IGINIYA AT DINALA ni Warren si Daviana sa isang malaking kwarto sa tabi mismo ng master bedroom. Pagkapasok nila sa kwarto ay hininaan ng lalaki ang kanyang boses.“Viana, Huwag mo sana akong sisihin kung hindi ako humingi ng pahintulot na isama siya dito.” anang lalaki na ang tinutukoy ay ang kasintahan niya, “Sana mabigyan mo pa ng chance si Melissa na maging maayos kayo. Sinabi ko naman sa’yo na mabuti siyang tao hindi ba? Saka girlfriend ko siya at best friend naman kita. Magkikita kayo ng maraming beses sa hinaharap kahit na hindi niyo gustuhing dalawa. Ako ang higit na magdurusa kung hindi kayo magkakasundo. Kaya sana, ikaw na ang siyang magkusa.”Inilapag ni Daviana ang kanyang dalang bag ng mga gamit sa mesa at muling tumingin kay Warren. Sobrang sama na ng loob niya sa lalaki. Heto na naman sila sa sitwasyong ganito.“Ikaw ang gustong makipag-date sa kanya, hindi ako kaya bakit dinadamay mo ako? Anong pakialam ko? Dapat lang talaga na magdusa ka kung may ganyan.” Medyo nalun
DATI-RATI AY SOBRANG magkasundo sina Anelie at Warren, subalit mula nang may kalokohang gawin ito kay Daviana na sinumbong ng kaibigan niya kay Anelie. Doon nagsimulang mawalan ng amor ang babae kay Warren. Syempre, kakampihan niya ang kaibigan na alam niyang dehado sa kanila dahil palaging ginagamit lang naman ito ni Warren.“Ano namang pakialam mo kung narito ako? At saka ano iyong sinabi mo sa kaibigan ko?” angil niyang halatang hindi na nagugustuhan ang sinasabi ng lalaking kaharap niya, “Hindi mo pala siya gusto eh bakit ginagamit mo? Ang kapal din talaga ng mukha mo eh. Huwag mo ng itanggi. Narinig ko ang lahat ng mga sinabi mo patungkol sa kaibigan ko, Warren!” Dahan-dahang kumuyom ang kamao ni Warren. Nang-uuyam na ngumisi pa siya kay Anelie.“Ano naman kung narinig mo ang lahat? Dapat na ba akong kabahan?” “Oo, dahil sasabihin ko ang lahat ng narinig ko kay Daviana. Sasabihin ko kung paano niyo siya pinag-uusapan ni Melissa at pinagtatawanan sa pagiging tahimik at walang k
NAKAGAT NA NI Daviana ang kanyang labi sa pagiging prangka ni Anelie sa kabilang linya. Baka kasama rin nila dito si Rohi, iyon ang unang pumasok sa isipan ng dalag dahil batid niyang kung nasaan si Keefer ay naroon din ang lalaki. Kagaya na lang doon sa naging recruitment sa University nila. Magkasama silang pumunta doon. Hindi na nangiming magtanong si Daviana sa kaibigan. Hindi naman siguro iyon mamasamain ng kaibigan niya.“Kung ganun, kasama niyo rin si Mr. Gonzales?”Alam na agad ni Anelie kung sino ang tinutukoy ng kanyang kaibigan.“Hindi eh, busy sa ibang trabaho ngayon si Mr. Gonzales at hindi siya sumama sa amin.” Napaawang na ang bibig ni Daviana. Napuno ng panghihinayang ang kanyang buong katawan.“Ganun ba? Sayang naman.” mahina niyang sagot na hindi naman binigyan ng kulay ni Anelie.Hindi na maipaliwanag ni Daviana kung bakit nakaramdam siya ng lungkot sa nalaman niya. “Maiba ako, Daviana. Gusto mo bang sumama sa amin ni Keefer? Maglalakad-lakad lang kami. Panigurad
SA PALAGAY NI Daviana ay hindi pa iyon ang tamang oras at pagkakataon para umalma, bumaliktad at maging mas matigas siya dahil paniguradong malilintikan siya sa kanyang ama oras na makaratong dito ang ginawa niya. Napagtanto din ni Warren na ang kanyang mga naging salita ay malamyang excuse lamang niya. Ibinaling niya na ang kanyang ulo kay Daviana, nag-isip sandali habang matamang nakatingin sa mukha ng dalaga.“Hindi naman talaga iyon ang gusto kong sabihin na nagkataong narinig ng kaibigan mo, Viana. Tunay namang masunurin ka di ba? Tinanong lang naman ako ni Melissa kung gusto ko ba ang masunuring mga babae na gaya mo. Alam mo naman ang sagot doon hindi ba? Kabaligtaran ng ugali mo ang gusto ko at sa katauhan ni Melissa ko iyon natagpuan. Huwag mo sanang masamain kung ganun na lang ang naging reaksyon ko sa tanong ng girlfriend ko. Minasama lang ni Anelie iyon. Binigyan ng ibang kahulugan. Huwag mo na sanang palakihin pa ang hidwaan nang dahil lang doon, Viana. Mali lang ng pagkak
