Chapter 7.1

Hindi ko alam kung anong oras na akong nakatulog kagabi. Palagi kasing sumasagi sa isip ko ang mumunting reaksiyon na nakita ko kay Xander kahapon. Kung paano siya natulala pagkatapos nilang marinig ang kwento ng nakaraan ko, ang mga tawa niya, at kahit ang pagsimangot niya.

Sa iksi nang panahon na nakasama ko si Xander, masasabi kong magaan ang loob ko sa kaniya at alam ko na siya 'yong tipo ng kaibigan na andiyan palagi para sa 'yo na handang pakinggan ka sa mga kadramahan mo sa buhay, handang damayan ka lalo na sa mga oras na down na down ka na. Hindi ko pa siya gaanong kakilala. Hindi ko pa alam ang mga strength at weaknesses niya.

Hindi pa ako umaabot sa puntong pinapangarap ko na sana kami na lang, na sana siya na lang ang nakilala ko noon kaysa kay Vince. Pero alam kung humahanga ako sa kaniya, by his physical appearance at sa mga maliliit na bagay na alam ko tungkol sa kaniya— positive or negative.

Isang katok ang nakapagpagising sa diwa ko. Halos kalahating oras na pala akong gising at nakahilata lang sa kama.

"Good morning, anak."

"Good morning, Mom," pabalik na bati ko kay Mommy.

"Governor invited us. May party raw mamaya sa bahay nila and they're expecting us to be there."

"Mom, may klase ako, eh."

"Mamayang gabi pa naman, anak," aniya sa malambing na boses.

Lumabas na si Mommy sa kwarto ko pagkatapos kaya naligo kaagad ako at nagsuot ng cardigan jeans, white blouse at white flat shoes, nalagay na rin ako ng light make-up para naman matago ang pinagpuyatan kong eyebags kagabi.

Walang formal class dahil sa event kahapon. Imbes na ballpen ang hawak namin ngayon, walis at dustpan ang dala-dala't hawak-hawak namin.

"Uy, Xander," tawag ni Keith kay Xander habang pinupulot ang kalat.

"Hmm?"

"Hindi ba may staff naman? Bakit tayo ang pinaglinis dito?"

"Oo nga. Ang daming kalat, oh," nakasimangot na sang-ayon naman ni Franzen.

"Ayon na nga, eh. Maraming kalat at tayo ang may gawa niyan kaya responsibilidad natin 'yan. Hindi niyo ba natutunan sa EsP 'yan? Kapaligiran ay alagaan para suliraning pangkapaligiran ay maiwasan."

"Anong EsP? AP 'yon, shunga," singit ni Jaypee.

"Sabi ko nga, AP," palusot niya pa. "Pero seryoso, kalat natin 'to, kailangan nating maging responsable rito. Hindi 'yong pagkatapos nating gamitin, iiwan na lang natin basta-basta. Boom!" Hinawakan pa niya ang dibdib niya na tila ba nasasaktan siya sa sinabi niya.

Minsan talaga, hindi natin nababasa at hindi natin malalaman ang isang tao kung kailan ito seryoso o hindi. Like Xander, kahapon lang naman ang seryoso niya, palaging nakasimagot at ngayon naman, may pagkaseryoso pero may halong kalokohan na. Mood swings?

"Kanina lang nag-lecture ka... tapos ngayon, hugot na naman? Itigil mo 'yang kabaduyan mo, John Alexander," inis na tugon ni Franzen bago ipinagpatuloy ang pagpupulot ng b****a.

Iiling-iling na pinagmasdan ko sila. Makikita mong wala silang tinatago sa isa't isa. Walang plastik, kumbaga.

Just like before, kumain kami sa cafeteria no'ng nag-lunch, pumunta kami sa mini-forest, pinagmasdan ang araw na unti-unting nawawala.

"Guys, una na ako, ah. May importanteng lakad pa kasi kami nina Mommy't Daddy, eh."

"Hatid na kita," sabay na sabi ni Keith at Xander sa 'kin.

"Ay, kaloko! Haba ng hair," natatawang buyo ni Franzen.

