MasukShare
CHAPTER ONE HUNDRED FOURTY-FIVE
Terakhir Diperbarui:
2025-02-28 18:05:09
Bab terkait
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FORTY-SIX
"Ano ang ginagawa mo dito Josh?" pagtatakang tanong ko. "I just want to relax." Tanging sagot niya.Matapos kanina, muntik pa siyang mabugbog. Mukhang tama nga si, Princess. Walang pwedeng gumalaw sa amin kahit lumapit lang. Napaka-over naman kasi, kaibigan niya pala ang mga lalaking 'to, kaya naman pala iba kung tumingin kasi nagbabantay pala sa amin."Sorry ahh, kasi na muntikan ka na kanina nila."" No it's okay. It's normal. Isa pa, dapat nagpapahinga ka sa oras na ito. Ikasasama ng anak mo ang pagpunta mo rito. Lalo na kakaiba ang lugar na ito, kahit alak naamoy agad. Ano ba ang ginagawa mo dito?""Wala.""Wala? Hindi pwedeng wala. Of course may dahilan. Just tell it.""Sinamahan ko lang ang kaibigan ko, si Kristen. Tapos, gusto ko din munang mag-relax, kahit mabawasan lang ang iniisip ko ngayon.""Did you drink alcohol?""Hindi, hindi ako umiinom.""Well, why there? Then, nabawasan na ang iniisip mo ngayon?"Hindi ako makasagot, tama nga mukhang nadagdagan lang naman. Iniling k
Terakhir Diperbarui : 2025-03-03After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FORTY-SEVEN
"Gusto kong matulog sa tabi ng mga anak natin. Babawi ako sa kanila, dahil late na akong umuwi ngayon. Kaya, pwede bang bitawan mo ako, Steve. Isa pa, matulog ka na din, dahil alam ko naman na bukas ibibigay mo na naman ang maraming oras mo sa babae mo. Dahil ano? Buntis siya diba? Iyan naman lagi ang dinadahilan mo. Kung gusto mo nga, doon ka na din matulog sa kanya ngayon. Magsama na lang kayong dalawa, kahit kailan niyo pa gusto!" galit kong sabi. Bigla naman kasing bumalik sa ala-ala ko ang unang beses na pagdating dito ng babaeng iyon. Dagdag pa ang masama niyang ginawa sa anak ko. Mabuti sana kung ako lang, kaso nga lang ginalaw pa niya ang pinakamamahal kong mga anak. Maya-maya pa, tuluyan na akong umalis. Nagtungo ako sa kwarto ng mga anak ko. Napangiti akong makita silang magkakasama at magkayakap kung matulog. "Mga anak, I'm sorry, na late si Mommy."Hinalikan ko sila isa't isa. Sa itsura nila, mukhang pagod na pagod sila. Siguro naman, pinagod sila sa kakalaro nina kuya S
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FORTY-EIGHT
Nang nakarating kami sa kwarto, agad akong nagtungo sa kabinet upang ayusin ang mga gamit ng mga anak ko. Para mamaya ay makatulog sila nang maayos at komportable."Mom, mahal pa ba tayo ng Daddy?"Dahil dito, napahinto ako sa ginagawa ko. Pati sarili ko tinanong ko na rin. Ngumiti na lamang ako. Huminga muna ako ng malalim bago tumingin sa kanila. Nalulungkot akong makita silang nagkakaganito. Magkakatabi silang umupo at parehong malungkot ang mga mata. Mas lalo akong nasasaktan at nadudurog. Ang nais ko lang naman sa buhay, ay ang maging masaya sila kasama kami ng Daddy nila. Ngunit, ngayon ay tila'y nagbago na, hindi ko na palaging natatanaw ang mga ngiti nila. Paano kaya kung, ipadala ko na lang muna sila sa mansion ng pamilya namin? Hanggang sa magka-anak ako. Wala naman akong balak na iwan ang asawa ko. Siguro, kailangan ko lang ngayon ng panahon para makapag-isip-isip nang maayos, at para maasikaso ang sanggol na dinadala ko."Babies, magbihis na kayo. Lalakad tayo, kumain tayo
Terakhir Diperbarui : 2025-03-05After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FORTY NINE
(Another Day)"Josh, anong ginagawa mo diyan?""Nothing, why?""Anong why? May trabaho ka diba? Wala ka bang importanteng operasyon ngayon? Andito ka para paglaruan ang mga anak ko. Wala ka na talagang magawa noh, hahha.""Ano ka ba, Zinnia. It's okay, wala naman akong anak kaya sila na lang muna kung pwede. Isa pa masaya naman sila kalaro ako, right children?""Yes, uncle.....""See, hahaha"Nakakatuwa naman silang pagmasdan, parang tunay na mag-ama. Speaking of mag-ama, hayts, wala na talaga siyang oras. Nasa park kami ngayon, naglalaro ang bata kasama ni, Josh. Tinawagan ko si Steve, pero hindi man lang sumasagot. Pero, ngayon tawag pa rin ako nang tawag. Sana sumagot na siya, total ring nang ring naman ang cellphone niya. Ikalimang tawag ko, sumagot na rin. Napangiti ako dahil iimbitahan ko siya dito ngayon. "Hello, Steve. Pwede ka ba---" naputol."No." Boses naman ni Miana. Napa-isip ako kung bakit nasa kanya ang cellphone ng asawa ko. Hindi naman sila nagkakatabi sa pagtulog.
