PILIT NA KINALAMAY ni Daviana ang sarili kahit na kabadong-kabado na siya na baka nakita ng matanda sila ni Rohi. Paniguradong magtatanong ito. Magiging kuryuso. Sa halip na sumagot ay tumagos ang paningin ng matanda sa kanya patungo sa likod na bahagi niya. Nakapag-u turn na ang kotse ni Rohi at papalabas na iyon ng gate ng village.“Hija, hindi ‘yun kotse ni Warren. Hindi ba at siya ang kasama mo patungo ng Hacienda?”Ito na nga ba ang sinasabi ng dalaga. Magtatanong sa kanya ang matanda. Nakaramdam na ng pagka-guilty si Daviana. Ganunpaman ay hindi niya ito tinalikuran upang makaligtas lang sa mga pang-usisa nitong ginagawa. “May gagawin pa po ako dito kaya nauna na akong bumalik sa kanya.” malinaw na sagot niya kahit labag sa kalooban.“Kung ganun ay sino ang naghatid sa’yo?” tanong pa ng matanda kahit na malinaw naman niyang nakita kung sino.Namamanhid na ang anit ng dalaga sa mga tanong nito. Wala siyang maisip na paraan para lokohin ang matanda. Isa pa, dama niyang nakilala
NARAMDAMAN NA NI Daviana ang mabilis at malakas na pagtibok ng kanyang puso. Hindi lang iyon para na iyong binuhat sa ere at walang pakundangan na binitawan sa lupa upang ibagsak. Ibinuka niya ang bibig, ngunit walang anumang boses na lumabas ng pangangatwiran sa matanda kahit pa mahina. Makahulugan na ang mga tingin na binibigay nito sa kanya, lalo pa siyang na-guilty at nahiya sa kanya. “Alam ko na naging mahirap ang buhay ni Rohi, ngunit may mga patakaran para sa lahat ng bagay hija. Babae ka at naniniwala akong mas mahalaga sa’yo ang reputasyon at pangalan mo. Sana naiintindihan mo ang ibig kong sabihin. Huwag mong hayaang mas lumalim pa ang hidwaan ng magkapatid dahil sa'yo.”Nakaramdam pa ng hiya si Daviana at the same time ay matinding inis. Isa pa itong diktador sa buhay niya. Ano namang pakialam nito sa mga ginagawa niya? Alam niyang concern ito sa reputasyon, pero sa kanya naman iyon. Kung sakali lang, pangalan niya ang magkakaroon ng mantsa at palalabasing mas masama.“S
BAHAGYANG NAPIGTAS NA doon ang pisi ng pasensya ni Daviana. Heto na naman sila ng kanyang ama na magtatalo patungkol sa walang kwentang bagay na hindi nito naiintindihan ang kanyang pinupunto rito.“Hindi ba at sinabihan na kitang pumunta ka na lang sa kwarto niya para akitin siya? Maghubad ka. Lalaki iyon, kapag wala ka ng saplot sa katawan hindi ka na magagawa pang tanggihan. Daviana naman! Hindi ka pumunta, tama? Naging bingi ka na naman sa mga salita ko! Matigas ka kasi! Matigas ang bungo mo!”Namutla na ang dalaga dahil nararamdaman na niyang tila mawawala na siya sa tamang pag-iisip niya. Sa mga salita pa lang nito ay durog na siya. Nangilabot na siya sa pinapagawa ng ama na alam niyang hindi niya makakayang gawin. Napaamang na lang ang inang hindi makapaniwala sa takbo ng usapan ng mag-ama. Hindi lang naman iyon ang unang pagkakataon na narinig ni Daviana ang ama na magsalita ng mga ganoong klaseng salita, pero hindi pa rin niya ito magawang lunukin at makasanayan. Nasasaktan p
