เข้าสู่ระบบแชร์
CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY-EIGHT
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-25 08:47:37
บทที่เกี่ยวข้อง
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY-NINE
"Hi, ikaw ba ang bagong kaklase namin? Ako nga pala si, Kristine. Sana maging magkaibigan tayo," nakangiting tugon nito sabay pakikipagkamay."Ako naman si, Zinnia." Inabot ko ang kamay niya."Oo nga pala, pasenya ka na sa mga nagawa kanina ng mga kaklase natin, ahh. Ganyan, talaga 'yan mga siraulo. Pero, pasalamat tayo pinagtanggol ka ng senior natin.""Opo. Salamat kay Kuya Darck.""Mabait talaga siya. Hindi lang 'yon, pati si Dave.""Huh? Kilala mo si, Dave?""Opo naman, ang gwapo niya ehh.""Wow, may gusto ka siguro noh? Aminin.""Psh, basta huwag ka nang maingay. Sa atin lang 'to, okay?" Dito nga nag-umpisa ang lahat. Hanggang sa masundan na namin. Palagi kaming sabay umuwi, kumain, at kahit ano pa. Hanggang sa umalis si, Dave. Siya ang tumulong sa akin na umupa. Kaso nga lang, nawalan ako nang pera. Kaya kumapit ako sa patalim. Ganon pa man, past is past. Nalimutan ko na rin ang bagay na 'yon. Tinutulungan niya lang naman ako magka-pera, kaya napatawad ko na siya, at si Ken."N
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FOURTY
"Love, saan ka pupunta? May lakad ka ngayon? Diba, sinabi mo na magpapahinga ka na muna? Ehh, bkit parang ang dami mo atang gagawin ngayong araw?""Sa company lang naman, baby. May mga aasikasuhin lang ako. Don't worry, babalik naman ako agad. Isa pa, ang mga anak natin ahh, ingatan mo.""Iingatan ko talaga sila, huwag ka mag-alala. Basta, umuwi ka rin nang maaga, ahh, mag-iingat ka."Hinalikan niya ang aking noo. Nagpaalam siya at tuluyan nang umalis. Nagtungo ako sa kinaroroonan ng mga anak ko. I miss them too much. Nadatnan kong, maayos naman sila at naglalaro nang masaya. "Hello babies, mommy is here," nakangiting tumbad ko sa kanila.""Hi mommy...""Mommy, halika ka po dito, let's play po." Dion said."Kayo talaga, palagi kayong naglalaro, hindi ba napapagod ang mga babies ko? Ang lakas lakas kasi ng energy, ehh. Lugi ang mommy.""Hindi kaya, mom. Always ka naman po may energy. Ang saya mo po kaya parati. Kaya, palagi din kaming masaya nina Sky, and Dion.""Wow, ang cute cute ni
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-26After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FOURTY-ONE
"Ano ka ba, huwag ka ngang ganyan. Niloloko ka na nga ng asawa mo. Nakita mo naman sa litrato diba? May kahalikan siyang ibang babae. Hindi pa ba sapat na proweba 'yon para sayo, Zinnia?" Hindi ko alam kung ano ang sasabihin at iisipin ko. Nandito kami ngayon ni Kristen, sa cafeteria. Ewan ko ba, tama naman ang sinasabi niya. Pero, hindi ako makapaniwala. Isa pa, hindi naman naging masama ang trato sa akin ng asawa ko. Wala rin siyang ibang pinakitang masama na motibo. Kung tutuusin nga, sobrang lambing niya sa akin. Kaya, paano ko maiisip ang bagay na 'yon. "Zinnia... Hay naku, Basta Zinnia, pinagsasabihan na kita ngayon, ahh. Kahit asawa mo pa siya, pwede pa rin siyang magloko. Hindi naman natin nababasa ang mga utak ng lalaki. Hindi natin alam na may iba na pala silang ginagawa sa labas, habang nasa loob lang tayo ng bahay.""Pero, kilala ko siya. Hindi niya magagawa sa akin ang bagay na 'yan. Mahal niya ako, mahal niya rin ang mga anak namin. Imposible, na gagawa siya nang dahil
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-26After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FOURTY-TWO
"Bro, what have you done? This is a big problem. Why you do this? We know you, just tell us. Kung bakit mo nagawa ang bagay na 'yan. Ipaliwanag mo sa amin, alam namin na may dahilan ka. So tell us!""This is my problem. Labas kayo dito, huwag na lang kayo maki-alam pa.""What? Anong wala? What are you talking about? Kapatid ako ng asawa mo, kaya hindi pwedeng wala akong pake-alam. Dahil, ngayon pa lang alam na natin na sobra mong nasaktan ang kapatid ko!"He's turning cold to us. Pati ba naman sa amin. Kung may problema siya, deretsuhin niya kami. Hindi ang gagawa siya nang kalokohan at ikakasakit ng iba. "Ako na ang bahala, you may leave." He coldly said.Like what the fuck! Problema ng kaibigan kong 'to. Tsk! Kapag hindi niya sinabi, hindi ako aalis dito. Hinding-hindi kailangan niyang magpaliwanag, para maipaliwanag ko rin sa kapatid ko.ZINNIA POV.Ang tagal niyang umuwi. Kanina pa akong naghihintay sa kanya, gusto kong malaman ang buong katotohanan. Ang mga anak namin, nakita na