"Naku, Xander, huwag na. Si Keith na lang, nasa iisang village lang naman kami kaya... siya na lang maghahatid sa 'kin... sa kaniya na lang ako sasabay."

"Ahh, sige. Ikaw bahala."

Ilang minuto lang ang itinagal bago kami nakarating sa bahay. Hindi na pumasok si Keith sa bahay dahil nagmamadali raw siya't may gagawin daw siya.

"Your gown is in your room na, darling. Magbihis ka na dahil on the way na make-up artist dito."

Tumango lang ako kay Mommy at dumiretso sa kwarto ko. Tama nga si Mommy, nando'n na at nakalapag sa kama ang gown na susuotin ko. Isa lang simpleng dress lang ito na kulay puti. Dumiretso ako sa banyo para mag-prepare na. Ito ang unang party na pupuntahan ko na kasama sina Mommy't Daddy.

"Alam mo, hija, ang ganda mo."

"Naku, salamat po," tugon ko sa isang make-up artist na inaayusan ako.

"Anong pakiramdam na nasa politika pareho ang mga magulang mo?"

Hindi agad ako nakasagot sa kaniya. Anong pakiramdam?

"Masaya po na ewan."

"Haha, bakit naman?"

Sasagot na sana ako nang biglang bumukas ang pinto ng kwarto ko at biglang pumasok sina Mommy't Daddy.

"Matagal pa ba iyan, Brenda?" tanong kaagad niya sa make-up artist na nag-aayos sa 'kin.

"Malapit na po ito, kapitana," magalang na sagot naman nito.

Matiim na tinitigan ako ni Daddy, tila ba sinusuri ang suot at ayos ko ngayon.

"Anong meron sa titig mo, Daddy?"

Mahina siyang natawa at lumapit sa 'kin.

"You're big na, princess. I hope na hindi magbago."

"Ayon na nga, Daddy, eh. I'm big na pero princess pa rin tawag niyo sa 'kin. Don't call me princess, please. Pati po mga kaibigan ko tinatawag ako ng princess, eh."

"Eh, princess ka naman talaga ng mommy mo. Pero sige, I will stop calling you princess in one condition," nakangising sabi ni Daddy.

"Ano po 'yon?"

"Kapag pumayag kang pakasalan ang anak ng governor kapag nasa legal age ka na," diretsahang sagot niya.

Natigilan ako. Literal na natigilan sa narinig ko kay Daddy.

"Rome!" napataas ang boses ni Mommy nang sinuway niya si Daddy.

"Okay, I'm sorry but... Fine! Mamaya na natin 'to pag-uusapan. Please be quick, Raya. Baka ma-late tayo roon," ani Daddy at umalis na.

"Kausapin ko lang Daddy mo, ah. Tapos sunod ka na rin sa baba para makaalis na tayo," sabi ni Mommy at nagmamadaling sumunod kay Daddy palabas.

Hindi pa rin maalis sa sistema ko ang mga narinig ko kanina kay Daddy. I'm too young for that at marami pa akong gustong maabot at gustong tuparin na matagal ko nang pinapangarap. At higit sa lahat, ayokong matali sa lalaking hindi ko naman mahal o gusto man lang.

Siguro ay napansin ng make-up artist na nakatulala lang ako kaya hindi na rin siya nagsalita pa at binilisan na lang ang kilos. Hindi naman gaanong nagtagal at natapos na rin ang pag-aayos sa 'kin. Pagbaba ko, naabutan kong nakaupo lang ang parents ko sa sala at walang nagsasalita.

"Tara na po?"

I'm trying to light up the mood kasi ayokong masira ang gabi nila na pwedeng madala pa nila sa party. Tumayo naman kaagad silang dalawa at iginaya pa ako palabas ni Daddy habang nakasunod naman si Mommy sa 'min.

Medyo malayo ang pinuntahan namin at minsan ay tahimik lang kami sa biyahe pero gaya ng ginawa ko kanina, pilit kong pinapagaan ang mood nila. Palagi ko silang tinatanong about sa mga trabaho nila pero ang titipid lang ng kanilang mga sagot kaya wala na rin akong magawa kung hindi ang manahimik na lang.