HINDI NAKINIG ANG dalaga na sagad pa rin sa buto ang galit sa ama. Bakit siya tatalikod? Bakit siya tatakas? Sinaktan na siya ng ama. Ano pa ang ikinakatakot niya? Gusto niyang ipaalam sa kanila ang side niya na hindi niya masabi noon. Gusto niyang sabihin lahat ng hinanakit niya at mga impormasyon pa. “Mas dapat na sumama ang loob mo Daddy dahil ang girlfriend niya ay anak ng isang tiwaling opisyal. Akalain mo iyon? Mas pinili pang makasama ng gusto mong maging manugang ang anak ng isang makasalanan? Sa anak mong masunurin at walang kahit na anong masamang gingawa? Akalain mo 'yun?”Ang goal ni Daviana ay ang magalit ang ama kay Warren para tantanan na niyang ipilit na pakasalan niya ang binata. At sa pagsasabi niya ng mga ito ay magiging kasiraan iyon sa kanyang ama ni Warren. Sana ay umepekto. Sana ay tablan ito ng galit at hindi ang kinang lang ng salapi ang manatili sa kanyang isipan.“Wake up, Daddy! Bitawan mo na ang pangarap mong maging manugang siya. Akala ko magbabago ka na
NAGING MALAKING PALAISIPAN kay Warren kung sino ang posibleng manakit sa dalaga nang hindi ito magsalita. Natatandaan niya na ni minsan ay wala naman itong nakaaway magmula noong mga bata pa lang sila. Sa palagay din niya ay intensyonal ang nangyaring iyon dahil sa makikitang mapulang bakas nito sa mukha. Nanatiling wala namang reaction ang mukha ni Daviana kahit na alam niyang naghihinala na si Warren kung sino ang may gawa noon sa kanya. Tinabig niya ang kamay ng lalaking mahigpit na nakahawak pa rin sa kanya na agad naman siyang nabitawan.“Huwag mo sabi akong pakialaman!” angil niyang pinandilatan na ito ng mga mata, “Walang kinalaman ito sa’yo kaya pwede ba shut up ka na lang?! Ang dami mong tanong, akala mo naman may magagawa ka tungkol dito!”Nagulat si Warren sa panlalamig ng dalaga at sa masamang ugaling ipinakita nito. Sumama pa iyon kumpara noong nasa Hacienda sila at nagkasagutan. “Viana, kaibigan mo pa rin naman ako—”“Sinong may sabi? Di ba tinapos ko na ang connection
NAHIGIT NA NI Daviana ang kanyang hininga. Lalong hindi siya makapaniwalang sinusumbatan siya ngayon ni Warren sa kabila ng sobra-sobrang ginawa niya sa kanilang magkasintahan. Sa kabila ng mga ginawa niyang pagsisinungaling upang mapagtakpan lang ang lalaki noong bata pa sila. Ito pa talaga ang may ganang manumbat?“Napakakitid naman ng utak mo, Viana. Naging bayolente ka na—”“Ulol ka ba? Sayang ang yaman niyo kung bungol ka. Mauubos lang. Hindi ka makaintindi! Bakit ba kinakausap pa kita? Alam ko namang sa bandang huli, wala pa ‘ring kwenta ang mga explanation ko sa’yo. Diyan ka na nga!”Pamartsa ng iniwan ng dalaga si Warren na hindi na doon nakapagsalita pa. Naikuyom na ng lalaki ang kanyang kamao. Nababastusan sa ugaling patuloy na ipinapakita ng kanyang kaibigan. Hindi ito ang Daviana na kakilala niya.“Viana, alam kong ginagawa mo lang ang bagay na ito dahil inutusan ka ng half-brother ko! Tama di ba? Ano bang uri ng pagkain ang pinalamon niya sa’yo para maging matigas ang ulo
MARIING KINAGAT NA ni Daviana ang labi niya upang supilin ang sarili na pagtawanan at asarin ang kanyang kaibigan. Gusto pa sanang patagalin iyon ng dalaga kaso ay nahiya na siyang maubos ang load ni Darrell kapag ginawa. Nakikitawag na nga lang siya puro wala pang katuturan ang ginawa niya. May hiya pa naman siya sa katawan niya.“Anelie, kalma. Ako lang ito.”Natamik ng ilang segundo ang kaibigan sa kabilang linya. Marahil ay nagtataka na kung bakit siya ang kausap niya. “Daviana? Bakit? Magkasama kayo ngayon ni Darrell?”Sinasabi na nga ba niya, malamang nag-o-overthink na ang kanyang kaibigan kung bakit nasa kanya ang cellphone.“Hindi. I mean, oo. Nakita ko siya dito sa mall. Nakitawag lang ako sa kanya. Naiwan ko kasi sa bahay ang cellphone ko at—”“OMG! Lumayas ka ba sa inyo?” hula nitong alam na alam na ang timbre ng kanyang boses kapag may problema, “Bakit? Anong nangyari?”“Nagkasagutan kami ni Daddy. Nahihiya akong humiram ng pera kay Darrell. Maaari mo bang bigyan muna a
