong myembro din siya ng "law group" kuno na 'yon.Hindi pa nagtatagal, nagtatalo-talo na naman 'yung tatlo. Si Dos naman, tahimik na nakikinig at mahinahon na nagbibigay ng opinyon. The worst was Senator Cortez. Napaka-close minded niya. Kaya marahil naisip kanina ni Justin na maaari ngang sarilinin ng grupo 'yung itim na bato.Huh. And I began to wonder bakit mainit ang dugo niya sa senador.Naramdaman kong may tumapik sa akin kaya't nilingon ko ang katabi kong si Alexander. Mataman siyang nakatingin sa akin habang nakakunot ang noo."Ang lalim ng iniisip mo, ah." Aniya na ikinagulat ko.Nasa kabilang dulo kami ng mahabang mesa, medyo malayo sa mga nagtatalo-talo. Marami pang bakanteng upuan kaya't nakapagtataka rin na tumabi siya sa akin. Eh, si Justin ng
Agent Night (Tagalog) Chapter 45 – The Elementals
We flew to God-knows-where. Eh, malay ko naman. Parang google map lang ang natatanaw ko mula sa himpapawid. All I knew was that we landed atop a building.Pagbaba namin, natanaw ko agad ang mga nagtataasang building na nababalot ng maitim na smog. It was the indication that we were in the city. In the Lion's den perhaps? Pero sabi ng leon, patungo kami sa "Scorpion's Lair" though there's no Scorpion in PUGITA. None that I knew of anyway.Walang imikan kaming pumasok ng building. Nagpatiuna si Dos sa paglalakad kaya't lumakas ang hinuha kong alam niya ang lugar. Nakasunod lang ako sa kanila ni Xander nang marinig kong magsalita si Justin sa tabi ko."That's weird." Aniyang hindi inaalis ang tingin kay Dos.Saglit ko siyang tinapunan ng tingin bago ako nagpatuloy sa pagmamasid ng paligid. Kanina pa ako binabagabag, eh. Kahit nung nasa Singko pa kami."Which is?" Tanong ko na lang kay Justin."Earlier in District Five. Those who fired at
Agent Night (Tagalog) Chapter 44 – The Lion and the Cubs
Magtatanghali na nang makarating kami sa mainland. Pagbaba namin sa pantalan, natanaw ko agad ang pamilyar na itim na Audi at ang may-ari nitong akala mo ay nagshu-shooting ng commercial dahil sa porma."What's up, Villanueva?" Bati ni Justin kay Xander na umayos ng tayo pagkakita sa aming papalapit.Nakasuot ito ng puting t-shirt na napapatungan ng itim na hooded jacket. Tinernuhan niya iyon ng fit denim jeans at itim na military boots. Kinumpleto pa ng suot niyang dark shades ang get-up niya. Para talaga siyang mag-po-photoshoot kung hindi mo lang mapapansin ang baril na nakasuksok sa kanyang kaliwang tagiliran."Sinundo ko na kayo para sabay-sabay na tayong pumunta dun." Aniya at napansin si Alexander. "Santiago." Matipid nyang bati rito.Tinanguan lang sya nito."Dala ko 'yung private helicopter ni Dos. Naka-park sa helipad ng hotel." Aniya.Oo nga pala. Marunong sya magpalipad ng helicopter at eroplano. May lisensiya din 'yon, eh.
Agent Night (Tagalog) Chapter 43 – Starting Line
I woke up disoriented. Hindi ko agad naalala kung nasaan ako. I was still feeling scared and at the same time, lonely.Hindi natapos sa pagkamatay ng aking mga magulang ‘yung panaginip. It was a long shitty one. It was like a walk back to all the things that happened in my life – a frightening walk.May isa roon noong seventh birthday ko. A woman came in the house. Kilala siya nina Daddy Samuel at Ninong Raphael. Remembering it now, I just realized the woman was Helena De Leon-Soriano.“Two days.”Napalingon ako sa nagsalita. Nakaupo sa sahig katabi ng papag na kinahihigaan ko si Justin. Tsaka ko naalala na nasa isang kubo kami sa may Mt. Bandilaan.Bumangon na ako at pinasadahan ng tingin ang kasama ko. Mukhang kagigising lang din niya dala ng magulo pa ang kanyang buhok.“Anong two days?” tanong ko sa kanya.Sinalubong niya ang aking tingin. “Two days tayong wala sa mundo. Nauna lang a
