เข้าสู่ระบบแชร์
CHAPTER FOURTHY-ONE
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-18 01:59:28
บทที่เกี่ยวข้อง
After the Daylight CHAPTER FOURTHY-TWO
"Okay, doc. Thank you."Then, umalis ang doctor. I'm watching these three kids. Kahit nasaktan na sila, naglalaro pa rin. Ang titibay din. I hope we will meet soon. Gusto kong makilala ang mga magulang ng batang 'to. I know she's alive."Babies, let's go. Busy pa si Daddy ngayon. "No, Dad I want to play with pa. Please Dad..." Ang mga batang 'to talaga. Kailangan ko atang pakiusapan si manang para sa mansion na lang maglaro ang mga batang 'to. Pinag-aalala ko ngayon kung magiging ayos lang ba kay Princess. No I think it's okay. Nakita ko kung gaano siya ka-alala at kahilig sa mga bata. Kaya magiging ayos 'to sa kanya. I arrived with these kids. Princess is busy, I don't know what she's doing. "Babe, sino naman ang mga batang 'yan? Aampunin ba natin?" Bigla siyang naging masungit ngayon. Tiningnan niya ng masama ang mga bata kaya tumago sila sa likuran ko. Ngayon ko lang din nakita si Angela na naging ganito. "Angela came with me." princess said. Pero, imbis na lumapit agad si A
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-18After the Daylight CHAPTER FOURTY-THREE
"Kaninong mga bata ba sila, bro?" "Kanino pa ba Alexander, ede kay Youtan. Tingnan mo na lang sobrang kamukha. Malay ba natin may anak sa labas si Youtan. Hahahha....." "Wow, ano tingin mo sa 'kin? Hindi 'yan magandang biro, Prince.""Haytsss... Ang seryoso naman. Basta sa 'kin na muna ang inaanak kong Angela.""Saan mo naman dadalhin?""Maglalakad lakad lang kami, isama ko na rin ang dalawang paslit na 'to, ahhh."Dinala nga niya ang anak ko kasama sina Sky at Dion. Pati na rin si Simon, dahil sabik din siya sa mga bata. Sumunod naman si Alexander sa kanila. Hindi talaga pumayag si Alexander na maunahan ni Prince, at ganun din naman si Prince kay Alexander. Kung iisipin, magkaribal silang dalawa mula nang maliliit pa kami. "Ruan, kumusta ka naman?" Pagsira ko sa katahimikan."I'm good. How about you?""Ito, okay lang kahit sobrang busy.Umupo ako sa upuan ko while looking Zinnia pictures. Kahit na kailan walang oras na hindi kita hinihintay, Zinnia. Maya-maya pumasok sa office ko
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-19After the Daylight CHAPTER FOURTY-FOUR
"Nakikita ko sa anak mo at kay Sky ang kapatid ko. Nakikita ko rin sayo si Dion." Seryosong sambit niya."Tell me, triplets ang anak niyo ng kapatid ko 'di ba?" Napatigil ako sa sinabi niya. Na-alala ko 'yong araw na matuklasan kong buntis si Zinnia."Yes." Malungkot kong sagot."We will know soon," sabay lakad niya patungo sa jung na saan ang mga bata.I don't know what he means. Pero, siguro iniisip niya ang bagay na nasa isip ko. Wala na rin naman akong magawa. Kaya pumunta na ako sa kanila. Gusto ko rin naman makipaglaro sa mga bata. So, sumali ako sa laro nila. Minsan lang 'to mangyari sa buhay ko, kaya lubos lubosin ko na rin. Kalaunan, napansin ko sa mga bata ang panghihina. Lubos akong nag-aalala, connected sila da isa't isa. Kinuha ko si Angela. Samantalang si Sky at Dion ay buhat buhat nina Prince at Alexander. "Baby, what's wrong?" Pag-aalala ko sa anak ko pati na rin sa ibang mga bata."Bro, biglaang uminit si Sky.""Si Dion, din." "Come on, lets go." Nagtungo kami sa
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-19After the Daylight CHAPTER FOURTY-FIVE
I didn't expect na si Dave ang ama ng mga bata. Paano nangyari 'yon. Hindi ko talaga maintindihan ang nangyayari ngayon. Mula nang nawala ang asawa ko na si Zinnia, nawala rin siya na parang bula. Then, now, lumitaw siyang may anak na kambal. How? I didn't imagine. 6 years ago na nangyari ang pagkawala ng asawa ko. 5 years old naman ang mga bata ngayon. At nagkataon pang si Dave ang makikilala kong ama ng mga bata. Ang hirap paniwalaan nito.Umiinom ako ngayon rito sa kusina. Gusto kong magpakalasing nang hindi ko ma-isip ang bagay na hindi dapat nangyayari ngayon. Matapos ni Dave inilipat ang mga bata, inuwi ko na rin si Angela. "No." Nang makita ko siya parang nawalan nang lakas ang katawan ko. Tila'y nabasag ang mga naiisip ko kanina."Hindi mo pwedeng dalhin na lang kahit saan ang mga anak ko." Dave said."What? You're the father of these kids?" I probably asked."I said it already, Youtan, hindi ka naman siguro bingi, right?""Manang ililipat ko sa hospital ko ang mga anak ko.
