LOGINShare
CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY-FIVE
Last Updated:
2025-02-23 19:41:20
Related chapters
After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY-SIX
"Ano? Bakit? May ginawa ba ako, love?""I'm sorry, Zinnia. Baka ako ang may kasalanan," singit ni, Dave."No, wala kang kasalan Dave, ito lang talaga si, Zinnia.""Bakit ako? Ano ba ang ginawa ko? Wala naman. Akong maalala na may ginawa akong mali diba? Ano ba 'yon? Sabihin mo nga sa akin, para maitama ko ang pagkakamali ko.""Bakit? Bakit hindi mo man lang sinabi sa akin na buntis ka? Bakit tinago mo pa? Baka kung ano na lang ang nangyari sa anak natin, diba? Dapat nang una pa lang sinabi mo na, Zinnia.""Love, hindi ko kasi masabi-sabi ehh, kasi palagi ka naman busy, lagi kang wala. Kaya paano ko sasabihin? Sa birthday mo naman, bigla na lang naudlot diba? Ang daming humadlang kapag sasabihin ko na sayo. Kaya, ano ang magagawa ko? Patawarin mo ako, sige, kasalanan ko ang lahat. Sa susunod, hindi ko na itatago sayo. Basta, please huwag ka magalit, love. Please, sige na, huwag kang magalit." Hinintay ko siyang magsalita, tinitigan niya lang ako ng walang emosyon. Kalaunan, napayakap a
Last Updated : 2025-02-24After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY-SEVEN
DARCK YOUTAN POV. Kasama ko ngayon si Princess. Tutungo kami sa mansion. Ngayon, handang-handa na akong harapin sina Mom at Dad, kasama na rin ang itama ang lahat ng pagkakamali ko.Nang nakarating kami sa mansion. Sinalubong kami ng aming anak na si, Alexios. Habang gulat naman na nakatingin sa amin sina Mom and Dad. Nakangiti akong lumapit sa kanila. Kahit hindi ko alam ang aking sasabihin ay patuloy pa rin akong lumakad patungo sa kanila. Napahawak sa aking buhok si Mom, kasabay nito ang pagtulo ng luha niya."Bumalik ka nga, Drack.""Son, siguro naman, hindi mo na uulitin pa ang ginawa mo nang una.""I'm very sorry Mom and Dad. Kung hindi naging maayos ang unang pagkikita natin muli noon. I'll promise, na gagawin ko ang lahat, upang malinis ang apelyedo natin. I'm sorry, kung nadumihan ko pa.""No son, ang mas importante dito ay ang pagbabalik mo. I'm very happy about that.""Thank you.""But still, napakapasaway mo talagang bata ka, bakit hindi mo man lang sinabi agad sa amin na
Last Updated : 2025-02-24After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY-EIGHT
ZINNIA POV.Narito kami ngayon ng asawa ko sa company niya. Dahil marami ang aasikasuhin. Paano ba naman kasi, itong si Prince, may na gawa daw na kalokohan, tapos ngayon damay kami. Mabuti nga at hindi masyadong nagalit ang asawa ko. May malaki pagmemeeting ang naganap ngayon sa gitna ng mga CEO. Dahil naging CEO din naman ako, narito ako upang magbigay din ng payo. "What did you do, Prince?""Wala nga, nagkatuwaan lang kami.""Bugbog sarado ka na, tapos nagkatuwaan?""Hayst, wala nga ehh, ayos lang.""Ayos? Ikaw na pasaway ka, nakipag-away ka tapos ngayon nadamay pa ang company dahil diyan sa kalokohan mo.""Auntie naman ehh, wala lang naman 'yon ehh.""Tumigil ka nga diyan! Umuwi ka na mamaya sa bahay niyo. I will report this to your Mom and Dad.""Auntie, huwag naman. Kasi, let's imagine na lang din. Kapag sinabi mo kay Mom and Dad, malamang ma grounded ako sa bahay. Kapag mangyari ang bagay na 'yon, ede hindi ako makakatulong sa pagmomodelo, diba?""Kalokohan mo talaga! Kung hin
Last Updated : 2025-02-25After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY-NINE
