Mag-log inShare
CHAPTER 1
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56TIME check: 3:09 AM.
Isang gabing lumipas na wala tayong tulog sa kakabasa ng manhwa.
Cravings satisfied! Done na naman ako sa isang bl manhwa na kilig to the bones!
Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko. Bakit sobrang sarap kiligin sa pagbabasa? Hanggang sana all na lang ba tayo rito?
"What?!" Napabangon ako sa gulat nang makita ang author's note sa last update ng aking binabasa.
Dear readers,
Thank you so much for loving the book [How to Create a Baby?] I have gone this far by your support and adoration. Unfortunately, due to some personal reasons, I cannot continue the book and I am so sorry for the people waiting for the next update. This will be my farewell gift to you guys, sorry again.
"What the?! 'Yon na 'yon!?" Napasapo ako sa aking noo.
Walang ending? What's worst is nasa climax part na kami!
"Argh!" Napasigaw ako sa sobrang stress.
Ano ba 'yan? Atat na ako mabasa kung ano ang susunod. Bakit naman gan'on? Sana mabilaukan 'yong author!
I yawned. Yeah, whatever. Matutulog tayo ng may masamang loob ngayon.
"Hmm. . . Leon. . ." I grumbled the male lead's name as I drifted away in slumber.
It was a deep peaceful sleep, but when I woke up, it felt like I was in a dream or something.
Kinurot ko ang aking pisnge. Oo, masakit. Wow, napaka-realistic naman ng panaginip na ito. Ramdam ko hanggang buto 'yong emosyon.
Wala ako sa kuwarto ko. Nasa langit ba ako? Sobrang liwanag. Anong klaseng langit 'to at puro kahoy lang ang nakikita ko?
Dahan-dahan akong tumayo.
I've never seen this place before. Am I really dreaming? 'Yan lang ang tanging rason na naiisip ko ngayon.
Kinapkap ko ang aking sarili; this dream sure feels too real. I looked down and realized, I'm still in my pajamas.
I huffed.
Okay! Kung panaginip man 'to, kailangan na 'ting i-testing!
I walked towards the nearest tree at pangmalakasang binangga ang aking bungo sa kahoy.
"Argh! f*ck -" I gasp.
Oh my nuggets! It hurts! Tang*na. Ang sakit!
"OMG!" I gasp once again.
T-Teka! Ito na ba 'yong reincarnate thing!? Hala!
Napalawak ang aking ngiti. Nasa medieval era rin ba ako? Anong klaseng lugar 'to? H'wag mong sabihin na ito na ang start ng sarili kong story?
"Kyaaa!" I squirmed in excitement.
I can't wait to see what world is this! Marami bang hawt fafa rito?! Sino naman kaya ang mabibingwit ko?
Feel ko na ang magandang araw sa aking kinabukasan!
. . . Or not.
"15,000!"
"20,000!"
"3,000 shells."
What the fawk? Anong nangyari sa fantasies ko? Naglaho lamang ng parang bula!
Why the hell am I standing on this big stage, getting sold off by creepy bastards?
Oh shit. Oo nga pala at nakita nila ako sa kagubatan at dinakip. I can't even protest because they're so strong! What the, why the hell are the man so buff in here!?
I can't even do anything.
"600 Million Shells."
Natahimik ang lahat nang may mag-bid ng malaking pera.
So I think shells are the currency of this place. But I wonder, who the hell is this person to bet so much money on someone like me? Well, kung tutuusin kulang pa rin 'yan!
Haler? Gold tayo beh!
"S-Six Hundred M-Million - sold!"
That's when it dawned to me that I'm really getting sold to some stranger. Ano na lang kaya ang mangyayari sa akin? Ano kaya ang gagawin sa akin ng taong ito?
"Now, listen, whoever bought you, you should always listen to them, okay?" The man who took me from the forest said in a serious expression.
Ugh! I guess hindi pa talaga moderno ang panahong ito dahil uso pa ang human auction.
"Christian! Tapos na ba ang pinapagawa ko sa 'yo?" May isang boses na tumawag sa lalaking kinakausap ako.