Terakhir Diperbarui : 2025-03-06After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FIFTY
Rinig ko ang paghinto ng machine. Kasabay nito ang kanyang pagkawala ng malay. Napasuntok na ako sa pintuan, ngunit hindi pa rin nila binubuksan. Hagulhol sa pag-iyak ang aking pinakawala. Tila ba'y pumutok ang aking puso. Nais kong mahawakan ang aking asawa, nais kong lumapit sa kanya. Ngunit hindi ko magawa. Please, let me in. Hindi ko gusto ang nakikita ko. Hindi ko kayang mawala sa akin ang asawa ko. Please, Zinnia, lumaban ka diyan. May mga pangarap pa tayo, hahanapin ka ng mga anak natin. Please, just fight. Don't leave us. Mahal na mahal kita, Zinnia. Mahal na mahal kita, pakiusap gumising ka diyan.Ilang minuto, tuluyan nang binuksan ang pintuan. Tumakbo naman agad ako patungo sa loob. Pilit kong ginigising ang asawa ko. Pero, wala ehh, hindi na kaya. Mahal hindi ko rin kaya, please. Please, gumising ka. You know me, you know na hindi ko kaya na wala ka right? Alam kong marami ang kasalanan ko sayo. Ginagawa ko naman ang lahat upang bumawi. Kaya, please don't do this to me. Do
Terakhir Diperbarui : 2025-03-06After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FIFTY ONE
"Inuuna mo pa talaga sila kaysa sa amin? Malalaki na ang mga anak mong 'yan. May sanggol ka sa akin.""Stop Miana, don't make some noise.""I'm not making some noise. I'm just telling the truth. May mga utak na 'yan, kaya pwede ba ang anak ko naman ang asikasuhin mo!""I said stop!" Dahil sa galit, mahigpit akong napahawak sa kanyang braso, puno nang pang-gigigil at pagkamuhi."Don't say that! Wala kang karapatan para magsabi nang ganyan. Isa pa, lagi mong tandaan na nandito ka lang para sa bata. Kaya huwag kang umasta na parang sino!" Mahina ngunit, madiin ito. Malalim akong napatitig sa kanyang mata. Ramdam ko ang kanyang takot, subalit wala akong pakealam. Siya pa rin ang dahilan kung bakit hindi ko nakasama ang asawa ko. Siya pa rin ang dahilan kung bakit hindi ko manlang nakausap at nakasama sa huling pagkakataon ang asawa ko. Kaya, sino ba siya para humusga. Umalis ako sa kanyang harap, nagtungo ako sa kwarto ng bata. He's name is Kevin.I'll touch his face. I didn't understand
Terakhir Diperbarui : 2025-03-07After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FIFTY TWO
"Mr. Youtan, why are you late?"NOTHING, JUST FOCUS.""Okay."Ngayon lang mag-uumpisa. Nakikinig lamang ako sa mga sinasabi nila. I already know this all din naman. No need, to refresh. "Sir, maraming pumasok po ngayon na mga contract para sa atin.""Yes, magandang balita ito, maraming company ang may interest na maki-contrata sa Youtan Company. Malaki din ang alok nila, marami din ang bagong mga model ang dadating galing pa sa ibang bansa. Ang mas maganda pa, maraming mga bagong produkto ang pumasok sa company. Sir, ano po ba ang balak niyo? This is a big opportunity na rin po. At malaki rin ang maitutulong nito sa mga empleyado.""Ok.""Mr. Youtan, kailangan din ng company ng cooperation mo. We know kung ano ang nangyari, pero ilabas mo na muna ang personal na problema mo pagdating rito. Maiintindihan ma rin namin, dahil kahit kami nakasama na namin ni Ma'am Zinnia.""I will do everything." I coldly answered."This is the end of our meeting. See you soon." I said.Tumayo ako at uma
Terakhir Diperbarui : 2025-03-07After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FIFTY-THREE
