MasukShare
CHAPTER ONE HUNDRED FIFTY TWO
Terakhir Diperbarui:
2025-03-07 12:48:44
Bab terkait
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FIFTY-THREE
"Wait, andiyan na ba si Sir? Eina.""Kanina pa, bakit ngayon ka lang, anong oras na, may ginawa ka sigurong kalokohan noh? Tapos dinala mo pa talaga ang mga bata???""Eina naman, tamang hinala. Nasiraan kasi kami, kaya na strunded kami sa school. Ayan na naman ang utak mo ehh, Advance kung mag-isip.""Oh, tapos?" sabay tayo ng kilay niya. Ito talagang asawa ko, kung kailan matapos manganak mas lalong naging masungit. Mabuti na lang, mabait si Sir at ma'am Zinnia, kasi pinatira nila kami rito. Ito kasing si Eina, ayaw huminto sa pagtratrabaho, gusto niya talaga magpagod. "Simon." Buong boses ni sir STEVE.Napalingon naman ako sa kanya, malalim ang kanyang tingin sa akin. Tila'y nagalit ko yata si Sir, ngayon."Simon, what are you doing? what happened on your face?" He seriously said. "Ahm, ehh, sir, wala naman po. Ayos lang po ako." "No, tell me right now. What happened? Ang tagal niyong maka-uwi. I thought na una na kayo rito kaysa sa akin. But now, look at yourself. So, tell me."
Terakhir Diperbarui : 2025-03-07After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FIFTY FOUR
Nagising ako nang kasama ang mga anak ko. Kaya naman pala ang bigat sa katawan, dahil pareho silang nasa dibdib ko. Ang laki na nga ng mga anak ko, ang bibigat pa. Dahan-dahan ko silang inilagay nang maayos sa kama. Akmang tuluyan na akong aalis, ngunit sabay-sabay naman silang bumangon at niyakap ako. Nagising ko tuloy ang masarap nilang tulog."Daddy..." Mahinang tawag nila."Dad, wala po kaming pasok ngayon sa school. Pwede po ba tayong mamasyal?" "Please, Daddy....""Oh, sige na nga. Pagbibigyan ko ang babies ko ngayon. Magbihis na kayo.""Yaheyyy....."Masayang nagsitakbuhan papalabas ng kwarto ang mga bata. I smiled while looking at them. Sakto lang wala naman akong importanteng gagawin sa company. Ibigay ko na muna ang oras ko sa mga bata. Ramdam ko rin ang kanilang pananabik sa mga magulang. Tanging ako na lang ang makakapagbigay nito sa kanila. I need them and they need me. This is life, I need to accept. Kahit wala na ang mommy nila, ako ang tatayo bilang mapuno sila. Beca
Terakhir Diperbarui : 2025-03-08After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FIFTY FIVE
"Hindi ko naman kailangan kilalanin ka pa. Halata naman talaga na wala kang kwenta. Tingnan mo na naman, wala ngang galang ang mga anak mo. Nagmana sa ugali mo. Isa akong CEO ng Escodiro Company, pero hindi mo naman ginagalang. Malamang sayo talaga nagmana ang mga batang 'yan.""Tsk! Talaga ba, well my secretary please introduce to him, kung sino ang binabastos niya." Saksi ako sa mata niyang hindi makapaniwala. Ngunit, ramdam ko pa rin ang kanyang pagdududa."Okay po sir," sabay yuko ng secretary ko."Ehem! Mr. Escodiro. Ang lalaking nasa harap niyo po ay si Sir, Youtan. Ang pinakamayamang CEO. Siya rin po ang pipirma ng contratang i-proprose mo. Pasenya na po sir, ngayon lang din kayo nagkita at ngayon lang din po ang pangalawang pagkikita natin Mr. Escodiro. Kaya, hindi ko napakilala sayo noon si Sir, Youtan."Hindi makapagsalita ang lalaking 'to. Tsk! naniniwala ka na ba ngayon. Kahit gaano mo pa kailangan ang proposal mo, kainin mo 'yan at isaksak sa baga mo. Dahil ako, wala ako
Terakhir Diperbarui : 2025-03-08After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FIFTY SIX
