Library
Search
Home / Romance / After the Daylight / CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY-TRHEE

Share

CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY-TRHEE

Author: BITUING GRACIA'S
last update Last Updated: 2025-02-23 14:13:56

"What the fuck! Sino ang nagpalabas sayo? Walang hiya, walang mga kwenta ang mga tauhan ko rito. Damn it!"

"Why are you mad? Takot ka bang mapatay kita?"

"Kuya..." Tanging mahinang boses na simabit ko. Nanlalalim ang paningin ni kuya ngayon. Hindi ko na siya pipigilan pa.

"Kung hindi naman, labanan mo ako. Dahil, ako lang naman ang may sapat na lakas para sa kagustuhan mo." Then he smirked.

"Wow! Sh*t!"

"Why? Is there something wrong with me? Ayaw mo ba? O sadyang takot ka lang talaga, dahil duwag ka. Pero, kahit anong gawin mo ngayon, wala ka nang takas pa, dahil bilang asawa ni Princess, ipaghihigante ko ang ginawa mo sa kanya."

"Princess, huh?" nakangising itsura niya. Ang sarap niya talagang bugbogin.

"Bakit nagka-amnesia ka ba? Huwag mong basta-basta na kailimutan ang ginawa mo, dahil kahit kalimutan mo, ipapaalala ko lang sayo!"

"Steve, alalahanin mo na ang mga kaibigan mo diyan at ang sarili mo. Ako na ang bahala dito."

ZINNIA POV.

"Ano na ang gagawin natin, Dave? Kailangan na
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Previous Chapter Next Chapter

Related chapters

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY-FOUR

    "Anong relasyon namin? Wala ka na do'n, Steve.""Kung ganon naman pala, tapusin na natin ang gulong 'to." Saksi ako sa mga lahat ng mga nangyayari. Ngayon, nakikipag-agawan si Kuya Darck, ng baril sa lalaking 'yon. Dahil itinutok niya ito sa asawa ko. Hanggang sa, sumigaw si kuya Ruan. Nanlaki ang aking paningin nang bigla niyang hinarangan ang balang dapat at tatama kay Myrna. Saksing-saksi ako sa mga luhang bumuhos sa kanila. Hindi ko rin napigilan ang aking emosyon. Napatakip ako sa aking bibig, upang pigilan ang aking sarili. Ngunit, mas lalo lang lumalala ang pakiramdam na 'to. Kuya... kasabay sa paghagulhol ko nang iyak. Agad akong napalapit sa kanilang kinaroroonan, subalit bigla akong hinawakan ni, Dave. Ganon pa man, galit ang bumalot sa aking dibdib. Tinanggal ko ang kamay ni Dave, sa pagkakahawak sa 'kin. Sabay, takbo nang mabilis. Napahawak ako kay, Kuya Ruan. "KUYA!" sigaw ko."Zinnia...." mahinang boses ng kuya ko."Ruan, bakit mo ginawa? Dapat hinayaan mo na lang diba

    Last Updated : 2025-02-23

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY-FIVE

    "Sinasabi ko na ehh, mabubuhay ka, baliw ka talaga." Sabay mahinang hampas ko sa kanyang dibdib."Ouch!" Hindi ko napansin natamaan ko pala ang tagiliran niya."Ano? Nagrereklamo ka pa diyan? Pasalamat ka nga ehh, andito ako." Masungit kong tugon."Zinnia..." mahinang tugon niya."Ano?" pagsusungit ko."Buhay ako?" pagtataka niya."Buhay, buhay na buhay ka. Kaya, umayos ka diyan ahh, ang dami mo pang drama ehh." "Oo na, ikaw naman ang sungit mo naman. Pero, paano nangyari? diba bumagsak na ako noon?""Bumagsak lang naman, pero may hininga ka pa. Kaya, magpasalamat ka talaga, Dave.""Ang kuya mo? Ang kapatid ko? Ang iba pa asan sila?""Maayos kaming lahat, ikaw na lang ang hinihintay namin, Dave. Huwag ka masyadong mag-alala, okay? Dadating din mamaya si Myrna, para kunin ka. Total gising ka na ngayon, mas mabuting ibigay mo na rin ang oras mo sa kapatid mo. Alam mo bang, miss na miss ka na niya, halos hindi nga makatulog dahil hinihintay ka niyang magising. Pero, ngayon may important

