"SUNDAY, Tuesday and Thursday pwede mong hiramin si Brighton sa akin from ten am to three pm. Pwede mo siyang dalhin at isama kahit saan except out of town and country." Panimula ni Samantha Sinadya niya talagang maka-usap si Lander ng silang dalawa lang para naman masabi na niya dito ang mga hindi pwede at pwede nitong gawen, mas maige na ring sabihan na niya lang ito kesa naman lagi itong tatawag sa cellphone niya para magpaalam sa kanya kung pwede ba itong dumalaw sa bahay nila. Naasar siya sa boses nito kapag silang dalawa lang ang magka-usap kaya napagdesisyunan na niyang bigyan ito ng visiting hours and days. "Bakit mo ito sinasabi sa akin?" Kunut-noong tanong nito sa kanya, tinaasan niya muna ito ng kilay bago sumagot. "Sinasabi ko ito para hindi ka na araw-araw pumupunta dito para lang dalawin si Brighton." Aniya na ikinakunot lalo ng noo nito. "Bakit ayaw mo bang nandito ako lagi?" May halong inis sa tono nito ng sabihin iyun. "Isn't it obvious?" Pagtataray niya dit
"PATI rin naman ikaw." His words leave her speechless. Her jaw even dropped when she heard what he said. Mahina lang nitong sinabi iyun pero parang bang naka mic ito ng sabihin ang mga salitang iyun dahil dinig na dinig niya. Ilang segundo yata ang itinagal ng pagkakagulat niya bago makabawe. Nakatingin lang din si Lander sa kanya na para bang naghihintay na magsalita siya. Matapos niyang kastiguhin ang sarili ay agad niya itong inirapan atsaka walang paalam na tinalikuran dahil naiinis siya dito at pati na rin sa sarili niya ay naiinis siya. Pakiramdam niya'y naso-soffucate siya kapag nasa malapit si Lander, na para bang ang liit na lang ng mundong ginagalawan nila. Siya, si Lander, Si Brighton at Britallie. Pakiramdam niya ay nasa isang kahon sila kaya kailangan na talaga niya ng space ngayon. She need to save her heart from the monster who could easily ruin and break her again. Hindi na niya hahayaang maulit ang dati, she learned how to control herself not to fall for someone
HER head is in pain right now. Too much pain that she really wanted to hit it in the wall. She's sniffing and coughing too, kanina niya pa iyun nararamdaman simula nang pagkagising niya kinaumagahan. Wala si Avana dito ngayon dahil every Saturday and Sunday ang day off nito, gusto nga lang sana niyang magpahinga ngayon kaso hindi naman pwede dahil walang mag-aasikaso kay Brighton. She's making their lunch now, yung madali lang ang niluluto niya ngayon dahil sa totoo lang hindi niya malasahan ang pagkain, hindi nga rin siya nag-almusal at tanging gatas lang ang ininom niya, nag-aalala na nga rin ang anak niya sa kanya but she just tell him that she's really fine. Kapag hindi naman na talaga niya kaya pang kumilos ay pwede naman niyang tawagan ang mga kaibigan niya para pumunta sa bahay nila o di kaya ay si Avana at Anjo. "Ma, are you really fine?" Nag-aalalang tanong ni Brighton sa kanya, he's sitting on the counter of the
NANGUNOT ang noo ni Lander ng pagkabukas niya ng pinto ay biglang bumungad sa kanya ang taong isa sa dahilan kung bakit sila naghiwalay ni Samantha, agad bumangon ang galit sa dibdib niya habang tinitignan ito. Agad bumakas sa mukha nito ang pagkagulat ng makita sya pero nang makabawe ay bigla rin itong ngumise sa kanya. "What are you doing here?" Matigas na tanong niya sa kaharap na prenteng nakatayo lang habang may naglalaro paring ngiti sa mga labi nito. "I should be the one who's asking that question right?" He asked smirking. Napakuyom siya ng kamao dahil hindi niya nagustuhan ang sinabi nito pati na rin ang tono nito. "Leave." Diretsong sabi niya sa kaharap. "Bahay mo?" Halata ang pang-aasar sa tono nito na mas lalong ikinakunut ng noo niya.