Dahil pagod na ang mga anak ko. Ipinasok ko sila sa kwarto upang makapagpahinga. Nakangiti silang nagpaalam sa akin. Ganun rin naman ako. Ilang minuto lang, tulog na rin ang mga bata. At ngayon, naisipan kong magtungo sa ibaba, upang makapagmuni-muni. Naiisip ko ang masayang ala-ala namin ng asawa ko. Napainom ako ng alak. Siguro naman mabawasan nito ang sakit na nararamdaman ko. Kalaunan lang, napansin kong dumating ang mga kaibigan ko. Nagkatitigan kaming lahat, pero ininom ko na lang muli ito ng alak. Maya-maya pa, lumapit sila sa akin."Bro, sorry bukas kasi ang pintuan kaya pumasok na lang muna kami." Alexander said."Ang tapang ng inumin na 'yan. Baka mamaya hindi ka makadrive pa-uwi sa mansion niyo," dagdag pa ni Prince.Umiling lang ako sabay inom muli ng alak. Maya-maya pa, inagaw sa akin ni Alexander, ang iniinom ko. Hayts, ano na naman ba. Malalim ko silang tinitigan ngunit tinawanan lang ako. Masama pa naman ang araw ko ngayon. "Bro, come on. Huwag ka ngang uminom, kapag
Terakhir Diperbarui : 2025-03-08After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FIFTY SEVEN
"Hindi ko na kailangan pang ipaliwanag, maiintindihan niyo rin pagdating ng tamang oras.""Huh? Kailan pa ba 'yon? Maghihintay pa kami, kung pwede mo naman ipaliwanag kahit paunti-unti lang, Bro."'"No.""Okay, okay.""Tumahimik ka na diyan, Alexander." Wala na akong ibang masabi pa. Seryoso siya sa bagay na 'to. Tama siya, may naaalala akong lalaki na kasama noon ni Vince, kambal nga rin. Ibig sabihin ba nito, silang magkambal na Escorido, ang mga taong 'yon. Ano naman ang kanilang pakay rito? Kilala ba nila ako? Kanina lang, mukhang hindi naman ako kilala ng Escorido, na iyon. Kaya nga, binastos niya lang ako basta-basta. Siguro naman, malayo ito sa iniisip ko ngayon."By the way, I have something to do. Gusto ko man makita nag mga bata ngayon, babalik na lang ako sa susunod. Dahil ayaw kong istorbuhin ang pagpapahinga nila. So, Steve, Alexander and Prince, mauna na ako sa inyo." He seriously said and left.Matapos umalis ni Ruan, malalim kong tinitigan ang dalawang ito. Ngunit ngi
Terakhir Diperbarui : 2025-03-09After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FIFTY EIGHT
Mark Steve Youtan POV.Narito na kami ngayon kung saan gaganapin ang malaking event. Masyadong maraming tao, mukhang maraming mga may angat ang naririto. Base sa kanilang mga pustura, kasuutan at iba pa, hindi maitatangging katulad ko rin sila na may mataas na posisyon. Kung ganun, napakabigating tao pala nila, ah.Magalang akong sinalubong ng lahat, kasama sa aking tabi ang mga kaibigan ko. Maliban kay, Ruan. I was wondering, where is he now. Wala naman siyang binanggit kung may mas importanteng bagay pa siyang uunahin kaysa sa ganito. It's okay for me, lang din naman. As long as, makahabol siya mamaya, rito. Nagtungo kami sa unahan, kung saan naka-upo ang mga may mataas na antas. Ramdam ko sa mga titig ng iba na hindi silang makapaniwala na naririto ako."Is that Mr. Youtan???""Oh, nabalitaan niyo na ba, namatay na raw ang asawa niya at ang masaklap pa, namatay siya dahil sa pag-anak. Tapos, namatay rin ang bata. Nakakaawa diba? Ang sakit no'n, kung ako nasa sitwasyon niya. Siguro,
Terakhir Diperbarui : 2025-03-10After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED FIFTY NINE
"Good evening po sir, sakto po tulog na po ang mga bata. Pasensya na po sir, maaga po sila ngayon natulog dahil may mga pasok pa bukas, hindi ka tuloy nila naabutan." Nakangiting bungad sa akin ni, Simon."No, it's okay. Tomorrow, ikaw na rin ang maghahatid sa kanila. Is it okay for you?" "Ahm, yes sir ayos na ayos po sa akin ang lahat. Ahm, by the way sir, magpahinga na rin po kayo. Halata po kasi sa mga mata mo na pagod ka na rin.""Simon, can I ask something?""Yes, naman sir. Ano po ba 'yon?""Tell me, bakit hindi mo pa rin gusto ang ibalik ang dating ikaw? May asawa ka na at may anak, ayos lang ba talaga sayo ang ganitong trabaho mo? Kaysa sa ibalik ang pagiging agent mo?""Ahm, sir, ayos na sa akin ang ganitong buhay. Matagal tagal ko na rin pong tinalikuran ang bagay na iyon. Isa pa, gusto ko ang tahimik na pamilya. Kahit, maghirap kakayanin ko pa rin ang lahat, para makasama lang ang mag-ina ko.""Hmm, well that's good. Just protect everything that you have. Huwag kang gumaya
