"SAMANTHA!" walang buhay ang mga matang nilingon niya si Lander ng mariin nitong tinawag ang pangalan niya. Wala pang ilang segundo ng nagmartsa siya papasok sa loob at heto si Lander ngayon at mabilis na pa lang nakasunod sa kanya. Kunut na kunot ang noo nito at bahagyang namumula ang pisngi at tiim ang bagang na inisang hakbang nito ang pagitan nila. "What?" asar niyang tanong dito. Hindi pa din humuhupa ang nararamdaman niyang inis at parang nakukulangan pa siya sa ginawa niyang pagsampal kay Lizzy. Nagsisisi tuloy siya na tinatlo niya lang ang sampal dito, she should grab her hair and pull it like she is riding a horse. Sayang ang opportunity, ni hindi niya man lang iyun nasulit. "Why did you leave me there?" he was annoyed. "I am giving you some privacy," walang emosyon niyang tugon. "Bullshit!" frustrated nitong sinuklay ang buhok nito gamit ang kaliwang kamay tsaka nito ipinatong ang kanang kamay sa sariling bewang at inis na nakatingin sa kanya at mariing nakagat ang
BIGLANG kumabog ng mabilis ang dibdib niya ng makita si Lander na tumatakbo patungo sa kinauupuan nilang magkakaibigan. It's their break, two hours pa bago sila pumasok sa kanilang last subject kaya nag desisyon muna silang tumambay sa paborito nilang lugar at hindi naman niya akalaing makikita niya si Lander ngayon, they have the same circle of friends pero sa kanilang walong magkakaibigan silang dalawa lang ni Lander ang bihirang magkibuan. They were once bestfriend, but her love for him ruined their good relationship, bakit ba kase ang tanga niya para aminin sa binata na mahal niya ito that night.?Her supposed to be memorable 18th birthday became her nightmare."Lander, here!" Masayang tinapik ni Sierra ang upuan sa tabi niya kung saan bakante, mabilis namang umupo doon ang binata. She saw beads of sweat rolling on his temple down to his cheeks when she purposely glances in his direction. Bigla siyang nanigas sa kinauupuan ng magdikit ang balat nila ng binatang patuloy niyang min
LAHAT sa kanila ay nawalan ng imik ng marinig ang sinabi ni Lander, her heart is painfully thumping like it wants to be free from her chest. Pare-parehas lang silang nakahuma ng magsalita si Lizzy with her sweet voice. "Good evening po sa inyong lahat. I am Lizzy Maverick." Isa-isa sila nitong nginitian at bilang respeto ay tinugon nila ang pagbati nito. "Happy Birthday po Tita." Anito ng balingan ang Mommy ni Lander na halos hindi na maipinta ang mukha nang makita ang nobya ng nag-iisang anak. "Pasensya na po sa regalo ko." Patuloy pa nito tsaka inabot ang isang maliit na box. Ramdam niya ang pag-iinit ng mga mata niya habang pasimpleng tinitignan ang dalawa, Lander's arms are possesively wrapped into Lizzy's hips. Kumurap-kurap siya upang kahit papano ay maibsan ang humahapdi niyang mata na may nagbabadyang luha. Kinastigo niya ang sarili upang labanan ang natatalo niyang damdamin, she needs to pretend that everything doesn't bother her at all. Patuloy niyang iniwas ang mga mat
HINDI niya maiwasang mapasinghap sa nabungaran niya sa exit door. Nagpalitpat-lipat ang tingin niya kay Lizzy at sa atletang kasama nito na mabilis ang ginawang paghihiwalay nang makita siya. Naningkit ang mga mata niya at bumangon ang galit sa dibdib niya sa nasaksihan. "What are you doing?" Mahina ngunit mariin niyang tanong kay Lizzy na inosenteng tinignan siya. "It's nothing." Mabilis nitong sagot. "You are making out with him and you called that nothing?" Hindi makapaniwalang bulalas niya. "You are commited to someone, and that someone is my friend!" Hindi nya na tinago ang galit sa boses niya. After the talked she had with Lander's mother and the revelation she learned sinong mag-aakalang mismong siya din ang makakasaksi sa kataksilan nito kay Lander. "I will make sure that Lander will know this!" Galit niyang saad kay Lizzy. Ngumisi ang kaharap bago nito balingan ng tingin ang binatang kahalikan kanina na mabilis namang nang maintindihan ang nais iparating ni Lizzy.
