NAGULAT NA LANG siya nang makalapit na pala ito ng tuluyan sa kaniya at pagkatapos ay hinawakan ang magkabila niyang mga braso at bigla na lang siya nitong hinila palapit dito. Sinubukan niyang labanan ang ginagawa nito ngunit naging limitado lang ang mga kilos niya dahil natatakot siya na baka malaglag ang tapis niyang tuwalya.Ang isang kamay nito ay umakyat at hinawakan ang kanyang baba. Hinaplos nito iyon patungo sa kanyang pisngi na halos ika-panginig ng mga laman niya. Ilang sandali pa ay bigla na lang itong nagsalita. Inilapit nito ang mukha sa kanyang tenga kung saan ay tumama ang mainit nitong hininga sa kanyang tenga. “Asan na ang tapang mo? Sa tawag ka lang ba matapang?” tanong nito sa kaniya.Napalunok siya. Natatakot siyang napatitig sa mga mata nito. “A-ano bang dapat kong gawin para palayain mo na ako ng tuluyan?” mahina niyang tanong dito.Tumaas ang sulok ng labi nito. “Wala kang kailangang gawin dahil…” tumitig ito sa kanyang mga mata. “Hinding-hindi kita pakakawalan
ALAM NA ALAM nito kung paano siya nito kontrolin. Alam na alam na talaga nito kung ano ang kahinaan niya. Ngumiti ito habang nakatingin sa kaniya at pagkatapos ay lumapit ng tuluyan upang bulungan siya. “Sabi ko na sayo… sa huli, hindi mo rin ako kayang hindian. Your body screams from my touch.” sabi nito sa kaniya bago ito tuluyang pumatong sa ibabaw niya.Nagsimulang gumalaw ang mga kamay nito at dinama ang bawat bahagi ng katawan niya. Nang mga oras na iyon ay bigla siyang nanliit sa sarili niya dahil nawalan ng saysay ang lahat ng ginawa niya. Sa huli ay hindi pa rin siya nakaalis sa puder ni Lawrence. Napatitig siya rito, paano niya ba sasabihin dito na pwede naman itong humanap ng iba para makalaya na siya? Napalunok siya. “Pwede ka namang humanap ng mas malinis na babae kaysa sa akin, sa itsura at yaman mo ay tiyak na hindi ka na mahihirapan pang hanapin ito.” sabi niya kahit na pakiramdam niya sa sinabi niya ay sobrang baba na niya masyado.Huminto ito sa ginagawa at pagkatap
NAGULAT SIYA nang bigla na lang itong bumangon at pagkatapos ay hinawakan ng mariin ang kanyang magkabilang balikat dahilan para mapadaing siya sa sakit. “Lawrence, bitawan mo ako ano ba! Nasasaktan ako…” reklamo niya dahil pakiramdam niya ay madudurog na ang mga ito dahil sa sobrang sakit.“Ano bang pumapasok diyan sa isip mo at sinasabi mo ang mga bagay na yan ha? Talaga bang ginagalit mo ako?!” nanginginig sa galit na tanong nito at bahagyang niyugyog siya.Napapikit siya ng mariin. “Hindi ko sinabi ang mga iyon para lang mairita ka. Ano bang masama kung gusto kong subukan ha?” balik niyang tanong dito. Wala na siyang pakialam pa kung mas lalo pa itong mainis. Naiinsi na rin siya rito.“Asha, alam mo ba kung ano ang sinasabi mo ngayon ha?! Talaga bang naghahanap ka ng dahilan para masaktan ka?!” sigaw nito at kasunod nito ay bigla na lang siya nitong inihaga at walang sabi-sabi na ibinuka ang kanyang mga hita bago ipinasok ang sandata nito sa kaniya.“Gawin mo, yan naman ang gusto
GUSTO NIYANG MATAWA nang marinig niya ang sinabi nito. Isa ba iyong joke? “Sa tingin mo ba makukumbinsi mo ang isang tao na bumalik sa dati dahil lang sa salita mo? Lalo na at ikaw nag nagtulak sa kaniya na magbago? Ano? Naglolokohan lang ba tayo dito?” sarkastikong tanong niya rito. “Wala na akong nararamdaman pa sayo.”Tumaas naman ang kilay nito nang marinig ang sinabi niya. “Sigurado ka ba na wala ka na talagang nararamdaman pa?” tanong nito at lumapit pa lalo sa kaniya. Hindi siya nakagalaw, hindi niya nagawang iiwas ang kanyang mukha mula dito hanggang sa maramdaman na niya ang pagtama ng mainit nitong hininga sa mukha niya.Sunod-sunod ang naging paglunok niya hanggang sa tuluyan na siyang nagkaroon ng lakas ng loob para itulak ito palayo. “Bingi ka ba? Hindi mo ba narinig ang sinabi ko?” pilit niyang pinagtatakpan ang malakas na tibok ng puso niya. Hindi niya alam ngunit sa kanilang pagkakalapit ay bigla na lang naging erotiko ang pagtibok nito. Itinulak niya ito dahil sa tako