Terakhir Diperbarui : 2025-03-10After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY
"Tapos na siguro ang kalokohan niyong dalawa. Asan na ba si, Ruan?" "Ahh, si Ruan, ewan ba. Wala naman siyang sinabi sa amin kung asan siya. Kagabi wala rin siya diba? Baka may pinakaka-abalahan lang na importanteng bagay. Alam naman natin 'yon palaging may ginagawa ng siya lang ang nakakaalam. Hahah, parang ikaw lang din, Steve.""Anong sinasabi mo diyan Prince, baka nakakalimutan mo, may mga ginagawa ka rin na hindi mo man lang sinasabi sa amin. Hayts, kayo talaga ang dami niyong nililihim.""Ayan na kasi Alexander, pa-minsan minsan kasi, pagtuunan mo rin ng pansin ang iba't ibang bagay rito. Hindi ang kagwapuhan ko lang ang palaging pake-alaman mo. Ang hina mo talaga noh?""Wow, naman ang lakas. Sa sobrang lakas nakawasak kagabi ahh.""Hahah, huwag mo na lang ipaalala pa iyon. Kung ayaw mong magawa ko ulit 'yon.""Hey! Anong pinag-uusapan niyo ba riyan? May importante pa tayong dapat unahin. Pwede bang itabi niyo na lang muna ang lahat ng mga kalokohan niyong dalawa.""Ok dude, an
Terakhir Diperbarui : 2025-03-10
Bab terbaru
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FIVE
"Hindi ko alam. Hindi ko na alma kung ano ang gagawin ko. Hindi ko na alam kung sino ang dapat kung paniwalaan. Siguro nga nagkamali ako. Pero, hindi ko kasalanan ang lahat ng 'to. Gusto ko lang maging masaya. Gusto kong makasama nang matagal ang anak ko at ang pamilya ko. Pero sa mga nalaman ko, sa mga narinig ko. Parang pakiramdam ko ngayon wala akong pamilya. Dahil puso panloloko ang nangyari ehh. Bakit ganun bakit parang ang daya ng lahat. Steve, kilala kita dahil sikat ka, pero hindi ko inaasahan na sasabihin niyo na asawa kita. Hindi ko alam na lubos at sobra sobra pa pala ang lahat." Hindi ko mapigilan ang mga luha ko. Dapat hindi ako umiiyak sa harap ng anak ko. Kailangan kong maging malakas, ngunit paano ko gagawin. Kung sa puntong 'to tila'y may mga punyal ang tumarak sa puso ko. Halos madurog at maguho na ang mundo ko."I'm sorry, it's all my fault. Still Zinnia, kailanman hindi kita sinisi at hindi kita sisisihin. Nawala ako sa tabi mo. Malaki ang naging pagkukulang at kas
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FOUR
JOYCE or ZINNIA POV.Hindi ko lubos maintindihan kung ano ang nangyayari. By the way, nandito ako ngayon sa tapat ng anak ko. Balot na balot ang buong katawan ko, dahil hindi maaaring hindi. Sobrang nasasaktan ang damdamin ko habang pinagmamasdan na walang lakas ang anak ko. Kahit ako ay unti-unting nang hihina. Lalo na hindi ko gusto ang nakikita ko ngayon. I'm just hoping na maging maayos lang ang pamilya ko, na maging masaya lang kami. Pero, nang dumating sina Youtan, tila'y nagbago ang lahat. Bakit kasi, pinipilit nila ang sarili nila sa akin, kahit hindi ko naman sila lubos na nakikilala. Gusto kong sumigaw, pero hindi ko magawa. Ang aking mga luha, ay hindi man lang tumitigil sa pagbuhos. Pakiramdam ko, walang wala na ako. Kung alam ko lang na ganito lang din ang mangyayari sa ana ko, hiniling ko na lang sana . Na sana ay ako na lang ang tinutukoy nilang namatay na at kailan man hindi na babalik pa. "Anak, hindi ko maintindihan kung bakit ginawa sa atin ng dad mo ito. Si daddy
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY THREE
