Beranda / Romance / After the Daylight / CHAPTER FOURTY-EIGHT

Share

CHAPTER FOURTY-EIGHT

last update Terakhir Diperbarui: 2025-01-21 07:33:10

Maayos na ang lahat. Naihanda ko na at ng mga kaibigan ko ang kailangan naming dalhin sa event. Malaki ang halaga ng Jade na binili ko. I hope magugustuhan 'yon ni Miss Melanie. Sana maging maayos ang lahat. Tuluyan ko nang napirmahan ang contract. Kaya, wala na 'tong atrasan pa. Bukas na gaganapin, masyado ata akong excited. Or tila'y may nararamdaman lang ako na babalik. Kung meron man sana siya na 'yon. Mabaliw na ako sa pag-iisip pero, aasa at aasa pa rin ako na magkita kami ulit. Zinnia hindi sana ako magkamali.

Nagkataon na marami nanaman ngayon ang dapat kong gawin. Kaya, kailangan na maaga ko 'tong taposin. Habang ginagawa ko ang mga bagay na kailangan kong gawin ngayon sa loob ng opisina ko. Tumawag ang kaibigan ko sa hide out. Nagdadalawang-isip akong sagutin 'to dahil naiisip kong wala na naman 'tong maganda na ibabalita. Puro naman kasi palpak, nakakasawa na. Hinintay ko lang matapos ang tawag. Pero, tumawag naman ulit. Tsk! storbo.

"What is it?" I coldly asked.

"Ang taga
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terkait

  • After the Daylight    CHAPTER FOURTY-NINE

    Malayo dito sa amin kung saan ngayon napaparoon ang kuya ko. Hindi ko na na-isip pang matulog o magpahinga man lang. Dahil ito na ulit ang pagkakataon na makita ko muli ang kuya ko. Maaga akong bumyahe ngayon kasama ang mga tauhan ko. Hawak nang pangkat Butterios ngayon ang kuya ko. Isa sa mga malulupit na gang. Isa rin sa mga nakalaban noon namin ng mga kaibigan ko. Kahit gaano pa karami ang mga tauhan nila noon. Wala pa rin 'yon binatbat sa amin. Pero ngayon, mas lalo silang lumakas. Base sa mga impormasyong nakalap ng mga tauhan ko. Tanging ang kuya ko ang naging leader nila ngayon. Hindi ko lubos maintindihan kung paano nangyari 'yon. Kuya bakit mo pinili ang bagay na 'yan kaysa sa bumalik.Sa kalagitnaan ng daan, napansin ko na lang na may mga gagong sumusunod sa amin. Napansin ko rin na mga naka-maskara. Biglang kumulo ang dugo ko at nais ko ngayon pumatay. Kayong mga hayop at gago kayo ang dahilan kung bakit nawala sa 'kin ang asawa ko at ang mga anak ko. Gumalaw ka-agad ang m

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-21
  • After the Daylight    CHAPTER FIFTY

    Matapos maganap kanina ang bagay na 'yon. Nawalan na kami ng mga gana. Narito kami sa harap ngayon ni Youtan. Comatoes siya ngayon at posible rin daw na wala siyang ma-aalala kahit isa sa paggising niya. Mas lalo akong nag-aalala ngayon para kay Angela. Masyado pa siyang bata para maranasan ang bagay na 'to. Kahit ganyan pa siya kabata, naiintindihan na niya ang lahat. Hindi pa siya kumakain, dahil ang gusto niyang kainin, ang luto ng Daddy niya. Parang gusto ko na lang manatili rito kasama si Youtan at ang bata. Parang nawalan nang saysay ang pagpunta namin sa event. I'm sorry, Youtan, hindi namin nagawang makilala si Mrs. Melanie. Pero, mas importante ka ngayon, kaya bilisan mo ang pagtulog diyan. Marami pa tayong gagawin 'di ba? Maya-maya may bagong babaeng doctor ang pumasok, pero nakatakip ang mukha. Wala na rin kaming lakas ng mga kaibigan ko kaya hindi na kami lumapit pa. Napansin ko lang na ang tagal niyang pinagmasdan si Youtan. Sisitahin ko sana siya, pero biglang lumapit a