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FOURTY-THREE
ZINNIA POV. Hindi ko na alam. Parang gusto ko nang umalis dito. Nang isang araw lang ang nakaraan, may bagong babaeng dumating dito sa mansion. Ang nais niya, dito siya tumira kasama ang asawa ko. Hindi ko inaasahan na ngayon ay nagkaroon ako ng ka-agaw. Ang masama pa, hindi ko gusto ang masamang pag-uugali niya. Kung hindi ko lang kanina nakita, malamang na-isugod na ngayon ang anak kong si, Angela sa hospital. Pinagbuhatan niya nang kamay ang anak ko, ni hindi ko nga 'yon kayang gawin kahit ako ang Ina nila. Ngayon pa lang, nararamdaman ko na, na magiging komplikado ang lahat. "Hey girl, what are you doing? Huh?" Mataray na sambit nito. "Bakit? May pake-alam ka ba?" Inaakala siguro nang babaeng 'to, na hindi ko siya lalabanan. Tsk! matapos niyang saktan ang anak ko, iniisip ba niya, na magiging maayos pa ang trato ko sa kanya? Walang hiya, mukha palang niya nagagalit na ako. Dinagdagan pa talaga ng ugali niya. "Are you talking to me like that? Hey cheap! Wala kang karapa
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FOURTY-FOUR
Bumisita muna ako rito sa mansion ng pamilya namin. Gusto ko munang ipahinga ang utak ko ngayon. Nadatnan ko lamang sina Mom and Dad. Wala si kuya Ruan, dahil nagbakasyon muna sila ni Myrna. Siguro nga, mas mabuti na 'yon. Upang ilaan din nila ang oras sa isa't isa. Saglit lang rin ako dito. Hindi ko na-isama ang mga anak ko. Dahil, kasama nina Tita Wena. Masaya pa rin naman ang pamilya ko dito at stable ang lagay nila. Ilang oras, naisipan ko na rin ang umuwi. Kaya, maayos akong nagpaalam sa kanila. Nakasakay ako ngayon sa kotse ko. Napapaisip ako, kung na saan na rin kaya si Dave, ngayon. Sabi niya dati, tutungo siya sa State, sana maayos lang din ang lagay niya doon. Siguro nga, Nakita na rin niya ang litrato. Sana lang, hindi 'yon magbigay ng sama nang loob sa kanya.Bago ako uuwi sa mansion, naisipan ko munang maglakad-lakad upang pagmasdan na rin ang mga tanawin. Ilang araw din akong naka-focus sa bahay, sa mansion. Kaya, bibigyan ko na muna nang Oras ang sarili ko ngayon. Bak
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-28After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FOURTY-FIVE
STEVE POV. This is so damn shit. Nawawalan ako nang oras ngayon sa pamilya ko. Nararamdaman ko na rin ang pagiging malamig ng asawa ko at ng mga anak ko. I know it's all my fault. But, still pinapaimbistigahan ko pa rin naman ang mga nangyari. Miana, said nabuntis ko siya. But, wala akong maalala. Tanging pinakita niya sa akin ang CCTV na katabi ko siyang matulog sa isang hotel. Nangyari sa amin ang bagay na 'yon. Noong, nawalan ako nang alaala. At ngayon, kailangan ko siyang panagutan. Dahil, kung hindi masisira ang reputasiyon ng pamilya ko at pinagbantangan nila ang buhay ng asawa ko at ng mga anak ko. Naipit ako ngayon sa sitwasyong walang kasiguraduhan. Kung hindi ko ito gagawin, tiyak na muling babangon ang kasamaan ng pamilya ni Miana, ang pamilyang, Suarez. Isa sa mga mayayamang pamilya na naging kalaban din ng pamilya ko. Ganun pa man, nais pa rin nilang ipilit sa akin ang anak nila. Batid kong may plinaplano sila. Kahit na ganun, kailangan ko rin na pagmantiyagan si, Mian
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-28After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FORTY-SIX