"Ano bakit ang tahimik niyo haa! Sabihin niyo sa akin ngayon, pinagloloko niyo lang ako! Wala ba kayong ibang magawa! Josh! Ipaliwanag mo sa akin ngayon ang lahat lahat! Ito ba ang dahilan huh? Bakit sinabi mong maayos lang ang lahat, sa tuwing tinatanong ko sayo na parang wala akong maalala. Bakit ka nagsinungaling sa akin, pwede mo naman sabihin ang totoo diba? Gagawin ko rin naman ang lahat para umintindi. Pero, bakit??? Bakit ganito ang malalaman ko ngayon, ang sakit sa dibdib." "Please, Joyce, calm down...." "How??? Paano ako kakalma! Ang sakit niyo! Mga sinungaling!" Tumalikod siya sa amin at akmang aalis na. "Joyce... Wait.." I shout. Napahinto naman siya, ngunit hindi lumingon sa amin. Maya-maya pa, may isang Yaya ang natatarantang biglang dumating na tila'y naguguluhan at hindi alam kung ano ang kanyang gagawin. "Ma'am, ang bata po, dumudugo ang ilong...." Natatakot na boses niya. "Ano????" Tila'y nadagdagan ng sakit ang nararamdaman ko ngayon. Paanong dumugo ang
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY TWO
"Josh, what are you talking about?""Simple lang naman, Prince. Ito talaga ang hinihintay kung mangyari. At hindi nga ako nagkamali, natupad din ngayon." Tumayo siya at ngumiti sa amin."Alam niyo, natutuwa ako sa inyo. Ginagawa niyo ang lahat para kunin ang mahahalagang bagay sa buhay niyo. Ginagawa niyo ang lahat para ipaglaban ang mga mahal niyo sa buhay. Isa sa mga pagsisising nangyari sa buong buhay ko ang lumayo sa inyo. Nang una, akala ko mahaharap ko ang lahat lahat. Inakala kong magiging maayos lang, pero hindi pala. Ilang taon akong naging mag-isa sa ibang bansa. Hindi ako nakabalik agad dito sa inyo dahil gusto kong pagsisihan ang lahat. Pakiramdam ko noon, parang isa akong duwag na nagtatago at tinatakasan ang lahat. Simula nang na wala sa akin ang mga mahal ko sa buhay, inisip ko noon na lahat ng nagmamahal sa akin at minamahal ko ay iiwan lang din ako sa huli. Kaya, lumayo ako upang palawakin ang utak ko. Pero, sa kasamaang palad, parang naging isa lang akong malaking du
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY ONE
"Oh, ayan na sa wakas umandar din." Biglaang saad ni Prince, dahilan na nawala ang imahinasyon ko.Inumpisahan ko naman ulit ang pagmamaneho. Mabuti na lang, bumilis ang andar ngayon. Pero, sa dami dami na pinagdaanan namin ngayon. Hindi malayong gabi na kami makakarating kung saanna paroroon si, Josh kasama ang asawa ko at ang anak ko. "Oo nga pala noh, nakalimutan na natin kumain, kaya naman pala ang hapdi ng tiyan ko.""May gana ka pa bang kumain, Alexander? Nakaka-pagod, kaya na kaka-tamad kumain ngayon. Siguro, sa sunod ka na lang kumain, pagkatapos ng lahat.""Alam ko.""Alam mo Alexander, ang sarap bumalik sa nakaraan. Ang walang problema, walang kahit na anong ganitong sakit sa ulo na dapat isipin. Kung maaari nga lang, pipiliin ko talaga ang bumalik sa dating maayos, tahimik at masaya kasama ang kapatid ko. Kung hindi lang sana nangyari ang trahedyang 'yon, kasama ko pa sana ang kapatid ko ngayon." Masyadong kumirot ang puso ko. Ngunit, hindi na ako umimik pa at patuloy na l
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY