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-21
  • After the Daylight    CHAPTER FIFTY-ONE

    Ilang araw nang wala akong balita sa hospital. Dahil masyado akong busy sa pagpapalakad ng company. Alam kong hinahanap na nila ako ulit ng kuya ko, pero sa ngayon siguro huwag na lang muna. Dahil hindi pa ako handa pa.Siguro mamaya, bibisitahin ko muna siya kahit silip lang. Alam kong alam ni Dave ang nangyari kay Youtan. Sana hindi siya magalit sa 'kin kung paminsan minsan bumibisita ako. DAVE POV. Kahit sobrang busy ni Melanie, nagagawa niya pa rin bigyan kami ng oras. Pero, napansin ko lang hindi siya masaya sa tuwing umuuwi siya. Palaging malalim ang iniisip niya pero hindi niya sinasabi ang dahilan. Naisip ko na lang na dahil kay Youtan. Hindi naman siguro karapat dapat naipagkait ko kay Melanie na makita ang dati niyang asawa.Ang gusto ko lang naman ay ang maging masaya siya. Pero, hindi ko na 'yon makita ngayon sa kaniya. Kahit pilit pa niyang ginagawang ngumiti at tumawa sa harap ko at sa mga bata. Mababasa pa rin sa mga mata niya na malaki ang sakit na dinadala niya. Nas

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-22
  • After the Daylight    CHAPTER FIFTY-TWO

    "Stable na ang pasyente, mabuti at naisugod niyo agad ang bata. Huminto ang tibok ng puso niyakaya nawalan siya nang malay."Agad akong pumasok. Malugod kong hinawakan si Angela habang tinitigan ko siya. Kalaunan, nagrequest ako sa ibang doctor na ilipat si Angela sa kwarto ng kaibigan ko."Bro, what happened?" Natatarantang boses ni Prince sabay lapit sa bata.Tinitigan ko nang malalim si Princess habang nakatingin siya sa bata. "Ano nag-aalala ka? Matapos mo 'yan Gawin sa bata?" "Mula noon, patago mong sinasaktan ang alaga ko. Ngayon, sinobrahan mo na, ma'am Princess." Singit ni Tita Wena."Huwag niyo akong sisihin, wala akong kasalanan.""Kailangan nang mawala ng batang 'yan!" "Mawala? Sa palagay namin ikaw na ang dapat mawala. Dahil wala ka namang ginawang mabuti!" I said.Ilang ulit pa siyang may sinasabi. Ang akala niya siguro may maniniwala pa siya. May tumawag sa cellphone niya kaya agad siyang umalis. Tsk! Mas mabuti ngang umalis siya dahil ang sama ng hangin na dinala niy

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-22
  • After the Daylight    CHAPTER FIFTY-THREE

    Napatakbo ako kay Dave sabay yakap sa kanya habang nakatalikod. Tanging iyak nang iyak lamang ang lumabas sa bibig ko. Inihatid niya ako sa mansion para makapagbihis at makasama ang mga anak ko. Kahit nagparaya na si Dave, malaki pa rin ang suporta niya sa amin ng mga anak ko. Hindi ko alam kung paano ko siya mababayaran sa lahat nang ginawa niya.Ilang oras agad kaming nagbyahe patungo sa hospital. Napaiyak na lamang ako dahil wala na sila sa kwarto. Naguguluhan na ako nang sobra. "Nurs, asan na po ang pasyente?" naiiyak na sambit ko."I'm sorry, ma'am. Pinadala sa America ang pasyente para doon ma-operahan," sabay alis ng nurs.Sa narinig ko parang gumuho ang mundo ko. Parang gusto kong tumakbo papunta sa airport, upang maabutan siya. Pero, hindi ako makagalaw nang maayos. Kung kailan na ako may pagkakataon, siya naman ngayon ang wala. Niyakap ako ni Dave at hinahaplos ang likod ko para tumahan ako. Nakakahiya ako, umiiyak ako sa harap ng mga anak ko."Kung gusto mong puntahan nati