"Yes, boss." May nilahad itong box sa akin. "Ito, suotin mo 'yan. We had trouble finding clothes for you, so kailangan naming magpatahi pa."
Magpatahi? Wala ba silang ukay-ukay dito? Am I really in a. . . Medieval era?
The adrenaline rush of excitement is burning out in me. 'Yong excitement ko sa pagka-reincarnate, unti-onting napapalitan ng takot.
I don't know where I am, I don't know this place, I don't even know if I'll live a peaceful life lalo na at may bumili sa akin.
Oh, what to do? Running away is impossible dahil ang isang yapak lang nila ay limang yapak sa akin! How am I supposed to run with these little feet?
"Go and get change, the man that bought you will be here later." Tinulak niya ako sa isang kuwarto.
Tumingin-tingin ako, expecting some exit ngunit pintuan lamang ang tanging magagamit sa paglabas.
I slid down on the floor. Hah. Now this is making me sad.
"Come."
Ang lalaking naka-suit at naka-suot ng maskara na takip lamang ang pang-ibabaw niyang mukha ang nakaupo sa aking harapan.
He's ordering me. I don't know what to do. Should I jump in this carriage?
Hindi naman siguro ako mamamatay no'n 'di ba?
I sighed. Whatever. Anong magagawa ko kung nakakadena ang leeg ko at siya ang may hawak nito?
Umupo ako sa kanyang tabi. Hinawakan niya ang aking mukha at sinipat-sipat ito.
"Hmm. . . Interesting." He murmured as he scrutinized my face.
Napahiyaw naman ako ng bigla niyang hinawakan ang aking dibdib. The fear inside me grew.
Oh no, what if binili ako ng taong ito para gawing sex slave?
I don't want that! I'd rather eat dog poop than give up my virginity!
"That's weird, but it's soft," takang ani nito habang minamasahe ang aking dibdib.
I can't even push him! What if he kills me? May dala-dala pa naman itong espada na nakasuksok sa kanyang gilid.
This is making me crazy! Bakit ayaw niya tantanan ang dibdib ko?!
Umangat ang tingin nito sa akin. Nagtama ang aming tingin at kitang-kita ko ang asul niyang mga mata.
"Bakit malaki?" Tanong niya habang hawak hawak pa rin ang aking dibdib.
"H-Ha?"
He looked down on my breast again and bit it gently.
Gustong-gusto ko magmura! Why the fuck is he doing this? I wanna cry!
"It's. . . Soft?" He whispered again.
I can feel myself blushing. Oh please! H'wag mong sabihin na first time niya makakita ng dibdib na ganito kalaki!? This guy. . . Is a pervert!
"I've never seen anything like this."
"U-um. . . Excuse me?" I tried speaking while running out of breath. I feel weird. "P-p'wede bang bitawan mo ako?" I pleaded.
Those bastards made me wear a big polo shirt! I don't know what they did to my pajamas! It was scary as shit as they tried to inspect my body!
I want to. . . Go home. I badly want to go home. Kahit na walang naghihintay sa akin doon, at least hindi ako tinatrato ng ganito.
Hindi ba talaga 'to panaginip? I want to wake up and eat sinigang.
Umubo ito at agad akong binitawan. "Sorry, I was just curious." Umiwas siya ng tingin. "First time kong makakita ng ganito."
I wiped my face. May kakaunting luha na lumalabas sa aking mata. "W-what are you even saying?" Nauutal kong tanong sa kanya.
"It's the first time to see someone like you."
"Someone like me?"
Bumaling ulit ito sa akin. "Yeah. What are you? All of the people here don't look anything like you."
W-what? Insulto ba 'yan!?
"Um, I'm a woman of course. Saang planeta ka ba nakatira at 'di mo alam kung ano ako?" Napatakip agad ako ng bibig.
This damn mouth of mine with unnecessary shits!
He chuckled. "You talk in a weird way."
Wew. Akala ko magagalit ito. Baka hilahin niya 'yong kadena. Konektado pa naman ito sa leeg ko.
Gulp. I don't wanna die yet.