"Ano ang ginagawa mo dito Josh?" pagtatakang tanong ko. "I just want to relax." Tanging sagot niya.Matapos kanina, muntik pa siyang mabugbog. Mukhang tama nga si, Princess. Walang pwedeng gumalaw sa amin kahit lumapit lang. Napaka-over naman kasi, kaibigan niya pala ang mga lalaking 'to, kaya naman pala iba kung tumingin kasi nagbabantay pala sa amin."Sorry ahh, kasi na muntikan ka na kanina nila."" No it's okay. It's normal. Isa pa, dapat nagpapahinga ka sa oras na ito. Ikasasama ng anak mo ang pagpunta mo rito. Lalo na kakaiba ang lugar na ito, kahit alak naamoy agad. Ano ba ang ginagawa mo dito?""Wala.""Wala? Hindi pwedeng wala. Of course may dahilan. Just tell it.""Sinamahan ko lang ang kaibigan ko, si Kristen. Tapos, gusto ko din munang mag-relax, kahit mabawasan lang ang iniisip ko ngayon.""Did you drink alcohol?""Hindi, hindi ako umiinom.""Well, why there? Then, nabawasan na ang iniisip mo ngayon?"Hindi ako makasagot, tama nga mukhang nadagdagan lang naman. Iniling k
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-03
บทล่าสุด
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SEVENTY-ONE
Nasa harap ako ngayon ng anak ko. Hinihintay ko siyang magising, ramdam ko na mamaya lang gigising na siya dahil pangatlong araw na niya ito. While looking at him, hindi ko maiwasan isipin ang taong dapat kong pasalamatan nito. Hindi ko man lang naabutan sa operation room, kung sino. Bumahid sa aking puso, na gusto ko siyang makita, makilala at makausap. Naging palaisipan sa akin ang lahat. Ni-hindi ko man lang alam kung ano talaga ang tunay niyang rason kung bakit niya nagawa iyon. Para lang ba, gusto niyang iligtas ang anak ko? O may iba pa siyang intension. Contact number, wala rin kaya paano ko siya makaka-usap. Sinubukan ko na rin tingnan sa CCTV footage, ngunit wala, walang kuha. Tila'y naka-delete sa hospital. Dito pa lang, binigyan din ako ng malaking pagtataka at katanungan. Bakit, kailangan pa bang e-delete? Ano nga ba ang pagkatao niya. "Ehem, excuse me, bro." Bumalik ako sa aking ulirat."Oh, bro, kanina pa ba kayo?""Not really bro.""Hahah, ngumiti ka naman diyan, Steve
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SEVENTY
"Bro, halos walang may gusto na mag donate ng dugo, kahit magkano pa ang ibayad wala talaga. Ang hirap bro, hindi na namin alam kung saan kami pupunta." Alexander said."Bro, I'm very sorry. Ginagawa namin ang lahat, pero wala talaga ehh. Kung pwede lang sana ako na lang, kaso hindi rin tugma ang dugo namin ni, Dion," dagdag pa ni Prince. Kahit ako wala na akong ibang malapitan. Nag-offer na ako ng million pero wala pa rin. Mamaya na ang operasyon ng ng anak ko. Kapag, hindi umabot sa oras, mawawala sa akin ang anak ko. Maghihintay na lang ba ako dito, kailangan kong isakripisyo ang buhay ko. Pero, hindi ako ang pwedeng magbigay ng dugo dahil hindi rin kami tugma. Ang sakit pa sa ulo, hindi ko na alam kung ano ang iisipin ko.SOMEONE POV. "Sigurado ka ba?" Pagtatakang tanong nito sa akin."Yes, I'm very sure. Don't worry, I know, magiging maayos ang results. But, please ayaw kong ilabas ang bagay na ito sa iba. Let's make this secret, especially to my husband." "Okay. Mukhang disid
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY NINE
MARK STEVE YOUTAN POV."Ano ang ibig mong sabihin huh?""Bro, dinala sa hospital si Dion," nanginginig na sagot ni Simon."Why? What's wrong!""Bro, pumunta ka na dito ngayon na. May kailangan kang pirmahan dito sa hospital. Nanganganib ang buhay ni, Dion.""Okay, I'm coming. Huwag mong pababayaan ang anak ko diyan.""Yes, bro."Mabilis akong nagmaneho upang agad na makarating doon. Nang nakarating na ako, hindi ko inaasahan ang madidiskubrihan ko. Tinusok ang dibdib ko na tila'y hindi na ito hihilom. Walang lakas, tulog na tulog ang anak ko, gusto kong pumasok pero hindi pwedeng basta-basta na lang."Bro, I'm very sorry, akala natin dati tuluyan na siyang nasa maayos. Pero, sinumpong siya kanina lang. Mas lalo daw lumala ang sakit niya sa puso. Kung hindi ito ma-ooperahan, maaari niyang ikamatay. Ang malala pa, kailangan niya ng dugo. Pero, hindi kayo pareho ng type, saan tayo nito kukuha.""Bro, HUMANAP KA NANG PARAAN! HINDI KO PWEDENG HAYAAN NA LANG MAWALA SA BUHAY KO ANG ANAK KO!