~NANG IMULAT NIYA ang kanyang mga mata kinabukasan ay sumalubong sa kaniya ang pamilyar na kisame kung saan ay pakiramdam niya, parang panaginip lang ang mga nangyari kagabi. Pagkagising niya ay bigla niyang naalala ang tungkol kay Flynn. Gusto niyang alamin kung kamusta na ito ngunit hindi niya alam kung saan ito nakatira. Bagamat nasa kaniya ang number nito ngunit nang tawagan niya kasi ito ay nakapatay ang cellphone nito.Nagbihis na siya at nakakain na rin. Nakaupo siya sa may sofa at nakatulala. Nag-iisp kung ano ang gagawin niya noong araw na iyon. Napabuntong-hininga siya. Gusto niyang lumabas at bumili ng mga bago na naman niyang damit dahil halos lahat ng bagong bili niyang damit ay pinunit ni Lawrence. Umakyat siya sa kanyang sildi at kinuha ang kanyang cellphone pagkatapos ay tinawagan niya si Adam. “libre ka ba ngayon?” tanong niya kaagad dito nang sagutin nito ang tawag niya.Bumuntong-hininga ito. “Uuwi ako ngayon ng bansa.” sabi nito sa kaniya.Bigla siyang napakunot n
MADILIM ANG mga mata niyang nilingon ito. “E di ano pa sanang gagawin sa mga taong hindi ginagawa ang mga trabaho nila?” inis na tanong niya rito.Napabuntong-hininga lang ito at pagkatapos ay lumapit sa walang malay na si Colt. umupo ito sa tabi nito at nagtanong nang hindi tumitingin sa kanya bagkus ay nakatitig lang sa nakapikit na si Colt. “sa tingin mo, sino ang may gawa ng bagay na ito?” Nagtagis ang mga bagang niya bago sumagot. “Wala naman akong ibang maisip na gagawa ng bagay na ito kundi tanging si River lang. Malamang na siya ang may gawa nito.” sagot niya habang bakas ang labis na galit sa kanyang mga mata.“Sigurado ka ba?”“Pinapa-imbestigahan ko na. Maghintay na lang muna tayo ng resulta. Sasabihin ko kaagad sayo kapag may nakarating na sa akin.” sabi niya kaagad para kahit papano ay mabawasan na ang iniisip nito.Tumango lang ito sa kaniya. Pagkatapos nun ay lumabas muna siya sa balcony para manigarilyo. Para kahit papano ay humupa ang inis na nararamdaman niya sa mga
NAPASIGAW NG MALAKAS si Asha dahil sa matinding kaba nang kamuntikan na niyang mabangga ang likod ng sasakyan ng sinusundan niya. Ang lakas kasi ng loob niya na magmaneho e, iyon tuloy ang napapala niya. Ang bilihan pa naman ng damit ay medyo may kalayuan lalo na at napakabagal pa ng takbo niya.Mabuti na lang at wala siyang nakasalubong na mabilis na sasakyan dahilan para makarating siya kanyang pupuntahan ng maayos. Napahinga siya ng maluwag nang tuluyan na nga siyang makarating sa destinasyon niya. Bumaba siya kaagad ng kotse at pumasok sa loob ng bilihan ng damit. Halos kalahating oras din siyang namili at pagkatapos ay nagutom siya kaya naghanap na lang din siya ng makakainan niya.Bago pa man siya puntahan ni Lawrence ay nakapag-desisyon na talaga siyang sanayin ang sarili niya na gawin ang mga bagay ng mag-isa. Sa kanyang paglabas ng mag-isa ay bigla niya tuloy naisip na wala man lang siyang matawag na kaibigan sa Pilipinas. Puro mga kakilala lang dahil hindi naman sila mga clo
