PAG-AKYAT NILA sa second floor ay hindi na niya nakita pa ang babaeng nasa tabi kanina ni Lawrence. Idagdag pa na hindi niya akalaing ang pipiliin ng mga kaibigan niyang upuan ay doon sa malapit mismo kina Lawrence. Hindi niya tuloy maiwasang hindi mapalagay. Nagulat siya nang bigla na lang siyang tanungin ni Lester na nasa tabi niya pa rin. “Asha, lasing ka na ba? Ihahatid na kita. Baka hindi mo kayang umuwi.” sabi nito.“Hindi na kailangan, may susundo sa akin.” mariing pagtanggi niya rito.“Ah, ganun ba. Sayang naman.” sabi nito at halos mapasigaw siya nang mahina nang bigla na lang nitong hawakan ang kanyang beywang nang hindi man lang nagpapaalam sa kaniya. Agad niyang tinanggal ito at pagkatapos ay bahagyang lumayo rito. Alanganin siyang tumingin dito.“Pasensya ka na. Nagulat kita.” sabi nito. At nagulat siya nang bigla na lang itong mapalingon sa likod nila. Hindi niya tuloy maiwasang sundan ng tingin ito.Sa kanyang likuran ay nakita niya ang seryosong mukha ni Lawrence na n
HILONG-HILO si Asha kaya halos hindi na niya naramdaman pa ang isang kamay malakas na humawak sa kamay niya. Pakiramdam niya ay para siyang nakalutang sa ere nang mga oras na iyon. Sinubukan niyang magpumiglas ngunit narinig niya lang ang malalim at puno ng galit na tinig sa kanyang tenga. “Huwag kang malikot!” inis na anas nito.“Bitawan mo ako… gusto ko nang umuwi.” nakapikit na sabi niya rito. “Pwes itikom mo na lang yang bibig mo!” muling sabi nito. “Nakakairita talaga…” dagdag pa nito.Mariin siyang napaikit nang mga oras na iyon at pilit na kinikilala ang may-ari ng tinig na iyon. Parang pamilyar ito sa kaniya ngunit marahil dahil an rin sa kanyang kalasingan ay halos hindi na niya ito makilala pa. “Sino ka ba ha?! Bitawan mo ako!” muli niyang sigaw at biglang pumasok sa isip niya na baka kung sino lang ang taong ito at baka may balak itong masama sa kaniya.Bigla niya ring pinagsusuntok ang dibdib nito. “Bitawan mo akong manyak ka!” sigaw niya ngunit isang sigaw lang din ang i
KINAUMAGAHAN PAGKAGISING ni Asha ay agad siyang napahawak sa kanyang ulo. Dahan-dahan siyang bumangon at nagmulat ng kanyang mga mata. Nakita niya ang kanyang cellphone na nasa tabi niya at nang tingnan niya ito ay parang nawala lahat ng antok niya lalo pa at alas kwatro na pala ng hapon. Ito ang unang pagkakataon na nagising siya ng ganuong oras. Napahilamos siya sa kanyang mukha nang bigla niyang maalala ang kanyang panaginip. Bigla ring nag-init ang kanyang mukha at bumilis ang tibok ng kanyang puso. Wala sa sariling napahawak siya sa kanyang labi. Hindi niya akalain na magiging ganun siya ka-agresibo sa kanyang panaginip.Ilang sandali pa ay doon niya napansin na hindi pala iyon ang silid niya. Doon na rin pumasok sa isip niya ang mga nangyari kagabi. Sumama siya sa kanyang mga kaklase na lumabas at nalasing siya. “Anong nangyari? Bakit nandito ako?” sunod-sunod na tanong niya.Ang huling alaala niya kasi ay iyong nandun pa sila sa bar. Kung paano siya napunta doon ay iyon na ang