ILANG minuto pa lang ang nakakalipas ng pumanhik si Anjo sa kwarto ni Samantha pero hindi na agad siya mapakali, he wants to peek so he could calm down, gusto niya lang siguraduhin na walang ginagawa si Anjo kay Samantha. "Prince, let's go upstair to check Mommy." "But Papa Anjo is already taking care of her, Daddy." Sagot nito sa kanya. "I still want to double check if he's really taking care of her." Untag niya na para bang kasing edad niya lang din ang kausap niya. "Okay...." Ang tipod nitong tugon bago nito tuluyang bitawan ang ipad na kanina pa nito nilalaro. Agad niyang binuhat si Brighton para akyatin ang dalawa pero ang balak niyang pagpasok ay naudlot at walang imik na umatras dahil pagkabukas pa lang niya ng pintuan ay agad nang nag-init ang ulo niya sa nasaksihang ayos ng dalawa. Anjo is laying on the
NAGISING si Samantha kinaumagahan na medyo maganda na ang pakiramdam ngunit meron nga lang siyang konting nararamdamang mabigat na nakadagan sa kanyang hita at braso, kasabay nun ay ang mainit na bagay na nararamdaman niyang tumatama sa kanyang batok. Ilang segundo pa siyang nakikiramdam lang bago niya napagtanto ang lahat. Nanlaki ang mga mata niya ng biglang humigpit ang pagkapit sa kanya ng kung sino man pero mukhang hindi na niya kailangang pang manghula kung sino ang nakakapit sa kanya dahil naamoy na niya ang pamilyar nitong amoy. "Lander...." Amoy pa lang talaga ng gamit nitong pabango ay kilalang-kilala na niya. Dahan-dahan siyang kumilos para harapin ito. She heard his cute snore which makes her smile, but that smile instantly faded away. Halatang pagod na pagod ito at mukh
KANINA pa nakasimangot si Samantha habang lulan sila ng kotse ni Lander ngayon. Pakiramdam niya'y talagang napagka-isahan siya. Kanina kase ay nagkaroon ng pilitan at wala siyang naging kakampi, samantalang yung tatlo naman ay pinagtulungan siya. "Yes!! We will going to EK!" Sigaw ni Brighton na sinabayan naman ng tawa ni Lander. Sinamaan niya ito ng tingin, hindi sa dahil hindi niya gustong mag enjoy si Brighton at Britallie, naiinis lang kase talaga siya na isipin na para silang masayang pamilya na alam naman nilang hindi talaga. Gusto na niyang hampasin sa mukha si Lander ng hawak niyang bag, kung umasta kase ang hudyo para bang totoong-totoong mag-asawa sila at para bang kinalimutan nitong ilang taon na silang hiwalay. "Mommy smile naman diyan." See that, hindi niya anak ang nagsalita
"GANUN ba?" Mapait na napangiti si Lander habang tinitignan niya si Samantha, unti-unti siyang nagyuko ng ulo dahil hindi niya kayang makita ang nasasaktan nitong reaksyon. Sa nangyayare ngayon ay nagkakaroon tuloy siya ng hint na baka nga.... na baka siya nga gaya na lang ng sinabi ni Daze pero ang kailangan niya lang gawen ngayon ay siya na mismo ang mag confirm. "Ako ba Samantha ang may kasalanan?" Nagtaas siya ng tingin upang muli itong tignan. "I know that we shouldn't bring back the past but I really wanted to clear everything because this situation is really hard for me, especially now that I can finally confirm that I love you even before, late ko mang na-realize pero t*ngina mahal talaga kita kahit sigurado akong hindi ka maniniwala dun." Lumunok pa ulit siya dahil pakiramdam
"SAMANTHA!" walang buhay ang mga matang nilingon niya si Lander ng mariin nitong tinawag ang pangalan niya. Wala pang ilang segundo ng nagmartsa siya papasok sa loob at heto si Lander ngayon at mabilis na pa lang nakasunod sa kanya. Kunut na kunot ang noo nito at bahagyang namumula ang pisngi at tiim ang bagang na inisang hakbang nito ang pagitan nila. "What?" asar niyang tanong dito. Hindi pa din humuhupa ang nararamdaman niyang inis at parang nakukulangan pa siya sa ginawa niyang pagsampal kay Lizzy. Nagsisisi tuloy siya na tinatlo niya lang ang sampal dito, she should grab her hair and pull it like she is riding a horse. Sayang ang opportunity, ni hindi niya man lang iyun nasulit. "Why did you leave me there?" he was annoyed. "I am giving you some privacy," walang emosyon niyang tugon. "Bullshit!" frustrated nitong sinuklay ang buhok nito gamit ang kaliwang kamay tsaka nito ipinatong ang kanang kamay sa sariling bewang at inis na nakatingin sa kanya at mariing nakagat ang