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20After the Daylight CHAPTER FOURTY-SIX
Maraming naging gawain ngayon. Na e-stress na ako ang daming pumapasok sa isip ko. SOMEONE POV."How's my daughter and son?" I said with a smooth tone. "Ayos lang ang mga bata, Melanie. Don't worry." "Good. Ingatan mo sila." "I will. But, kailan ka uuwi? Hinahanap ka na lagi ng mga anak mo." "Sa makalawa uuwi na rin ako. Marami lang akong inasikaso rito, pero matatapos na rin naman. Makikita ko na ulit ang mga anak ko.""By the way, bakit ka nagbigay ng contract sa pamilyang, Youtan?""I will tell you soon.""Okay, mag-iingat ka diyan, Melanie."I off my cellphone. I miss my childs so much. Malapit na rin akong uuwi mga anak ko, wait niyo lang si mommy. Makakasama ko na rin kayo ulit. Siguro, nagkulang ako sa inyo, dahil lagi akong busy. Pero, pupunuin ko kayo ulit. Thanks, Dave, ginawa mo ang lahat para magpaka-ama sa mga bata. Naging magulang ka nila sa tuwing wala ako. Mababayaran rin kita, Dave.DAVE POV. Sa wakas, naisip niya rin umuwi nang maaga. I miss he so much. Masaya
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20After the Daylight CHAPTER FOURTY-SEVEN
"Anong na-isip nang pamilyang Peru, para mag-invite sa isang napakamahalagang event?" "Hindi naman siguro connected 'yan sa contract 'di ba?""Youtan, let's do this." "Well, that's right, Ruan.""Kung sa bagay, sige, sasama kami ni Prince." Sambit ni Alexander."Kung ganon, maghanda tayo nang pwedeng maibigay sa kanila.""Good idea, bro."I'm going home to prepare. I know sa makalawa pa. Pero, kailangan ko rin 'to paghandaan. Siguro binigyan nila ako ng invitation para magkakilala. Malaking company rin ang meron sila kaya hindi ako pwedeng tumanggi. Napatingin ako kay Angela. Napapa-isip ako kung ma-ayos bang dalhim ko si Angela sa big event. Para makilala rin nila ang anak ko. Habang iniisip ko amg mga bagay-bagy na pwedeng mangyari, tumunog ang cellphone ko, then I aswered it."Hello.?" I said."I think nakita mo na ang invitation, right? I'm hope na dumalo ka, dahil gusto kang makita ng asawa ko." He seriously said."Okay, I'm going." "Dalhin mo na rin ang pinakamamahal mong ana
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20After the Daylight CHAPTER FOURTY-EIGHT
Maayos na ang lahat. Naihanda ko na at ng mga kaibigan ko ang kailangan naming dalhin sa event. Malaki ang halaga ng Jade na binili ko. I hope magugustuhan 'yon ni Miss Melanie. Sana maging maayos ang lahat. Tuluyan ko nang napirmahan ang contract. Kaya, wala na 'tong atrasan pa. Bukas na gaganapin, masyado ata akong excited. Or tila'y may nararamdaman lang ako na babalik. Kung meron man sana siya na 'yon. Mabaliw na ako sa pag-iisip pero, aasa at aasa pa rin ako na magkita kami ulit. Zinnia hindi sana ako magkamali.Nagkataon na marami nanaman ngayon ang dapat kong gawin. Kaya, kailangan na maaga ko 'tong taposin. Habang ginagawa ko ang mga bagay na kailangan kong gawin ngayon sa loob ng opisina ko. Tumawag ang kaibigan ko sa hide out. Nagdadalawang-isip akong sagutin 'to dahil naiisip kong wala na naman 'tong maganda na ibabalita. Puro naman kasi palpak, nakakasawa na. Hinintay ko lang matapos ang tawag. Pero, tumawag naman ulit. Tsk! storbo. "What is it?" I coldly asked."Ang taga
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-21After the Daylight CHAPTER FOURTY-NINE