"Baby, don't cry, nandito lang naman si Mommy, hinding hindi ka pababayaan ng Mommy. Sorry baby, busy ang Dad, kaya wala siya rito now. I love baby." Hinalikan ko ang anak ko sa kanyang noo at pisngi. Pakiramdam ko talaga na gawa ko na rin ito sa iba noon pa."Baby, matulog na ahh, kailangan nang magpahinga nang maaga ang baby, para madaling tumangkad at palaging healthy." Saad ko pa sabay halik sa noo niya ulit.Mabuti na nga lang at madaling tumahan ang anak ko ngayon. Inilapag ko siya ng dahan-dahan sa kama. Ang bait bait niya talagang tingnan.Habang lumilipas ang segundo, minuto, at oras. Tila'y may kung anong takot ang bumabagabag sa damdamin ko. Habang tumatagal parang mas lalong bumibigat. Pakiramdam ko, may darating na kung ano o kung sino. Subalit, hindi ko ito matukoy. Nakakaramdam ako nang takot, kaba at kung ano ano pang nagiging dahilan ng pagkabahala ko. Mahirap intindihin kaya mahirap din itong sabihin. Maya-maya pa, biglang tumunog ang pintuan, dahilan na bigla rin ak
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY NINE
RUAN POV. Kahit anong mangyari ang tanging nasa isip ko lamang ngayon ay ang mabawi ang kapatid ko at ang pamangkin ko. Minsan na kaming naghiwalay, paulit-ulit pa na nangyari, and now kailangan ko siyang ibalik. Wala mansiya sa kanyang pag-iisip, ede ipapaalala ko sa kanya kung sino siya. Sa mga sinabi kanina ni, Josh. Tila'y totoo ang lahat, hindi na bigyan ng oras ang kapatid ko, hindi ko siya naipagtanggol. Sa mga oras na kailangan niya ako, hindi ko siya na samahan, pero hindi naman ibig sabihin nito ay hindi ko na siya mahal bilang kapatid ko. Kanina pa kami pabalik balik, parang naglalaro lang kami sa araw na ito, ang dami daming humahadlang sa mga kailangan namin gawin. Ang sakit sakit sa ulo, gulong gulo ang isipan ko. Halos hindi ko na nga alam kung ano ang uunahin ko. Si Tita Lorna, nagbago ang itsura niya. Ano kaya ang nangyari sa kanya, dati naman hindi siya ganun. Sino ba ang may gawa no'n sa kanya, nang una ko siyang makita ulit kanina, nagduda akong si, Josh ang may
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY EIGHT
Nang makarating kami roon, tila'y nagbago agad ang lahat. Parang may mali na rito, na wala pati ang mga bantay. Mas lalo lang binahidan ng pagtataka ang utak ko ngayon. "What's happening? Anong meron? Bakit ang tahimik rito?" Prince asked na may pagtatakang boses."Mag-iingat na lang tayo, baka mamaya may patibong lang dito." Tugon namn ni, Alexander."Wait, andiyan ang ale kanina, look ayon siya ohh... Ano kaya, ginagawa niya, mag-isa lang kaya siya diyan?" Sabay turo ni, Prince. Sabay sabay naman kaming napatingin roon. Sakto andoon nga si Tita Lorna. Naisipan kong bumaba sa kotse, tinawag pa nila ako ngunit hindi ko ito pinakinggan. Dali-dali rin akong lumapit kay Tita Lorna. Gusto ko siyang tanungin kung ano ang nangyari sa kanya. Dahil, hindi ko rin inaasahan na makikita ko siya muli, na nagkaganyan pa ang kanyang itsura. Malayong malayo ito sa dating siya. Tinawag ko siya, ngunit tumingin lang siya sa akin, then umakbang naan siya upang lumayo sa akin. Wala akong ibang magawa
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY SEVEN
Kanina pa kami palibot libot dito matapos kami g maghiwalay kanina ng mga kaibigan ko. Nagtataka ako, kung bakit walang katao tao, kahit alam ko naman na pinadara nga ni, Alexander ang lahat. Kung hindi talaga nakatakas nang tuluyan sina, Josh. Dapat ay narito sila ngayon. Habang patuloy akong naglalakad para magahanap, nagkasalubong kaming magkakaibigan. Nagkatitigan kaming lahat sabay iling ng mga ulo namin. Hindi nga nila nakita."Wala ehh, ano ba naman.""Pero, imposible, dahil pinasara ko na kanina pa ang airport, at wala naman balita sa akin na, may nakalabas na eroplano." Smabit ni, Alexander, sabay hawak sa kanyang makabilang bewang. "Mukhang naisihan tayo.""Ikaw Ruan, anong balita ng mga tauhan mo? I asked."Wala rin silang nakita.""Ano? Pinagloloko lang ba tayo dito." Alexander said."Hindi naman kaya, nagsinungaling sa atin ang ale kanina?" Prince said."Balikan natin siya." I said with my deep tone. Ang ayaw ko sa lahat, ang pinagsisinungalingan ako at pinaglalaruan ak