HABANG NAGLALAKAD siya ay bigla na lang tumulo ang luha niya. Kitang-kita niya sa mga mata ni Lawrence kung gaano talaga ito diring-diri sa kaniya. Pagkapasok niya sa loob ng kanyang silid ay agad siyang dumiretso sa banyo upang maligo at para na rin guminhawa kahit papano ang pakiramdam niya.Paglabas niya ng banyo, abala siya sa pagpupunas ng kanyang basang buhok nang bigla na lang tumunog ang kanyang cellphone dahilan para damputin niya ito. Nakita niya sa caller id ay si Lester ang tumatawag kaya dali-dali na niya itong sinagot. “May kailangang ka ba Lester?” tanong niya kaagad dito.“Ah, busy ka ba? Gusto sana kitang yayain na lumabas. Dinner tayo, libre ko.” sabi nito sa kaniya.Bahagyang nagliwanag ang kanyang mukha nang marinig niya ang sinabi nito. “Sure!” mabilis na sagot niya at hindi na nagpaligoy-ligoy pa. Isa pa ay ayaw niyang magmukmok doon dahil patuloy niya lang na naalala ang mga salitang sinabi sa kaniya ni Lawrence. Mainam na rin iyon para makapag-unwind siya kahit
HINDI NIYA ALAM kung paano nalaman ni Lawrence ang tungkol sa pagdating ni Lester sa mansyon. Hindi kaya narinig nito ang pagtigil ng sasakyan mula sa silid nito? Habang nag-iisip siya ay nagulat siya nang bigla na lamang siya nitong sunggaban. Hinawakan nito ng mahigpit ang kanyang mga braso dahilan para mapa-daing siya sa sakit.“La-lawrence ano ba? Na-nasasaktan ako…” mahinang sabi niya rito.Tinitigan lang siya nito at sinuyod mula ulo hanggang sa kanyang paa. “Kung dito sa bahay ay halos takpan mo ang katawan mo at ni halos hindi makita yang mga paa mo pero kapag pala lalabas ka at makikipagkita sa isang lalaki ay ganyan ka manamit. Anong klaseng ugali yan?” malamig na tanong nito sa kaniya.“Lawrence!” saway niya rito. Ni hindi man lang ito nagpreno sa sinabi nito. Anong ibig sabihin nito? Na ginagamit niya ang katawan niya para akitin ito?“Bakit? May sinabi ba akong mali huh? Diba, tama naman ang sinabi ko?” taas ang noong sabi nito sa kaniya.Napalunok siya at sinalubong ang
NAPATAYO NG WALA sa oras si Lawrence sa kinauupuan nito. “Ano?!” hindi makapaniwalang tanong nito sa kaniya. “Gusto niyo akong pakasalan siya kahit na wala naman talaga akong ginagawa? Hindi ako papayag!” mariing tanggi nito at kitang kita niya ang labis na galit nang lumingon ito sa kaniya.“Sa ayaw at sa gusto mo ay susunod ka sa gusto ko.” mariing wika ng matanda na labis lang nagpagalit kay Lawrence. Sinamaan siya nito ng tingin bago nagmadaling umalis. Samantalang siya ay para ring nakalutang nang tumayo at lumabas doon. Hindi niya matanto kung totoo ba ang mga nangyayari o nananaginip lang siya.Nang humiga siya sa kanyang kama ay bigla siyang napatitig sa kisame. Bigla siyang nakaramdam ng konsensya dahil sa hindi niya pagsasalita. Hinayaan niya lang na isipin ni Don Lucio ang gusto nito at ni hindi man lang niya ipinagtanggol si Lawrence.Buong gabi niyang sinubukan ang matulog ngunit ni isang minuto ay hindi siya nakaidlip. Naging abala kasi ang kanyang isip sa pag-iisip ng m
PAGKALABAS NIYA NG silid ng matanda ay dumiretso siya sa baba. Dahil wala naman siyang gagawin ay naghanap na lang siya ng pwede niyang magawa at napunta nga siya sa garden kaya ang magdilig na lang ang napagdiskitahan niyang gawin.Hindi pa man siya nakaka dami ng kanyang nadidiligan ay bigla na lang siyang napapitlag nang may marinig siyang isang pamilyar na tinig sa likuran niya. “Masaya ka na ba huh?” sarkastikong tanong nito sa kaniya.Wala sa sariling napalingon siya rito. Hindi niya alam kung ano ang sinasabi nito ng mga oras na iyon. Wala siyang ideya. “Tinatanong kita. Masaya ka na ba na nagtagumpay ka sa plano mo at ngayon ay ipapakasal ako ni DAddy sayo?” Agad na nanlaki ang kanyang mga mata nang maisip niya ang sinabi nito. Iyon pala ang tinutukoy nito. Mabilis siyang umiling. “Hindi. Mali ang iniisip mo.” pagdedepensa niya at gusto niya sanang linisin ang pangalan niya rito.Tumaas ang sulok ng labi nito at bahagyang natawa. “Hindi ko talaga lubos malaman kung anong ipin