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY EIGHT
SIMON POV.Kulang na lang mapagbuhatan ko na ng kamay si Miana. Magpasalamat siya, dahil ginagalang ko ang pamilya niya. Pero, kapag ito ay maulit muli. Maulit ang pananakit niya sa mga bata, hindi na ako magpipigil pa. Tsk! Wala siyang karapatan, isa pa kailangan kong tuparin ang ipinangako ko kay ma'am Zinnia, bago siya nawala."Ano ba ang pake-alam mo huh? Di hamak na isa ka lang driver! Kaya, huwag na huwag kang mangi-alam kung ayaw mong idamay kita!""Tsk! Wala akong pakealam kung ano ang istasiyon ng buhay ko. Kung sino ang gusto kung patulan, papatulan ko. Kahit ang taong nasa mataas na antas, ay hindi ko rin palalagpasin. Kaya, Miana, huwag mong tangkain ang katulad ko. Baka, mamaya bumaliktad pa ang lahat sa mga sinabi mo!""Wow, Simon. Huwag mo akong takutin, dahil hindi mo ako madadala sa ganyang bagay. Tsk! Kunin mo na lang ang mga batang walang kwenta na ito! Baka mapatay ko pa ng wala sa oras!""Kid, Hali na kayo.""Uncle...."Tumakbo sa akin ang mga bata sabay yakap. Ra
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY SEVEN
Habang nagmamaneho ako muli, patungo sa mansion. Tumunog ang cellphone ko at agad itong sinagot. "BRO, What happend? Nabalitaan namin na sinugod raw sa hospital si uncle," Prince said. "Saan mo naman nabalitaan ang bagay na iyan?" Mukhang ang bilis kumalat ngayon. "Bro, hindi mo ba alam Kalat na kalat sa media ngayon. kaya alam na alam namin. Then, asan ka ba ngayon? Nasa hospital ka ba? Sabihin mo kung na saan ka, pupuntahan ka namin. Nag-aalala kami sayo." "I'm okay, don't worry." "Ayan ka na naman, asan ka nga sabihin mo na." "Ang kulit, okay fine, papunta pa lang ako sa mansion ngayon. OKAY?" i put down the call. I dont know why. Ang tanging alam ko lang ay nag-aalala sila sa akin, pero nataasan ko pa siya ng boses. Hats, ano na ba ang dapat kong gawin ngayon, nagkasabay sabay na ang lahat. Pakiramdam ko, binagsakan ako ng mundo. PUTANG INA!!!!!SIMON POV.Ag kukulit ng mga bata dito sa mansion. Ang likot likot pa, hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Mabuti na lang at
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY SIX
"Bro, hindi naman sa ganun.""Okay. For the next time huwag niyo na lang ulitin baka ipahamak niyo pa.""Bro, I'm going." Ruan said, kasabay nito ang pagtayo niya."Where are you going? Hindi pa tayo tapos dito, aalis ka na?""I'm sorry, I'm very busy this day. I hope you will understand my situation now.""Ok bro, you may go, be careful." I said. "Kayong dalawa, ano naman ngayon ang balak niyo? Kung aalis na din kayo, huwag kayong magdalawang isip.""Bro, hindi na muna dito na muna kami. Wala din kaming ibang gagawin ngayong araw.Mas mabuting imbistigahan na lang muna natin ang araw na ito. Tiyak kaming, may koneksiyon sa kompanya mo ang mga ginawa nila.""Bro, may nais atang ipabagsak ka muli. Malayo naman kung sa isyong personal mo diba? Wala ka naman sigurong kaalitan.""Ok. I know that. Hindi nga malayong may gustong magpabagsak ulit sa akin. Then, who? Sino naman kaya ang taong nasa likod nito."RUAN POV. Lately, hindi ko masabi sa mga kaibigan ko ang nakita ko. Alam kong mat