Ang natatawa niyang mukha ay naglaho at tiningnan ako nang diretsahan. "So you're a woman?"
I nodded.
"You. . ." Tumingin sa sa ibabang parte ng aking katawan.
Para bang instinct ang kumilos sa akin at agad ko itong tinakpan.
W-What the! At least, be a little ashamed of yourself!
"I've never heard about that. . ." Umiwas ulit siya ng tingin.
"Never heard a-about what?"
"A woman."
Napataas ako ng kilay. "Seriously? Did you live under a rock? Ang mundo ay puno ng babae!"
"Hmm. . . Not in here though," he answered while looking outside the window.
"Anong not in here?" I squinted my eyes at him.
Pinagsasasabi nito?
"You're the only woman I know of. . ." He scratched his head. "Nah, probably everyone only knows one woman."
I gasp. "Taong kuweba ka ba talaga?!" I nudge at him. Hindi naman niya ako tiningnan.
"No, but seriously. Everyone in here. . ." He sighed. "Everyone here is a man. You're the first ever woman I've seen while living here."
What?
ARE YOU SERIOUS?!
Kaugnay na kabanata
APPLE OF THEIR EYES CHAPTER 2
TO be honest, I'm scared. Well of course, I was excited at first. I was a huge fan of reincarnation manhwas and novels, to think that it happened to me made my whole skin tingle.Ngunit ngayon ay nawawala na ang kagalakan sa aking puso. Natatakot ako kung ano ang mangyayari sa akin. Ang unang naranasan ko rito ay kabastusan, ngayon naman ay sinabihan akong ako lang ang babae?I don't know where I am. I can't see what's outside dahil nakatakip ito ng kurtina. "W-wala ka bang ina?" Tanong ko ulit sa kanya. Baka ay binibiro lang ako nito?"I do," agaran niyang sagot. Tumigil ang karahe at bumukas ang pintuan. "Let's go." Ayo'ko namang mahila mula sa leeg kaya naman ay sumunod na lang agad ako.So, he has a mother. Then, what he told me earlier was a lie? Sabi ko na nga ba, imposibleng walang babae sa mundong ito. I don't know where I am, but a world can't survive without any woman.Nilibot ko ang aking paningin sa paligid. There are bushes of flowers everywhere. Sobrang laki rin yata n
APPLE OF THEIR EYES CHAPTER 3
ISANG nakakabinging ingay ang gumising sa akin."Let me in! I'll kill that-""John, kumalma ka! Natutulog pa si Leon!"Ugh. Bakit ang ingay? Nag-aaway na naman ba ang kapitbahay? Kung p'wede lang hagisan ng kutsilyo! Araw-araw na lang nag-aaway!"Hmm. . ." Kinusot-kusot ko ang aking mga mata at dahan-dahan itong binuksan.Nabilaukan naman ako sa sarili kong laway nang makitang may lalaking nakahiga sa aking harapan. Natutulog ito nang mahimbing at mukhang walang pakialam sa nangyayari sa labas.Argh. So, yesterday wasn't a dream at all?I'm in that novel! Bumangon ako at tiningnan ang paligid. May nakita naman akong malaking salamin sa sulok. Tatayo na sana ako para tingnan dito ang aking sarili ngunit napabalik ako sa higaan at napahiga.F*ck! I forgot about the chains!I hate this. I hate being here! I wanna go home! Ayo'ko rito! Nilagay ko ang aking kamao sa aking mukha. Naiiyak na naman ako ngunit hindi ko naman mapigilan ang emosyon na 'to. Natatakot ako. Kung kahapon ay halos
APPLE OF THEIR EYES CHAPTER 4