Malayo dito sa amin kung saan ngayon napaparoon ang kuya ko. Hindi ko na na-isip pang matulog o magpahinga man lang. Dahil ito na ulit ang pagkakataon na makita ko muli ang kuya ko. Maaga akong bumyahe ngayon kasama ang mga tauhan ko. Hawak nang pangkat Butterios ngayon ang kuya ko. Isa sa mga malulupit na gang. Isa rin sa mga nakalaban noon namin ng mga kaibigan ko. Kahit gaano pa karami ang mga tauhan nila noon. Wala pa rin 'yon binatbat sa amin. Pero ngayon, mas lalo silang lumakas. Base sa mga impormasyong nakalap ng mga tauhan ko. Tanging ang kuya ko ang naging leader nila ngayon. Hindi ko lubos maintindihan kung paano nangyari 'yon. Kuya bakit mo pinili ang bagay na 'yan kaysa sa bumalik.Sa kalagitnaan ng daan, napansin ko na lang na may mga gagong sumusunod sa amin. Napansin ko rin na mga naka-maskara. Biglang kumulo ang dugo ko at nais ko ngayon pumatay. Kayong mga hayop at gago kayo ang dahilan kung bakit nawala sa 'kin ang asawa ko at ang mga anak ko. Gumalaw ka-agad ang m
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-21
บทล่าสุด
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FOUR
JOYCE or ZINNIA POV.Hindi ko lubos maintindihan kung ano ang nangyayari. By the way, nandito ako ngayon sa tapat ng anak ko. Balot na balot ang buong katawan ko, dahil hindi maaaring hindi. Sobrang nasasaktan ang damdamin ko habang pinagmamasdan na walang lakas ang anak ko. Kahit ako ay unti-unting nang hihina. Lalo na hindi ko gusto ang nakikita ko ngayon. I'm just hoping na maging maayos lang ang pamilya ko, na maging masaya lang kami. Pero, nang dumating sina Youtan, tila'y nagbago ang lahat. Bakit kasi, pinipilit nila ang sarili nila sa akin, kahit hindi ko naman sila lubos na nakikilala. Gusto kong sumigaw, pero hindi ko magawa. Ang aking mga luha, ay hindi man lang tumitigil sa pagbuhos. Pakiramdam ko, walang wala na ako. Kung alam ko lang na ganito lang din ang mangyayari sa ana ko, hiniling ko na lang sana . Na sana ay ako na lang ang tinutukoy nilang namatay na at kailan man hindi na babalik pa. "Anak, hindi ko maintindihan kung bakit ginawa sa atin ng dad mo ito. Si daddy
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY THREE
"Ano bakit ang tahimik niyo haa! Sabihin niyo sa akin ngayon, pinagloloko niyo lang ako! Wala ba kayong ibang magawa! Josh! Ipaliwanag mo sa akin ngayon ang lahat lahat! Ito ba ang dahilan huh? Bakit sinabi mong maayos lang ang lahat, sa tuwing tinatanong ko sayo na parang wala akong maalala. Bakit ka nagsinungaling sa akin, pwede mo naman sabihin ang totoo diba? Gagawin ko rin naman ang lahat para umintindi. Pero, bakit??? Bakit ganito ang malalaman ko ngayon, ang sakit sa dibdib." "Please, Joyce, calm down...." "How??? Paano ako kakalma! Ang sakit niyo! Mga sinungaling!" Tumalikod siya sa amin at akmang aalis na. "Joyce... Wait.." I shout. Napahinto naman siya, ngunit hindi lumingon sa amin. Maya-maya pa, may isang Yaya ang natatarantang biglang dumating na tila'y naguguluhan at hindi alam kung ano ang kanyang gagawin. "Ma'am, ang bata po, dumudugo ang ilong...." Natatakot na boses niya. "Ano????" Tila'y nadagdagan ng sakit ang nararamdaman ko ngayon. Paanong dumugo ang
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY TWO