THE wedding march starts, a sign that she needs to start walking. Hindi nya magawang mag-angat ng kanyang ulo. Nanginginig siya ng mga oras na iyun, she practiced this scenario on her mind countless times. Kabisado na niya ito, kung paano siya maglalakad. Kung paano siya aakto, pero bakit ngayon ay para bang litong-lito siya? After their graduation natuloy ang arranged marriage nila ni Lander, it was planned made by her and his Mom. A plan that she thinks would save him from the pain and deception. Her knees are trembling, kung hindi lang siya kapit ng kanyang Mommy at Daddy ay siguradong napasalampak na siya ng upo dito sa carpeted floor nang simbahang pagdarausan ng kasal nila ni Lander. "Are you sure you want to do this?" Ani ng ina niya na bakas na bakas ang pangamba sa mga mata, hindi siya umimik at basta na lamang ito nginitian na ikinabuntong-hininga ng ina. No one knows the real deal between her and Lander's Mom, ang alam lang ng mga ito it was planned long time ago eve
"ARE you okay?" Nginitian niya si Killa nang itanong nito iyun sa kanya. Nilapiran sya ng mga kaibigang babae after Lander went to his colleagues frankly leaving her behind. "Of course." Pagsisinungaling niya sa kaibigan. Mabilis hinaplos ni Sierra ang pisngi niya na halatang hindi kumbinsido sa sinabi niya. "Call us when you need anything okay?" Saad nito na mabilis niyang tinanguan at nginitian. She needs to pretend that everything's fine so her friends and family would not worry about her. "Kung hindi ka ba naman kase baliw girl!" Sabat ni Margarita na halatang may tama na ng alak habang dinuduro siya, mabuti na lang at malakas ang music kaya hindi halos naririnig ng ibang katabi nila ang sinasabi nito. "Kung ako sayo hindi ka na sana nagpaka super hero, Lander is stupidly in love with Lizzy, he became blind and this marriage just triggered his anger towards you." Naiiling nitong patuloy. "Oh shut up Margarita, your lecture doesn't help here." Inis na pakli ni Killa. "It's
NANLAKI ang mga mata niya ng makita niya si Lander na pasuray-suray na pumasok sa loob ng unit nila, halos hindi na maitayo ni Lander ang sarili dahil sobrang kalasingan kaya kahit naalimpungatan ay dali-dali ang naging pagtayo niya upang alalayan ang asawa.Kanina niya pa talaga ito hinihintay pero dahil sa tagal nitong dumating ay hindi niya na napigilan ang sarili niyang umidlip sa sofa at nagising na nga lang siya ng marinig ang malakas na pagkakabukas ng kanilang pintuan.Isang linggo na simula nang ikasal sila pero nanatili ang cold treatment sa kanya ni Lander, hindi siya nito kinakausap at kung kakausapin naman siya nito ay pasigaw at laging galit."Lander." Nag-aalalang tawag niya sa asawa ng makita niyang natumba ito. Mabilis niyang kinuha ang braso nito tsaka niya iyun dinala sa balikat niya upang masuportahan niya ang bigat nito , hinawakan niya sa bewang si Lander upang mailakad niya ito papasok sa kwarto nito pero ganun na lang ang galit at piksi nito dahil sa gianwa niy
"HEY our Sammy! How's married life?" Agad siyang tumayo mula sa pagkaka upo para salabungin ng halik ang mga kaibigan niya na mabilis niyang tinawagan after what she saw, pero wala siyang balak saabihin sa mga ito ang nakita niya kelangan niya lang talaga ng makakausap dahil malungkot siya. "It's fine." Tugon niya kay Margarita na agad siyang binigyan ng nanunudyong ngiti. "How's your first night? Masakit ba?" Hindi niya mapigilang hampasin ang braso nito ng itanong nito iyun sa nanunuksong tinig. Margarita and her unfiltered mouth. "Marga! You can't ask a personal question!" Si Sierra na mas apektado pa keysa sa kanya. "What's wrong with my question?" Maang na tanong nito bago umupo sa tabi nya. Nasa Flower's Café sila kung saan naging paborito nilang tambayan ng tumuntong sila ng fourth year college. "Ano bang mafefeel mo kung kami ang magtatanong ng bagay na yan?" Tanong ni Sierra. "Sasagot ng totoo duh!!" Maarte nitong itinaas ang kaliwang kamay kaya sabay napairap ang d