“SIT.”Ano ako aso?Gusto ko tuloy sapakin 'yang walang emosyon niyang mukha kaso mahal ko pa talaga ang aking dear life. Ayo'ko naman matigok. Baka naman after this life ay road to real heaven na talaga ako? Mas'yado pa akong bata.I sighed deeply and waltzed towards this person who's sitting calmly on his very very veeeery fancy chair with his formal suit. Indeed, he is handsome but you can clearly feel a murderous intent whenever you look at him.Haha, save me."Ba't ka nakaupo d'yan?""Because it's free—" I couldn't continue what I was saying when he suddenly lifted me up from the floor and put me in his lap.W-what the! Wala ba 'tong manners!?"Hold still." Itinaas niya ang kanyang kamay at naramdaman ko ang pagkalas ng kadena sa aking leeg.It feels like I can breathe more properly when he finally takes that off. Wow. Ang gentleman. Note the sarcasm.Ang akala ko ay may sasabihin pa siya ngunit kumuha ito ng ballpen at nagsimulang magsulat. Yeah, right. The author did mention
APPLE OF THEIR EYES CHAPTER 5
LEON'S crystal blue eyes is shining under the sunlight. Katamtaman lang ang kaputian ng kanyang balat. Maitim ang kanyang buhok na med'yo pumupula kapag nasisinagan ng araw. He's well-built. Halos lahat yata ng tao rito ay malalaki ang katawan. "Hmm. . . Interesting." I chuckled as I observed Leon's face beaming in happiness.So does he really love the prince? Hindi naman surpresa kung gano'n 'yon dahil ito naman talaga ang setting ng original novel. Isa lamang akong hamak na estranghero na napunta rito sa hindi malamang dahilan.I shrugged. Leon's love life is not my problem. Umalis si Leon, mukhang may kukunin yata. Napatitig naman ako sa taong nakatalikod sa akin. Brown chestnut hair, royal uniform and he's a little tall. Though, I'm not sure dahil med'yo malayo naman ang mga ito.Then suddenly, as if he sensed someone was watching them, his gaze met mine. Para bang nanlalamig ang buo kong katawan nang magtama ang aming paningin. We stared at each other for a moment dahil agad di
APPLE OF THEIR EYES CHAPTER 6
DAMA ko ang malakas na kabog ng aking dibdib dahil sa nangyayari.“A-Anong klase ng inspeksyon 'to?” Hinihingal ako sa kanilang ginagawa. I can't even move one bit dahil ginapos ang aking mga kamay at paa. I'm fully naked and they keep touching me. Ayos lang sana kung titingnan lang nila ngunit bakit parang bastos naman yata 'tong ganito?"Hmm. . . She tastes the same as other people here." Anong inexpect ng prinsipeng ito? Lechon taste? G*go ba siya?"Yes. I've told you before you came here." Narinig kong nagsalita si Leon. "Her skin is soft. Her chest is soft. Hindi kagaya ng iba rito ay mas maliit siya at higit sa lahat. . ." Napahiyaw ulit ako sa gulat ng itaas niya ang aking mga paa. What the hell is this position? Nakakahiya! I hate it! I hate it here."This thing." Naramdaman ko ang kamay ni Leon na biglang lumapat sa pribado kong parte."Hey! What the f*ck!" I tried struggling my way out, pero sobrang lakas nito at mukhang wala lang siyang narinig dahil patuloy ang paghawak
APPLE OF THEIR EYES CHAPTER 7
AFTER that Leon disappeared. I still sleep on his room dahil wala naman akong ibang matulugan pa dito. "Miss, heto na ang mga damit na hiningi mo." Ang head butler na mukhang inutusan ni Leon na alagaan ako ang biglang dumating.I've design a few dresses and passed it on the tailors. Hindi siya damit kung saan malalaking palda at pang-ball gown ang peg. I asked for comfy and easy to wear clothes. Since hindi naman komplikado ay dalawang araw lang niya ito natapos.At dalawang araw na rin kaming hindi nagkikita ni Leon. Not like I want to see him either. As what the butler told me before, Leon left him to take care of me and give me everything I want. Binigyan din ako ng isang bag na puno ng pera. Hindi naman malayo sa modernong disenyo ng pera ang pera nila rito kaya hindi ako nahihirapan pa.Also, the parents of Leon clearly hates me. Kapag nagkita kami sa hallway man lang o hindi kaya ay aksidente ko silang nakakasabay sa pagkain, ram
APPLE OF THEIR EYES CHAPTER 8