NABALING NA ANG mga mata ni Rohi sa pisngi ng dalaga dahil kapansin-pansin dito ang bakas ng mga daliri doon. Mapula pa ang mga iyon, halatang bagong gawa pa lang. Dumilim ang mga mata niya sa nakitang bakas sa maganda nitong mukha. Nahuhulaan na niya ang nangyari at hindi niya mapigilan na makaramdam ng galit sa kung sinuman ang gumawa nito.“Nabugbog ka ba pag-uwi mo sa bahay?”Mabilis na tinakpan ng dalaga ang mukha nang maalala na may ebidensya nga pala ito. Malamang itatanggi niya iyon. Sino ang hangal na magkakalat ng kasamaan ng sariling ama?“Hindi. Ako lang ang may gawa. Tanga kasi. Nabunggo ako kaya ayan namamaga.”Hindi niya alam kung bakit nagsinungaling pa siya kay Rohi eh, alam naman niyang hindi siya nito papaniwalaan. Saka, dala na lang marahil ng pagkapahiya niya ngayon. Naging malikot ang kanyang mga mata, hindi na makatingin pa nang diretso sa binata. Nahihiya na naman.“Ang galing naman ng pagkakabunggo mo. Kaninong palad iyan? Nag-iwan ng bakas.”Tinakpan pa ni Da
NATAGPUAN NA NAMAN ni Daviana ang sarili na nahubaran na naman ng nobyo, ngunit ang pagkakataong iyon ay iba ang tumatakbo sa isipan niya. Desidido na siya. Hindi niya ito pipigilan kung ano ang gagawin sa kanya. Kung, makukuha siya ng ama dahil tumawag ito ng pulis sisiguraduhin niya na naibigay niya ang sarili sa lalaking mahal niya. Maruming babae? Wala na siyang pakialam sa salitang iyon. At least napagbigyan niya rin ang kanyang sarili. Suwail siyang anak? Lulubus-lubusin na niya iyon ngayon.Napaliyad pa si Daviana nang marahang humaplos ang mainit na palad ni Rohi sa kanyang gitna na para bang dinadama niya iyon. Nasundan iyon ng mahabang ungol ng dalaga nang walang anu-ano ay maramdaman niya na hinahalikan ng nobyo ang puson niya pababa at dama na niya ang mainit nitong hininga. Walang anu-ano ay marahas niyang hinawakan ang buhok nito pero sa halip na isubsob ang mukha doon ng nobyo, hinila ito ni Daviana patungo ng kanyang mukha upang halikan siya. “Ayokong halikan mo ‘yun
SUNOD-SUNOD NG NAPALUNOK ng laway si Daviana. Mula sa sparkling abs ni Rohi ay inilipat niya ang paningin sa mukha ng binata. Uminit na ang kanyang mukha. Dama niya iyon. Hindi mapigilan ng dalaga na magtaka kung bakit mukhang patpatin ang nobyo kapag may suot na damit, ngunit kapag wala naghuhumiyaw ang mga muscles na inaanyayahan siyang salatin at hawakan. Hindi naman kasing exaggerated ang muscles niya gaya ng ibang mga lalaki na nakakaasiwang tingnan. Ilang beses ng naghubad ito sa harapan niya pero ngayon niya lang napagmasdan itong mabuti at hindi iyon nakakatuwa para sa nag-iinit na katawan ng dalaga. Napabaling na sa kanya si Rohi. Tuluyang humarap nang hindi niya sagutin ang katanungan.“Viana—”“M-Magdamit ka muna bago tayo mag-usap.”Humalay ang kakaibang tunog ng halakhak ng binata sa bawat sulok ng silid. Nanunukso na ang naka-angat na gilid ng labi nito. Hindi niya maintindihan kung bakit ganun ang reaction ng nobya eh ilang beses ng kamuntikan may mangyari sa kanila at