"Hi, ikaw ba ang bagong kaklase namin? Ako nga pala si, Kristine. Sana maging magkaibigan tayo," nakangiting tugon nito sabay pakikipagkamay."Ako naman si, Zinnia." Inabot ko ang kamay niya."Oo nga pala, pasenya ka na sa mga nagawa kanina ng mga kaklase natin, ahh. Ganyan, talaga 'yan mga siraulo. Pero, pasalamat tayo pinagtanggol ka ng senior natin.""Opo. Salamat kay Kuya Darck.""Mabait talaga siya. Hindi lang 'yon, pati si Dave.""Huh? Kilala mo si, Dave?""Opo naman, ang gwapo niya ehh.""Wow, may gusto ka siguro noh? Aminin.""Psh, basta huwag ka nang maingay. Sa atin lang 'to, okay?" Dito nga nag-umpisa ang lahat. Hanggang sa masundan na namin. Palagi kaming sabay umuwi, kumain, at kahit ano pa. Hanggang sa umalis si, Dave. Siya ang tumulong sa akin na umupa. Kaso nga lang, nawalan ako nang pera. Kaya kumapit ako sa patalim. Ganon pa man, past is past. Nalimutan ko na rin ang bagay na 'yon. Tinutulungan niya lang naman ako magka-pera, kaya napatawad ko na siya, at si Ken."N
Last Updated : 2025-02-25After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED FOURTY
"Love, saan ka pupunta? May lakad ka ngayon? Diba, sinabi mo na magpapahinga ka na muna? Ehh, bkit parang ang dami mo atang gagawin ngayong araw?""Sa company lang naman, baby. May mga aasikasuhin lang ako. Don't worry, babalik naman ako agad. Isa pa, ang mga anak natin ahh, ingatan mo.""Iingatan ko talaga sila, huwag ka mag-alala. Basta, umuwi ka rin nang maaga, ahh, mag-iingat ka."Hinalikan niya ang aking noo. Nagpaalam siya at tuluyan nang umalis. Nagtungo ako sa kinaroroonan ng mga anak ko. I miss them too much. Nadatnan kong, maayos naman sila at naglalaro nang masaya. "Hello babies, mommy is here," nakangiting tumbad ko sa kanila.""Hi mommy...""Mommy, halika ka po dito, let's play po." Dion said."Kayo talaga, palagi kayong naglalaro, hindi ba napapagod ang mga babies ko? Ang lakas lakas kasi ng energy, ehh. Lugi ang mommy.""Hindi kaya, mom. Always ka naman po may energy. Ang saya mo po kaya parati. Kaya, palagi din kaming masaya nina Sky, and Dion.""Wow, ang cute cute ni
Last Updated : 2025-02-26After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED FOURTY-ONE
"Ano ka ba, huwag ka ngang ganyan. Niloloko ka na nga ng asawa mo. Nakita mo naman sa litrato diba? May kahalikan siyang ibang babae. Hindi pa ba sapat na proweba 'yon para sayo, Zinnia?" Hindi ko alam kung ano ang sasabihin at iisipin ko. Nandito kami ngayon ni Kristen, sa cafeteria. Ewan ko ba, tama naman ang sinasabi niya. Pero, hindi ako makapaniwala. Isa pa, hindi naman naging masama ang trato sa akin ng asawa ko. Wala rin siyang ibang pinakitang masama na motibo. Kung tutuusin nga, sobrang lambing niya sa akin. Kaya, paano ko maiisip ang bagay na 'yon. "Zinnia... Hay naku, Basta Zinnia, pinagsasabihan na kita ngayon, ahh. Kahit asawa mo pa siya, pwede pa rin siyang magloko. Hindi naman natin nababasa ang mga utak ng lalaki. Hindi natin alam na may iba na pala silang ginagawa sa labas, habang nasa loob lang tayo ng bahay.""Pero, kilala ko siya. Hindi niya magagawa sa akin ang bagay na 'yan. Mahal niya ako, mahal niya rin ang mga anak namin. Imposible, na gagawa siya nang dahil
Last Updated : 2025-02-26After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED FOURTY-TWO
"Bro, what have you done? This is a big problem. Why you do this? We know you, just tell us. Kung bakit mo nagawa ang bagay na 'yan. Ipaliwanag mo sa amin, alam namin na may dahilan ka. So tell us!""This is my problem. Labas kayo dito, huwag na lang kayo maki-alam pa.""What? Anong wala? What are you talking about? Kapatid ako ng asawa mo, kaya hindi pwedeng wala akong pake-alam. Dahil, ngayon pa lang alam na natin na sobra mong nasaktan ang kapatid ko!"He's turning cold to us. Pati ba naman sa amin. Kung may problema siya, deretsuhin niya kami. Hindi ang gagawa siya nang kalokohan at ikakasakit ng iba. "Ako na ang bahala, you may leave." He coldly said.Like what the fuck! Problema ng kaibigan kong 'to. Tsk! Kapag hindi niya sinabi, hindi ako aalis dito. Hinding-hindi kailangan niyang magpaliwanag, para maipaliwanag ko rin sa kapatid ko.ZINNIA POV.Ang tagal niyang umuwi. Kanina pa akong naghihintay sa kanya, gusto kong malaman ang buong katotohanan. Ang mga anak namin, nakita na
