DANNIE’S POV Nasa labas na ako ng bahay ko lulan ng sasakyan ko pero hindi ko alam kung papasok ba ako o hindi. Ala ona na ng madaling araw ng makauwi ako galling sa condo ni Honey na kababata ko. Si Honey ‘yong tumawag sa akin ng nasa elevator kami ni Anastasia, ibinalita niyang nasa Pilipinas na siya. Matagal ko rin siya hinintay dahil sabi ko noon sa sarili ko bago siya umalis, pagdating niya aamin na ako na gusto ko siya at gusto ko siyang ligawan pero paano ko iyon magagawa kung meron na si Anastasia at ang baby namin na nasa sinapupunan pa lamang niya. Nang makita ko si Honey kanina dahil dumiretso ako sa condo niya pagkagaling ko sa trabaho halo ang naramdaman ko, masaya ako dahil nandito na ulit siya ang babaeng simula noong mga bata pa kami ay mahal ko na at the same time ay naguguilty dahil hindi ko masabi sa kaniya na mahal ko siya dahil kasal na ako kay Anastasia at magkakaanak na kami. Parang nahuhulog na ang loob ko kay Anastasia o sadyang nadadala lang ako dahil dob
DANNIE’S POVKahit madaling araw na ng makauwi ako ay maaga pa rin akong nagising. Pagkatapos ko maligo at magbihis ay lumabas na ako ng kwarto. Sinulyapan ko ang kwarto ni Anastasia dahil may kunting awang ito pero wala na siya sa loob.Sumakay na ako ng elevator pababa. Nakapagdesisyon na ako na magtatapat ako ng feelings ko kay Honey ngayong araw. Saka ko na iisipin ang tungkol kay Anastasia at sa baby namin baka maulit na naman ang nangyari noon, hindi ko nasabi na mahal ko si Honey dahil umalis na naman siya.Traveler kasi si Honey, kung saan-saan niya gustong pumunta. Gustuhin ko man siyang samahan hindi ko naman maiwan ang kompanyang ipinamana sa akin.Pagbukas ng elevator nadatnan kong nakaupo si Anastasia sa sala at nanunuod ng tv. Tutok na tutok siya sa panunuod kaya hindi niya ako napansin.Pinigilan ko na lang ang sarili kong huwag ng lumapit sa kaniya para haplosin ang baby namin at halikan siya sa noo. Ayaw ko ng dagdagan pa ang magiging kasalanan ko kay Honey.Dumeritso
DANNIE’S POV Isang lingo na ang nakalipas nang huli kong nakausap at nakita si Honey. Tinatawagan ko siya pero hindi niya sinasagot. Pumupunta ako sa condo niya pero wala akong lakas ng loob para pindutin ang doorbell niya. Nahihiya ako sa ginawa ko sa kaniya. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko kapag nakita ko siya. “Sir Dannie nakahanda na po ang pagkain ninyo,” sabi ni Manang. Nandito kasi ako sa pool area dahil nakatambay sa garden si Anastasia. Isa rin ‘yon hindi ako pinapansin wala naman akong ginagawang kasalanan sa kaniya. “Sige manang susunod na po ako,” sabi ko at sinulyapan ko pa ang cellphone ko bago ko ito kinuha at ibinulsa. Tumayo na ako at nag-lakad papunta sa kusina, nadatnan kong nakaupo na si Anastasia. Ang layo na naman niya sa akin, galit ba siya sa akin o nag-tatampo. Hindi ko na lang siya pinansin. Lagi naman siyang ganiyan nitong nakaraan. Nag-lalagay pa lang ako ng pagkain ko tapos na si Anastasia kumain dahil nag-punas na siya ng bibig at tumayo na.