"Josh, what are you talking about?""Simple lang naman, Prince. Ito talaga ang hinihintay kung mangyari. At hindi nga ako nagkamali, natupad din ngayon." Tumayo siya at ngumiti sa amin."Alam niyo, natutuwa ako sa inyo. Ginagawa niyo ang lahat para kunin ang mahahalagang bagay sa buhay niyo. Ginagawa niyo ang lahat para ipaglaban ang mga mahal niyo sa buhay. Isa sa mga pagsisising nangyari sa buong buhay ko ang lumayo sa inyo. Nang una, akala ko mahaharap ko ang lahat lahat. Inakala kong magiging maayos lang, pero hindi pala. Ilang taon akong naging mag-isa sa ibang bansa. Hindi ako nakabalik agad dito sa inyo dahil gusto kong pagsisihan ang lahat. Pakiramdam ko noon, parang isa akong duwag na nagtatago at tinatakasan ang lahat. Simula nang na wala sa akin ang mga mahal ko sa buhay, inisip ko noon na lahat ng nagmamahal sa akin at minamahal ko ay iiwan lang din ako sa huli. Kaya, lumayo ako upang palawakin ang utak ko. Pero, sa kasamaang palad, parang naging isa lang akong malaking du
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY ONE
"Oh, ayan na sa wakas umandar din." Biglaang saad ni Prince, dahilan na nawala ang imahinasyon ko.Inumpisahan ko naman ulit ang pagmamaneho. Mabuti na lang, bumilis ang andar ngayon. Pero, sa dami dami na pinagdaanan namin ngayon. Hindi malayong gabi na kami makakarating kung saanna paroroon si, Josh kasama ang asawa ko at ang anak ko. "Oo nga pala noh, nakalimutan na natin kumain, kaya naman pala ang hapdi ng tiyan ko.""May gana ka pa bang kumain, Alexander? Nakaka-pagod, kaya na kaka-tamad kumain ngayon. Siguro, sa sunod ka na lang kumain, pagkatapos ng lahat.""Alam ko.""Alam mo Alexander, ang sarap bumalik sa nakaraan. Ang walang problema, walang kahit na anong ganitong sakit sa ulo na dapat isipin. Kung maaari nga lang, pipiliin ko talaga ang bumalik sa dating maayos, tahimik at masaya kasama ang kapatid ko. Kung hindi lang sana nangyari ang trahedyang 'yon, kasama ko pa sana ang kapatid ko ngayon." Masyadong kumirot ang puso ko. Ngunit, hindi na ako umimik pa at patuloy na l
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY
"Baby, don't cry, nandito lang naman si Mommy, hinding hindi ka pababayaan ng Mommy. Sorry baby, busy ang Dad, kaya wala siya rito now. I love baby." Hinalikan ko ang anak ko sa kanyang noo at pisngi. Pakiramdam ko talaga na gawa ko na rin ito sa iba noon pa."Baby, matulog na ahh, kailangan nang magpahinga nang maaga ang baby, para madaling tumangkad at palaging healthy." Saad ko pa sabay halik sa noo niya ulit.Mabuti na nga lang at madaling tumahan ang anak ko ngayon. Inilapag ko siya ng dahan-dahan sa kama. Ang bait bait niya talagang tingnan.Habang lumilipas ang segundo, minuto, at oras. Tila'y may kung anong takot ang bumabagabag sa damdamin ko. Habang tumatagal parang mas lalong bumibigat. Pakiramdam ko, may darating na kung ano o kung sino. Subalit, hindi ko ito matukoy. Nakakaramdam ako nang takot, kaba at kung ano ano pang nagiging dahilan ng pagkabahala ko. Mahirap intindihin kaya mahirap din itong sabihin. Maya-maya pa, biglang tumunog ang pintuan, dahilan na bigla rin ak
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY NINE
RUAN POV. Kahit anong mangyari ang tanging nasa isip ko lamang ngayon ay ang mabawi ang kapatid ko at ang pamangkin ko. Minsan na kaming naghiwalay, paulit-ulit pa na nangyari, and now kailangan ko siyang ibalik. Wala mansiya sa kanyang pag-iisip, ede ipapaalala ko sa kanya kung sino siya. Sa mga sinabi kanina ni, Josh. Tila'y totoo ang lahat, hindi na bigyan ng oras ang kapatid ko, hindi ko siya naipagtanggol. Sa mga oras na kailangan niya ako, hindi ko siya na samahan, pero hindi naman ibig sabihin nito ay hindi ko na siya mahal bilang kapatid ko. Kanina pa kami pabalik balik, parang naglalaro lang kami sa araw na ito, ang dami daming humahadlang sa mga kailangan namin gawin. Ang sakit sakit sa ulo, gulong gulo ang isipan ko. Halos hindi ko na nga alam kung ano ang uunahin ko. Si Tita Lorna, nagbago ang itsura niya. Ano kaya ang nangyari sa kanya, dati naman hindi siya ganun. Sino ba ang may gawa no'n sa kanya, nang una ko siyang makita ulit kanina, nagduda akong si, Josh ang may