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY FIVE
Ang dami kong dapat unahin, bwesit bakit dumagdag na naman ang problemang ito sa akin. Gusto talaga nilang makita kung sino talaga ako. Mga walang hiya, dinamay pa nila ang condo ko. Now, nagplano kami ng mga kaibigan ko kung paano ma trace ang may gawa nito. Hindi naman si, Ruan nagsasalita. Hindi ko na siya maintindihan, maayos lang naman kaming dalawa. Pero, matapos kanina, wala na siyang imik. Ano ba kaya ang gusto niyang iparating sa kanyang mga kilos ngayon. Maya-maya pa, tumawag ang isang tauhan ko galing sa hide out ko. Agad ko itong sinagot ng kalmado. Ngunit, may natikig akong hindi ko nagustuhan, kaya paano pa ako magiging kalmado nito. Putang Ina, kailangan kong pumunta ngayon roon, upang icheck ang kanilang mga kalagayan. Nagmadali akong magmaneho kasama ang mga kaibigan ko. Nang nakarating kami roon, nadatnan namin ang mga tauhan namin na sugatan, at magulo ang loob na tila ba ay may sumabog. Malalim akong napatingin sa kanila habang nanyuyumo ang aking mga kamao. Kalau
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY FOUR
Seryosong may pinag-uusapan sina Youtan, ang daya naman kung kailan ako nandito sa photoshoot tsyaka pa talaga sila nag-usap ng ganun. Pwede bang mamaya na lang at hintayin nila ako. Ang daya talaga nila ehh noh, huhuhu kainis naman ehh.MARK STEVE YOUTAN POV. "Huh? Kung ganun, sino naman?" ALEXANDER said."I don't know, who." I said."Bro, kailan ka ba lulubayan ng mga 'yon? Ang gugulo naman nila, parang nakita ko nga 'yon sa bar noon ehh. Ano ba kasi ang nangyari? Bakit hindi niyo man lang sa amin sinasabi?""Bro, hindi naman kailangan pang sabihin, problema ko na ang bagay na 'yon. Kung gusto nila akong patayin, then go. I don't care about it, alam kong hindi naman nila makakaya. Tsk! Mga duwag nga kumbaga.""Kahit na bro, problema mo man iyon o hindi, hindi ka pa rin namin pwedeng pabayaan. Ano ka ba naman, baka ikaw naman ang mawala sa amin. Nakakasawa na ang mawalan ng kaibigan. Pansin niyo si, Prince. Kaya lang naman siya ganyan ka pasaway, dahil na nanabik siya sa kanyang kap
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY THREE
ALEXANDER POV.Hahah, natatawa ako sa mga mukha nila kagabi. Grabe, ganun kalaki ang inaasahan nila bwahahah. Halos, umabot sa ibang bansa ang tawa namin ni Prince, kagabi. Kahit ngayong araw ay hindi ako makapag-move on. Paano ba naman kasi, muntik pa kaming malagot nina Steve at Ruan. Grabe din ang gigil nilang dalawa, bagay talaga silang magsama. By the way, kaharap ko ngayon sina Mom, and Dad sa hapag kainan. Hindi ako maka-focus sa kinakain ko. Pinipilit kong itago ang emosyong ito. Hanggang sa hindi ko na makaya, malakas na tawa ang aking pinakawala. Ramdam ko ang titig nina Mom and Dad, na puno nang pagtataka. Kulang na lang isipin nilang baliw na ang anak nila. Pasenya naman na ohh, hindi ko talaga mapigilan, dahil nakakatawa naman talaga lalo na ang mga itsura nila."Son, are you okay? Pansin lang namin ng daddy mo, kanina ka pa tumatawa diyan. ano ang nangyayari sayo? Wala naman nakakatawa, right honey?""Hayts, darling. I think masanay na tayo sa kanya, siguro may babaeng i