    Last Updated : 2025-02-23

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY-SIX

    "Ano? Bakit? May ginawa ba ako, love?""I'm sorry, Zinnia. Baka ako ang may kasalanan," singit ni, Dave."No, wala kang kasalan Dave, ito lang talaga si, Zinnia.""Bakit ako? Ano ba ang ginawa ko? Wala naman. Akong maalala na may ginawa akong mali diba? Ano ba 'yon? Sabihin mo nga sa akin, para maitama ko ang pagkakamali ko.""Bakit? Bakit hindi mo man lang sinabi sa akin na buntis ka? Bakit tinago mo pa? Baka kung ano na lang ang nangyari sa anak natin, diba? Dapat nang una pa lang sinabi mo na, Zinnia.""Love, hindi ko kasi masabi-sabi ehh, kasi palagi ka naman busy, lagi kang wala. Kaya paano ko sasabihin? Sa birthday mo naman, bigla na lang naudlot diba? Ang daming humadlang kapag sasabihin ko na sayo. Kaya, ano ang magagawa ko? Patawarin mo ako, sige, kasalanan ko ang lahat. Sa susunod, hindi ko na itatago sayo. Basta, please huwag ka magalit, love. Please, sige na, huwag kang magalit." Hinintay ko siyang magsalita, tinitigan niya lang ako ng walang emosyon. Kalaunan, napayakap a

    Last Updated : 2025-02-24

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY-SEVEN

    DARCK YOUTAN POV. Kasama ko ngayon si Princess. Tutungo kami sa mansion. Ngayon, handang-handa na akong harapin sina Mom at Dad, kasama na rin ang itama ang lahat ng pagkakamali ko.Nang nakarating kami sa mansion. Sinalubong kami ng aming anak na si, Alexios. Habang gulat naman na nakatingin sa amin sina Mom and Dad. Nakangiti akong lumapit sa kanila. Kahit hindi ko alam ang aking sasabihin ay patuloy pa rin akong lumakad patungo sa kanila. Napahawak sa aking buhok si Mom, kasabay nito ang pagtulo ng luha niya."Bumalik ka nga, Drack.""Son, siguro naman, hindi mo na uulitin pa ang ginawa mo nang una.""I'm very sorry Mom and Dad. Kung hindi naging maayos ang unang pagkikita natin muli noon. I'll promise, na gagawin ko ang lahat, upang malinis ang apelyedo natin. I'm sorry, kung nadumihan ko pa.""No son, ang mas importante dito ay ang pagbabalik mo. I'm very happy about that.""Thank you.""But still, napakapasaway mo talagang bata ka, bakit hindi mo man lang sinabi agad sa amin na

    Last Updated : 2025-02-24

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY-EIGHT

    ZINNIA POV.Narito kami ngayon ng asawa ko sa company niya. Dahil marami ang aasikasuhin. Paano ba naman kasi, itong si Prince, may na gawa daw na kalokohan, tapos ngayon damay kami. Mabuti nga at hindi masyadong nagalit ang asawa ko. May malaki pagmemeeting ang naganap ngayon sa gitna ng mga CEO. Dahil naging CEO din naman ako, narito ako upang magbigay din ng payo. "What did you do, Prince?""Wala nga, nagkatuwaan lang kami.""Bugbog sarado ka na, tapos nagkatuwaan?""Hayst, wala nga ehh, ayos lang.""Ayos? Ikaw na pasaway ka, nakipag-away ka tapos ngayon nadamay pa ang company dahil diyan sa kalokohan mo.""Auntie naman ehh, wala lang naman 'yon ehh.""Tumigil ka nga diyan! Umuwi ka na mamaya sa bahay niyo. I will report this to your Mom and Dad.""Auntie, huwag naman. Kasi, let's imagine na lang din. Kapag sinabi mo kay Mom and Dad, malamang ma grounded ako sa bahay. Kapag mangyari ang bagay na 'yon, ede hindi ako makakatulong sa pagmomodelo, diba?""Kalokohan mo talaga! Kung hin