"SAMANTHA!" walang buhay ang mga matang nilingon niya si Lander ng mariin nitong tinawag ang pangalan niya. Wala pang ilang segundo ng nagmartsa siya papasok sa loob at heto si Lander ngayon at mabilis na pa lang nakasunod sa kanya. Kunut na kunot ang noo nito at bahagyang namumula ang pisngi at tiim ang bagang na inisang hakbang nito ang pagitan nila. "What?" asar niyang tanong dito. Hindi pa din humuhupa ang nararamdaman niyang inis at parang nakukulangan pa siya sa ginawa niyang pagsampal kay Lizzy. Nagsisisi tuloy siya na tinatlo niya lang ang sampal dito, she should grab her hair and pull it like she is riding a horse. Sayang ang opportunity, ni hindi niya man lang iyun nasulit. "Why did you leave me there?" he was annoyed. "I am giving you some privacy," walang emosyon niyang tugon. "Bullshit!" frustrated nitong sinuklay ang buhok nito gamit ang kaliwang kamay tsaka nito ipinatong ang kanang kamay sa sariling bewang at inis na nakatingin sa kanya at mariing nakagat ang
"BAKIT po siya nandito?" Pasimpleng tanong sa kanya ni Brighton ng makita nito si Lander, bakas ang pagkainis sa gwapong mukha ni Brighton habang tinitignan ang ama nito na nakaupo sa sofa. Maaga pa ng magtungo ito dito sa bahay nila, after their talk last night she decided not to give in but they will act as civil as possible. Wala itong nagawa sa naging desisyon niya, na kahit paulit-ulit ang naging pagmamakaawa at pakiusap nitong ayusin nila ang relasyon nila ay hindi talaga siya pumayag sa gusto nitong mangyare. Selfish it might seem but she would rather be selfish than to be hurt again. "Prince..." tawag ni Lander sa anak nito na hindi man lang nagbago ang itsura habang kaharap ang ama nito. "I brought you some donuts." Itinaas ni Lander ang hawak na box ng donut pero hindi nagbago ang ekspresyon ng mukha ni Brighton sa halip ay bumaling ito sa kanya. "Mama, can you call Papa Anjo? I want some cookies please." halata ang pag-iwas nito ng sabihin iyun sa kanya kaya't pilit a
"P-PLEASE Samantha, don't do this to us. We can heal together, just give me one last chance to prove my love to you. Hindi ko na kaya kung hahayaan ko ulit ang sarili kong mapalayo sa inyo..." nagmamakaawang saad ni Lander tsaka nito hinawakan ang kamay niyang sapo ang pisngi nito. "Kaya mo Lander, we've been separated for five years and we just recently bumped into each other, nakaya mong wala ako sa loob ng limang taon na yon kaya alam kong kaya mo ngayon." mahinang saad niya sapat lang para marinig nilang dalawa. Marahas itong umiling habang patuloy pa din ang pag-iyak at pagmamakaawa sa harapan niya. "Five years ago was different, Samantha. Nakaya ko yun noon kase dala ko ang paniniwalang niloko mo ako." bwelta nito sa kanya kaya't siya naman ngayon ang napailing. "Lander please, wag na nating pahirapan ang isa't-isa. We need to heal separately. Ilang buwan pa lang simula ng muli tayong magkita pero nagkasakitan na ulit tayo." Paliwanag niya pero tila naging bingi ito sa la
HALOS nakalimutan niya na ang ipinaalam sa kanya ni Lander kanina na mag-asawa pa din pala sila, ang takot dahil sa ginawa nitong kapangahasan ay saglit naibsan dahil natuon na ang atensyon niya sa litratong tanda ng pangangaliwa ni Lander sa kanya noon, ang litratong kahit limang taon na ang nakakalipas ay nagbibigay pa din ng matinding sakit sa kanya. Hindi maiwasan ni Samantha ang mapasinghap habang tuluy-tuloy na umaagos ang luha sa magkabilang pisngi niya. Unti-unting nagpa flashback ang lahat habang tinitignan niya si Lander. Yung lahat ng sakit na unti-unting naipon sa puso niya ay para bang anumang oras ay sasabog na. Umiling siya sa naging tanong nito sa kanya kanina. Natatakot siya sa tingin ni Lander, kung kanina ay nagtatapang-tapangan siya ngayon naman ay wala na talaga ang tapang niya. Lumambot ang matigas na anyo nito nang mapansing patuloy lang ang pagluha niya. Tumayo ito at masuyong hinaplos ang pisngi niya. "I-I'm sorry if I shouted at you, I'm sorry if I kisse