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-23
  • After the Daylight    CHAPTER FIFTY-FOUR

    Nakabalik kami nang ligtas at maayos. Sinalubong rin kami ng mga kaibigan namin. Deretsahang nagtungo agad kami sa mansion ni Youtan para makapagpahinga siya. Masayang lumapit sa kanya sina Tito at Tita, ngunit sa kasamaang palad wala siyang maalala. Hindi niya kilala ang lahat miski ang mga taong matagal na niyang nakasama sa mansion. Katulod ko, naging malungkot ang lahat sa biglaang inasal ni Youtan. Denedma niya ang lahat at tinitigan nang malalim na tila ba'y masama ang kanyang tingin. Tanging kay Princess lamang siya ngayon lumalapit at gustong makipagkwentuhan. Ang masama pa roon hindi niya tinanggap na may anak siya. Na-aawa ako sa bata, biglang napa-iyak at yumakap sa 'kin."I'm sorry guys, nikatiting walang ma-alala si Youtan." I said with a sad tone."Kaya pala ganon si sir.""Hindi niya kami pinansin kasi wala siyang ma-alala.""Daddy, forget me?" Malungkot na saad ng bata."Don't worry, Angela, nandito pa ang mga Uncle's," pagpapatahan ni Prince.Minutes later."What do y

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-23
  • After the Daylight    CHAPTER FIFTY-FIVE

    "What happened?"Gulat na nakatingin sa amin si Dad. Then, lumapit siya kay mommy."Honey, are you okay now?" Gulat na tanong ni Daddy.Napatango si Mom and they hug, each other. Napatingin si Dad kay Angela at hinawakan niya ang pisngi ng bata. My Dad smiled at ngumiti din kami. Sa itsura ni Dad, I know nakikita niya rin ang itsura ng kapatid ko sa bata."Ruan, may anak ka na pala," natatawang saad ni Daddy."Dad...." sabay tawa naming lahat.Matapos kami rito sa kwarto, nagtungo kami sa Sala para makag-usap."Ruan, sino ang ama ng bata?""It's Youtan.""Youtan? Kaya rin pala nakikita ko sa bata ang kaibigan mo.""And who is her mother?" dagdag pa ni Dad."It's Princess, Dad.""Princess? Ohh I see, but wala naman akong makita ng kahawig ni Princess sa bata. Sigurado ka ba diyan, Ruan?""Dad, don't say that, okay?" PRINCE POV.Napagalitan tuloy ako dahil Kay Ruan. Si Mommy talaga nasanay na rin kay Angela. Sinabing bukas na lang ehh. What if nagrequest na lang ako kay Mom and Dad na

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-23
  • After the Daylight    CHAPTER FIFTY-SIX

    MELANIE or ZINNIA POV."Ang galing niya talaga noh, hindi lang sexy at maganda sobrang talino talaga.""Oo nga ehh, imagine may new company nanaman si Ma'am Melanie.""Gusto ko na lang maging siya.""Paano kaya ginagawa 'yon ni Ma'am Melanie noh, ang astig.""Hindi nga ako makapaniwala ehh. Palagi ni Ma'am Melanie pinapakita ang pagiging positibo."These are the things na narinig ko bago ako tuluyan makapasok sa office ko. I'm busy today, sa sobrang busy I don't know what to do na. I know kailangan kong maging masaya dahil I get a new company. Pero, hindi ko magawa. Wala pa rin akong balita kay Youtan.Kumusta na kaya siya ngayon. Is he awake. It's been a week's na rin nang dinala siya sa America. I miss him too much. Habang seryoso ako sa ginagawa ko rito sa office, dumating si Dave. Nakangiti siyang lumapit sa 'kin."How are you?""Okay lang ako, don't worry.""Dapat nagpapahinga la ngayon. Tsyaka na lang muna 'to, napapabayaan mo na ang sarili mo.""No I'm ok.""Come one, Zinnia."