"SIGURADO ka ba rito?" Nag-aalalang tanong ng butler matapos niyang ilagay ang maleta ko sa karahe.I sighed and gave smiled at him. "Yes, I think I need to leave right now."Sino ba namang hindi aalis agad kapag may gano'n kang kausap? Hindi naman ako t*nga para tumagal pa rito at maghintay pa ng umaga. Especially that Leon gave me a consent to leave and everyone here already knows it.Also, I think it's for the best."Hindi mo man lang ba hihintayin na gumising si Sir Leon?""Huwag na." Umiling ako at pumasok sa loob. Bago sumira ang pintuan ay nagsalita ulit ako, "It's better this way. He will read my letter when he wakes up." Dalawang letra lang naman ang nakalagay doon pero sapat na ito dahil wala naman akong ibang masabi sa kanya.What am I supposed to do? Magalit? Magwala? O umiyak dahil sa mga pinaggagagawa nila sa akin? It's useless to do all those things now. It happened and even though I hated being treated like an obj
APPLE OF THEIR EYES CHAPTER 9
TAHIMIK kaming apat na nakaupo sa bahay kung saan nila ako minolestya. Ang isang lalaki na may pula at mahabang buhok at dilaw na mata ay nagluluto habang ang dalawang lalaki na mukhang kambal — same blue hair color, same brown eyes and same skin tone — ang nakaupo sa aking harapan."So, you're telling me. . ." I gathered my courage to speak up. "You did that to save me?" Tanong ko sa kanila matapos nitong mag-explain sa nangyari."Yes? Kind of?" A twin at the left side with much more deeper and rasty voice than the other one spoke."Kayo talagang tatlo?" Namula ang mga ito at napayuko. "It's b-because we need to extract the fluids before it spreads on your body," sagot ng isang kambal nito na mas may magaan na boses.Napahilot ako ng aking sentido. Ang storya pala rito ay 'yong driver ng sinasakyan ko ay plano akong ibenta ulit sa auction house kung saan ako nanggaling. Ang tatlong ito ay galing sa isang organisasyon na hindi
Pinakabagong kabanata
APPLE OF THEIR EYES CHAPTER 28
SHIELAIsang malalim na buntong hininga ang aking pinakawalan dahil sa pagod. Maghapon kaming nakaupo dahil sa naganap na graduation day. Sumakit na nga ang puwet ko kakaupo. Mabuti na lang at natapos na rin ito kaagad."Shiela, maiwan na kita? May pasok pa ko ngayong araw at bukas pa ang uwi ko. Nakiusap lang ako sa amo ko na hindi ako makakapasok ng pang umaga dahil wala kang ngang kasama sa graduation day mo."Lumingon ako sa kuya ko na kumakain ng biscuit at may hawak na isang plastic ng softdrink.Isang tango ang tinugon ko sa kanya kahit na nakasimangot pa rin ang aking mukha."Kuya naman. Ikaw na nga ang nagsabi na wala akong makakasama dapat sa graduation ko at ngayon naman, magtatrabaho ka pa. Hindi mo man lang pinalipas ang isang araw, magpahinga at samahan ako." Umirap ako sa direksiyon ni kuya habang magkakrus ang dalawang braso ko."Shiela, alam mo naman na nagtatrabaho ako araw araw para sa ating dalawa. Sayang ang araw ko kung hindi ako papasok ngayon. Hayaan mo. Mag-ce
APPLE OF THEIR EYES CHAPTER 27
"NOW, I pronounce you as husbands and a wife." Pagkatapos 'yon inanunsyo ng Pope mismo ay isa-isa nila akong hinalikan.Binigyan ako ng singsing ni Leon, habang si Deon ay trinket, si Liam ay kuwintas at si Arion ay bracelet. Magkakapareho ang kulay nito at disenyo pero iba-iba ang nakaukit na pangalan sa likod.The crowd cheered and kids started throwing petals as we walked on the aisle. The problems are now solved. We're finally getting a happy ending. Ang palasyo ay tahimik lang sa pagkamatay ng prinsipe at ang mga tao naman ay walang pake.Siguro ay dahil na rin wala itong mas'yadong ambag at hindi maganda ang reputasyon. It's a little sad to hear that no one mourned for his death but I can't bear to pity him dahil sa kanyang ginawa.Napahiyaw ako ng sabay-sabay nila akong binuhat at nilagay sa engrandeng karahe na naghihintay sa labas ng maliit na chapel. Arion explained to me that while I was away, Leon managed to convin