IT'S been weeks since their last talk, tinupad ni Lander ang sinabi nito na aalis ito at bibigyan siya ng space but he continued giving her a bouquet of her favorite flowers and a letter. Hindi siya nag-aksayang basahin ang mga yon, the flowers were directly thrown in the trash while the letters were secretly kept by her. Bumalik sila sa dating buhay ni Brighton but she could feel her son's sadness, mabuti na lang na nasa tabi nila si Anjo na pilit pinapasaya ang kanyang anak. Kasalukuyan silang nag-aayos para sa pagpasok ni Brighton sa eskwelahan, at katulad ng nakagawian ay si Anjo ang maghahatid sa kanila. Nasa eskwelahan na si Avana ngayon kaya't wala siyang katuwang sa umaga. "Ready?" tanong ni Anjo sa kanila habang nakasandal ito sa hamba ng pintuan at matiyaga silang inaantay. "Coming." She said as she fixed Brighton's collar. "Let's go." Anya ng hawakan niya ang kamay ng anak, ng makalapit sila kay Anjo ay mabilis itong yumukod upang kargahin ang anak niya. Ang kaliwang
"WHO'S the girl Mommy? Do you think Daddy likes her? Bakit sila nagki-kiss ni Daddy? Diba pang husband and wife lang ang ganun?" Sunud-sunod ang naging tanong ni Brighton sa kanya at mababakasan din sa boses nito ang lungkot habang matamang nakatingin sa kanya at hinihintay ang sagot niya. Nilunok niya muna ang ice cream na natunaw sa bibig niya bago niya ito sagutin. Mas pinili nilang mag-ina na pumunta sa paborito nilang Ice Cream parlor at hindi na din siya natuloy na bisitahin ang Lustrous Bijouterie dahil sa nangyare kanina. Kumuha siya ng tissue tsaka niya muna ipinunas sa bibig ni Brighton yun. "I-I honestly don't know anak. Mabuting kay Daddy mo itanong yan ha, hindi ko kase alam ang sagot sa tanong mo e pasensya na." Pinilit niyang ngumiti tsaka niya pinisil ang ilong ng anak niya na malungkot na tumango lang, pasimple niyang naikuyom ang kamao niya habang pinagmamasdan si Brighton sa gantong estado. Halos hindi nito nagagalaw ang Ice Cream na paborito nito, namayani a
TINIGNAN siya ni Lizzy mula ulo hanggang paa pero hindi siya nagpatalo, she also looked at her from head to toe as she smiled at her disgustingly. The strap of Lizzy's dress was slipping off to her shoulder and she couldn't help but to be hurt when she remembered how Lizzy sat on Lander's lap earlier. Muling bumalik ang walang emosyon niyang tingin kay Lander na hanggang ngayon ay gulat parin ang reaksyon, he's still a good actor she must say. "Continue what you're doing, we're leaving." She said flatly. The f*ck with his words! She cursed him! She loathed him, how could she let him deceit her again? Was she that naive? Was she that st*pid? She fought herself not to cry and she succeeded. Sa bawat dinig niya ng hikbi ni Brighton ay mas l
WHAT the f*ck? Kagigising niya pa lang ng may biglang magdoorbell at ng puntahan niya ay ito agad ang bumungad sa kanya. Isang araw na hindi nagpakita sa kanya si Lander kaya medyo na-miss ito pero ngayon namang nagpakita ito sa kanya ngayon ay parang gusto niyang mairita at itaboy na lang ito paalis. Tinignan niya ito, nakasuot ito ng simpleng kulay asul na polo shirt, maong shorts at boat shoes. Niluwagan niya ang bukas ng gate niya para makapasok ito. "Anno to?" Tanong niya, kinusot niya pa ang mga mata niya para siguraduhin kung totoo nga ba yung nakikita niya. "For you." Kinuha niya ang bigay ni Lander habang lumalakad sila papasok sa loob. Isa iyung nakarolyong cartolina. "And ito pa." He handed her a huge teddy bear too. Actually m
"GANUN ba?" Mapait na napangiti si Lander habang tinitignan niya si Samantha, unti-unti siyang nagyuko ng ulo dahil hindi niya kayang makita ang nasasaktan nitong reaksyon. Sa nangyayare ngayon ay nagkakaroon tuloy siya ng hint na baka nga.... na baka siya nga gaya na lang ng sinabi ni Daze pero ang kailangan niya lang gawen ngayon ay siya na mismo ang mag confirm. "Ako ba Samantha ang may kasalanan?" Nagtaas siya ng tingin upang muli itong tignan. "I know that we shouldn't bring back the past but I really wanted to clear everything because this situation is really hard for me, especially now that I can finally confirm that I love you even before, late ko mang na-realize pero t*ngina mahal talaga kita kahit sigurado akong hindi ka maniniwala dun." Lumunok pa ulit siya dahil pakiramdam