"Wait, andiyan na ba si Sir? Eina.""Kanina pa, bakit ngayon ka lang, anong oras na, may ginawa ka sigurong kalokohan noh? Tapos dinala mo pa talaga ang mga bata???""Eina naman, tamang hinala. Nasiraan kasi kami, kaya na strunded kami sa school. Ayan na naman ang utak mo ehh, Advance kung mag-isip.""Oh, tapos?" sabay tayo ng kilay niya. Ito talagang asawa ko, kung kailan matapos manganak mas lalong naging masungit. Mabuti na lang, mabait si Sir at ma'am Zinnia, kasi pinatira nila kami rito. Ito kasing si Eina, ayaw huminto sa pagtratrabaho, gusto niya talaga magpagod. "Simon." Buong boses ni sir STEVE.Napalingon naman ako sa kanya, malalim ang kanyang tingin sa akin. Tila'y nagalit ko yata si Sir, ngayon."Simon, what are you doing? what happened on your face?" He seriously said. "Ahm, ehh, sir, wala naman po. Ayos lang po ako." "No, tell me right now. What happened? Ang tagal niyong maka-uwi. I thought na una na kayo rito kaysa sa akin. But now, look at yourself. So, tell me."
Terakhir Diperbarui : 2025-03-07
Bab terbaru
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FIVE
"Hindi ko alam. Hindi ko na alma kung ano ang gagawin ko. Hindi ko na alam kung sino ang dapat kung paniwalaan. Siguro nga nagkamali ako. Pero, hindi ko kasalanan ang lahat ng 'to. Gusto ko lang maging masaya. Gusto kong makasama nang matagal ang anak ko at ang pamilya ko. Pero sa mga nalaman ko, sa mga narinig ko. Parang pakiramdam ko ngayon wala akong pamilya. Dahil puso panloloko ang nangyari ehh. Bakit ganun bakit parang ang daya ng lahat. Steve, kilala kita dahil sikat ka, pero hindi ko inaasahan na sasabihin niyo na asawa kita. Hindi ko alam na lubos at sobra sobra pa pala ang lahat." Hindi ko mapigilan ang mga luha ko. Dapat hindi ako umiiyak sa harap ng anak ko. Kailangan kong maging malakas, ngunit paano ko gagawin. Kung sa puntong 'to tila'y may mga punyal ang tumarak sa puso ko. Halos madurog at maguho na ang mundo ko."I'm sorry, it's all my fault. Still Zinnia, kailanman hindi kita sinisi at hindi kita sisisihin. Nawala ako sa tabi mo. Malaki ang naging pagkukulang at kas
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FOUR
JOYCE or ZINNIA POV.Hindi ko lubos maintindihan kung ano ang nangyayari. By the way, nandito ako ngayon sa tapat ng anak ko. Balot na balot ang buong katawan ko, dahil hindi maaaring hindi. Sobrang nasasaktan ang damdamin ko habang pinagmamasdan na walang lakas ang anak ko. Kahit ako ay unti-unting nang hihina. Lalo na hindi ko gusto ang nakikita ko ngayon. I'm just hoping na maging maayos lang ang pamilya ko, na maging masaya lang kami. Pero, nang dumating sina Youtan, tila'y nagbago ang lahat. Bakit kasi, pinipilit nila ang sarili nila sa akin, kahit hindi ko naman sila lubos na nakikilala. Gusto kong sumigaw, pero hindi ko magawa. Ang aking mga luha, ay hindi man lang tumitigil sa pagbuhos. Pakiramdam ko, walang wala na ako. Kung alam ko lang na ganito lang din ang mangyayari sa ana ko, hiniling ko na lang sana . Na sana ay ako na lang ang tinutukoy nilang namatay na at kailan man hindi na babalik pa. "Anak, hindi ko maintindihan kung bakit ginawa sa atin ng dad mo ito. Si daddy
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY THREE