    Last Updated : 2025-02-25

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY-NINE

    "Hi, ikaw ba ang bagong kaklase namin? Ako nga pala si, Kristine. Sana maging magkaibigan tayo," nakangiting tugon nito sabay pakikipagkamay."Ako naman si, Zinnia." Inabot ko ang kamay niya."Oo nga pala, pasenya ka na sa mga nagawa kanina ng mga kaklase natin, ahh. Ganyan, talaga 'yan mga siraulo. Pero, pasalamat tayo pinagtanggol ka ng senior natin.""Opo. Salamat kay Kuya Darck.""Mabait talaga siya. Hindi lang 'yon, pati si Dave.""Huh? Kilala mo si, Dave?""Opo naman, ang gwapo niya ehh.""Wow, may gusto ka siguro noh? Aminin.""Psh, basta huwag ka nang maingay. Sa atin lang 'to, okay?" Dito nga nag-umpisa ang lahat. Hanggang sa masundan na namin. Palagi kaming sabay umuwi, kumain, at kahit ano pa. Hanggang sa umalis si, Dave. Siya ang tumulong sa akin na umupa. Kaso nga lang, nawalan ako nang pera. Kaya kumapit ako sa patalim. Ganon pa man, past is past. Nalimutan ko na rin ang bagay na 'yon. Tinutulungan niya lang naman ako magka-pera, kaya napatawad ko na siya, at si Ken."N

    Last Updated : 2025-02-25

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED FOURTY

    "Love, saan ka pupunta? May lakad ka ngayon? Diba, sinabi mo na magpapahinga ka na muna? Ehh, bkit parang ang dami mo atang gagawin ngayong araw?""Sa company lang naman, baby. May mga aasikasuhin lang ako. Don't worry, babalik naman ako agad. Isa pa, ang mga anak natin ahh, ingatan mo.""Iingatan ko talaga sila, huwag ka mag-alala. Basta, umuwi ka rin nang maaga, ahh, mag-iingat ka."Hinalikan niya ang aking noo. Nagpaalam siya at tuluyan nang umalis. Nagtungo ako sa kinaroroonan ng mga anak ko. I miss them too much. Nadatnan kong, maayos naman sila at naglalaro nang masaya. "Hello babies, mommy is here," nakangiting tumbad ko sa kanila.""Hi mommy...""Mommy, halika ka po dito, let's play po." Dion said."Kayo talaga, palagi kayong naglalaro, hindi ba napapagod ang mga babies ko? Ang lakas lakas kasi ng energy, ehh. Lugi ang mommy.""Hindi kaya, mom. Always ka naman po may energy. Ang saya mo po kaya parati. Kaya, palagi din kaming masaya nina Sky, and Dion.""Wow, ang cute cute ni

    Last Updated : 2025-02-26

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED FOURTY-ONE

    "Ano ka ba, huwag ka ngang ganyan. Niloloko ka na nga ng asawa mo. Nakita mo naman sa litrato diba? May kahalikan siyang ibang babae. Hindi pa ba sapat na proweba 'yon para sayo, Zinnia?" Hindi ko alam kung ano ang sasabihin at iisipin ko. Nandito kami ngayon ni Kristen, sa cafeteria. Ewan ko ba, tama naman ang sinasabi niya. Pero, hindi ako makapaniwala. Isa pa, hindi naman naging masama ang trato sa akin ng asawa ko. Wala rin siyang ibang pinakitang masama na motibo. Kung tutuusin nga, sobrang lambing niya sa akin. Kaya, paano ko maiisip ang bagay na 'yon. "Zinnia... Hay naku, Basta Zinnia, pinagsasabihan na kita ngayon, ahh. Kahit asawa mo pa siya, pwede pa rin siyang magloko. Hindi naman natin nababasa ang mga utak ng lalaki. Hindi natin alam na may iba na pala silang ginagawa sa labas, habang nasa loob lang tayo ng bahay.""Pero, kilala ko siya. Hindi niya magagawa sa akin ang bagay na 'yan. Mahal niya ako, mahal niya rin ang mga anak namin. Imposible, na gagawa siya nang dahil