Last Updated : 2025-02-27After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED FOURTY-THREE
ZINNIA POV. Hindi ko na alam. Parang gusto ko nang umalis dito. Nang isang araw lang ang nakaraan, may bagong babaeng dumating dito sa mansion. Ang nais niya, dito siya tumira kasama ang asawa ko. Hindi ko inaasahan na ngayon ay nagkaroon ako ng ka-agaw. Ang masama pa, hindi ko gusto ang masamang pag-uugali niya. Kung hindi ko lang kanina nakita, malamang na-isugod na ngayon ang anak kong si, Angela sa hospital. Pinagbuhatan niya nang kamay ang anak ko, ni hindi ko nga 'yon kayang gawin kahit ako ang Ina nila. Ngayon pa lang, nararamdaman ko na, na magiging komplikado ang lahat. "Hey girl, what are you doing? Huh?" Mataray na sambit nito. "Bakit? May pake-alam ka ba?" Inaakala siguro nang babaeng 'to, na hindi ko siya lalabanan. Tsk! matapos niyang saktan ang anak ko, iniisip ba niya, na magiging maayos pa ang trato ko sa kanya? Walang hiya, mukha palang niya nagagalit na ako. Dinagdagan pa talaga ng ugali niya. "Are you talking to me like that? Hey cheap! Wala kang karapa
Last Updated : 2025-02-27
Latest chapter
After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FIVE
"Hindi ko alam. Hindi ko na alma kung ano ang gagawin ko. Hindi ko na alam kung sino ang dapat kung paniwalaan. Siguro nga nagkamali ako. Pero, hindi ko kasalanan ang lahat ng 'to. Gusto ko lang maging masaya. Gusto kong makasama nang matagal ang anak ko at ang pamilya ko. Pero sa mga nalaman ko, sa mga narinig ko. Parang pakiramdam ko ngayon wala akong pamilya. Dahil puso panloloko ang nangyari ehh. Bakit ganun bakit parang ang daya ng lahat. Steve, kilala kita dahil sikat ka, pero hindi ko inaasahan na sasabihin niyo na asawa kita. Hindi ko alam na lubos at sobra sobra pa pala ang lahat." Hindi ko mapigilan ang mga luha ko. Dapat hindi ako umiiyak sa harap ng anak ko. Kailangan kong maging malakas, ngunit paano ko gagawin. Kung sa puntong 'to tila'y may mga punyal ang tumarak sa puso ko. Halos madurog at maguho na ang mundo ko."I'm sorry, it's all my fault. Still Zinnia, kailanman hindi kita sinisi at hindi kita sisisihin. Nawala ako sa tabi mo. Malaki ang naging pagkukulang at kas
After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FOUR
JOYCE or ZINNIA POV.Hindi ko lubos maintindihan kung ano ang nangyayari. By the way, nandito ako ngayon sa tapat ng anak ko. Balot na balot ang buong katawan ko, dahil hindi maaaring hindi. Sobrang nasasaktan ang damdamin ko habang pinagmamasdan na walang lakas ang anak ko. Kahit ako ay unti-unting nang hihina. Lalo na hindi ko gusto ang nakikita ko ngayon. I'm just hoping na maging maayos lang ang pamilya ko, na maging masaya lang kami. Pero, nang dumating sina Youtan, tila'y nagbago ang lahat. Bakit kasi, pinipilit nila ang sarili nila sa akin, kahit hindi ko naman sila lubos na nakikilala. Gusto kong sumigaw, pero hindi ko magawa. Ang aking mga luha, ay hindi man lang tumitigil sa pagbuhos. Pakiramdam ko, walang wala na ako. Kung alam ko lang na ganito lang din ang mangyayari sa ana ko, hiniling ko na lang sana . Na sana ay ako na lang ang tinutukoy nilang namatay na at kailan man hindi na babalik pa. "Anak, hindi ko maintindihan kung bakit ginawa sa atin ng dad mo ito. Si daddy
After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY THREE
