Chapter 5

5

ANG AKALA NITO ay may balak siyang akitin ito dahil lang nasa kama siya nang magmulat ito ng mata na wala naman talaga sa isip niya. Sobrang toxic ng isip nito. Hindi niya alam kung paano siya magpapaliwanag at kung ano ang sasabihin niya dahil mukha namang kahit anong sabihin niya ay hindi nito tatanggapin. 

“Hindi ba at sinabi ko na sayo na kahit na ikaw na lang ang natitirang babae rito sa mundo ay hindi ako magpapakababa para sayo? Hindi ko gugustuhing dumihan ang kahit dulo ng daliri ko dahil lang sa katulad mo.” sabi nito at ang bawat salitang binitawan nito ay puno ng diin.

Masakit. Sobrang sakit. Wala man lang itong pakialam sa kahit anong lumabas sa bibig nito, wala itong pakialam kung makakasakit ba ito o ano pero wala naman siyang magawa. “O baka naman idol mo ang mga prinsesa sa mga cartoons na nakatagpo ng prinsepe nila?” dagdag pa nitong tanong sa kaniya at pagkatapos ay umiling.

Sa puntong iyon ay bigla na lamang nahulog ang luha sa kanyang mga mata. Hindi na niya nagawang pigilan pa ang kanyang emosyon lalo pa at napakasakit ng mga binitawan nitong salita. Bugbog na bugbog siya sa pang-aalipusta nito sa kaniya. “Bakit ba ganyan ka kasakit magsalita?” tanong niya at pinunasan ang kanyang mga luha. Ayaw niya sanang ipakita rito na nasasaktan siya sa mga sinasabi nito ngunit hindi na niya matagalan pa.

“At bakit hindi sana? Ikaw ang nagpunta rito at naghanap ng gulo.” malamig na sabi nito.

“Bakit ba ayaw mong maniwala na inutusan ako ng DAddy mo na pumunta rito? Sino ang taong tanga na gugustuhing pumunta rito kung mga masasakit lang naman pala na salita ang dadatnan niya rito.” sabi niya.

“Umalis ka na. Ayokong makita pa ang mukha mo.” malamig na utos nito.

Napakuyom ang kanyang mga kamay at pagkatapos ay mabilis na lumabas ng silid na hindi na nagsalita pa at walang inaksayang oras para umalis sa lugar na iyon. Pagkalabas niya ng condo ay pinunasan niya ang kanyang mga luha sa kanyang pisngi. Habang dumadaan ang araw ay parang palala ng palala ang trato ni Lawrence sa kaniya na para bang sinasadya nitong pahirapan siya. Bigla tuloy sumagi sa isip niya na paano kaya kung umalis na lang siya sa mansyon ng mga ito? Pero saan naman siya pupunta kung sakali?

NOONG HAPONG iyon sa mansyon ay bigla siyang ipinatawag ni Don Lucio sa kanyang silid. Nang pumunta siya sa sala ay nakita niya na naroon din si Lawrence at nakaupo sa sofa. Nang mapansin siya nito ay agad na namang nagdilim ang mga mata nito na para bang nakita na naman nito ang taong kinamumuhian nito ng lubos.

“Umupo ka hija.” sabi ng matanda sa kaniya.

Mabilis naman siyang sumunod. “May problema po ba?” kaagad na niyang tanong pagkaupong pagkaupo pa lang niya. Hindi naman siya nito ipapatawag kung walang problema. Hindi niya maiwasang hindi isipin na baka mamaya ay nagsumbong na si Lawrence sa ama nito at pilit na siyang paalisin sa mansyon. Bigla siyang kinabahan.

“Malapit ka ng grumaduate, hindi ba?” tanong nito sa kaniya. Tumango naman siya at nagtaka kung bakit bigla-bigla na lang nitong tinatanong iyon.

“Magbabakasyon na kayo ng ilang buwan bago ang OJT niyo hindi ba?” tanong nitong muli na ikinatango niyang muli. “Gusto ko sanang hilingin sayo na kung pwede ay pansamatala ka munang maging secretary ni Lawrence habang nakabakasyon ka. Okay lang ba sayo?”

Hindi pa man siya nakakasagot ay nauna nang nagsalita sa kaniya si Lawrence na puno ng pagtutol. “Hindi pwede. Ayoko siyang maging secretary.” mariing pagtutol nito.

Bigla namang bumaling ang matandang lalaki sa anak. “Bakit naman ayaw mo? Dapat lang na malaman din ni Asha ang trabaho sa opisina para na rin maihanda siya sa OJT niya.” sabi nito.

Kitang-kita niya ang pagtatagis ng mga bagang nito. “Dad naman, ilang buwan na lang ay aalis na ako ng bansa kaya sana naman ay huwag mo na akong pahirapan pa.” muling sabi nito. “Isa pa, pinag-aral mo na nga siya lahat-lahat sa pinaka magandang paaralan pagkatapos ay gusto niyo pa siyang ipasok sa kumpanya? Para sa saan? Dahil ba sa nanay niya na naging dahilan ng pagkasira ng pamilya natin?” tuloy-tuloy na bulalas nito. Bigla siyang napayuko sa labis na pagkapahiya dahil sa sinabi nito.

“Lawrence, tumigil ka.” seryosong saway ng matanda rito ngunit sa halip na tumigil ay mas lalo pa itong nagalit.

“Alam niyo ba na dala-dala ni Mommy ang sama ng loob niya sa inyo hanggang sa huling hininga niya?” puno ng galit na tanong nito. “Alam niyo ba iyon?!” tumaas na ang boses nito.

…