APPLE OF THEIR EYES CHAPTER 26
TINAHAK namin ang daan patungo sa kung saan si Eric. Now that I'm fine, I can finally see how luxurious this place is. Gayang gaya sa mga nakikita ko sa mga historical manhwa na aking nababasa. Maraming kumikinang na ginto kahit saan ka tumingin. Mga mamahaling kagamitan, malalaking chandeliers, malalaking bintana at ang naka carpet na hallway.May room kaming nadadaanan palagi. Hallway pa lang ay napakalaki na. Ano kaya ang histura nito sa labas?Habang tumatagal ay mas maraming tao akong nakikita. Puro lalake pero iba-iba ang figure. May malalaki, matatangkad, maliliit at ang iba naman ay mukhang mga bata pa.And as we walked more, I can hear a little argument happening inside the room where we're heading.Binuksan ito ni Arion at natagpuan namin si Liam at ang ibang mga tao na mukhang doctor sa lugar na 'to.They all turned around to look at me. Nagulat ang karamihan. Kahit kasi nakapandamit ako at ang gupit ko ay panlalake, hindi pa r
APPLE OF THEIR EYES CHAPTER 25
ANG mukha ko ay sasabog na yata sa sobrang init. The kiss was unexpected but I couldn't resist them.Malulunod na sana ako sa nararamdaman kong ito nang bigla siyang tumigil at umatras."I'm s-sorry, Ara!"Huh? Teka, parang nag-iba naman yata ang ihip ng hangin? Parang kanina ay mukha itong lion na handa ng kumagat sa kanyang biktima pero bakit kung makaatras ito sa akin ngayon ay para itong asong takot na takot?"Tsk tsk." Umiling-iling si Arion at inayos ang aking damit. May kinuha siyang tela at nilagay sa akin — it's a cloak. "Nadala lang kami." Namumula ang kanilang mukha at hindi na ito makatingin sa akin.Teka, 'yon lang!? Este, anong nangyari? What about those things that they said? What the. . ."Kailangan na 'tin maging alerto at baka may sumusunod pala sa atin," ani ni Arion habang nakatingin sa labas ng bintana."Ah. . . Like them?" I pointed the man wearing a mask that's outside our door.
APPLE OF THEIR EYES CHAPTER 24
PARA bang aso na nakahanap ng laruan kung tingnan ako ni Deon. Nasa likuran niya rin ang tatlong lalake na busy sa mga tarantadong nagtali sa akin."Namiss kita, darling!" Halos talunan niya ako sa sobrang tuwa. "Alam mo bang ilang araw kaming naghanap sa 'yo? Bakit ka ba tumakbo, ha?" Pinitik niya ang aking noo.Hindi ako makapagsalita. Hindi ko pa maproseso ang nangyari. Nakanganga lang akong tumingin kay Deon na para bang iiyak na rin ito."Love. . ." Halos manindig ang balahibo ko sa malalim na boses ni Leon dahil doon ay para akong hinila sa aking pagkagulat. "T-Teka!" Agad kong pagpipigil sa kanila nang akma nila akong yakapin. "P-Pakitinggal muna ng t-tali, okay?" Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman ngayon.Nang huli naming pagkikita ay halos manginig ako sa takot. Nadala ako sa aking emosyon at iniwan ko sila. Hindi ko alam kung tama ba ang desisyon ko ngunit ginawa ko pa rin naman. Dahil sa totoo
APPLE OF THEIR EYES CHAPTER 23