"Hindi ba at ito naman talaga ang gusto mo? Pwes pagbibigyan kita."_________NAPABUNTONG-HININGA si Asha habang kumakain ng mga oras na iyon. Hindi niya alam pero parang napaka-bigat ng gising niya nang umagang iyon. Bigla-bigla na lang pumasok sa isip niya ang kalagayan niya. Namatay ang nanay niya dahil sa sakit noong sampung taong gulang siya at dahil wala siyang kamag-anak na kilala ay pinatira siya ng dati nitong amo sa bahay nito at tinanggap na parang kamag-anak. Kahit na ang tingin ng ibang tao sa nanay niya ay isang kabit. Sa mansyon na iyon na siya nagkaisip kaya hindi na rin siya tumanggi pa na tumira doon kapalit ng pagtulong niya sa mga gawaing bahay. Idagdag pa na napakabait naman ng lalaking amo niya at pinag-aral pa siya at binihisan. Nag-aaral siya ngayon sa isa sa mga sikat na unibersidad sa bansa at graduating na siya sa kurso niyang Management Accounting. Noong bata pa siya ay palagi niyang naririnig na kinukutya ang nanay niya at maging ang mga batang kalaro ni
PAGKALABAS NIYA NG silid ng matanda ay dumiretso siya sa baba. Dahil wala naman siyang gagawin ay naghanap na lang siya ng pwede niyang magawa at napunta nga siya sa garden kaya ang magdilig na lang ang napagdiskitahan niyang gawin.Hindi pa man siya nakaka dami ng kanyang nadidiligan ay bigla na lang siyang napapitlag nang may marinig siyang isang pamilyar na tinig sa likuran niya. “Masaya ka na ba huh?” sarkastikong tanong nito sa kaniya.Wala sa sariling napalingon siya rito. Hindi niya alam kung ano ang sinasabi nito ng mga oras na iyon. Wala siyang ideya. “Tinatanong kita. Masaya ka na ba na nagtagumpay ka sa plano mo at ngayon ay ipapakasal ako ni DAddy sayo?” Agad na nanlaki ang kanyang mga mata nang maisip niya ang sinabi nito. Iyon pala ang tinutukoy nito. Mabilis siyang umiling. “Hindi. Mali ang iniisip mo.” pagdedepensa niya at gusto niya sanang linisin ang pangalan niya rito.Tumaas ang sulok ng labi nito at bahagyang natawa. “Hindi ko talaga lubos malaman kung anong ipin
NAPATAYO NG WALA sa oras si Lawrence sa kinauupuan nito. “Ano?!” hindi makapaniwalang tanong nito sa kaniya. “Gusto niyo akong pakasalan siya kahit na wala naman talaga akong ginagawa? Hindi ako papayag!” mariing tanggi nito at kitang kita niya ang labis na galit nang lumingon ito sa kaniya.“Sa ayaw at sa gusto mo ay susunod ka sa gusto ko.” mariing wika ng matanda na labis lang nagpagalit kay Lawrence. Sinamaan siya nito ng tingin bago nagmadaling umalis. Samantalang siya ay para ring nakalutang nang tumayo at lumabas doon. Hindi niya matanto kung totoo ba ang mga nangyayari o nananaginip lang siya.Nang humiga siya sa kanyang kama ay bigla siyang napatitig sa kisame. Bigla siyang nakaramdam ng konsensya dahil sa hindi niya pagsasalita. Hinayaan niya lang na isipin ni Don Lucio ang gusto nito at ni hindi man lang niya ipinagtanggol si Lawrence.Buong gabi niyang sinubukan ang matulog ngunit ni isang minuto ay hindi siya nakaidlip. Naging abala kasi ang kanyang isip sa pag-iisip ng m