IPINILIG NG BINATA ang ulo. Imposible iyon. Dama naman niya na mahalaga siya, kaya lang pinapangunahan pa rin siya noon na baka wala lang itong choice at mapupuntahan kung kaya sa kanya ito pumunta. Ganunpaman, wala siyang pakialam. Mahal niya ito. Gusto niya ang dalaga. Ano pa bang iisipin niya? At least kahit sandali at kahit paano naramdaman niya mula sa dalaga kung paano rin nito pahalagahan.“Pasensya na. Alam kong masungit ako kanina kaya nanibago ka. Bad mood lang talaga ako kaya hindi kita nagawang samahang kumain. Hindi ko na uulitin.” aniyang parang kawawang tuta na namamalimos ng atensyon kay Daviana, “Pwede bang pag-isipan mo pa ulit ang pag-alis mo dito?”Ang makitang ganito si Rohi ay panibago na naman sa paningin ni Daviana. Mukhang na-miunderstood niya. Ang akala siguro ng nobyo ay galit siya dahil masungit ito kanina kaya siya aalis na sa puder nito. Sa totoo lang, hindi siya pamilyar sa ganitong uri ng hindi pagkakaunawaan. Bilang isang personalidad na kasiya-siya sa
ANG ISA NAMANG kamay ay hinapit niya sa katawan ni Daviana upang mapalapit ito sa kanya. Bahagya niyang ibinaba ang mukha upang halikan lang ang noo ni Daviana pababa sa kanyang ilong. Sa ginawang iyon ng binata, hindi mapigilan ni Daviana na mag-angat ng mukha. Tumingala siya upang magtama ang kanilang mga matang dalawa. Ipinatong ni Rohi ang kanyang kamay sa likod ng kanyang ulo at natural na ibinaba pa ang kanyang ulo para halikan na ang mga labi ng kanyang nobya. Sandali niya lang itong tinikman. Hindi nagtagal ang halik na banayad dahil baka saan pa mapunta.“Sapat na ba iyan para gumaan ang pakiramdam mo?” tanong niya sa nobya na namula na ang mukha matapos niyang palisin ng hinalalaki ang ilang bahid ng laway niya sa labi ng kanyang nobya.Hindi pa rin makatingin ay tumango si Daviana. Binitawan na siya ni Rohi upang magtungo na sa kusina. Tahimik na sinundan si Rohi ng nobya kaya naman ay tiningnan niya na ito nang may pagtataka.“Sasamahan kitang mag-dinner.”Wala namang nagi
NAGKULITAN PA SINA Anelie at Keefer samantalang nahulog naman sa malalim na pag-iisip si Daviana, hanggang dumating ang kanilang order na pagkain.“Siya nga pala, Keefer alam mo ba kung ano ang favorite niyang pagkain? I mean ni Rohi.”Tiningnan siya ng lalaki na puno ng pagtataka ang mata. Tahasang nagtatanong na iyon kung bakit o literal na nagsasabing bakit hindi niya iyon alam eh siya ang boyfriend? Hindi lang nito isinatig pa iyon.“Paano ka naging boyfriend kung hindi mo alam?” hindi nakatiis ay tanong ni Keefer sa kanya.Nakaani agad ng batok si Keefer mula kay Anelie. “Siraulo ka ba? Bago pa lang silang dalawa! Kaya nga nagtatanong para makilala pa siya ni Daviana.”Sinamaan ni Keefer ng tingin si Anelie. Kumakamot na sa kanyang ulo na binatukan nito nang mahina.“Hindi ko rin naman alam kung ano ang gusto niyang pagkain. Walang partikular na pagkain ‘yun. Hindi naman siya mapili. Kahit ano kinakain niya.”How can someone have no preference for food? Hindi naniniwala doon s
TULUYAN NA NGANG magkasamang bumaba si Anelie at Daviana. Tinawagan ni Anelie si Keefer para may kasama sila. Imbitasyon na hindi tinanggihan ng lalaki. Hindi naman pinansin ni Daviana ang galaw ni Rohi kahit napansin niya na parang hindi akma iyon. Medyo nanlumo si Daviana nang maisip ang tungkol sa ina ni Rohi. Tinanong siya ni Anelie kung ano ang mali at nakasimangot.“Anong nangyari sa’yo? Hindi ba at okay ka lang kanina? Bakit nakabusangot ka na naman diyan?”Hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Matapos makilala ang ina ni Rohi noong umaga, masama na ang pakiramdam niya. Ito ay kay Rohi na family affair. Bukod dito, malamang wala siyang gustong malaman ng iba na mayroon siyang psychotic na ina. Hindi niya masabi kay Anelie ang tungkol dito para igalang iyon, kaya napailing na lang siya. “Wala. Kain na lang tayo.”Nang dumating si Keefer ay agad niyang pinuna ang pananamlay at kawalan ng gana doon ni Daviana. Walang sumagot sa dalawang babae sa tanong nito. “Sabihin niyo sa a