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-24

Bab terbaru

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED SEVENTY-ONE

    Nasa harap ako ngayon ng anak ko. Hinihintay ko siyang magising, ramdam ko na mamaya lang gigising na siya dahil pangatlong araw na niya ito. While looking at him, hindi ko maiwasan isipin ang taong dapat kong pasalamatan nito. Hindi ko man lang naabutan sa operation room, kung sino. Bumahid sa aking puso, na gusto ko siyang makita, makilala at makausap. Naging palaisipan sa akin ang lahat. Ni-hindi ko man lang alam kung ano talaga ang tunay niyang rason kung bakit niya nagawa iyon. Para lang ba, gusto niyang iligtas ang anak ko? O may iba pa siyang intension. Contact number, wala rin kaya paano ko siya makaka-usap. Sinubukan ko na rin tingnan sa CCTV footage, ngunit wala, walang kuha. Tila'y naka-delete sa hospital. Dito pa lang, binigyan din ako ng malaking pagtataka at katanungan. Bakit, kailangan pa bang e-delete? Ano nga ba ang pagkatao niya. "Ehem, excuse me, bro." Bumalik ako sa aking ulirat."Oh, bro, kanina pa ba kayo?""Not really bro.""Hahah, ngumiti ka naman diyan, Steve

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED SEVENTY

    "Bro, halos walang may gusto na mag donate ng dugo, kahit magkano pa ang ibayad wala talaga. Ang hirap bro, hindi na namin alam kung saan kami pupunta." Alexander said."Bro, I'm very sorry. Ginagawa namin ang lahat, pero wala talaga ehh. Kung pwede lang sana ako na lang, kaso hindi rin tugma ang dugo namin ni, Dion," dagdag pa ni Prince. Kahit ako wala na akong ibang malapitan. Nag-offer na ako ng million pero wala pa rin. Mamaya na ang operasyon ng ng anak ko. Kapag, hindi umabot sa oras, mawawala sa akin ang anak ko. Maghihintay na lang ba ako dito, kailangan kong isakripisyo ang buhay ko. Pero, hindi ako ang pwedeng magbigay ng dugo dahil hindi rin kami tugma. Ang sakit pa sa ulo, hindi ko na alam kung ano ang iisipin ko.SOMEONE POV. "Sigurado ka ba?" Pagtatakang tanong nito sa akin."Yes, I'm very sure. Don't worry, I know, magiging maayos ang results. But, please ayaw kong ilabas ang bagay na ito sa iba. Let's make this secret, especially to my husband." "Okay. Mukhang disid

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY NINE

    MARK STEVE YOUTAN POV."Ano ang ibig mong sabihin huh?""Bro, dinala sa hospital si Dion," nanginginig na sagot ni Simon."Why? What's wrong!""Bro, pumunta ka na dito ngayon na. May kailangan kang pirmahan dito sa hospital. Nanganganib ang buhay ni, Dion.""Okay, I'm coming. Huwag mong pababayaan ang anak ko diyan.""Yes, bro."Mabilis akong nagmaneho upang agad na makarating doon. Nang nakarating na ako, hindi ko inaasahan ang madidiskubrihan ko. Tinusok ang dibdib ko na tila'y hindi na ito hihilom. Walang lakas, tulog na tulog ang anak ko, gusto kong pumasok pero hindi pwedeng basta-basta na lang."Bro, I'm very sorry, akala natin dati tuluyan na siyang nasa maayos. Pero, sinumpong siya kanina lang. Mas lalo daw lumala ang sakit niya sa puso. Kung hindi ito ma-ooperahan, maaari niyang ikamatay. Ang malala pa, kailangan niya ng dugo. Pero, hindi kayo pareho ng type, saan tayo nito kukuha.""Bro, HUMANAP KA NANG PARAAN! HINDI KO PWEDENG HAYAAN NA LANG MAWALA SA BUHAY KO ANG ANAK KO!