HINDI NIYA ALAM kung paano nalaman ni Lawrence ang tungkol sa pagdating ni Lester sa mansyon. Hindi kaya narinig nito ang pagtigil ng sasakyan mula sa silid nito? Habang nag-iisip siya ay nagulat siya nang bigla na lamang siya nitong sunggaban. Hinawakan nito ng mahigpit ang kanyang mga braso dahilan para mapa-daing siya sa sakit.“La-lawrence ano ba? Na-nasasaktan ako…” mahinang sabi niya rito.Tinitigan lang siya nito at sinuyod mula ulo hanggang sa kanyang paa. “Kung dito sa bahay ay halos takpan mo ang katawan mo at ni halos hindi makita yang mga paa mo pero kapag pala lalabas ka at makikipagkita sa isang lalaki ay ganyan ka manamit. Anong klaseng ugali yan?” malamig na tanong nito sa kaniya.“Lawrence!” saway niya rito. Ni hindi man lang ito nagpreno sa sinabi nito. Anong ibig sabihin nito? Na ginagamit niya ang katawan niya para akitin ito?“Bakit? May sinabi ba akong mali huh? Diba, tama naman ang sinabi ko?” taas ang noong sabi nito sa kaniya.Napalunok siya at sinalubong ang
HABANG NAGLALAKAD siya ay bigla na lang tumulo ang luha niya. Kitang-kita niya sa mga mata ni Lawrence kung gaano talaga ito diring-diri sa kaniya. Pagkapasok niya sa loob ng kanyang silid ay agad siyang dumiretso sa banyo upang maligo at para na rin guminhawa kahit papano ang pakiramdam niya.Paglabas niya ng banyo, abala siya sa pagpupunas ng kanyang basang buhok nang bigla na lang tumunog ang kanyang cellphone dahilan para damputin niya ito. Nakita niya sa caller id ay si Lester ang tumatawag kaya dali-dali na niya itong sinagot. “May kailangang ka ba Lester?” tanong niya kaagad dito.“Ah, busy ka ba? Gusto sana kitang yayain na lumabas. Dinner tayo, libre ko.” sabi nito sa kaniya.Bahagyang nagliwanag ang kanyang mukha nang marinig niya ang sinabi nito. “Sure!” mabilis na sagot niya at hindi na nagpaligoy-ligoy pa. Isa pa ay ayaw niyang magmukmok doon dahil patuloy niya lang na naalala ang mga salitang sinabi sa kaniya ni Lawrence. Mainam na rin iyon para makapag-unwind siya kahit
KINAUMAGAHAN PAGKAGISING ni Asha ay agad siyang napahawak sa kanyang ulo. Dahan-dahan siyang bumangon at nagmulat ng kanyang mga mata. Nakita niya ang kanyang cellphone na nasa tabi niya at nang tingnan niya ito ay parang nawala lahat ng antok niya lalo pa at alas kwatro na pala ng hapon. Ito ang unang pagkakataon na nagising siya ng ganuong oras. Napahilamos siya sa kanyang mukha nang bigla niyang maalala ang kanyang panaginip. Bigla ring nag-init ang kanyang mukha at bumilis ang tibok ng kanyang puso. Wala sa sariling napahawak siya sa kanyang labi. Hindi niya akalain na magiging ganun siya ka-agresibo sa kanyang panaginip.Ilang sandali pa ay doon niya napansin na hindi pala iyon ang silid niya. Doon na rin pumasok sa isip niya ang mga nangyari kagabi. Sumama siya sa kanyang mga kaklase na lumabas at nalasing siya. “Anong nangyari? Bakit nandito ako?” sunod-sunod na tanong niya.Ang huling alaala niya kasi ay iyong nandun pa sila sa bar. Kung paano siya napunta doon ay iyon na ang
HILONG-HILO si Asha kaya halos hindi na niya naramdaman pa ang isang kamay malakas na humawak sa kamay niya. Pakiramdam niya ay para siyang nakalutang sa ere nang mga oras na iyon. Sinubukan niyang magpumiglas ngunit narinig niya lang ang malalim at puno ng galit na tinig sa kanyang tenga. “Huwag kang malikot!” inis na anas nito.“Bitawan mo ako… gusto ko nang umuwi.” nakapikit na sabi niya rito. “Pwes itikom mo na lang yang bibig mo!” muling sabi nito. “Nakakairita talaga…” dagdag pa nito.Mariin siyang napaikit nang mga oras na iyon at pilit na kinikilala ang may-ari ng tinig na iyon. Parang pamilyar ito sa kaniya ngunit marahil dahil an rin sa kanyang kalasingan ay halos hindi na niya ito makilala pa. “Sino ka ba ha?! Bitawan mo ako!” muli niyang sigaw at biglang pumasok sa isip niya na baka kung sino lang ang taong ito at baka may balak itong masama sa kaniya.Bigla niya ring pinagsusuntok ang dibdib nito. “Bitawan mo akong manyak ka!” sigaw niya ngunit isang sigaw lang din ang i