PAG-UWI NIYA, nagulat siya nang makita niyang nakabalik na pala si Don Lucio at dahil doon ay mas lalo pa tuloy na gumaan ang pakiramdam niya. Hindi na siya talaga magugulo pa ni Lawrence dahil tiyak na poprotektahan siya nito. Agad siyang tumakbo palapit dito at niyakap ito na para bang isang tunay niyang ama. “Kamusta na po kayo?” tanong niya kaagad dito.“Okay lang ako hija, ikaw kamusta ka?” tanong nito habang nakatingin sa kaniya na punong-puno ng pagmamahal ang mga mata. Hindi niya maiwasang maging emosyonal lalo pa at ito lang ang tumitingin ng ganuoon sa kaniya dahil wala na nga siyang magulang. Hindi niya kilala ang kanyang ama at wala na rin ang kanyang ina.“Okay lang po ako, na-miss ko po kayo sir.” sabi niya rito.Ngumiti lang naman ito sa kaniya at bahagyang ginulo ang kanyang buhok. “Siya nga pala, napagsabihan ko na si Lawrence kaya nasisiguro ko sayo na hinding-hindi ka na niya guguluhin pa.” nakangiting sabi nito sa kaniya. Talagang tiniyak nito na hindi na siya magu
NANG UMAGANG iyon ay napagdesisyunan niya na sunduin si Vienna. Tinawagan niya ito kanina bago siya maligo kaya nang matapos siyang maligo ay mabilis na siyang nagbihis. Pagkasakay niya sa kotse ay sinundan niya lang ang ibinigay na address nito at nang makarating siya doon ay nagulat siya nang mapagtanto na ang bahay pala iyon ni Luke. ang isa sa mga kaibigan ni Lawrence.“Kanina ka pa ba?” tanong nito nang lumabas ito mula sa loob.“Hindi naman.” sagot niya at pagkatapos ay hindi niya na napigilan pa na magtanong. “Uhm, dito ka ba nakatira?” tanong niya rito.Tumango ito sa kaniya. “Ah oo, kasambahay ako dito. Yung Tita ko kasi ay may utang sa kanila at ako ang itinalaga na magbayad.” sagot nito at pagkatapos ay isang buntong-hininga ang pinakawalan nito.Natahimik naman siya at tumitig lang dito na puno ng simpatya. Ayaw na niyang magtanong pa dahil baka ma-offend lang ito kaya tumahimik na lang siya. Tumingin ito sa kaniya na para bang naghihintay ng sasabihin niya na may nag-aala
HINAYAAN NI Asha na gawin ni Lawrence ang gusto nito sa kanyang katawan at hindi ibig sabihin nun ay dahil sa sumuko na siya ulit sa paglaban at babalik na sa dating siya na sumusunod sa lahat ng gusto nito ngunit ang totoo at pagod lang siyang manlaban dahil alam niya na wala siyang magagawa. Isa pa ay mas mabuting hayaan na lang ito dahil hindi na iyon mauulit pa.Pagkatapos ng mainit na sandaling namagitan sa kanila ni Lawrence ay dali-dali siyang tumayo at muling pinulot ang kanyang mga damit na nakakalat sa sahig pagkatapos ay pumasok sa banyo para magbihis. Pagkabihis niya ay agad siyang lumabas at tumakbo paalis doon. Habang naglalakad ay walang ibang pumasok sa isip niya na sana sa pagkakataong iyon ay tuluyan nang maputol ang kahit na anumang ugnayan nilang dalawa. Wala ng dahilan pa para magkita pa silang muli.Pagdating niya sa mansyon ay nakapagdesisyon na siya. Iyon na siguro ang tamang oras para lumipat na siya sa condo dahil kung mananatili pa siya doon at patuloy lang
NAPAKAGAT-LABI si Asha nang marinig niya ang mga sinabi nito. Halos mag-init na rin ang sulok ng kanyang mga mata. “Bakit ba ganyan ka? Sa tingin mo ba kung alam ko yung ginagawa ko kagabi ay hihiliingin ko iyon sayo at pakikiusapan ka? Unang-una ay bakit ka kasi nagpunta? E di sana ay pinabayaan mo na lang ako doon.” may himig ng hinanakit na sambit niya. “O dahil ayaw mo na mabahiran ako ng iba dahil alam mong mapapahiya ako kung sakali? O dahil gusto mo na magkaroon lang ako ng utang na loob na naman sayo?” sunod-sunod na tanong niya rito.Kahit na may natitira pa siyang pagmamahal dito ay mas gugustuhin niya na lang na maputol ng tuluyan ang ugnayan nila dahil alam niya na unti-unti ay magagawa niya pa rin itong kalimutan. Pagod na siya. Pagod na siyang masaktan nito.Mas humigpit pa lalo ang kamay nitong nakahawak sa kanyang braso. “Bakit huh? Naiinis ka at nagsisi?” nagngangalit ang mga pangang tanong nito sa kaniya at halatang hindi nasisiyahan sa tinatakbo ng kanilang usapan.