    Last Updated : 2025-02-26

Latest chapter

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED SEVENTY-ONE

    Nasa harap ako ngayon ng anak ko. Hinihintay ko siyang magising, ramdam ko na mamaya lang gigising na siya dahil pangatlong araw na niya ito. While looking at him, hindi ko maiwasan isipin ang taong dapat kong pasalamatan nito. Hindi ko man lang naabutan sa operation room, kung sino. Bumahid sa aking puso, na gusto ko siyang makita, makilala at makausap. Naging palaisipan sa akin ang lahat. Ni-hindi ko man lang alam kung ano talaga ang tunay niyang rason kung bakit niya nagawa iyon. Para lang ba, gusto niyang iligtas ang anak ko? O may iba pa siyang intension. Contact number, wala rin kaya paano ko siya makaka-usap. Sinubukan ko na rin tingnan sa CCTV footage, ngunit wala, walang kuha. Tila'y naka-delete sa hospital. Dito pa lang, binigyan din ako ng malaking pagtataka at katanungan. Bakit, kailangan pa bang e-delete? Ano nga ba ang pagkatao niya. "Ehem, excuse me, bro." Bumalik ako sa aking ulirat."Oh, bro, kanina pa ba kayo?""Not really bro.""Hahah, ngumiti ka naman diyan, Steve

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED SEVENTY

    "Bro, halos walang may gusto na mag donate ng dugo, kahit magkano pa ang ibayad wala talaga. Ang hirap bro, hindi na namin alam kung saan kami pupunta." Alexander said."Bro, I'm very sorry. Ginagawa namin ang lahat, pero wala talaga ehh. Kung pwede lang sana ako na lang, kaso hindi rin tugma ang dugo namin ni, Dion," dagdag pa ni Prince. Kahit ako wala na akong ibang malapitan. Nag-offer na ako ng million pero wala pa rin. Mamaya na ang operasyon ng ng anak ko. Kapag, hindi umabot sa oras, mawawala sa akin ang anak ko. Maghihintay na lang ba ako dito, kailangan kong isakripisyo ang buhay ko. Pero, hindi ako ang pwedeng magbigay ng dugo dahil hindi rin kami tugma. Ang sakit pa sa ulo, hindi ko na alam kung ano ang iisipin ko.SOMEONE POV. "Sigurado ka ba?" Pagtatakang tanong nito sa akin."Yes, I'm very sure. Don't worry, I know, magiging maayos ang results. But, please ayaw kong ilabas ang bagay na ito sa iba. Let's make this secret, especially to my husband." "Okay. Mukhang disid

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY NINE

    MARK STEVE YOUTAN POV."Ano ang ibig mong sabihin huh?""Bro, dinala sa hospital si Dion," nanginginig na sagot ni Simon."Why? What's wrong!""Bro, pumunta ka na dito ngayon na. May kailangan kang pirmahan dito sa hospital. Nanganganib ang buhay ni, Dion.""Okay, I'm coming. Huwag mong pababayaan ang anak ko diyan.""Yes, bro."Mabilis akong nagmaneho upang agad na makarating doon. Nang nakarating na ako, hindi ko inaasahan ang madidiskubrihan ko. Tinusok ang dibdib ko na tila'y hindi na ito hihilom. Walang lakas, tulog na tulog ang anak ko, gusto kong pumasok pero hindi pwedeng basta-basta na lang."Bro, I'm very sorry, akala natin dati tuluyan na siyang nasa maayos. Pero, sinumpong siya kanina lang. Mas lalo daw lumala ang sakit niya sa puso. Kung hindi ito ma-ooperahan, maaari niyang ikamatay. Ang malala pa, kailangan niya ng dugo. Pero, hindi kayo pareho ng type, saan tayo nito kukuha.""Bro, HUMANAP KA NANG PARAAN! HINDI KO PWEDENG HAYAAN NA LANG MAWALA SA BUHAY KO ANG ANAK KO!