PAG-AKYAT NILA sa second floor ay hindi na niya nakita pa ang babaeng nasa tabi kanina ni Lawrence. Idagdag pa na hindi niya akalaing ang pipiliin ng mga kaibigan niyang upuan ay doon sa malapit mismo kina Lawrence. Hindi niya tuloy maiwasang hindi mapalagay. Nagulat siya nang bigla na lang siyang tanungin ni Lester na nasa tabi niya pa rin. “Asha, lasing ka na ba? Ihahatid na kita. Baka hindi mo kayang umuwi.” sabi nito.“Hindi na kailangan, may susundo sa akin.” mariing pagtanggi niya rito.“Ah, ganun ba. Sayang naman.” sabi nito at halos mapasigaw siya nang mahina nang bigla na lang nitong hawakan ang kanyang beywang nang hindi man lang nagpapaalam sa kaniya. Agad niyang tinanggal ito at pagkatapos ay bahagyang lumayo rito. Alanganin siyang tumingin dito.“Pasensya ka na. Nagulat kita.” sabi nito. At nagulat siya nang bigla na lang itong mapalingon sa likod nila. Hindi niya tuloy maiwasang sundan ng tingin ito.Sa kanyang likuran ay nakita niya ang seryosong mukha ni Lawrence na n
IBUBUKA NA sana ni Asha ang kanyang bibig upang magsalita nang makarinig siya ng mahinang kumosyon mula sa baba. Rinig kasi ang tilian ng mga kababaihan kaya hindi niya maiwasang maki-usyoso. Nang makita niya ang eksena ay agad na nanlaki ang kanyang mga mata nang makita niya ang matangkad na pigura na papasok sa loob ng bar. “Lawrence…” mahinang bulong niya.Sa likod nito ay nakasunod ang dalawa nitong kaibigan na sina Colt at Adam. dahil nga sa taglay na kagwapuhan ng mga ito ay halos magtilian ang mga babaeng nasa loob ng bar. Halos tumigil ang lahat sa pagsasayaw at tumitig lamang sa mga ito na para bang mga artista ang mga dumating.Kahit na noong bata pa lang siya ay kilala na niya si Lawrence, hindi pa rin naiwasan ng puso niya ang pagtibok ng mabilis na para bang ngayon niya lang nakita ang kagwapuhan nito. “Crush mo rin ba ang mga iyon?” biglang tanong sa kaniya ni Lester na nasa tabi niya.Nagulat siya dahil doon kaya dali-dali niyang binawi ang tingin. “Hindi no.” puno ng p
NANG MAKARATING si Asha sa bar kung saan sila magkikita-kita ay doon niya napansin na pamilyar iyon sa kaniya. Ilang sandali pa ay naalala niya na ang bar na iyon ay pagmamay-ari ni Lawrence at kasosyo nito ang ilan nitong kaibigan. Ilang beses na rin siyang nakapunta doon dahil isinasama siya minsan ni Lawrence kahit na labag na labag sa kalooban nito.Dahil dito ay napabuntong-hininga na lang siya. Wala siyang ibang gusto kundi ang sana ay huwag itong magpunta doon para hindi na naman mag-krus ang mga landas nila. Hindi nagtagal ay nakita na nga niya sina ALi kasama pa ang iba. Dali-dali siya nitong hinila patungo sa isang sulok para umupo.Nakita niyang naroon din ang kaklase niyang si Lester na humabol sa kaniya kanina. “Akala ko talaga ay hindi ka sasama ngayon. Pero buti naman at sumama ka.” nakangiting sabi nito sa kaniya pagkalipas ng ilang sandali. Sa tantiya niya ay may pagkamahiyain din si Lester kagaya niya.“Syempre, dahil ito ang unang beses mong lumabas kasama kami ay