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY EIGHT

    SIMON POV.Kulang na lang mapagbuhatan ko na ng kamay si Miana. Magpasalamat siya, dahil ginagalang ko ang pamilya niya. Pero, kapag ito ay maulit muli. Maulit ang pananakit niya sa mga bata, hindi na ako magpipigil pa. Tsk! Wala siyang karapatan, isa pa kailangan kong tuparin ang ipinangako ko kay ma'am Zinnia, bago siya nawala."Ano ba ang pake-alam mo huh? Di hamak na isa ka lang driver! Kaya, huwag na huwag kang mangi-alam kung ayaw mong idamay kita!""Tsk! Wala akong pakealam kung ano ang istasiyon ng buhay ko. Kung sino ang gusto kung patulan, papatulan ko. Kahit ang taong nasa mataas na antas, ay hindi ko rin palalagpasin. Kaya, Miana, huwag mong tangkain ang katulad ko. Baka, mamaya bumaliktad pa ang lahat sa mga sinabi mo!""Wow, Simon. Huwag mo akong takutin, dahil hindi mo ako madadala sa ganyang bagay. Tsk! Kunin mo na lang ang mga batang walang kwenta na ito! Baka mapatay ko pa ng wala sa oras!""Kid, Hali na kayo.""Uncle...."Tumakbo sa akin ang mga bata sabay yakap. Ra

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY SEVEN

    Habang nagmamaneho ako muli, patungo sa mansion. Tumunog ang cellphone ko at agad itong sinagot. "BRO, What happend? Nabalitaan namin na sinugod raw sa hospital si uncle," Prince said. "Saan mo naman nabalitaan ang bagay na iyan?" Mukhang ang bilis kumalat ngayon. "Bro, hindi mo ba alam Kalat na kalat sa media ngayon. kaya alam na alam namin. Then, asan ka ba ngayon? Nasa hospital ka ba? Sabihin mo kung na saan ka, pupuntahan ka namin. Nag-aalala kami sayo." "I'm okay, don't worry." "Ayan ka na naman, asan ka nga sabihin mo na." "Ang kulit, okay fine, papunta pa lang ako sa mansion ngayon. OKAY?" i put down the call. I dont know why. Ang tanging alam ko lang ay nag-aalala sila sa akin, pero nataasan ko pa siya ng boses. Hats, ano na ba ang dapat kong gawin ngayon, nagkasabay sabay na ang lahat. Pakiramdam ko, binagsakan ako ng mundo. PUTANG INA!!!!!SIMON POV.Ag kukulit ng mga bata dito sa mansion. Ang likot likot pa, hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Mabuti na lang at

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY SIX

    "Bro, hindi naman sa ganun.""Okay. For the next time huwag niyo na lang ulitin baka ipahamak niyo pa.""Bro, I'm going." Ruan said, kasabay nito ang pagtayo niya."Where are you going? Hindi pa tayo tapos dito, aalis ka na?""I'm sorry, I'm very busy this day. I hope you will understand my situation now.""Ok bro, you may go, be careful." I said. "Kayong dalawa, ano naman ngayon ang balak niyo? Kung aalis na din kayo, huwag kayong magdalawang isip.""Bro, hindi na muna dito na muna kami. Wala din kaming ibang gagawin ngayong araw.Mas mabuting imbistigahan na lang muna natin ang araw na ito. Tiyak kaming, may koneksiyon sa kompanya mo ang mga ginawa nila.""Bro, may nais atang ipabagsak ka muli. Malayo naman kung sa isyong personal mo diba? Wala ka naman sigurong kaalitan.""Ok. I know that. Hindi nga malayong may gustong magpabagsak ulit sa akin. Then, who? Sino naman kaya ang taong nasa likod nito."RUAN POV. Lately, hindi ko masabi sa mga kaibigan ko ang nakita ko. Alam kong mat