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY EIGHT

    SIMON POV.Kulang na lang mapagbuhatan ko na ng kamay si Miana. Magpasalamat siya, dahil ginagalang ko ang pamilya niya. Pero, kapag ito ay maulit muli. Maulit ang pananakit niya sa mga bata, hindi na ako magpipigil pa. Tsk! Wala siyang karapatan, isa pa kailangan kong tuparin ang ipinangako ko kay ma'am Zinnia, bago siya nawala."Ano ba ang pake-alam mo huh? Di hamak na isa ka lang driver! Kaya, huwag na huwag kang mangi-alam kung ayaw mong idamay kita!""Tsk! Wala akong pakealam kung ano ang istasiyon ng buhay ko. Kung sino ang gusto kung patulan, papatulan ko. Kahit ang taong nasa mataas na antas, ay hindi ko rin palalagpasin. Kaya, Miana, huwag mong tangkain ang katulad ko. Baka, mamaya bumaliktad pa ang lahat sa mga sinabi mo!""Wow, Simon. Huwag mo akong takutin, dahil hindi mo ako madadala sa ganyang bagay. Tsk! Kunin mo na lang ang mga batang walang kwenta na ito! Baka mapatay ko pa ng wala sa oras!""Kid, Hali na kayo.""Uncle...."Tumakbo sa akin ang mga bata sabay yakap. Ra

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY SEVEN

    Habang nagmamaneho ako muli, patungo sa mansion. Tumunog ang cellphone ko at agad itong sinagot. "BRO, What happend? Nabalitaan namin na sinugod raw sa hospital si uncle," Prince said. "Saan mo naman nabalitaan ang bagay na iyan?" Mukhang ang bilis kumalat ngayon. "Bro, hindi mo ba alam Kalat na kalat sa media ngayon. kaya alam na alam namin. Then, asan ka ba ngayon? Nasa hospital ka ba? Sabihin mo kung na saan ka, pupuntahan ka namin. Nag-aalala kami sayo." "I'm okay, don't worry." "Ayan ka na naman, asan ka nga sabihin mo na." "Ang kulit, okay fine, papunta pa lang ako sa mansion ngayon. OKAY?" i put down the call. I dont know why. Ang tanging alam ko lang ay nag-aalala sila sa akin, pero nataasan ko pa siya ng boses. Hats, ano na ba ang dapat kong gawin ngayon, nagkasabay sabay na ang lahat. Pakiramdam ko, binagsakan ako ng mundo. PUTANG INA!!!!!SIMON POV.Ag kukulit ng mga bata dito sa mansion. Ang likot likot pa, hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Mabuti na lang at

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY SIX

    "Bro, hindi naman sa ganun.""Okay. For the next time huwag niyo na lang ulitin baka ipahamak niyo pa.""Bro, I'm going." Ruan said, kasabay nito ang pagtayo niya."Where are you going? Hindi pa tayo tapos dito, aalis ka na?""I'm sorry, I'm very busy this day. I hope you will understand my situation now.""Ok bro, you may go, be careful." I said. "Kayong dalawa, ano naman ngayon ang balak niyo? Kung aalis na din kayo, huwag kayong magdalawang isip.""Bro, hindi na muna dito na muna kami. Wala din kaming ibang gagawin ngayong araw.Mas mabuting imbistigahan na lang muna natin ang araw na ito. Tiyak kaming, may koneksiyon sa kompanya mo ang mga ginawa nila.""Bro, may nais atang ipabagsak ka muli. Malayo naman kung sa isyong personal mo diba? Wala ka naman sigurong kaalitan.""Ok. I know that. Hindi nga malayong may gustong magpabagsak ulit sa akin. Then, who? Sino naman kaya ang taong nasa likod nito."RUAN POV. Lately, hindi ko masabi sa mga kaibigan ko ang nakita ko. Alam kong mat