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY EIGHT
Nang makarating kami roon, tila'y nagbago agad ang lahat. Parang may mali na rito, na wala pati ang mga bantay. Mas lalo lang binahidan ng pagtataka ang utak ko ngayon. "What's happening? Anong meron? Bakit ang tahimik rito?" Prince asked na may pagtatakang boses."Mag-iingat na lang tayo, baka mamaya may patibong lang dito." Tugon namn ni, Alexander."Wait, andiyan ang ale kanina, look ayon siya ohh... Ano kaya, ginagawa niya, mag-isa lang kaya siya diyan?" Sabay turo ni, Prince. Sabay sabay naman kaming napatingin roon. Sakto andoon nga si Tita Lorna. Naisipan kong bumaba sa kotse, tinawag pa nila ako ngunit hindi ko ito pinakinggan. Dali-dali rin akong lumapit kay Tita Lorna. Gusto ko siyang tanungin kung ano ang nangyari sa kanya. Dahil, hindi ko rin inaasahan na makikita ko siya muli, na nagkaganyan pa ang kanyang itsura. Malayong malayo ito sa dating siya. Tinawag ko siya, ngunit tumingin lang siya sa akin, then umakbang naan siya upang lumayo sa akin. Wala akong ibang magawa
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY SEVEN
Kanina pa kami palibot libot dito matapos kami g maghiwalay kanina ng mga kaibigan ko. Nagtataka ako, kung bakit walang katao tao, kahit alam ko naman na pinadara nga ni, Alexander ang lahat. Kung hindi talaga nakatakas nang tuluyan sina, Josh. Dapat ay narito sila ngayon. Habang patuloy akong naglalakad para magahanap, nagkasalubong kaming magkakaibigan. Nagkatitigan kaming lahat sabay iling ng mga ulo namin. Hindi nga nila nakita."Wala ehh, ano ba naman.""Pero, imposible, dahil pinasara ko na kanina pa ang airport, at wala naman balita sa akin na, may nakalabas na eroplano." Smabit ni, Alexander, sabay hawak sa kanyang makabilang bewang. "Mukhang naisihan tayo.""Ikaw Ruan, anong balita ng mga tauhan mo? I asked."Wala rin silang nakita.""Ano? Pinagloloko lang ba tayo dito." Alexander said."Hindi naman kaya, nagsinungaling sa atin ang ale kanina?" Prince said."Balikan natin siya." I said with my deep tone. Ang ayaw ko sa lahat, ang pinagsisinungalingan ako at pinaglalaruan ak
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY SIX
"Tingnan niyo, parang hindi naman si ang pinsan ko. Sino iyan?""Nagtanong ka pa Prince, halata naman na 'yan ang babaeng ipinalit ni, Josh na bangkay. Ang ibinigay niya sa atin noon. Ibig sabihin tinago niya lang si Zinnia, kahit saan. Ginulo niya ang mga utak natin, pina-ikot niya lang tayo sa isang malaking kalokohan." Alexander said.Tila'y parang tinusok ng kahit na ilang karayum ang dibdib ko. Ngunit, bumalot pa rin sa damdamin ko ang malaking pagka-dismaya. Parang mas lalo ak akong binagsakan ng malaking bato. Bakit, hindi ko na pansin na ibang tao pala ang binuhusan ko ng maraming luha. Hindi ko nagawa na agad na kunin ko ang asawa ko sa kanya. Walang hiya! Hindi ko talaga ito palalagpasin. Babawiin ko ang asawa ko."Is that a baby?" Tanong ni, Prince, habang puno ng pagtataka ang itsura niyang nakatingin sa CCTV. I saw this, isang sanggol na walang buhay at sakto lang na bagong inanak lang ito. Mukhang ito ang ginamit niya, or else ito talaga ang anak ko. Ang kapal naman ng m