ANASTASIA’S POVHindi ko maipaliwanag ang sayang nararamdaman ko ngayon dahil sa sobrang laki ng pinagbago ng pakikitungo sa akin ngayon ni Dannie.Pakiramdam ko para na talaga kaming mag-asawa. Nag-balik na ang dating Dannie na maalaga at sweet sino naman ako para balewalahin ulit diba. Baka hanap-hanapin ko na naman siya kaya grab the opportunity.Magkatabi na kaming natutulog pero wala pang nagaganap na alam niyo na.Kanina pa ako gising pero si Dannie ang himbing pa rin ng tulog habang nakayakap sa akin. Hinalikan ko siya sa noo niya bago ko dahan-dahan na inalis ang nakayakap niyang kamay.Dumeritso ako sa banyo para maghilamos at magmumog saka ako pumunta sa closet niya para ihanda ang gagamitin niya sa pagpasok sa opisina.Nang makapili na ako’y bumaba na ako para ipaghanda siya ng breakfast namin.“Good morning po,” bati ko sa mga kasambahay na nadadaanan ko.“Mukang maganda ang tulog at gising natin ah,” bungad na sabi ni Jea na nag-huhugas ng plato sa kusina.Nginitian ko lan
“Dannie sige na please payagan mo na akong pumasok ulit sa trabaho,” pagmamakaawa ko kay Dannie.Tanging iling na naman ang sagot niya.Nakaakinis naman kanina ko pa siya pinipilit na payagan na akong pumasok sa trabaho pero ayaw niya talaga.Nameywang sa harap niya at masama ang tingin ko sa kaniya pero wala hindi siya natinag.Umalis ako sa harap niya at padabog na nag-lakad papunta dito sa pinakagilid ng kama namin at padabog rin akong umupo.“Anastasia si baby!” gulat niyang sabi.Hindi ko rin siya pinansin pero sa loob loob ko ay naguguilty ako dahil hindi na naman ako ang-ingat.“Mag-ingat ka naman Anastasia wag mo pairalin ang galit mo isipin mo naman si baby,” mahinahon niyang pangaral sa akin.Nararamdaman kong nag-tutubig na ang mata ko kaya nag-pasya na akong umalis ng kwarto namin at nag-tungo dito sa leaving room namin dito sa taas.Doon na ako umiyak ng tuluyan. Mas lalo akong naguilty sa huling sinabi ni Dannie.Naramdaman ko naman may yumakap sa akin mula sa likuran at
Ito na ata ang isa sa pinaka masayang araw ng buhay. Hindi ko sukat akalain na nangyayari sa akin ito. Akala ko rin ay habang buhay niya ako, kaming itatago sa lahat.Pero hindi pala. Nilibot ko ang aking paningin, lahat ng nagtratarabaho sa kaniya sa last floor at sa department na pinagtrabahoan ko noon ay nandito. Ibig sabihin sila lang ang may alam tungkol sa amin.Ayos na iyon atleast may mga nakakaalam na diba. Pero napaisip ako hindi ba maapektuhan ang trabaho niya dahil sa ginawa niya ngayon.Napawi ang pag-iisip ko ng maingat niya akong hilain papunta sa harapan. Nahihiya ako haang nag-lalakad kami dahil lahat ng tingin ay nasa amin.Nang nasa harap na kami ay kinuha niya ‘yong mirophone.“Good morning everyone,” sabi niya sa microphone.Nahihiya ako dito sa harap kaya nakayuko ako.“Let’s make this quick para makakain na tayo. Thank you for all your cooperation for this morning. We succeeded, nasurprise natin ang misis ko,” masayang sabi niya sa microphone niya.Enebe, misis d