"BAKIT po siya nandito?" Pasimpleng tanong sa kanya ni Brighton ng makita nito si Lander, bakas ang pagkainis sa gwapong mukha ni Brighton habang tinitignan ang ama nito na nakaupo sa sofa. Maaga pa ng magtungo ito dito sa bahay nila, after their talk last night she decided not to give in but they will act as civil as possible. Wala itong nagawa sa naging desisyon niya, na kahit paulit-ulit ang naging pagmamakaawa at pakiusap nitong ayusin nila ang relasyon nila ay hindi talaga siya pumayag sa gusto nitong mangyare. Selfish it might seem but she would rather be selfish than to be hurt again. "Prince..." tawag ni Lander sa anak nito na hindi man lang nagbago ang itsura habang kaharap ang ama nito. "I brought you some donuts." Itinaas ni Lander ang hawak na box ng donut pero hindi nagbago ang ekspresyon ng mukha ni Brighton sa halip ay bumaling ito sa kanya. "Mama, can you call Papa Anjo? I want some cookies please." halata ang pag-iwas nito ng sabihin iyun sa kanya kaya't pilit a
"P-PLEASE Samantha, don't do this to us. We can heal together, just give me one last chance to prove my love to you. Hindi ko na kaya kung hahayaan ko ulit ang sarili kong mapalayo sa inyo..." nagmamakaawang saad ni Lander tsaka nito hinawakan ang kamay niyang sapo ang pisngi nito. "Kaya mo Lander, we've been separated for five years and we just recently bumped into each other, nakaya mong wala ako sa loob ng limang taon na yon kaya alam kong kaya mo ngayon." mahinang saad niya sapat lang para marinig nilang dalawa. Marahas itong umiling habang patuloy pa din ang pag-iyak at pagmamakaawa sa harapan niya. "Five years ago was different, Samantha. Nakaya ko yun noon kase dala ko ang paniniwalang niloko mo ako." bwelta nito sa kanya kaya't siya naman ngayon ang napailing. "Lander please, wag na nating pahirapan ang isa't-isa. We need to heal separately. Ilang buwan pa lang simula ng muli tayong magkita pero nagkasakitan na ulit tayo." Paliwanag niya pero tila naging bingi ito sa la
HALOS nakalimutan niya na ang ipinaalam sa kanya ni Lander kanina na mag-asawa pa din pala sila, ang takot dahil sa ginawa nitong kapangahasan ay saglit naibsan dahil natuon na ang atensyon niya sa litratong tanda ng pangangaliwa ni Lander sa kanya noon, ang litratong kahit limang taon na ang nakakalipas ay nagbibigay pa din ng matinding sakit sa kanya. Hindi maiwasan ni Samantha ang mapasinghap habang tuluy-tuloy na umaagos ang luha sa magkabilang pisngi niya. Unti-unting nagpa flashback ang lahat habang tinitignan niya si Lander. Yung lahat ng sakit na unti-unting naipon sa puso niya ay para bang anumang oras ay sasabog na. Umiling siya sa naging tanong nito sa kanya kanina. Natatakot siya sa tingin ni Lander, kung kanina ay nagtatapang-tapangan siya ngayon naman ay wala na talaga ang tapang niya. Lumambot ang matigas na anyo nito nang mapansing patuloy lang ang pagluha niya. Tumayo ito at masuyong hinaplos ang pisngi niya. "I-I'm sorry if I shouted at you, I'm sorry if I kisse