NABABAKAS NI DAVIANA ang ligaya sa message ng kaibigan dahil sa umaapaw nitong mga emoji ng puso. Napailing na lang si Daviana. Bigla siyang natigilan. Pamilyar ang feeling na iyon sa kanya. Nag-send lang siya ng thumbs up at hindi na ito inistorbo pa para mabilis na matapos sa ginagawa. Gaya ng inaasahan ni Daviana, dumating nga si Anelie sa suite pagsapit ng gabi. Dahil sa takot na baka maistorbo si Rohi sa trabaho ng tunog ng usapan nila, dinala ni Daviana si Anelie sa kanyang kwarto at maingat na isinara niya na ang pinto nito.“Bakit?”“Busy si Rohi sa kabilang silid, baka maistorbo…”Tumango-tango si Anelie na pabagsak ng naupo sa kama. Hindi alintana kung nasaan sila. Maingay si Anelie at ang una niyang nais pag-usapan ay ang tungkol sa kanila ni Darrell na magkasamang nag-overtime. Tinawanan lang siya ni Daviana dito. “Kung alam mo lang Daviana, parang gusto kong araw-araw na lang hilingin na may overtime kami!”“Huwag kang masyadong assuming hangga’t wala siyang sinasabi. Si
ANG MENSAHENG IPINADALA ni Warren kay Daviana ay walang anumang naging tugon. Hindi pa rin niya lubusang maintindihan at mapaniwalaan na kayang gawin ng dalaga ang tumalon sa bintana para lang takasan ang nakatakdang kasal nila. “Gusto niya ba talagang hindi na umuwi sa kanila?”Kahit gaano kasama si Danilo ay ama pa rin niya ito. Tsaka naandon ang kanyang ina. Hindi naniniwala si Warren na tuluyan na niyang kakalimutan ang pamilya niya nang dahil lang sa bagay na iyon. Lumipas na lang ang kalahati ng araw na wala siyang ibang ginawa kundi ang madalas na tinitingnan ang cellphone. Umaasa na baka maaaring nag-reply na si Daviana sa message niya. Bigo siya. Wala. Sa sobrang galit niya ay marahas na tinapon niya ang cellphone phone na bumagsak sa gilid ng sofa. Para ma-divert din ang atensyon niya ay kinuha niya ang remote controller upang maglaro. Hindi siya maka-concentrate doon sa labis na iritasyon. Muli niyang kinuha ang cellphone at nang may nakitang notification, agad nabuhayan
ILANG SEGUNDONG TINGIN at sumunod naman si Rohi, ngunit muli siyang bumalik sa pwesto ng nobya. Ayaw niyang maramdaman nitong binabalewala niya. Hinawakan niya ito sa isang kamay at marahang igininiya papasok sa loob ng pintuan. Hindi na nakaangal pa ang dalaga. Agad kinausap ni Rohi ang naghihintay na doctor pagkapasok nila sa loob.“Ayaw ng ina mong makipagtulungan para mabilis siyang gumaling. Flinushed niya ang gamot sa banyo tapos binunot niya ang tube sa kamay during infusion.” sumbong agad ng doctor sa ginagawa ng ina, “And during the conversation intervention treatment, palagi niyang sinasabi na wala siyang sakit. Na-miunderstood mo lang daw siya at gusto mong gantihan dahil ipinamigay ka ng bata ka pa.”Walang reaction si Rohi kung hindi ang makinig. “Binibitangan niya pa kami na ang mga gamot na pinapainom namin sa kanya ay para baliwin namin siya. To be honest, hijo, your mother has certain symptoms of paranoia. Last night she even wanted to jump from the ninth floor. If t