Nagmumuni-muni ako habang nakaupo dito sa isang hindi kilalang restaurant malapit sa pinagtratrabahuan ko habang hinihintay ko si nanay. Tumakas lang ako sa trabaho para makipagkita kay nanay dahil miss na miss ko na rin siya.Nakitawag lang siya sa tindahan malapit sa bahay para makipagkita sa akin. Kahit cellphone kasi ay hindi siya pinapahawak ni tatay.Hindi ko alam kung ipapaalam ko bai tong ginawa ko kay Dannie.Mag-iisang buwan na akong nagtratrabaho sa kompanya ng asawa ko at dahil nga alam ng iba sa opisina na asawa ako ni Dannie ay sobrang gaan na ng trabaho ko.Gusto ni Dannie na doon na lang ako sa floor niya magtrabaho o maging secretary niya para daw lagi niya akong kasama at nakikita. Ayuko naman, Ayuko naman mawalan ng trabaho ang secretary niya. At isa pa sanay na sanay na ako sa trabaho ko.Hindi siya sang-ayon sa naging desisyon ko pero wala siyang nagawa dahil kung ano ang gusto ko ay sinusunod niya. Oh, diba ang CEO na kinakatakotan ng lahat sinusunod ako dahil kay
Pauwi na kami ni Dannie pero hanggang ngayon ay iniisip ko pa rin ‘yong sinabi ni nanay.“Anastasia, are you listening to me?”Ano kayang mga dahilan niya.“Hey, are you okay?”Anong meron sa apelyedong Walton at gano’n na lang si nanay kung itago ito.“Anastasia,”Napatingin ako kay Dannie ng yugyogin niya ako.“Kanina pa kita tinatawag hindi mo ba ako naririnig? Ayos ka lang ba? May masakit ba sayo?” nag-aalalang sunod -sunod na tanong ni Dannie.Napabuga ako ng hangin at umiling sa kaniya.“Ayos lang ako Dannie. May iniisip lang ako,” sabi ko naman.“Sigurado ka? Ano bang iniisip mo at kanina ka pa ganiyan simula ng umalis tayo sa opisina. May nangyari ba sa opisina kanina na hindi ko alam?” tanong na naman niya.Ang dami niyang tanong. Hindi ko alam kung hormones ko lang ito pero naiirita ako kay Dannie pero pinipigilan ko lang ang sarili ko dahil baka masungitan ko na naman siya, wala pa naman ako sa mood manuyo ngayon.“Dannie ayos lang ako at kung ano man itong nasa isip ko lili
Masayang naglalaro sa parke si Adah, Atarah at Taniel habang pinagmamasdan sila sa ‘di kalayuan ng kanilang ina na si Anastasia nang biglang may batang tumakbo palapit sa kanila. Tumigil ang bata sa kanilang harap at hindi umiimik. Nagtitigan sila ni Taniel dahil magkamukang magkamuka sila. Ang dalawang batang babae naman ay nagpapalitan ng tingin kay Taniel at sa kararating lang na bata sa kanilang harapan. Napatayo naman si Anastasia sa kinakatayuan niya sa pagkabigla at agad na lumapit sa kanilang apat. Umupo siya upang magpantay sila ng batang nasa harap niya na kamukang kamuka ng anak niyang si Taniel, oo tinanggap niya ng buong puso ang anak ni Honey sa kabila ng ginawa nito sa kanila. Walang kasalanan ang bata, ‘yan ang laging sinasabi ni Anastasia sa kaniyang asawa. “Hi handsome,” maalumanay niyang bati sa kamukang bata ni Taniel. Ngumiti ang bata sa kaniya at mas lalong pumogi ang batang lalaki. “Hi po,” magalang niyang sagot kay Anastasia. “Where’s your mother, littl
Fixed marriage? Uso pa ba 'yon? Hello? Mag twenty-twenty three na? I can't still believe that I am on this situation right now. Eto ako, nakaupo, nakaharap sa salamin. I am wearing my red dress now na mas nakaka paaninag sa aking kulay. Naghahanda papunta sa isang sikat na restaurant dito sa Quiapo Manila. Naghahanda para makapagkita kami ng aking hindi pa nakikilalang mapapangasawa. Oo, ikakasal na ako sa taong di ko pa nakikilala. Ni litrato niya man lang ay hindi ko pa nakikita. May kumatok sa pintuan ko ng tatlong beses bago bumakas ito. Bumungad si Mommy. “Are you ready baby?” masayang tanong niya sa akin. “Yes po mom” masayang sagot ko rin. Pero ang totoo, masaya nga ba ako? Sabagay wala naman akong kasintahan na masasaktan pag kinasal ako wala na akong balita sa kaniya. “We will wait you outside baby.” paalam niya bago lumabas ng kwarto ko. --Sa loob ng Restaurant- "Hi, ija come here!" bati ng isang napakagandang ginang sa akin, Katabi niya din ang asawa nito. Kaibig