"Ano bakit ang tahimik niyo haa! Sabihin niyo sa akin ngayon, pinagloloko niyo lang ako! Wala ba kayong ibang magawa! Josh! Ipaliwanag mo sa akin ngayon ang lahat lahat! Ito ba ang dahilan huh? Bakit sinabi mong maayos lang ang lahat, sa tuwing tinatanong ko sayo na parang wala akong maalala. Bakit ka nagsinungaling sa akin, pwede mo naman sabihin ang totoo diba? Gagawin ko rin naman ang lahat para umintindi. Pero, bakit??? Bakit ganito ang malalaman ko ngayon, ang sakit sa dibdib." "Please, Joyce, calm down...." "How??? Paano ako kakalma! Ang sakit niyo! Mga sinungaling!" Tumalikod siya sa amin at akmang aalis na. "Joyce... Wait.." I shout. Napahinto naman siya, ngunit hindi lumingon sa amin. Maya-maya pa, may isang Yaya ang natatarantang biglang dumating na tila'y naguguluhan at hindi alam kung ano ang kanyang gagawin. "Ma'am, ang bata po, dumudugo ang ilong...." Natatakot na boses niya. "Ano????" Tila'y nadagdagan ng sakit ang nararamdaman ko ngayon. Paanong dumugo ang
After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY TWO
"Josh, what are you talking about?""Simple lang naman, Prince. Ito talaga ang hinihintay kung mangyari. At hindi nga ako nagkamali, natupad din ngayon." Tumayo siya at ngumiti sa amin."Alam niyo, natutuwa ako sa inyo. Ginagawa niyo ang lahat para kunin ang mahahalagang bagay sa buhay niyo. Ginagawa niyo ang lahat para ipaglaban ang mga mahal niyo sa buhay. Isa sa mga pagsisising nangyari sa buong buhay ko ang lumayo sa inyo. Nang una, akala ko mahaharap ko ang lahat lahat. Inakala kong magiging maayos lang, pero hindi pala. Ilang taon akong naging mag-isa sa ibang bansa. Hindi ako nakabalik agad dito sa inyo dahil gusto kong pagsisihan ang lahat. Pakiramdam ko noon, parang isa akong duwag na nagtatago at tinatakasan ang lahat. Simula nang na wala sa akin ang mga mahal ko sa buhay, inisip ko noon na lahat ng nagmamahal sa akin at minamahal ko ay iiwan lang din ako sa huli. Kaya, lumayo ako upang palawakin ang utak ko. Pero, sa kasamaang palad, parang naging isa lang akong malaking du
After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY ONE
"Oh, ayan na sa wakas umandar din." Biglaang saad ni Prince, dahilan na nawala ang imahinasyon ko.Inumpisahan ko naman ulit ang pagmamaneho. Mabuti na lang, bumilis ang andar ngayon. Pero, sa dami dami na pinagdaanan namin ngayon. Hindi malayong gabi na kami makakarating kung saanna paroroon si, Josh kasama ang asawa ko at ang anak ko. "Oo nga pala noh, nakalimutan na natin kumain, kaya naman pala ang hapdi ng tiyan ko.""May gana ka pa bang kumain, Alexander? Nakaka-pagod, kaya na kaka-tamad kumain ngayon. Siguro, sa sunod ka na lang kumain, pagkatapos ng lahat.""Alam ko.""Alam mo Alexander, ang sarap bumalik sa nakaraan. Ang walang problema, walang kahit na anong ganitong sakit sa ulo na dapat isipin. Kung maaari nga lang, pipiliin ko talaga ang bumalik sa dating maayos, tahimik at masaya kasama ang kapatid ko. Kung hindi lang sana nangyari ang trahedyang 'yon, kasama ko pa sana ang kapatid ko ngayon." Masyadong kumirot ang puso ko. Ngunit, hindi na ako umimik pa at patuloy na l
After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY
"Baby, don't cry, nandito lang naman si Mommy, hinding hindi ka pababayaan ng Mommy. Sorry baby, busy ang Dad, kaya wala siya rito now. I love baby." Hinalikan ko ang anak ko sa kanyang noo at pisngi. Pakiramdam ko talaga na gawa ko na rin ito sa iba noon pa."Baby, matulog na ahh, kailangan nang magpahinga nang maaga ang baby, para madaling tumangkad at palaging healthy." Saad ko pa sabay halik sa noo niya ulit.Mabuti na nga lang at madaling tumahan ang anak ko ngayon. Inilapag ko siya ng dahan-dahan sa kama. Ang bait bait niya talagang tingnan.Habang lumilipas ang segundo, minuto, at oras. Tila'y may kung anong takot ang bumabagabag sa damdamin ko. Habang tumatagal parang mas lalong bumibigat. Pakiramdam ko, may darating na kung ano o kung sino. Subalit, hindi ko ito matukoy. Nakakaramdam ako nang takot, kaba at kung ano ano pang nagiging dahilan ng pagkabahala ko. Mahirap intindihin kaya mahirap din itong sabihin. Maya-maya pa, biglang tumunog ang pintuan, dahilan na bigla rin ak