"HAND yourself over," pagbabanta nito habang nakatutok pa rin ang kanyang baril sa akin.Sh*t. What should I do? Sa huli ay wala akong magawa kaya ay itinaas ko na lang ang aking kamay habang hindi tinatanggal ang tingin ko sa kanilang dalawa."What do you want from me?" I asked as they slowly come over.Hindi nila ako sinagot pero siguro ay konektado ito sa wanted poster na pinakita nila sa akin kanina. They spouted so much bullsh*t that I almost believed them.Tinali nila ang aking kamay sa aking likuran at pinaupo ako katabi kay Eric na wala pa ring malay. Even if I had the chance to run away, I can't leave him here without knowing if they would spare him. "Hey. . ." Tinawag ko ulit silang dalawa na busy sa pag-inspeksyon ng paligid at aking kagamitan. Do they think I hid some weapon in here? "That wanted poster was fake, right?" I asked without hesitation. Nakita kong nanlaki ng kaunti ang mata ni Yabby
APPLE OF THEIR EYES CHAPTER 22
HIMALA at buhay pa rin ako. Inubo ko ang ilang tubig na nakapasok sa aking sistema nang magkamalay ako sa isang lugar na hindi pamilyar. Mukhang nasa kagubatan pa rin kami pero halata namang hindi ito 'yong dinaanan ko noon. The vibe and the plants are different.I groggily stood up and that's where I saw Eric lying beside me. Dali-dali akong nag-cpr sa kanya. I pumped my hands and blew air in his mouth using mine. Ilang minuto lang ay umuubo na rin itong nagkamalay. Hinang-hina dahil may saksak siya sa kanyang gilid. He looks like a mess."Eric? Eric!" Tinapik-tapik ko ang kanyang mukha dahil nahihirapan siyang ibuka ang kanyang mata.It's understandable since sobrang init. Mukhang tanghali na. Hindi ko pa rin alam kung nasaan kami, and I'm hungry as hell."Ah. . . Ara." Ang boses niya ay magaspang, halatadong nanghihina at nahihirapan.I bit my lower lip. Namumutla ito dahil sa pag-agos ng dugo mula sa kanyang saksak
APPLE OF THEIR EYES CHAPTER 21
PINAHID ko ang aking luha at hinagkan ang pisngi ni Eric. The night is cold, and so is he. It hurts so bad that I want to rip my heart out of my chest.May lumapit sa akin at akmang sasaksakin ako pero naiwasan ko ito dahil gumulong ako palayo kasama si Eric. He's not breathing anymore and looking at him makes me want to cry more.May itatanong pa ako, marami pa akong dapat sasabihin sa 'yo. So why? Why did you protect me? I want to ask you a lot of things! How we got here, how you got involved in this things. . . And I want to tell you how I really felt."Ara!" Sumigaw si Arion at binaril ang taong nasa likuran ko.I bit my lower lip as I glance at Eric for the last time. Lumapit ako kay Arion na duguan din. Humihingal ito habang hinihila ako palayo habang maraming patay ang nakabulagta sa lupa. "Arion, kailangan na 'ting bumalik sa mansion!" Paalala ko sa kanya pero parang wala lang 'tong naririnig."Arion!" Tawag ko sa kanya
APPLE OF THEIR EYES CHAPTER 20
TEKA, nasaan ako? The sun is too bright. Bakit ang init? Hindi ba. . ."Bella!" Isang boses ang tumawag sa akin.Unti-onting lumilinaw ang aking paningin. Doon ko namataan ang lalakeng nakaupo sa aking harapan. Nakangiti ito at may hawak-hawak na cellphone.I looked around and saw a lot of students talking with each other. Then, I realize that we're in the canteen. It's lunch time."Eric, ano na naman 'yan?" Natatawa kong tinuro ang kanyang dala-dala.He grinned. "I published the new chapters!" Pinakita niya sa akin ang isang app kung saan siya nagsusulat. "Hindi ba sabi mo, i-update kita kapag nakapag labas na ako ng new chapter? Here. Hindi ko alam kung magugustuhan mo, though— aackk!" Napaubo siya dahil sa pabirong pagsakal ko sa kanya."Hindi ko talaga akalain na magsusulat ka ng BL! Tapos mpreg pa!" tawa ko rito at inayos ang pag-akbay sa kanya. "Umaayaw ka pa nang una, ah." I teased.Umiwas siya ng tingin. "Eh gust