"Ano bakit ang tahimik niyo haa! Sabihin niyo sa akin ngayon, pinagloloko niyo lang ako! Wala ba kayong ibang magawa! Josh! Ipaliwanag mo sa akin ngayon ang lahat lahat! Ito ba ang dahilan huh? Bakit sinabi mong maayos lang ang lahat, sa tuwing tinatanong ko sayo na parang wala akong maalala. Bakit ka nagsinungaling sa akin, pwede mo naman sabihin ang totoo diba? Gagawin ko rin naman ang lahat para umintindi. Pero, bakit??? Bakit ganito ang malalaman ko ngayon, ang sakit sa dibdib." "Please, Joyce, calm down...." "How??? Paano ako kakalma! Ang sakit niyo! Mga sinungaling!" Tumalikod siya sa amin at akmang aalis na. "Joyce... Wait.." I shout. Napahinto naman siya, ngunit hindi lumingon sa amin. Maya-maya pa, may isang Yaya ang natatarantang biglang dumating na tila'y naguguluhan at hindi alam kung ano ang kanyang gagawin. "Ma'am, ang bata po, dumudugo ang ilong...." Natatakot na boses niya. "Ano????" Tila'y nadagdagan ng sakit ang nararamdaman ko ngayon. Paanong dumugo ang
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY TWO
"Josh, what are you talking about?""Simple lang naman, Prince. Ito talaga ang hinihintay kung mangyari. At hindi nga ako nagkamali, natupad din ngayon." Tumayo siya at ngumiti sa amin."Alam niyo, natutuwa ako sa inyo. Ginagawa niyo ang lahat para kunin ang mahahalagang bagay sa buhay niyo. Ginagawa niyo ang lahat para ipaglaban ang mga mahal niyo sa buhay. Isa sa mga pagsisising nangyari sa buong buhay ko ang lumayo sa inyo. Nang una, akala ko mahaharap ko ang lahat lahat. Inakala kong magiging maayos lang, pero hindi pala. Ilang taon akong naging mag-isa sa ibang bansa. Hindi ako nakabalik agad dito sa inyo dahil gusto kong pagsisihan ang lahat. Pakiramdam ko noon, parang isa akong duwag na nagtatago at tinatakasan ang lahat. Simula nang na wala sa akin ang mga mahal ko sa buhay, inisip ko noon na lahat ng nagmamahal sa akin at minamahal ko ay iiwan lang din ako sa huli. Kaya, lumayo ako upang palawakin ang utak ko. Pero, sa kasamaang palad, parang naging isa lang akong malaking du
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY ONE
"Oh, ayan na sa wakas umandar din." Biglaang saad ni Prince, dahilan na nawala ang imahinasyon ko.Inumpisahan ko naman ulit ang pagmamaneho. Mabuti na lang, bumilis ang andar ngayon. Pero, sa dami dami na pinagdaanan namin ngayon. Hindi malayong gabi na kami makakarating kung saanna paroroon si, Josh kasama ang asawa ko at ang anak ko. "Oo nga pala noh, nakalimutan na natin kumain, kaya naman pala ang hapdi ng tiyan ko.""May gana ka pa bang kumain, Alexander? Nakaka-pagod, kaya na kaka-tamad kumain ngayon. Siguro, sa sunod ka na lang kumain, pagkatapos ng lahat.""Alam ko.""Alam mo Alexander, ang sarap bumalik sa nakaraan. Ang walang problema, walang kahit na anong ganitong sakit sa ulo na dapat isipin. Kung maaari nga lang, pipiliin ko talaga ang bumalik sa dating maayos, tahimik at masaya kasama ang kapatid ko. Kung hindi lang sana nangyari ang trahedyang 'yon, kasama ko pa sana ang kapatid ko ngayon." Masyadong kumirot ang puso ko. Ngunit, hindi na ako umimik pa at patuloy na l
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY
"Baby, don't cry, nandito lang naman si Mommy, hinding hindi ka pababayaan ng Mommy. Sorry baby, busy ang Dad, kaya wala siya rito now. I love baby." Hinalikan ko ang anak ko sa kanyang noo at pisngi. Pakiramdam ko talaga na gawa ko na rin ito sa iba noon pa."Baby, matulog na ahh, kailangan nang magpahinga nang maaga ang baby, para madaling tumangkad at palaging healthy." Saad ko pa sabay halik sa noo niya ulit.Mabuti na nga lang at madaling tumahan ang anak ko ngayon. Inilapag ko siya ng dahan-dahan sa kama. Ang bait bait niya talagang tingnan.Habang lumilipas ang segundo, minuto, at oras. Tila'y may kung anong takot ang bumabagabag sa damdamin ko. Habang tumatagal parang mas lalong bumibigat. Pakiramdam ko, may darating na kung ano o kung sino. Subalit, hindi ko ito matukoy. Nakakaramdam ako nang takot, kaba at kung ano ano pang nagiging dahilan ng pagkabahala ko. Mahirap intindihin kaya mahirap din itong sabihin. Maya-maya pa, biglang tumunog ang pintuan, dahilan na bigla rin ak