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY FIVE

    Ang dami kong dapat unahin, bwesit bakit dumagdag na naman ang problemang ito sa akin. Gusto talaga nilang makita kung sino talaga ako. Mga walang hiya, dinamay pa nila ang condo ko. Now, nagplano kami ng mga kaibigan ko kung paano ma trace ang may gawa nito. Hindi naman si, Ruan nagsasalita. Hindi ko na siya maintindihan, maayos lang naman kaming dalawa. Pero, matapos kanina, wala na siyang imik. Ano ba kaya ang gusto niyang iparating sa kanyang mga kilos ngayon. Maya-maya pa, tumawag ang isang tauhan ko galing sa hide out ko. Agad ko itong sinagot ng kalmado. Ngunit, may natikig akong hindi ko nagustuhan, kaya paano pa ako magiging kalmado nito. Putang Ina, kailangan kong pumunta ngayon roon, upang icheck ang kanilang mga kalagayan. Nagmadali akong magmaneho kasama ang mga kaibigan ko. Nang nakarating kami roon, nadatnan namin ang mga tauhan namin na sugatan, at magulo ang loob na tila ba ay may sumabog. Malalim akong napatingin sa kanila habang nanyuyumo ang aking mga kamao. Kalau

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY FOUR

    Seryosong may pinag-uusapan sina Youtan, ang daya naman kung kailan ako nandito sa photoshoot tsyaka pa talaga sila nag-usap ng ganun. Pwede bang mamaya na lang at hintayin nila ako. Ang daya talaga nila ehh noh, huhuhu kainis naman ehh.MARK STEVE YOUTAN POV. "Huh? Kung ganun, sino naman?" ALEXANDER said."I don't know, who." I said."Bro, kailan ka ba lulubayan ng mga 'yon? Ang gugulo naman nila, parang nakita ko nga 'yon sa bar noon ehh. Ano ba kasi ang nangyari? Bakit hindi niyo man lang sa amin sinasabi?""Bro, hindi naman kailangan pang sabihin, problema ko na ang bagay na 'yon. Kung gusto nila akong patayin, then go. I don't care about it, alam kong hindi naman nila makakaya. Tsk! Mga duwag nga kumbaga.""Kahit na bro, problema mo man iyon o hindi, hindi ka pa rin namin pwedeng pabayaan. Ano ka ba naman, baka ikaw naman ang mawala sa amin. Nakakasawa na ang mawalan ng kaibigan. Pansin niyo si, Prince. Kaya lang naman siya ganyan ka pasaway, dahil na nanabik siya sa kanyang kap

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY THREE

    ALEXANDER POV.Hahah, natatawa ako sa mga mukha nila kagabi. Grabe, ganun kalaki ang inaasahan nila bwahahah. Halos, umabot sa ibang bansa ang tawa namin ni Prince, kagabi. Kahit ngayong araw ay hindi ako makapag-move on. Paano ba naman kasi, muntik pa kaming malagot nina Steve at Ruan. Grabe din ang gigil nilang dalawa, bagay talaga silang magsama. By the way, kaharap ko ngayon sina Mom, and Dad sa hapag kainan. Hindi ako maka-focus sa kinakain ko. Pinipilit kong itago ang emosyong ito. Hanggang sa hindi ko na makaya, malakas na tawa ang aking pinakawala. Ramdam ko ang titig nina Mom and Dad, na puno nang pagtataka. Kulang na lang isipin nilang baliw na ang anak nila. Pasenya naman na ohh, hindi ko talaga mapigilan, dahil nakakatawa naman talaga lalo na ang mga itsura nila."Son, are you okay? Pansin lang namin ng daddy mo, kanina ka pa tumatawa diyan. ano ang nangyayari sayo? Wala naman nakakatawa, right honey?""Hayts, darling. I think masanay na tayo sa kanya, siguro may babaeng i

You may also like

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status