DAHAN-DAHANG IMINULAT ni Asha ang kanyang mga mata na halos ayaw pang bumuka. Nang makita niya ang hindi pamilyar na kisame ay bigla siyang napahilot sa kanyang ulo ng wala sa oras. Anong nangyari? Nasaan siya? Sunod-sunod ang naging tanong niya sa kanyang isip hanggang sa luminaw na sa kanyang alaala ang mga nangyari kagabi.Pumunta siya ng bar nang bigla na lang siyang lapitan ni River at hinila patungo sa isang silid at doon niya rin nalaman na may inihalo pala ito sa kanyang inumin at pagkatapos… halos hindi na niya maalala pa ang mga sumunod na nangyari pagkatapos nun.Inilibot niya ang kaniyangg tingin sa buong silid ay mas lumakas pa ang paniniwala niya na hindi nga talaga iyon ang kwarto niya. Nang umikot siya sa kanyang likuran ay biglang bumilis ang tibok ng kanyang puso nang makita niya ang lalaking natutulog sa kanyang tabi. “La-lawrence…” mahinang usal niya sa pangalan nito kasabay nang pag-awang ng mga labi niya.Gulat na gulat siya nang makita niya ito doon at napansin
DUMIRETSO KAAGAD si Lawrence sa pangalawang palapag ng club pagdating niya. Wala kasi siyang nakita na kahit anino ni Asha sa baba. Pagpasok pa lang niya doon ay mabilis na ang tibok ng kanyang puso. Isa pa ay binayaran niya ang isa sa mga waiter para lang malaman niya kung nasaan ang boss ng mga ito.Pagdating niya sa tapat ng pinto ay buong lakas niyang sinipa ito dahil sa matinding galit. Nakita niya kaagad si River na hawak-hawak ang mga kamay ni Asha at nakapinid sa pader. Agad na bumalot ang matinding galit sa kanyang buong pagkatao ng mga oras na iyon.“Anong ginagawa mo huh?!” sigaw niya kaagad at lumapit sa mga ito. Hinila niya ang damit nito dahilan para mabitawan nito si Asha na ng mga oras na iyon ay halos matanggal na ang damit na suot nito. Hinawakan niya ang kwelyo ni River habang nagtatagis ang mga bagang at isang suntok ang pinatama sa mukha nito dahilan para umubo ito ng dugo at mawalan ng malay habang nakahiga sa sahig. Kahit na wala na itong malay ay wala siyang pa
NAPAKAGAT-LABI SIYA, ang nag-iisang pag-asa niya na makaalis doon ay bigo siya. Samantalang kung hindi naman dahil dito ay hindi siya hihilahin ng lalaking nasa harap niya sa lugar na iyon. Kasalanan nito iyon. “Ano, darating ba siya para iligtas ka?” tanong ni River na nakatayo pa rin sa harapan niya hanggang sa mga oras na iyon.Hindi naman nito narinig ang usapan nila ni Lawrence kaya tiyak na maniniwala ito sa sasabihin niya. Lumunok muna siya bago nagtaas ng ulo para salubungin ang mga mata nito. “Oo. darating siya kaya kung ayaw mong malintikan ay huwag na huwag mo akong gagalawin.” buong tapang na sabi niya. Sinabi niya ang mga salitang iyon para takutin ito at huwag nga siya nitong galawin ngunit ngumiti lang ito sa kaniya. Mas lalo lang tuloy siyang natakot dahil bagamat nakangiti ito ay kitang-kita niya sa mga mata nito ang masama nitong pagkatao. Isa pa ay init na init ang pakiramdam niya na para bang sinisilaban ang buong pagkatao niya. Okay pa naman siya kanina pero ngay