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY FIVE

    Ang dami kong dapat unahin, bwesit bakit dumagdag na naman ang problemang ito sa akin. Gusto talaga nilang makita kung sino talaga ako. Mga walang hiya, dinamay pa nila ang condo ko. Now, nagplano kami ng mga kaibigan ko kung paano ma trace ang may gawa nito. Hindi naman si, Ruan nagsasalita. Hindi ko na siya maintindihan, maayos lang naman kaming dalawa. Pero, matapos kanina, wala na siyang imik. Ano ba kaya ang gusto niyang iparating sa kanyang mga kilos ngayon. Maya-maya pa, tumawag ang isang tauhan ko galing sa hide out ko. Agad ko itong sinagot ng kalmado. Ngunit, may natikig akong hindi ko nagustuhan, kaya paano pa ako magiging kalmado nito. Putang Ina, kailangan kong pumunta ngayon roon, upang icheck ang kanilang mga kalagayan. Nagmadali akong magmaneho kasama ang mga kaibigan ko. Nang nakarating kami roon, nadatnan namin ang mga tauhan namin na sugatan, at magulo ang loob na tila ba ay may sumabog. Malalim akong napatingin sa kanila habang nanyuyumo ang aking mga kamao. Kalau

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY FOUR

    Seryosong may pinag-uusapan sina Youtan, ang daya naman kung kailan ako nandito sa photoshoot tsyaka pa talaga sila nag-usap ng ganun. Pwede bang mamaya na lang at hintayin nila ako. Ang daya talaga nila ehh noh, huhuhu kainis naman ehh.MARK STEVE YOUTAN POV. "Huh? Kung ganun, sino naman?" ALEXANDER said."I don't know, who." I said."Bro, kailan ka ba lulubayan ng mga 'yon? Ang gugulo naman nila, parang nakita ko nga 'yon sa bar noon ehh. Ano ba kasi ang nangyari? Bakit hindi niyo man lang sa amin sinasabi?""Bro, hindi naman kailangan pang sabihin, problema ko na ang bagay na 'yon. Kung gusto nila akong patayin, then go. I don't care about it, alam kong hindi naman nila makakaya. Tsk! Mga duwag nga kumbaga.""Kahit na bro, problema mo man iyon o hindi, hindi ka pa rin namin pwedeng pabayaan. Ano ka ba naman, baka ikaw naman ang mawala sa amin. Nakakasawa na ang mawalan ng kaibigan. Pansin niyo si, Prince. Kaya lang naman siya ganyan ka pasaway, dahil na nanabik siya sa kanyang kap

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY THREE

    ALEXANDER POV.Hahah, natatawa ako sa mga mukha nila kagabi. Grabe, ganun kalaki ang inaasahan nila bwahahah. Halos, umabot sa ibang bansa ang tawa namin ni Prince, kagabi. Kahit ngayong araw ay hindi ako makapag-move on. Paano ba naman kasi, muntik pa kaming malagot nina Steve at Ruan. Grabe din ang gigil nilang dalawa, bagay talaga silang magsama. By the way, kaharap ko ngayon sina Mom, and Dad sa hapag kainan. Hindi ako maka-focus sa kinakain ko. Pinipilit kong itago ang emosyong ito. Hanggang sa hindi ko na makaya, malakas na tawa ang aking pinakawala. Ramdam ko ang titig nina Mom and Dad, na puno nang pagtataka. Kulang na lang isipin nilang baliw na ang anak nila. Pasenya naman na ohh, hindi ko talaga mapigilan, dahil nakakatawa naman talaga lalo na ang mga itsura nila."Son, are you okay? Pansin lang namin ng daddy mo, kanina ka pa tumatawa diyan. ano ang nangyayari sayo? Wala naman nakakatawa, right honey?""Hayts, darling. I think masanay na tayo sa kanya, siguro may babaeng i

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status