Nagising ako dahil bigla akong nakaramdam na hindi ako makahinga ng maayos. Sinulyapan ko ang mga kasama ko dito sa loob ng hospital room ni Adah at mahimbing silang natutulog lahat. Nakahiga sa sofa isang si Atarah samantalang nakaupo namang tulog si Yhael.Naalala kong last na ‘yong gamot ko kaninang tinake ko kaya nagmamadali akong lumabas at hinanap ang family doctor namin.Nakahawak ako sa pader habang naglalakad patungo sa office niya. Pero hindi ko na talaga makayanan kaya natumba na ako at bago ako pumikit ay may nakita akong isang pamikyar na muka. “John,” ani ko bago nawalan ng malay. Nagmulat ng mga mata si Yhasy at napagtanto niya na nangyari na ang hindi niya inaasahang pangyayari. Sa kanyang panaginip, nakita niya ang mukha ng kanyang kaibigang si John na siyang yumao dahil sa malubhang sakit. Nalungkot siya nang mapagtanto niya na hindi na nila mabubuo ang kanilang mga pangarap para sa kanilang mga kinabukasan.Ngunit nang pagsapit ng umaga, natuklasan ni Yhasy na
Mabilis naman akong nakarating sa pinaka malapit na Mall. Pumasok na ako agad. Naglakad lakad muna ako sa loob ng Mall. Nang biglang may tumawag. Unknown number. Tinitigan ko muna bago ko sinagot. "Sino naman kaya ito? Kabago-bago ng number ko ah!" Nagitla naman ako ng magsalita ang tumawag sakin "Hello it's me Yhael. I get your number to Atarah. I don't know where you is so I get it to her" ani niya. Umirap na naman ako sa hangin. Atarah. Magbabayad ka talaga! "Then?" tanong ko. "I'm here. Where are you?" tanong niya. Nag-isip naman ako kung ano ang gusto kong kainin. At nagliwanag ang mga mata ko ng maisip kong… "Kita na lang tayo sa Jollibee!" ani ko. Kahit pilit kong itago ang saya ko ng banggitin ko ang Jollibee hindi ko mapigilan eh.Kaya binaba ko na ang tawag niya. After how many years makakakain na rin ulit ako. Ganado akong naglakad papunta sa Jollibee. Nauna akong makarating doon sa kanya pero ilang minuto lang ay dumating na rin siya. "Let's go! Ikaw na
"Y-you!" Malakas na sigaw niya sakin. Inirapan ko lang siya. "Anong you! ka jan! You know her? You know each other?" Nagtatakang tumingin sakin at ibinalik sa lalaking nasa harap ko. "No!" sabay na sagot namin. "Huh? Why you act like that!?" Tanong niya sa lalaking nasa harap namin. "Siya ang bestfriend niyo ni Adah?" At tinuro pa ako "Ummm" tango-tangong sagot ni Atarah. Tulala siya habang nakatingin sakin. "What the!" ani niya. "Atarah! I want to eat dessert! If youre done talking to that man. Let's go!" ani ko. Nauna na akong naglakad pero ng makatapat ako sa lalaking iyon.Bumulong ako sa kanya. "Very Nice meeting you again Yhael" malambing pero sarcastic tone. Nakita ko naman ang pagkagitla niya tulad kahapon. "Hahaha" Siya yong Nambadtrip kahapon habang hinahanap ko ang ballpen ko. Napatakip ako sa bibig ko. "My ballpen!" lumingon ako kay Atarah at patungo na siya sakin pero kasama niya 'yong Yhael. Hinintay ko silang makalapit.Tumingin ako sa watch ko and its al
Bumangon akong masigla. Dahil sapat na sapat ang tulog ko. Kahit 'di ko nahanap iyong ballpen ko. Sabi naman kasi sakin nila Adah at Atarah na tutulungan nila akong hanapin iyon. Iniiwasan ko rin namang wag masyadong mag-isip at magdibdib para 'di umatake itong pesteng sakit ko. Baka tuluyan akong mag Homeschooling. Pagkatapos ko maligo at magpalit bumaba na ako. Isinama ko na mga gamit ko sa pagbaba. Nakapalit na rin naman ako eh. Pagkababa ko. "Good morning!" ani ko. "Good morning, too! Ang aga natin ah?" Nakangiting bati sakin ni Atarah. 'Di ko na lang siya pinansin. At umupo sa isa sa mga upuan dito sa kusina. Sakto namang pababa na si Adah. "Good morning! Wow! Ang aga natin Yhasy ah?" bungad ni Adah. "Tsk!" Bakit ba ang big deal sa kanila na maaga akong nagising at bumangon? Nakakabadtrip lang! "Easy Yhasy." Nakaharang pa ang kamay niya sa mukha ko. Inirapan ko lang si Adah. Pumunta siya sa sala at may inayos Tsaka bumalik dito sa kusina at nagpaalam naman itong mali