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY NINE
RUAN POV. Kahit anong mangyari ang tanging nasa isip ko lamang ngayon ay ang mabawi ang kapatid ko at ang pamangkin ko. Minsan na kaming naghiwalay, paulit-ulit pa na nangyari, and now kailangan ko siyang ibalik. Wala mansiya sa kanyang pag-iisip, ede ipapaalala ko sa kanya kung sino siya. Sa mga sinabi kanina ni, Josh. Tila'y totoo ang lahat, hindi na bigyan ng oras ang kapatid ko, hindi ko siya naipagtanggol. Sa mga oras na kailangan niya ako, hindi ko siya na samahan, pero hindi naman ibig sabihin nito ay hindi ko na siya mahal bilang kapatid ko. Kanina pa kami pabalik balik, parang naglalaro lang kami sa araw na ito, ang dami daming humahadlang sa mga kailangan namin gawin. Ang sakit sakit sa ulo, gulong gulo ang isipan ko. Halos hindi ko na nga alam kung ano ang uunahin ko. Si Tita Lorna, nagbago ang itsura niya. Ano kaya ang nangyari sa kanya, dati naman hindi siya ganun. Sino ba ang may gawa no'n sa kanya, nang una ko siyang makita ulit kanina, nagduda akong si, Josh ang may
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY EIGHT
Nang makarating kami roon, tila'y nagbago agad ang lahat. Parang may mali na rito, na wala pati ang mga bantay. Mas lalo lang binahidan ng pagtataka ang utak ko ngayon. "What's happening? Anong meron? Bakit ang tahimik rito?" Prince asked na may pagtatakang boses."Mag-iingat na lang tayo, baka mamaya may patibong lang dito." Tugon namn ni, Alexander."Wait, andiyan ang ale kanina, look ayon siya ohh... Ano kaya, ginagawa niya, mag-isa lang kaya siya diyan?" Sabay turo ni, Prince. Sabay sabay naman kaming napatingin roon. Sakto andoon nga si Tita Lorna. Naisipan kong bumaba sa kotse, tinawag pa nila ako ngunit hindi ko ito pinakinggan. Dali-dali rin akong lumapit kay Tita Lorna. Gusto ko siyang tanungin kung ano ang nangyari sa kanya. Dahil, hindi ko rin inaasahan na makikita ko siya muli, na nagkaganyan pa ang kanyang itsura. Malayong malayo ito sa dating siya. Tinawag ko siya, ngunit tumingin lang siya sa akin, then umakbang naan siya upang lumayo sa akin. Wala akong ibang magawa
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY SEVEN
Kanina pa kami palibot libot dito matapos kami g maghiwalay kanina ng mga kaibigan ko. Nagtataka ako, kung bakit walang katao tao, kahit alam ko naman na pinadara nga ni, Alexander ang lahat. Kung hindi talaga nakatakas nang tuluyan sina, Josh. Dapat ay narito sila ngayon. Habang patuloy akong naglalakad para magahanap, nagkasalubong kaming magkakaibigan. Nagkatitigan kaming lahat sabay iling ng mga ulo namin. Hindi nga nila nakita."Wala ehh, ano ba naman.""Pero, imposible, dahil pinasara ko na kanina pa ang airport, at wala naman balita sa akin na, may nakalabas na eroplano." Smabit ni, Alexander, sabay hawak sa kanyang makabilang bewang. "Mukhang naisihan tayo.""Ikaw Ruan, anong balita ng mga tauhan mo? I asked."Wala rin silang nakita.""Ano? Pinagloloko lang ba tayo dito." Alexander said."Hindi naman kaya, nagsinungaling sa atin ang ale kanina?" Prince said."Balikan natin siya." I said with my deep tone. Ang ayaw ko sa lahat, ang pinagsisinungalingan ako at pinaglalaruan ak