After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY NINE
RUAN POV. Kahit anong mangyari ang tanging nasa isip ko lamang ngayon ay ang mabawi ang kapatid ko at ang pamangkin ko. Minsan na kaming naghiwalay, paulit-ulit pa na nangyari, and now kailangan ko siyang ibalik. Wala mansiya sa kanyang pag-iisip, ede ipapaalala ko sa kanya kung sino siya. Sa mga sinabi kanina ni, Josh. Tila'y totoo ang lahat, hindi na bigyan ng oras ang kapatid ko, hindi ko siya naipagtanggol. Sa mga oras na kailangan niya ako, hindi ko siya na samahan, pero hindi naman ibig sabihin nito ay hindi ko na siya mahal bilang kapatid ko. Kanina pa kami pabalik balik, parang naglalaro lang kami sa araw na ito, ang dami daming humahadlang sa mga kailangan namin gawin. Ang sakit sakit sa ulo, gulong gulo ang isipan ko. Halos hindi ko na nga alam kung ano ang uunahin ko. Si Tita Lorna, nagbago ang itsura niya. Ano kaya ang nangyari sa kanya, dati naman hindi siya ganun. Sino ba ang may gawa no'n sa kanya, nang una ko siyang makita ulit kanina, nagduda akong si, Josh ang may
After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY EIGHT
Nang makarating kami roon, tila'y nagbago agad ang lahat. Parang may mali na rito, na wala pati ang mga bantay. Mas lalo lang binahidan ng pagtataka ang utak ko ngayon. "What's happening? Anong meron? Bakit ang tahimik rito?" Prince asked na may pagtatakang boses."Mag-iingat na lang tayo, baka mamaya may patibong lang dito." Tugon namn ni, Alexander."Wait, andiyan ang ale kanina, look ayon siya ohh... Ano kaya, ginagawa niya, mag-isa lang kaya siya diyan?" Sabay turo ni, Prince. Sabay sabay naman kaming napatingin roon. Sakto andoon nga si Tita Lorna. Naisipan kong bumaba sa kotse, tinawag pa nila ako ngunit hindi ko ito pinakinggan. Dali-dali rin akong lumapit kay Tita Lorna. Gusto ko siyang tanungin kung ano ang nangyari sa kanya. Dahil, hindi ko rin inaasahan na makikita ko siya muli, na nagkaganyan pa ang kanyang itsura. Malayong malayo ito sa dating siya. Tinawag ko siya, ngunit tumingin lang siya sa akin, then umakbang naan siya upang lumayo sa akin. Wala akong ibang magawa
After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY SEVEN
Kanina pa kami palibot libot dito matapos kami g maghiwalay kanina ng mga kaibigan ko. Nagtataka ako, kung bakit walang katao tao, kahit alam ko naman na pinadara nga ni, Alexander ang lahat. Kung hindi talaga nakatakas nang tuluyan sina, Josh. Dapat ay narito sila ngayon. Habang patuloy akong naglalakad para magahanap, nagkasalubong kaming magkakaibigan. Nagkatitigan kaming lahat sabay iling ng mga ulo namin. Hindi nga nila nakita."Wala ehh, ano ba naman.""Pero, imposible, dahil pinasara ko na kanina pa ang airport, at wala naman balita sa akin na, may nakalabas na eroplano." Smabit ni, Alexander, sabay hawak sa kanyang makabilang bewang. "Mukhang naisihan tayo.""Ikaw Ruan, anong balita ng mga tauhan mo? I asked."Wala rin silang nakita.""Ano? Pinagloloko lang ba tayo dito." Alexander said."Hindi naman kaya, nagsinungaling sa atin ang ale kanina?" Prince said."Balikan natin siya." I said with my deep tone. Ang ayaw ko sa lahat, ang pinagsisinungalingan ako at pinaglalaruan ak