"Asan na ba 'yon?" Nawawalan na ng gana kong sambit dito sa ilalim ng punong tinambayan ko kanina. Kanina pa ako rito. Pagkatapos namin mag-usap ni lolo kanina. Dumeretso ako sa klase ko. Pagkatapos naman ng klase ko dumeretso na ako dito. Four (4) pm kami pinalabas at mag si-six (6) pm na. Andito pa rin ako. Mag dadalawang oras na ako rito kakahawi sa mga dahon at sa mga malilit na sangang narito. Wala pa rin. Hindi ko makita. "What are you doing?" "Ay kabute!" napatalon ako sa gulat nang may biglang magsalita sa likod ko. Napahawak ako sa dibdib ko. bumibilis na naman 'yong tibok niya. Iba na naman nararamdaman ko. Pabigat ng pabigat. "Kabute?!" Nakataas isang kilay niyang tanong. Naitakip ko naman ang isang kamay ko sa bibig ng maalala 'yong sinabi ko. Inalis ko rin lang ito. Dahil hindi ako makahinga lalo. Iba na talaga nararamdaman ko. "Tss! K-Kung 'di mo kasi ako ginulat 'di ko mabubulalas 'yon sayo 'no! Umft!" Salabong ang kilay ko ng sabihin ko ito. Pinipilit maging mat
Nahulog ko 'yong ballpen kong nilalaro ko. Nang biglang tumunog 'yong cellphone ko. Kinuha ko ito sa bag ko. At walang ganang pinindot ang 'answer'.Itinapat ko naman ito sa tainga ko. Hinintay kong mag salita ang sa kabilang linya. Unknown number eh. "Hello?" Hindi ko mabosesan ang nagsalita sa kabilang linya. Kaya hindi pa rin ako kumikibo. "Can I speak to Ms. Yhasy Lee?" 'John??' Pinatay ko ka-agad. In-off ko na rin para 'di na siya makatawag pang muli. Kinabahan ako doon ah. Kinalma ko muna ang sarili ko. At nang maramdaman kong ok na ako. Tsaka ako tumingin sa relo ko. 4 minutes na lang. Mag s-start na ang klase ko. Dali-dali akong bumaba at patakbong naglakad. Papunta sa building ko. Nasa labas pa lang ako ng building ko. Nang maramdaman kong nahihirapan akong huminga. Kaya tumigil ako at umupo sa mga bench doon. Habol ko na naman ang paghinga ko. 'Yhasy naman kasi. Bakit lagi mong nakakalimutan'g ang bilis mo mapagod?' Sabi ko sa sarili ko. Kinuha ko agad sa bag ko 'y
Pagkatapos ng pagpapakilala ko. Nagdiscuss na si Ma'am. Pero di ako masyadong naka-concentrate. At kung bakit? Ang kulit nitong katabi ko +_+.Kinukulit ako simula nung magdiscuss si Ma'am.Like: kamusta na raw ako? Magkwento raw ako ng mga karanasan ko simula nang nag-college ako, kung may Boyfriend daw ba ako?, at maramiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii pang iba. Pero ni isa sa mga sinabi niya wala akong sinagot. Iniirapan ko lang siya.'HayI wish. Matapos na magdiscuss si Ma'am para makaalis na ako rito.' After 11 years. "That's all for today. Goodbye class!" 'SA WAKAS!' ngiti-ngiti akong lumabas ng classroom. Napatigil ako sa paglalakad ng may tumabi sakin. At nawala ang ngiti saking labi nang.. "Sabay tayo maglunch? =)" 'Naman! "Sorry kasabay ko mga bestfriends ko" "Bestfriend mo rin naman ako ah?" 'Ang lakas ng loob mo sabihin yan John!' " Noon 'yon. Hindi na ngayon! Di mo natatandaan yang sinabi mong yan sakin noon John?" Biglang lumungkot mukha niya. At yumuko. "I have t