IT'S been weeks since their last talk, tinupad ni Lander ang sinabi nito na aalis ito at bibigyan siya ng space but he continued giving her a bouquet of her favorite flowers and a letter. Hindi siya nag-aksayang basahin ang mga yon, the flowers were directly thrown in the trash while the letters were secretly kept by her. Bumalik sila sa dating buhay ni Brighton but she could feel her son's sadness, mabuti na lang na nasa tabi nila si Anjo na pilit pinapasaya ang kanyang anak. Kasalukuyan silang nag-aayos para sa pagpasok ni Brighton sa eskwelahan, at katulad ng nakagawian ay si Anjo ang maghahatid sa kanila. Nasa eskwelahan na si Avana ngayon kaya't wala siyang katuwang sa umaga. "Ready?" tanong ni Anjo sa kanila habang nakasandal ito sa hamba ng pintuan at matiyaga silang inaantay. "Coming." She said as she fixed Brighton's collar. "Let's go." Anya ng hawakan niya ang kamay ng anak, ng makalapit sila kay Anjo ay mabilis itong yumukod upang kargahin ang anak niya. Ang kaliwang
"WHO'S the girl Mommy? Do you think Daddy likes her? Bakit sila nagki-kiss ni Daddy? Diba pang husband and wife lang ang ganun?" Sunud-sunod ang naging tanong ni Brighton sa kanya at mababakasan din sa boses nito ang lungkot habang matamang nakatingin sa kanya at hinihintay ang sagot niya. Nilunok niya muna ang ice cream na natunaw sa bibig niya bago niya ito sagutin. Mas pinili nilang mag-ina na pumunta sa paborito nilang Ice Cream parlor at hindi na din siya natuloy na bisitahin ang Lustrous Bijouterie dahil sa nangyare kanina. Kumuha siya ng tissue tsaka niya muna ipinunas sa bibig ni Brighton yun. "I-I honestly don't know anak. Mabuting kay Daddy mo itanong yan ha, hindi ko kase alam ang sagot sa tanong mo e pasensya na." Pinilit niyang ngumiti tsaka niya pinisil ang ilong ng anak niya na malungkot na tumango lang, pasimple niyang naikuyom ang kamao niya habang pinagmamasdan si Brighton sa gantong estado. Halos hindi nito nagagalaw ang Ice Cream na paborito nito, namayani a
TINIGNAN siya ni Lizzy mula ulo hanggang paa pero hindi siya nagpatalo, she also looked at her from head to toe as she smiled at her disgustingly. The strap of Lizzy's dress was slipping off to her shoulder and she couldn't help but to be hurt when she remembered how Lizzy sat on Lander's lap earlier. Muling bumalik ang walang emosyon niyang tingin kay Lander na hanggang ngayon ay gulat parin ang reaksyon, he's still a good actor she must say. "Continue what you're doing, we're leaving." She said flatly. The f*ck with his words! She cursed him! She loathed him, how could she let him deceit her again? Was she that naive? Was she that st*pid? She fought herself not to cry and she succeeded. Sa bawat dinig niya ng hikbi ni Brighton ay mas l
WHAT the f*ck? Kagigising niya pa lang ng may biglang magdoorbell at ng puntahan niya ay ito agad ang bumungad sa kanya. Isang araw na hindi nagpakita sa kanya si Lander kaya medyo na-miss ito pero ngayon namang nagpakita ito sa kanya ngayon ay parang gusto niyang mairita at itaboy na lang ito paalis. Tinignan niya ito, nakasuot ito ng simpleng kulay asul na polo shirt, maong shorts at boat shoes. Niluwagan niya ang bukas ng gate niya para makapasok ito. "Anno to?" Tanong niya, kinusot niya pa ang mga mata niya para siguraduhin kung totoo nga ba yung nakikita niya. "For you." Kinuha niya ang bigay ni Lander habang lumalakad sila papasok sa loob. Isa iyung nakarolyong cartolina. "And ito pa." He handed her a huge teddy bear too. Actually m
"GANUN ba?" Mapait na napangiti si Lander habang tinitignan niya si Samantha, unti-unti siyang nagyuko ng ulo dahil hindi niya kayang makita ang nasasaktan nitong reaksyon. Sa nangyayare ngayon ay nagkakaroon tuloy siya ng hint na baka nga.... na baka siya nga gaya na lang ng sinabi ni Daze pero ang kailangan niya lang gawen ngayon ay siya na mismo ang mag confirm. "Ako ba Samantha ang may kasalanan?" Nagtaas siya ng tingin upang muli itong tignan. "I know that we shouldn't bring back the past but I really wanted to clear everything because this situation is really hard for me, especially now that I can finally confirm that I love you even before, late ko mang na-realize pero t*ngina mahal talaga kita kahit sigurado akong hindi ka maniniwala dun." Lumunok pa ulit siya dahil pakiramdam