MAKAHULUGAN NA SIYANG tiningnan ni Melissa. May kakaiba ng ngising nakasukbit sa labi ng babae. Paano may naglalarong kalokohan sa isipan nito na hindi siya papayag na hindi niya masabi kay Warren.“Hindi naman, Beyb, pero parang gusto kong ikaw ang mangabayo sa akin—”“Huwag ka ngang puro kalokohan, Melissa!” pagputol agad sa kanyang sasabihin ni Warren, naiiling na ang lalaki sa kalokohan ng kanyang nobya. Pinandiliman niya pa ito ng kanyang mga mata. “Shut up!”“Nagbibiro lang naman ako eh.” nguso na ni Melissa na pinalambing pa ang timbre ng boses niya.Malakas ng tumawa si Melissa nang makita niya ang agarang pamumula ng mukha ng nobyo kahit na hindi na maganda ang tingin nito sa kanya. Huling-huli talaga niya kung nasaan ang kiliti ni Warren.“Hindi ako marunong mangabayo. I mean, iyong literal na kabayo ha, Beyb.” ani Melissa na napapabunghalit na naman ng tawa sa expression ng mukhang ibinigay sa kanya ni Warren doon.“Huwag kang mag-alala Melissa, pwede kitang turuan at ni Vi
NANG DAHIL DOON ay mas lumakas pa ang boses nila sa pandinig ni Daviana na sa sandaling iyon ay nasa ibabaw ng kama. Nakatakip ang unan sa kanyang magkabilang tainga upang hindi niya marinig ang kaharutan ng dalawa sa sala. Gayunpaman, parang may sariling buhay ang boses nilang nanunuot sa tainga ng dalaga. Nakailang biling na rin si Daviana doon, pero naririnig niya pa rin talaga ang dalawa.“Melissa? Ang gulo mo. Maririnig na tayo ni Viana eh. Tama na, mamaya na lang...” “Eh bakit kasi tumakbo ka dito sa labas? Naroon na tayo sa kwarto eh. Tayo na ulit doon sa room kung gusto mo ng privacy. Huwag ka ng magpakipot. Alam ko namang gusto mo rin ito eh. Halika na, Beyb!”“Tama na kasi, gumayak ka na para makaalis na tayo. Huwag mo na akong punuin at harutin. Sige ka, baka hindi na ako makapagpigil at pagbigyan kita sa gusto mo.” pagsakay pa ni Warren sa kalandian ng nobya. Humagikhik pa sa sobrang kilig nang dahil doon si Melissa. Gustong-gusto pa naman niya iyong ganito ang mga salit
ANG PAMILYA NATIN ang karamay natin dapat sa lahat. Mula sa mumunting problema hanggang sa mas malaking suliranin. Sila ang gumagabay sa atin sa tuwing namamali tayo ng landas. Sila iyong tumutulong sa atin, ngunit sa sitwasyon ni Daviana kabaligtaran iyon at ang trato sa kanya ng sarili niyang ama. Kung hindi lang ganun ang kanyang ama na mas gusto ang magkaroon ng anak na lalaki, hindi sana lumaki ang dalagang ganito ang character at saka mindset. Subalit nakasanayan na ni Warren iyon, magiging mahirap din sa kanya at hindi rin ma-imagine ng lalaki ang liberated at sutil na katauhan ngayon ni Daviana. Sanay na siya kung ano siya ngayon. Sanay na siya sa kanyang pagkamasunurin kahit na nakababagot. Subalit kamakailan lang ay sinabi ni Daviana na wala na rin siyang pakialam sa mga salita niya na nakakabahala.Wala na ba talaga si Daviana na pakialam?Alas-tres na ang magtungo sila sa bubuksang rancho ng mga Gonzales. Medyo may kalayuan iyon sa hotel na kanilang kinaroroonan kung kaya
HINDI PINANSIN NI Warren si Melissa na nanatili ang mga matang nakatingin kay Daviana.“Same trail. Huwag kang mauna at subukang magpatakbo nang mabilis para iwan kami.” sagot ni Warren na tila ba nahuhulaan na ng lalaki ang laman ng isipan ng dalaga.Hindi lang naman sila ang mangangabayo doon, may ilang mga bisita na pinagbigyan ang kumpanya upang subukan ang trail na kanilang tatahakin kung safe ba iyon at sukatin kung gaano kalayo. Ipinagkibit-balikat iyon ni Daviana. Hindi na siya muling nagsalita pa. Ang plano niya ay hahanapin niya ang kaibigan. Gagawin na lang niyang excuse iyon mamaya kay Warren na sure naman siyang hindi niya ito magagawang hindian lalo kung nakababa na siya ng kabayo. Alangang habulin pa siya nito?“Narinig mo ang sinabi ko, Viana?” “Oo na.” Habang abala ang magkasintahan na sumakay ng kabayo nilang gagamitin ay pasimpleng tinawagan ni Daviana ang kaibigan. Nakailang ring iyon bago sagutin ng kanyang kaibigan.“Nasaan ka? Magho-horseback riding na kami. N