KAHIT NA HINDI nito sinabi sa kaniya kung ano ang ginawa nito ay nahulaan na niya kaagad. Hindi nga nagtagal ay agad na tumunog ang kanyang cellphone. Nang mamatay ang tawag ay sunod-sunod na ang chat na galing dito. Alam niya na kaagad na malamang sa malamang ay ipinadala nito ang kanyang picture kay Lawrence. Sa kabila ng pauulit-ulit na pagtawag sa kaniya ni Lawrence ay hindi niya iyon pinansin.“Gusto mo bang pumunta sa second floor para makipag-inuman sa akin?” muling tanong nito sa kaniya ngunit mabilis siyang tumanggi.“No thanks.” mabilis na sagot niya at pagkatapos ay nagpaskil ng isang ngiti sa kanyang labi.Ngumiti lang din naman ito sa kaniya. “Mukhang hindi yata kayo ayos ngayon ni Lawrence kaya hindi mo sinasagot ang tawag niya. May problema ba kayo? Gusto mo bang tulungan kita?” sunod-sunod na tanong nito sa kaniya.“Ayoko.” walang pag-aalinlangan na sagot ni ASha rito. Alam niya na hindi lang ito basta nag-ooffer ng tulong kundi may plano itong gamitin siya laban kay L
MABILIS SIYA nitong hinawakan sa kanyang kamay at sabay silang napaupo sa may sofa. Bumagsak siya sa mismong kandungan nito at pagkatapos ay agad na ipinulupot ang kamay sa kanyang beywang kung saan ay hindi siya makagalaw. Hinipan nito ang buhok niya na bumabagsak sa knaiyang leeg at walang sabi-sabi na hinalikan siya nito doon.“Bitawan mo ako!” sigaw niya kasabay ng pagpupumiglas niya ngunit walang silbi ang pagpupumiglas niya dahil mas hinigpitan lang nito ang pagkakahawak sa kaniya.“Masyadong matigas ang ulo mo kaya huwag ka ng manlaban pa dahil kung gusto ko talagang gawin sayo to ay hindi mo rin ako mapipigilan.” malamig na sabi nito dahilan para mapipi siya. Ano nga ba naman ang laban niya sa lakas nito kung sakali. “Hindi ko ito ginagawa dahil…” tumigil ito sa pagsasalita at tumitig sa kanyang mga mata.Napalunok siya at hinintay ang susunod pa sana nitong sasabihin ngunit hindi na ito muling nagsalita pa. Kahit na gusto niyang marinig ang sagot nito ay hindi na siya nagtanon
DAHIL SA NAGING sagot niya ay bigla na lang itong tumayo mula sa kinauupuan nito at naglakad palapit sa kaniya. Huminto ito sa harapan niya at tinitigan siya gamit ang malalamig nitong mga mata. “Baka nakakalimutan mo na, naging masaya ka noong mga panahong iyon at higit sa lahat ay nagustuhan mo rin ang mga nangyari sa pagitan natin.” sabi nito sa kaniya.Agad na napakuyom ang kanyang mga palad dahil sa sinabi nito. “Kung ang tinutukoy mo ay ang mapipilit mo sa akin at dahil sa ginawa mo akong parausan ay hindi ako masaya at hinding-hindi ako naging masaya. Hindi mo naaalala yung mga sinabi ko sayo? Sa tingin mo ba ay matutuwa ako sa bagay na nayuyurakan ang pagkatao ko?” tuloy-tuloy na tanong niya rito.Hindi ito nagsalita at nanatiling nakatitig lang sa kaniya. Para bang nag-iisip ito o kung natamaan man lang ba ito sa mga sinabi niya, ngunit syempre ay napaka-imposibleng mangyari ng bagay na iyon dahil ang mga taong katulad ni Lawrence ay masyadong walang puso at hinding-hindi maa