Chapter 4 - The CEO is coming

Maaga akong nagising para maghanda sa pagpasok ko sa trabaho. Isang buwan na rin ang nakalipas simula ng maging sikat ako sa social media.

Isang buwan na rin akong hindi lumalabas ng apartment ko. Ubos na ang pang-isang buwang stock ko. Wala na rin akong pera kaya kahit ayuko pang lumabas kailangan kong magtrabaho. Ayukong mamatay sa gutom.

Wala naman akong ibang aasahan kundi ang sarili ko.

Pagkatapos kong mag-ayos ay pumasok na ako sa aking trabaho. Tama na ang isang buwan na pagmumukmok.

Akala ko sa isang buwan ko na hindi pagpasok sa trabaho’y makakalimutan nila ang nangyari pero hindi pala. Ang ibang kasamahan ko’y hindi nagbago ang pakikitungo sa akin ngunit ang iba naman ay parang bumaba ang tingin nila sa akin.

Unang araw ko sa trabaho pero gabundok na ang trabahong ibinigay sa akin ng mga katrabaho ko. Binibigay nila sa akin lahat ng uri ng trabaho, akala kasi nila’y hindi ko kayang magreklamo sa kanila dahil wala daw akong karapatan magreklamo.

Gabi na nang makauwi ako galling sa trabaho. Tinapos ko lahat ang mga trabahong pinasa nila sa akin para wala na akong masyadong gagawin bukas.

Kinaumagahan, gano’n na naman ang nangyari. Gabundok na naman ang dapat kong taposin. Gustuhin ko mang magreklamo ay hindi na lang ako umiimik dahil isusumbat lang nila sa akin ang nangyari sa akin noong nakaraaang buwan.

Hindi ko nakita si Nica sa building na pinagtratrabahuan namin.

Nang sumapit ang break time ay lumapit ako kay Blessy, may itatanong ako sa kaniya.

“Pwedeng makiupo?” tanong ko kay Blessy habang hawak ang tray ko na ang tanging laman ay tubig at isang bisquit.

“Tasia, Oh sure,” masayang sabi niya bago kumagat sa ulam niyang fried chicken.

Ngumiti ako sa kaniya bago umupo sa harap niya.

“Diet ka?” tanong niya nang makita ang binili ko.

Napakamot ako sa ulo at nahihiya akong tumango. Ang totoo niyan ay nag-titipid ako. Inalok niya sa akin ang fried chicken na hindi pa niya nakakagatan pero tumangi ako.

Nag-kibit-balikat lang siya at bumalik ulit sa pagkain. Nag-simula na rin akong kumain.

Nang matapos kami sa pagkain ay nag-pasya akong magtanong kay Blessy tungkol kay Nica.

“Blessy pwedeng magtanong?” ani ko kay Nica habang nakaupo lang kami dito sa canteen nag-hihintay matapos ang lunch break.

“Ano ‘yon?” sabi niya ng hindi tumitinin sa akin dahil busy siya sa pagtitipa sa cellphone niya.

“Kanina ko pa kasi hinahanap si Nica pero hindi ko makita, nasaan siya?” tanong ko kay Blessy.

Biglang napatingin sa akin si Blessy. Nag-tataka ang expresyon ng mukha niya.

“Bakit mo hinahanap si Nica? Akala ko ba magkasama kayo,” nag-tatakang sabi niya sa akin. Tumigil na rin siya sa pagtipa sa cellphone niya.

Nagulat ako sa sinabi niya. “Huh?” clueless kong ani at tumingin sa kaniya.

“Mag-iisang buwan ng nakaleave si Nica, Tasia. Ang ipinaalam niya kay Ma’am ay dadamayan niya ang matalik niyang kaibigan dahil sa may malaki itong problemang kinakaharap,” sabi ni Blessy habang nakatingin sa akin.

“Pinayagan siya ni Ma’am dahil hindi pa niya nagagamit ang 1 month leave niya at ang akala naman ni Ma’am ay ikaw ang dadamayan niya,” dugtong pa niya.

Napailing na lang ako. Sa isang buwan kong nag-kulong sa apartment ko, wala ni isa ang bumisita sa akin. Hinihintay ko siya, si Nica, na kumatok sa pintuan ko pero hindi niya ako dinalaw kahit minsan.

Iniisip ko na baka busy siya sa trabaho dahil wala ako at sa kaniya lahat ibibigay ang dapat na sa akin ipapagawa.  

Nica, where were you when I needed you?

Ako at si Troy lang naman ang matalik mong kaibigan. Sana mali ang nasa isip ko Nica.

Magsasalita pa sana ako pero tumunog na ang hudyat na tapos na ang oras ng lunch break namin. Nag-paalam na ako kay Blessy at nag-mamadaling bumalik sa table ko para taposin ang lahat ng ipinagawa nila sa akin.

Every day, I go through the same routine. Gabi na rin ako kung umuwi dahil tinatapos ko lahat ng mga gawain ko. Sinubsob ko na lang ang sarili ko sa pagtratrabaho para makalimot. Hindi ako nag-tatake ng day-off dahil kailangan ko ng pera.

Balak kong kunin si nanay kay tatay. Gusto kong maging maayos ang buhay niya. Gusto kong ilayo siya sa tatay kong walang ibang ginawa kundi ang uminom ng alak, manigarilyo, gumamit ng ipinagbabawal na gamut at saktan si nanay.

Late na ako sa trabaho, hindi kasi ako nagising ng maaga. Ewan ko ba parang ang bigat ng pakiramdam ko. Medyo nahihilo rin ako. Pero gayunpaman nag-pasya pa rin akong pumasok dahil saying ang sahod.

Napatigil ako sa pag-aayos ng mga gamit ko sa table ko nang marinig ko ang pinag-uusapan ng mga kasama ko sa ‘di kalayuan.

Sa araw na ito ay pinagtsitsismisan nila ang tungkol sa bagong CEO, na magdaraos ng isang pagpupulong na nangangailangan na lahat na dumalo.

‘Yon lang pala ang pinag-uusapan nila. Panigurado hindi na naman ako makakadalo sa pagpupulong na ‘yon dahil ipapasa na naman nila sa akin ang mga trabaho nila para makadalo sila sa pagpupulong ng bagong CEO.

“Tasia,” BLAG! Nagulat ako sa biglang sunod-sunod na pagsulpot ng mga papel at folder sa lamesa ko. Tulad ng dati gabundok na naman.

Magsisimula na sana ako sa pagtratrabaho nang magsalita ang huling nag-lapag ng folder sa lamesa ko.

“You finished those last week, take those to the meeting room. NOW!” utos sa akin ng isa sa kasamahan ko na mas mataas ang ranko niya sa trabaho.

Bumagsak ang balikat ko nang tumalikod siya sa akin.  Napabuntong-hininga ako “Okay lang ‘yan Anastasia, okay lang ‘yan,” sabi ko sa sarili ko.

Humikab pa ako bago tumayo.  Maingat kong kinuha ang tumpok ng mga folder at papel. Dala ko ang mga ito at papunta na ako sa meeting room ng may sumisigaw, "Mag-ayos kayo! Nandito na ang CEO!"

Nag-sipag-ayos ang mga tao sa paligid ko ngunit hindi ko masyadong pinansin dahil nahihilo ako at ramdam kong hihimatayin na anumang oras.  

Hindi na kaya ng katawan ko kaya bumagsak ako pero hind isa sahig kundi sa matitipunong bisig ng isang lalaki. Bago ako mawalan ng malay, may nakita akong pamilyar na mukha.

Gwapong mukha. Siya ba ang lalaking nakasama ko noong isang buwan?